Τι σημαίνει να είσαι δύσπιστος; Είναι τόσο άρρωστο να σχολιάζεις ή να κρίνεις άλλους, ώστε να σε καταδικάζουν ολοκληρωτικά;Η κριτική των πράξεων άλλων ανθρώπων δεν μπορεί παρά να έχει ένα και μοναδικό αντικείμενο: Να επισημάνει τα κακώς κείμενα, την "ανάρμοστη" συμπεριφορά, ώστε να υπάρξει βελτίωση και αληθινή πρόοδος. Να αλλάξουν οι άνθρωποι, να γίνουν περισσότερο επικοινωνιακοί, να αποβάλλουν τον φόβο και την προκατάληψη απέναντι στους άλλους και την ίδια τη ζωή. Να επικοινωνήσουν και να ξαναβρούν το νόημα της συλλογικότητας και της ανταλλαγής.
Η μικρότητα, οι εμπάθειες, η εμμονή, η δογματική και εγωιστική μας άποψη "δεν επιτρέπω σε κανέναν να με κρίνει", προσπαθεί επιμελώς να κρύψει την αδυναμία μας να δούμε κατάματα τα λάθη, τις αδυναμίες, τους ψυχαναγκασμούς μας.
Το "έτσι είμαι εγώ δεν αλλάζω", ή "στην ηλικία του είναι αδύνατον να αλλάξει" αποτελούν υπεκφυγές ή παραποίηση της αλήθειας πως είναι πολύ δύσκολο να τα βάλει κάποιος με τον εαυτό του.
Διαβάζω Νίτσε: "Έχω την τόλμη και τη βούληση να αποδεσμευτώ από την άνεση του κοπαδιού και να έρθω αντιμέτωπος με δυνατές και αμαρτωλές ροπές. Η έρευνα και η επιστήμη ξεκινούν από τη δυσπιστία. Όμως η δυσπιστία προκαλεί από τη φύση της ψυχική πίεση! Μόνο οι δυνατοί την αντέχουν. Ξέρετε ποιο είναι το αληθινό ερώτημα για έναν διανοητή; Το αληθινό ερώτημα είναι: πόση αλήθεια μπορώ να αντέξω; Μια τέτοια απασχόληση είναι ακατάλληλη για τους ασθενείς που επιθυμούν να αποβάλλουν τις πιέσεις, να ζήσουν μια ήσυχη ζωή".Όταν κρίνεις, το κάνεις βασισμένος σε ορισμένες αρχές- αξίες και σε ορισμένες διαπιστώσεις. Πώς μπορείς να υιοθετείς τον γενικό κανόνα, τη γενική συμπεριφορά και να (νομίσεις) λες πως είσαι ιδιαίτερος άνθρωπος ή να απαντάς εγωιστικά σε κάθε απόπειρα κριτικής που σου γίνεται, νιώθοντας πως υπάρχει βίαιη εισβολή στον προσωπικό σου κόσμο;
Μήπως θα πρέπει, στον δρόμο της αυτοεκπλήρωσης, να βρούμε τι ακριβώς μας συνδέει με τη μαζικότητα, με τις κοινές γενικές αντιλήψεις του κοινού;
Η διαφοροποίηση είναι δύσκολη και επώδυνη αλλά μοναδικός τρόπος να ξεπεράσουμε το ψέμα που μας κατακλύζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου