Ποια τα συμπτώματα των εγκεφαλικών βλαβών;

Τα συμπτώματα των εγκεφαλικών βλαβών, εξαρτώνται από το ποιά περιοχή του εγκεφάλου έχει υποστεί την βλάβη. Σε μερικές ασθένειες, μπορεί να συμμετέχουν μεγάλες περιοχές του εγκεφάλου, όμως τα συμπτώματα να είναι σχετικώς λίγα.

Αντιστρόφως, πολύ μικρές βλάβες, εάν συμβούν σε κρίσιμες περιοχές του εγκεφάλου, μπορεί να έχουν καταστροφικά αποτελέσματα. Για παράδειγμα, ο δικτυωτός σχηματισμός, είναι μία μικροσκοπική περιοχή που ευρίσκεται στο στέλεχος του εγκεφάλου και η οποία ουσιαστικά, είναι ο γενικός διακόπτης του εγκεφάλου, εάν συμβεί στην περιοχή αυτή ένα αγγειακό επεισόδιο, το αποτέλεσμα είναι, μόνιμο κώμα.
Ένας ασθενής, για να είναι ξυπνητός, χρειάζεται οπωσδήποτε να έχει εν λειτουργία τον δικτυωτό σχηματισμό και ένα τουλάχιστον εγκεφαλικό ημισφαίριο. Εάν ο ασθενής έχει πλήρη απώλεια συνειδήσεως, τότε είτε δεν λειτουργεί ο δικτυωτός σχηματισμός, είτε υπάρχει σημαντική βλάβη σε αμφότερα τα εγκεφαλικά ημισφαίρια.

Συχνά, τα αρχικά σημεία και συμπτώματα μιας εγκεφαλικής βλάβης, μπορεί να είναι μη ειδικά και να περιλαμβάνουν:

• Κεφαλαλγία

• Ναυτία

• Πυρετό (εάν υπάρχει κάποια λοίμωξη)

• Πόνο και δυσκαμψία στον αυχένα (εάν υπάρχει φλεγμονή των μηνίγγων)

• Προβλήματα στην όραση (εάν υπάρχει βλάβη στην πορεία του οπτικού νεύρου)


• Προβλήματα στο λόγο (εάν υπάρχει βλάβη στο κέντρο ομιλίας-περιοχή του Broca)

• Προβλήματα στην άρθρωση των λέξεων (λόγω αδυναμίας των μυών που ελέγχουν το στόμα)

• Αδυναμία ή παράλυση της μίας πλευράς του σώματος

• Σπασμούς

• Απώλεια της μνήμης και διανοητική σύγχυση

• Αλλαγές στην προσωπικότητα, απώλεια της αυτοσυγκέντρωσης, επιθετικότητα και απώλεια του αυτοελέγχου

• Εξαιρετικά έντονη κεφαλαλγία
Εάν εμφανισθεί αιφνιδιαστικά, οποιοδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα, τότε το άτομο που το παρουσίασε, θα πρέπει άμεσα να εξετασθεί, συνήθως σε πλήρως εξοπλισμένο (αξονικός και μαγνητικός τομογράφος), τμήμα επειγόντων περιστατικών, με εύκολη πρόσβαση σε νευρολόγους και νευροχειρουργούς.
Πως γίνεται η διάγνωση των εγκεφαλικών βλαβών;
Το προηγούμενο ιστορικό του ασθενούς και η διερεύνηση των σημείων και συμπτωμάτων του αρρώστου, μπορεί να βοηθήσουν στην διάγνωση. Πλήρης νευρολογική εξέταση, αλλά και πλήρης έλεγχος των υπολοίπων συστημάτων, θα βοηθήσει στην ακριβή αξιολόγηση της καταστάσεως του αρρώστου. Για παράδειγμα, τα άτομα που πάσχουν από ανωμαλίες του καρδιακού ρυθμού (κολπική μαρμαρυγή), έχουν μεγαλύτερη πιθανότητα για αγγειακό εγκεφαλικό επεισόδιο.
Τον ίδιο κίνδυνο επίσης διατρέχουν, οι ασθενείς που εμφανίζουν στένωση της καρωτίδας. Στην τελευταία αυτή περίπτωση, ο ειδικός ιατρός θα μπορεί να ακούσει ένα φύσημα (παθολογικό ήχο, που προκαλείται καθώς το αίμα διέρχεται μέσω εστενωμένης καρωτίδας αρτηρία, στη περιοχή του λαιμού).
Τέλος, ανάλογα με την κλινική κατάσταση του αρρώστου, θα γίνουν οι κατάλληλες απεικονιστικές εξετάσεις (αξονική τομογραφία, μαγνητική τομογραφία, αγγειογραφικές εξετάσεις, κ.λ.π.). Επίσης, μπορεί να γίνει οσφυονωτιαία παρακέντηση, για έλεγχο του εγκεφαλονωτιαίου υγρού (για πιθανή ύπαρξη αίματος, λοίμωξης ή παθολογικών πρωτεϊνών).