Φυτό σκοτώνει το 98% των καρκινικών κυττάρων μέσα σε 16 ώρες!!

Οι επιστήμονες προσπαθούν συνεχώς και με αρκετούς τρόπους να καταφέρουν να θεραπεύσουν την επάρατη νόσο και να οδηγήσουν στο οριστικό τέλος του καρκίνου.
Σύμφωνα με επιστημονικό άρθρο που δημοσιεύθηκε στο έντυπο Life Science η αρτεμισινίνη, παράγωγο του «Sweet wormwood» ή του «Artemisia Annua», που χρησιμοποιούταν από την Κινεζική ιατρική μπορεί να «σκοτώσει» το 98% των καρκινικών κυττάρων εντός μόλις 16 ωρών.
«Οι κύριοι τύποι φαινολικών συστατικών στα περισσότερα από τα βότανα που ελέγχθησαν αναγνωρίστηκαν πρωταρχικά και αναλύθηκαν, περιέχοντας κυρίως φαινολικά οξέα, φλαβονοειδή, τανίνες, κουμαρίνες, λιγνάνες, κινόνες, στιλβένες και κουρκουμινοειδή. Τα συγκεκριμένα φαρμακευτικά βότανα έχουν εμφανίσει έως τώρα πολύ ισχυρότερη αντιοξειδωτική δράση και περιέχουν σημαντικά υψηλότερα επίπεδα φαινολικών συστατικών από τα κοινά φυτά και φρούτα. Τα Παραδοσιακά Κινεζικά φαρμακευτικά φυτά που σχετίζονται με αντικαρκινικές ιδιότητες μπορεί να αποτελούν πιθανές πηγές ισχυρών φυσικών αντιοξειδωτικών και ωφέλιμων παραγόντων αναστολής, καθυστέρηση ή αναστροφής της καρκινογένεσης (σ.σ. pentapostagma.gr – chemopreventive agents)» αναφέρει η επιστημονική ομάδα στην σύνοψη του άρθρου στο επιστημονικό περιοδικό Life Sciences.
Το εν λόγω βότανο, εάν χρησιμοποιηθεί από μόνο του, μειώνει τα καρκινικά κύτταρα κατά 28%, αλλά σε συνδυασμό με το σίδηρο η “Artemisia Annua” καταφέρνει να «εξολοθρεύσει» επιτυχώς τον καρκίνο. Παράλληλα, στα πειράματα που διενεργήθησαν η αρτεμισινίνη δεν προκαλούσε βλάβες στα υγιή κύτταρα του πνεύμονα.
Η αρτεμισινίνη χρησιμοποιήθηκε κατά το παρελθόν ως μία ισχυρή θεραπεία κατά της ελονοσίας. Πλέον, όμως, αποδεικνύεται ένας εξαιρετικός σύμμαχος στη μάχη κατά του καρκίνου.
Όταν οι επιστήμονες προσέθεσαν σίδηρο κατά τη διάρκεια της μελέτης, και στη συνέχεια τον «ενσωμάτωσαν» στους ιστούς του πνεύμονα και ειδικότερα στα καρκινικά κύτταρα του πνεύμονα, η αρτεμισινίνη επιτέθηκε επιλεκτικά κατά των καρκινικών κυττάρων δίχως να προξενεί βλάβες στα υγιή κύτταρα..
“Εν γένει, τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι η αρτεμισινίνη σταματά επιτυχώς τον παράγοντα μεταγραφής E2F1 και παρεμβαίνει στην διαδικασία καταστροφής των καρκινικών κυττάρων, εννοώντας ότι παρουσιάζει έναν νέο τρόπο μεταγραφής βάσει του οποίου η αρτεμισινίνη ελέγχει την διαδικασία αναπαραγωγής και ανάπτυξης των καρκινικών κυττάρων”, ήταν το συμπέρασμα των ερευνών που διεξήχθησαν στο εργαστήριο μελετών κατά του καρκίνου στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια.

Η Αρτεμισία (αψιθιά) ανήκει στα αγγειόσπερμα δικοτυλήδονα, στην οικογένεια Asteraceae (Compositae). Υπάρχουν πολλά υποείδη και τα πιο γνωστά είναι η Artemisia annua L  που είναι φυτό της Ασίας και η Artemisia arborescens L που είναι φυτό της Κρήτης. Στην πρώτη γραμμή των φυσικών μέσων για την καταπολέμηση του καρκίνου που έχουν ήδη αναπτυχθεί και επιτρέπουν στο σώμα να θεραπεύσει τον εαυτό του, είναι ένα νέο παράγωγο του φυτού αρτεμισία που είναι πολύ αποτελεσματικό.

Η Αρτεμισινίνη έχει χρησιμοποιηθεί στο παρελθόν ως ένα ισχυρό αντιελονοσιακό βότανο, αλλά τώρα έχει αποδειχθεί ότι είναι χρήσιμο και κατά του καρκίνου. Στη μελέτη, όταν δίνεται ένα συμπλήρωμα σιδήρου, που συχνά συσσωρεύεται στον ιστό του μαστού, αλλά ιδιαίτερα στα καρκινικά κύτταρα, όταν δοθεί και  αρτεμισινίνη αυτή είναι πράγματι σε θέση να στοχεύει τα  «κακά» κύτταρα και να αφήνει ανέπαφα  τα «καλά».

Λαμβανόμενα μαζί (σίδηρος και αρτεμισίνη), τα αποτελέσματα αποδεικνύουν ότι προκαλούν διαταραχή της έκφρασης του παράγοντα μεταγραφής E2F1 και συμβάλλουν στην αναστολή του κυτταρικού κύκλου των ανθρώπινων κυττάρων καρκίνου του μαστού. Ο παράγοντας μεταγραφής E2F1 αντιπροσωπεύει ένα κρίσιμο μεταγραφικό μονοπάτι με το οποίο η αρτεμισινίνη ελέγχει την ανάπτυξη των καρκινικών κυττάρων.

Ο Σίδηρος συσσωρεύεται στα καρκινικά κύτταρα λόγω ειδικών υποδοχέων και βοηθάει στην κυτταρική διαίρεση, με τους υποδοχείς τρανσφερίνης. Ο σίδηρος είναι απαραίτητος επειδή τα κανονικά κύτταρα έχουν πιθανόν αυτούς τους υποδοχείς, αλλά τα καρκινικά κύτταρα που έχουν σε μεγάλη αφθονία αυτούς τους υποδοχείς, μπορεί να στοχεύονται από το συνδυασμό σιδήρου – αρτεμισινίνης.

Πολλές μελέτες έχουν, ήδη, διεξαχθεί για να αποδείξουν ότι το εκχύλισμα αρτεμισίας  ArtemisiaannuaL,  μπορεί να εξαλείψει αποτελεσματικά τη νόσο  παρουσία σιδήρου. Στην πραγματικότητα, η χρήση της χρονολογείται από χιλιάδες χρόνια στην Κίνα όπου χρησιμοποιείται για τη θεραπεία της ελονοσίας. Όπως, και τα καρκινικά κύτταρα, το παράσιτο της ελονοσίας δεν μπορεί να ζήσει  παρουσία αρτεμισινίνης, επειδή είναι πλούσιο σε σίδηρο.

Αυτό είναι μόνο ένα παράδειγμα από τα πολλά βότανα που έχουν βρεθεί ότι προκαλούν απόπτωση των καρκινικών κυττάρων. Επειδή το βότανο Αρτεμισία είναι δύσκολο να βρεθεί, οι εταιρείες βιοτεχνολογίας θα παράγουν συνθετικά αυτό το φαρμακευτικό φυτό. Αν το βότανο μπορεί να διατηρήσει την ποιότητα ζωής υπάρχει μεγάλη προοπτική να βοηθήσει τους ασθενείς με καρκίνο και να τους θεραπεύσει.

Ιστορία και παράδοση: Το όνομά της Artemisia (αψιθιά) το πήρε από τη θεά Άρτεμη, σε αναγνώριση των πολύτιμων ιδιοτήτων της.

Ο Διοσκουρίδης την ονόμαζε βαθύπικρον και τη σύστηνε κατά της ανορεξίας και των ίκτερων, σε αφέψημα και σε έγχυμα. Έλεγε ακόμα ότι ανακατεύοντας το μελάνι με έγχυμα αψιθιάς τα ποντίκια δεν αγγίζουν τους πάπυρους.

O Θεσσαλός (1ος αι. μ.κ.ε.) και ο Γαληνός (130-199), χρησιμοποιούσαν από τότε την Αρτεμισία για τη θεραπεία του τριταίου και του τεταρταίου πυρετού.

Από την αψιθιά παράγονταν το αψέντι, ένα δημοφιλές ποτό στη Γαλλία το 19ο αιώνα. Το αψέντι είναι τοξικό του κεντρικού νευρικού συστήματος και η παρατεταμένη χρήση του προκαλεί εκφυλισμό των νεύρων (αψεντισμό), για αυτό και το ποτό αυτό έχει απαγορευτεί σε πολλές χώρες. Ο αψεντισμός προκαλείτε από ένα αιθέριο έλαιο του αψινθίου, το θούιον, που είναι δηλητηριώδες.

Κατά το παρελθόν, η αψιθιά ήταν ένα από τα κύρια αρωματικά συστατικά του βερμούτ (το wermut προέρχεται από τη γερμανική λέξη για την αψιθιά.  Σαν λαϊκό φάρμακο, η αψιθιά έχει μεγάλη φήμη ως τονωτικό, εναντίον της φυματίωσης, της αναιμίας, της αρθρίτιδας και των σκωλήκων των εντέρων και από αυτό πήρε το αγγλικό όνομα wormwood (σκουληκόξυλο). Τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιήθηκε κατά της χολικής ανεπάρκειας και κατά του σακχαρώδη διαβήτη.

Χαρακτηριστικά της Αρτεμισίας (αψιθιά): Είναι πολυετής θάμνος σαν φτέρη με φωτεινά κίτρινα άνθη, και μυρωδιά καμφοράς. Στην Κρήτη η Αρτεμισία ονομάζεται αψιθιά ή πισιδιά, Artemisia arborescens L. και είναι πολυετής θάμνος αρωματικός, πικρός, καλυμμένος με ασημόλευκο χνούδι. Οι βλαστοί του είναι 50-100 εκ. Τα φύλλα πτερόλοβα με λοβούς στενούς, στρογυλλεμένους στην άκρη. Κεφάλια στρογγυλωπά, 6-7 χιλ. που σχηματίζουν μεγάλες πολύανθες φόβες.  Η Αρτεμισία ζει σε χαμηλό υψόμετρο, σε άκρες δρόμων και σε χέρσους αγρούς.

Θεραπευτικές χρήσεις της Αρτεμισίας (αψιθιά): Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική  η Artemisia annua  είναι ένα βότανο που χρησιμοποιείται παραδοσιακά ως θεραπεία πυρετού.  Έχει παραχθεί ημισυνθετικά ως ανθελονοσιακό φάρμακο. Ο προτεινόμενος μηχανισμός δράσης της αρτεμισινίνης περιλαμβάνει τη διάσπαση των γεφυρών ενδοπεροξειδίου του σιδήρου, που παράγουν ελεύθερες ρίζες, οι οποίες προκαλούν οξειδωτικό στρες στα κύτταρα του παρασίτου. Η ελονοσία προκαλείται από το Plasmodium falciparum  (κυρίως), που κατοικεί σε μεγάλο βαθμό στα ερυθρά αιμοσφαίρια που περιέχουν σίδηρο αίμης.

Είναι διεγερτικό του πεπτικού, δηλαδή εξαιρετικά χρήσιμο φάρμακο για αυτούς που έχουν κακή πέψη. Αυξάνει την οξύτητα του στομάχου και την παραγωγή της χολής και βελτιώνει την πέψη και την απορρόφηση των θρεπτικών ουσιών, βοηθώντας έτσι σε άλλες παθήσεις. Γενικά, το φυτό, σε μέτριες δόσεις, ερεθίζει το στομάχι, αυξάνει την όρεξη, διευκολύνει την πέψη, επιταχύνει την κυκλοφορία του αίματος, προκαλεί εκκρίσεις, συντελεί στο αδυνάτισμα και χωνεύει τα λίπη.

Η Αρτεμισία (αψιθιά) στη θεραπεία του καρκίνου: Η αρτεμισινίνη αντιδρά με σίδηρο για να σχηματίσει ελεύθερες ρίζες που σκοτώνουν τα κύτταρα. Δεδομένου ότι τα καρκινικά κύτταρα προσλαμβάνουν μεγαλύτερη ποσότητα σιδήρου από ό, τι τα φυσιολογικά κύτταρα, είναι πιο ευαίσθητα στην τοξική επίδραση της αρτεμισινίνης. Μπορούν ομοιοπολικά συνδεδεμένα προς την αρτεμισινίνη σιδήρου να μεταφέρουν την γλυκοπρωτεΐνη του πλάσματος την τρανσφερίνη. Η μελέτη διαπίστωσε ότι η holotransferrin – tagged αρτεμισινίνη, είναι πολύ ισχυρή και εκλεκτική στη θανάτωση των καρκινικών κυττάρων. Έχει αποδειχθεί ότι μειώνει την αγγειογένεση και την έκφραση του αγγειακού ενδοθηλιακού αυξητικού παράγοντα σε ορισμένες καλλιέργειες ιστών. Έτσι, είναι μια αποτελεσματική  θεραπεία του καρκίνου.

Η μελέτη των επιστημόνων δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Life Sciences, και είναι άκρως ενθαρρυντική για τη μάχη και την καταπολέμηση του καρκίνου. Αρχικά οι επιστήμονες χορήγησαν αρτεμισινίνη από την αψιθιά και διαπίστωσαν ότι υπήρχε μείωση των καρκινικών κυττάρων κατά 30%. Στη συνέχεια η θεραπεία συνδυάστηκε με σίδηρο και τα αποτελέσματα ήταν θεαματικά. Το 98% των καρκινικών κυττάρων είχε εξαφανιστεί μέσα σε 16 ώρες και το σπουδαιότερο, τα υγιή κύτταρα δεν είχαν επηρεαστεί καθόλου.

Οι θεραπευτικές ιδιότητες της αψιθιάς δεν είναι προσφάτως γνωστές. Στην αρχαία Ελλάδα τη χρησιμοποιούσαν ευρέως, ενώ έχει διαπιστωθεί επίσης και χρησιμοποιείται κατά της ελονοσίας, σε περιπτώσεις κατάθλιψης και στην έμμηνο ρύση (την εξομαλύνει). Επίσης, χρησιμοποιείται για την καταπολέμηση του διαβήτη.

Με απόσταξη των φύλλων και των ανθέων συλλέγεται ένα λάδι ανθελμινθικό, τονωτικό, εφιδρωτικό, αντισηπτικό, ανικαρκινικό και αντιπυρετικό.

Πολλοί ήταν εκείνοι που παραδόθηκαν στη σαγήνη του και το ύμνησαν (Edouard Manet, Charles Baudelaire, Paul Gauugin, Tolouse Lautrec, Van Gog). Λέγεται μάλιστα ότι ο Van Gog τρελλάθηκε από τον αψεντισμό.

Συνταγές για την αψιθιά

-Τα αποξηραμένα άνθη, σε αφέψημα, τρία φλιτζάνια την ημέρα, για διούρηση, για τους κολικούς νεφρών, την αμμηνόρροια, τις στομαχικές διαταραχές και τον πυρετό.

-Για την υδρωπικία 18-30 γραμμάρια σκόνης από αποξηραμένη αψιθιά σε ένα λίτρο νερό, ανά ένα ποτήρι την ημέρα.

-Μια φούχτα φύλλα σε ένα λίτρο άσπρο κρασί για δύο εβδομάδες δίνει ρόφημα ικανό να διεγείρει την όρεξη (ένα ποτήρι του λικέρ τη μέρα, πριν το γεύμα, για τρεις ημέρες, όχι παραπάνω).

-Το ίδιο ρόφημα μετά το γεύμα αναδεικνύεται ευστόμαχο, ενώ το πρωί, πριν το πρόγευμα, είναι αποτελεσματικό για αυτούς που υποφέρουν από σκώληκες εντέρων (ταινία, ασκαρίδες, οξύουρους, σχιστοσωμίαση).

-Για τον καρκίνο δίνονται όλες οι ανωτέρω συνταγές μαζί με συμπλήρωμα σιδήρου 2-3 φορές την ημέρα.

Η Αρτεμισινίνη δεν είναι διαλυτή στο νερό, ως εκ τούτου, το τσάι Artemisia annua θεωρείται ότι δεν περιέχει φαρμακολογικά σημαντικές ποσότητες artemesinin. Το ζεστό νερό (85°C), και όχι βραστό νερό, θα πρέπει να χρησιμοποιείται για την παρασκευή του τσαγιού.

Η αψιθιά χρησιμοποιείται, επίσης, στην παρασκευή χρωμάτων και στον αρωματισμό διαφόρων ποτών.

Οι φρέσκοι ή αποξηραμένοι βλαστοί αποκρούουν τα έντομα και τα ποντίκια.

Τα ξεραμένα φύλλα τους όταν τοποθετηθούν στα ρούχα αποκρούουν τους σκώρους. Αποθαρρύνει τους γυμνοσάλιαγκες και τα έντομα και για αυτό σήμερα χρησιμοποιείται στην παρασκευή εντομοαπωθητικών.

Απαγορεύεται στις θηλάζουσες, στις εγκυμονούσες γιατί διεγείρει τη μήτρα, στους νευρικούς και ευέξαπτους, όπως, επίσης, και αυτούς που υποφέρουν από στοματικές και γαστρεντερικές παθήσεις. Το πλούσιο αιθέριο έλαιό του, εάν γίνει κατάχρηση, μπορεί να προκαλέσει νευρικές διαταραχές.

Ήδη η φαρμακευτική εταιρία Sanofi, έχει ξεκινήσει την παραγγελία 60 τόνων αρτεμισινίνης το χρόνο, και σύντομα υπάρχει αισιοδοξία ότι ένα όπλο στη μάχη κατά του καρκίνου θα προστεθεί στη φαρέτρα των επιστημόνων.

Τα ημισυνθετικά παράγωγα αρτεμισινίνης:

        Artesunate (υδατοδιαλυτή: για στοματική, πρωκτική, ενδομυϊκή ή ενδοφλέβια χρήση)
        Artemether (λιποδιαλυτή: για στοματική, πρωκτική ή ενδομυϊκή χρήση)
        Dihydroartemisinin
        Artelinic οξύ
        Artemotil

Η αρτεμισίνη δεν χρησιμοποιείται για την προφύλαξη της ελονοσίας (πρόληψη) λόγω της εξαιρετικά σύντομης δραστηριότητας (χρόνος ημιζωής ) του φαρμάκου. Για να είναι αποτελεσματική, θα πρέπει να χορηγείται πολλές φορές κάθε μέρα. Τα παράγωγα αρτεμισινίνης έχουν ημιζωή της τάξης της μιας ώρας, γι’ αυτό πρέπει να χρησιμοποιούνται, συχνά.

Πάντα χρησιμοποιείτε τα βότανα υπό την επίβλεψη ενός ειδικού και ειδικά όταν παίρνετε ταυτόχρονα άλλα φάρμακα ή βότανα.