Αυτή η αρχή θέτει ότι όλα τα όντα φέρουν μέσα τους μια πλήρη και τέλεια κατανόηση του σύμπαντος. Αυτή η κατανόηση δεν είναι κάτι που πρέπει να αποκτήσουμε ή να κερδίσουμε, αλλά είναι ένα θεμελιώδες μέρος της ύπαρξής μας.
Η ψευδαίσθηση του χωρισμού
Η ψευδαίσθηση του διαχωρισμού αναφέρεται στην αντίληψή μας ότι είμαστε ξεχωριστές οντότητες που υπάρχουν ανεξάρτητα από το υπόλοιπο σύμπαν. Αυτή η ψευδαίσθηση είναι αποτέλεσμα των περιορισμένων φυσικών μας αισθήσεων και του τρόπου με τον οποίο ο εγκέφαλός μας επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Δημιουργεί την έννοια του εαυτού, η οποία με τη σειρά της γεννά επιθυμίες, φόβους και άλλες μορφές οδύνης.
Η διαδικασία της αφύπνισης
Το ξύπνημα αναφέρεται στη συνειδητοποίηση της αλήθειας πέρα από την ψευδαίσθηση του χωρισμού. Είναι η διαδικασία αναγνώρισης της εγγενούς μας πληρότητας και διασύνδεσης με το σύμπαν. Αυτή η αφύπνιση δεν είναι μια γραμμική διαδικασία ή ένας στόχος που πρέπει να επιτευχθεί. Αντίθετα, είναι ένα συνεχές ξετύλιγμα κατανόησης και συμπόνιας.
Το Όνειρο της Ύπαρξης
Οι καθημερινές μας εμπειρίες, συναισθήματα και σκέψεις παρομοιάζονται με όνειρο. Ακριβώς όπως ένα όνειρο, φαίνονται πολύ αληθινά και σημαντικά ενώ είμαστε βυθισμένοι σε αυτά, αλλά από μια ευρύτερη προοπτική, είναι προσωρινά και απατηλά. Η αναγνώριση αυτού είναι μέρος της διαδικασίας αφύπνισης.
Η λαμπερή αλήθεια
Μόλις αναγνωριστεί η απατηλή φύση του «ονείρου», αυτό που μένει είναι η αλήθεια – η ανόθευτη, αφιλτράριστη εμπειρία της ύπαρξης. Αυτό περιγράφεται ως η αλήθεια που «λάμπει μέσα σου». Δεν είναι μια στατική κατάσταση αλλά μια δυναμική, διαρκής εμπειρία της πραγματικότητας όπως είναι.
Η μη δυαδικότητα της Ύπαρξης
Στην κατάσταση αφύπνισης, οι διχογνωμίες και οι δυαδικές σχέσεις που φαινόταν τόσο αληθινές στην ονειρική κατάσταση διαλύονται. Ζωή και θάνατος, εαυτός και άλλος, πόνος και ευχαρίστηση – αυτά θεωρούνται μέρος ενός ενιαίου, αλληλένδετου συνόλου. Αυτή είναι η μη διττή κατανόηση της ύπαρξης.
Το τέλος της αναζήτησης
Με τη συνειδητοποίηση της εγγενούς πληρότητας και της μη διττής φύσης της ύπαρξης, η ανάγκη να αναζητήσει κανείς κάτι έξω από τον εαυτό του τελειώνει. Υπάρχει μια αναγνώριση ότι όλα όσα χρειάζεται ή αναζητά κανείς είναι ήδη παρόντα μέσα.
Αυτή η Θεωρία της Κοσμικής Συνείδησης επιχειρεί να συμπυκνώσει τη βαθιά ενόραση της αληθινής μας φύσης. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε, ωστόσο, ότι οποιαδήποτε προσπάθεια περιγραφής ή εννοιολόγησης αυτού του είδους κατανόησης είναι, κατά κάποιο τρόπο, μια μείωση της. Η αλήθεια που επισημαίνει είναι κάτι που πρέπει να βιωθεί άμεσα, αντί να κατανοηθεί διανοητικά.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου