ΙΣΟΚΡ 16.12–15
Και οι δικαστές είχαν κάποτε εξοριστεί – Η προσφορά του Αλκιβιάδη πριν εξορισθεί
Στο πλαίσιο δίκης βλάβης ο εναγόμενος, ο νεότερος Αλκιβιάδης, υπερασπίζεται τον ομώνυμο πατέρα του απέναντι στις κατηγορίες του Τεισία από το Άργος ότι ο διάσημος πολιτικός είχε οικειοποιηθεί το άρμα του τελευταίου, με το οποίο νίκησε στους Ολυμπιακούς αγώνες. Σώζεται το τελευταίο τμήμα του έργου, το οποίο αποτελεί έναν έπαινο για τον χαρακτήρα και τις επιλογές του πρεσβύτερου Αλκιβιάδη. Αρχικά ο ομιλητής απέδωσε την ενοχοποίηση του πατέρα του για τη διακωμώδηση των Μυστηρίων στους ολιγαρχικούς κύκλους της πόλης, γεγονός που τον ανάγκασε να καταφύγει στους εχθρούς της Αθήνας. Συνεχίζοντας χαρακτήρισε ως συκοφαντικούς τους ισχυρισμούς ότι καθοδήγησε στρατιωτικά τους Λακεδαιμονίους και ότι τους συμβούλευσε να οχυρώσουν τη Δεκέλεια.
[12] Ἡγοῦμαι δ’ αὐτὸν παρ’ ὑμῶν δικαίως ἂν πλείστης
συγγνώμης τυγχάνειν· ὑπὸ γὰρ τῶν τριάκοντ’ ἐκπεσόντες
ταῖς αὐταῖς ἐκείνῳ συμφοραῖς ἐχρήσασθε. ἐξ ὧν ἐνθυμεῖ-
σθαι χρή, πῶς ἕκαστος ὑμῶν διέκειτο καὶ τίνα γνώμην
εἶχεν καὶ ποῖον κίνδυνον οὐκ ἂν ὑπέμεινεν ὥστε παύσα-
σθαι μὲν μετοικῶν, κατελθεῖν δ’ εἰς τὴν πατρίδα, τιμωρή-
σασθαι δὲ τοὺς ἐκβαλόντας. [13] ἐπὶ τίνα δ’ ἢ πόλιν ἢ
φίλον ἢ ξένον οὐκ ἤλθετε δεησόμενοι συγκαταγαγεῖν ὑμᾶς;
τίνος δ’ ἀπέσχεσθε πειρώμενοι κατελθεῖν; οὐ καταλαβόν-
τες τὸν Πειραιᾶ καὶ τὸν σῖτον τὸν ἐν τῇ χώρᾳ διεφθείρετε
καὶ τὴν γῆν ἐτέμνετε καὶ τὰ προάστεια ἐνεπρήσατε καὶ
τελευτῶντες τοῖς τείχεσιν προσεβάλετε; [14] καὶ ταῦθ’
οὕτω σφόδρ’ ἐνομίζετε χρῆναι ποιεῖν, ὥστε τοῖς ἡσυχίαν
ἄγουσι τῶν συμφυγάδων μᾶλλον ὠργίζεσθε ἢ τοῖς αἰτίοις
τῶν συμφορῶν γεγενημένοις. ὥστ’ οὐκ εἰκὸς ἐπιτιμᾶν τοῖς
τῶν αὐτῶν ὑμῖν ἐπιθυμοῦσιν, οὐδὲ κακοὺς ἄνδρας νομίζειν,
ὅσοι φεύγοντες κατελθεῖν ἐζήτησαν, ἀλλὰ πολὺ μᾶλλον
ὅσοι μένοντες φυγῆς ἄξι’ ἐποίησαν· οὐδ’ ἐντεῦθεν ἀρξαμέ-
νους κρίνειν, ὁποῖός τις ἦν ὁ πατὴρ πολίτης, ὅτ’ οὐδὲν
αὐτῷ τῆς πόλεως προσῆκεν, [15] ἀλλ’ ἐπ’ ἐκείνου τοῦ
χρόνου σκοπεῖν οἷος ἦν πρὶν φυγεῖν περὶ τὸ πλῆθος, καὶ
ὅτι διακοσίους ὁπλίτας ἔχων τὰς μεγίστας πόλεις τῶν ἐν
Πελοποννήσῳ Λακεδαιμονίων μὲν ἀπέστησεν, ὑμῖν δὲ συμ-
μάχους ἐποίησε, καὶ εἰς οἵους κινδύνους αὐτοὺς κατέ-
στησε, καὶ ὡς περὶ Σικελίαν ἐστρατήγησεν. τούτων μὲν
γὰρ ἐκείνῳ προσήκει χάριν ὑμᾶς ἔχειν· τῶν δ’ ἐν τῇ συμ-
φορᾷ γενομένων τοὺς ἐκβαλόντας αὐτὸν δικαίως ἂν
αἰτίους νομίζοιτε.
***
Νομίζω δε ότι αυτός δικαίως ήθελε τύχει εκ μέρους σας συγγνώμης, διότι εξορισθέντες υπό των τριάκοντα τυράννων περιεπέσατε εις τας ιδίας συμφοράς με εκείνον. Ούτως οφείλετε να ενθυμηθήτε πώς έκαστος από σας διέκειτο και ποίαν γνώμην είχε και ποίον κίνδυνον δεν θα υπέμενεν, ώστε να παύση μεν να ζη εις τα ξένα, να επανέλθη δε εις την πατρίδα του και να εκδικηθή εκείνους που τους εξώρισαν. Προς ποίον δε δεν ήλθετε ή πόλιν ή ξένον ή φίλον διά να τους παρακαλέσετε να σας βοηθήσουν να επιστρέψητε εις την πατρίδα σας; Τι δεν μετεχειρίσθητε προσπαθούντες να επανέλθητε: δεν είχετε καταλάβει τον Πειραιά; Δεν κατεστρέφετε τας σιτοκαλλιεργείας εις την εξοχήν και εκόπτετε τα δένδρα της χώρας; Δεν εθέσατε πυρ εις τα προάστια της πόλεως και τέλος δεν επετέθητε κατά των τειχών; Και ταύτα τόσον μέγα καθήκον σας εθεωρείτε να πράττετε, ώστε εναντίον των συνεξορίστων σας, οι οποίοι αδρανούσαν, ωργίζεσθε περισσότερον παρά εναντίον των αιτίων των συμφορών σας. Ώστε δεν είναι εύλογον να κατηγορήτε εκείνους οι οποίοι είχον την αυτήν με σας επιθυμίαν, ουδέ να νομίζετε ως εγκληματούντας εκείνους, οι οποίοι εξορισθέντες εζήτησαν να επανέλθουν, αλλ' εκείνους, οι οποίοι παραμείναντες εις την πόλιν διέπραξαν άξια εξορίας· ούτε, αφού αρχίσετε από εδώ, να κρίνετε ποίος πολίτης ήτο ο πατήρ μου, όταν δεν είχε καμμίαν σχέσιν με την πόλιν πρέπει να αρχίσετε να εξετάσετε από τα προηγούμενα έτη, ποίος δηλαδή ήτο διά τον λαόν προτού εξορισθή και ότι έχων διακοσίους οπλίτας απεστάτησε τας μεγίστας πόλεις εις την Πελοπόννησον από τους Λακεδαιμονίους και τας έκαμε συμμάχους σας και εις ποίους κινδύνους εξέθεσε τον εχθρόν και ότι έγινεν αρχηγός της εκστρατείας εις Σικελίαν. Διά ταύτα οφείλετε ευγνωμοσύνην εις αυτόν, αλλά δι' όσα συνέβησαν κατά την δυστυχίαν του δικαίως ηθέλετε νομίζει ως αιτίους εκείνους, οι οποίοι εξώρισαν αυτόν.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου