Η ιδέα των μεταβολών είναι γνωστή από την αρχαιότητα και ιδιαίτερα από την εποχή του Ηρακλείτου, που τις είχε αναπτύξει στο έργο του “Περί Φύσεως”, όπου διαβάζει κανείς “ποταμώ ούκ έστιν εμβήναι δις” ή “αεί γίγνεσθαι και μεταβάλλεσθαι”, που αποδεικνύονται μετά 2,500 χρόνια σωστές αρχές και ισχύουσες. Επιπλέον ο Εφέσιος φιλόσοφος είχε μιλήσει και για την μορφή της ενέργειας “πυρ τα πάντα ρει”, δηλαδή την θερμότητα που ήταν η αιτία και η αρχή του κόσμου. Έτσι η ενέργεια με τις άπειρες μεταβολές και τις μορφές που παίρνει, θεωρήθηκε τότε, όπως θεωρείται και τώρα, σαν το κύριο συστατικό και αίτιο του κόσμου.
Εκτός από την μορφή, η ενέργεια εμφανίζεται σαν δύο αντίθετες καταστάσεις, θετική και αρνητική, όπου, όταν και οι δύο ισορροπούν, τα σώματα φαίνονται ότι ηρεμούν, ενώ όταν υπερέχει η μία κατάσταση από την άλλη, τότε προκαλείται κίνηση και τείνει στην ισορροπία που δημιουργείται κατά την κίνηση. Στις ηλεκτρομαγνητικές εξάλλου καταστάσεις,η μία θέση παράγει εξ’ επαγωγής την αντίθετη, πράγμα που γενικευόμενο, δίνει την εντύπωση μιας κοσμικής αρχής που συμφωνεί με τις αρχές του Hegel, που ενώ δεν είχε επαφή με τους φυσικούς νόμους και την εμπειρική απόδειξη, που διατυπώθηκε αργότερα, εξακρίβωσε με την καθαρή νόηση το θεμελιώδη νόμο, κατά τον οποίο λειτουργεί το Σύμπαν.
Σύμφωνα με την Εγελειανή αυτήν αρχή, δεν υπάρχει θέση στον κόσμο χωρίς να έχει ή χωρίς να δημιουργεί την αντίθεση, γιατί διαφορετικά η διατηρηση του κόσμου είναι αυτοσκοπός του Σύμπαντος και το βλέπουμε να εκδηλώνεται σε κάθε βήμα και σε κάθε σύστημα. Για να είναι δυνατή η διατήρηση, δηλαδή για να πραγματοποιείται ο κοσμικός σκοπός, πρέπει να δημιουργούνται αδιάκοπα οι αναθέσεις, να αποκαθίστανται οι ισορροπίες. Η δε εικόνα που δίδεται από την κοσμική αυτή λειτουργία είναι ότι βασιλεύει η αστάθεια και η αβεβαιότητα, που τελικά υπηρετούν την αιωνιότητα.
Ο αγώνας εναντίον της ανυπαρξίας εκδηλώνεται σ’ όλα τα πεδία του κόσμου. Είναι ο ίδιος νόμος που διατυπώθηκε από τον Darwin για την ύπαρξη των βιολογικών όντων. Το βαθύτερο νόημα αυτού του νόμου είναι, ότι η μόνιμη επικράτηση μιας κατάστασης θα οδηγούσε στην εξαφάνιση του ίδιου καθεστώτος, αν η πορεία δεν διακοπτόταν και δεν άλλαζε. Θα είναι για παράδειγμα, αδύνατο να υπάρχουν ωκεανοί, αν την εξάτμιση δεν διαδεχόταν τα ατμοσφαιρικά κατακρημνίσματα ή θα ήταν αδύνατο να υπάρξει ζωή, αν τα όντα είχαν μόνο ζωή και δεν επακολουθούσε ο θάνατος. Όλες οι κοσμικές δράσεις τείνουν προς αυτόν τον σκοπό, στην διατήρηση των δημιουργιών, ακολουθώντας το σχήμα της θέσης, αντίθεσης και της σύνθεσης.
Κοιτάξτε τα ζώα. Ορισμένα προνομιούχα ζουν ελεύθερα μέσα στο δάσος, ενώ άλλα, το φτωχά, όπως τα άλογα, τα βόδια, οι καμήλες, τα σκυλιά, εργάζονται για έναν κύριο που τα εκμεταλλεύεται. Κι εμείς επίσης, δεν είμαστε ελεύθεροι: είμαστε διαφεντεμένοι από άλλες δυνάμεις και εργαζόμαστε γι’ αυτές με δικά μας έξοδα.
Κάποτε μιλούσα σ’ ένα συγγραφέα που νόμιζε τον εαυτό του για κάτι το αξιοθαύμαστο γιατί είχε γράψει δύο ή τρεις αισθηματικές ιστορίες. Του εξήγησα αυτό το θέμα των δύο φύσεων, της ανώτερης και της κατώτερης, και όταν άκουσε ότι υπάρχουν στον αόρατο κόσμο όντα που μας εκμεταλλεύονται, τα οποία μας χρησιμοποιούν ακριβώς όπως εμείς εκμεταλλευόμαστε τα ζώα, να που αγανάκτησε κι εκνευρίστηκε: «Πώς; Μα δεν είναι δυνατόν!» Τον κοιτάζω σκεπτόμενος ότι, για συγγραφέας, δεν ήταν τόσο οξυδερκής για να μην έχει καταλάβει ότι, αυτό που εμείς κάνουμε με τα ζώα, άλλοι μπορούν να το κάνουν μ’ εμάς.
Οι άνθρωποι βάζουν τα ζώα να εργάζονται, τους γδέρνουν το δέρμα, πουλάνε την σάρκα τους χωρίς ποτέ να αναρωτηθούν αν έχουν αληθινά το δικαίωμα να το κάνουν. Βεβαίως, αν ζητήσουμε την γνώμη των ζώων, θα διαμαρτυρηθούν για την αδικία και την σκληρότητα των ανθρώπων. Όμως οι άνθρωποι, αυτοί, βρίσκουν ότι αυτό είναι φυσικό. Λοιπόν, γιατί να μην υπάρχουν άλλα όντα τα οποία θα ενεργούσαν κατά τον ίδιο τρόπο μ’ εμάς;
Είναι λογικό, μας χρησιμοποιούν.
Μας δίνουν λίγη τροφή και μετά μας σπρώχνουν για να καλλιεργήσουμε τα χωράφια τους, για να εκτελέσουμε τα σχέδιά τους, και στο τέλος μας κομματιάζουν για να κάνουν από μας σαλάμια και λουκάνικα που τα απολαμβάνουν.
Αν ήξερε κανείς μόνο τι είναι ο αόρατος κόσμος! Υπάρχουν όλων των ειδών οι πληθυσμοί, λαοί και φυλές, και μερικές πέφτουν με μανία πάνω στους ανθρώπους, κατά τον ίδιο τρόπο που οι άνθρωποι πέφτουν μανιασμένα πάνω σε ορισμένα ζώα για να τα κάνουν να δουλέψουν, να τα πουλήσουν, να τους γδάρουν το δέρμα, να τα φάνε: είναι το ίδιο πράγμα. Να ένα καινούργιο φως που θα δοθεί αργότερα σε όλη την ανθρωπότητα. Προς το παρόν, είναι εσείς που επωφελείστε.
Δυστυχώς είναι δύσκολο να κάνει κανείς τους ανθρώπους να καταλάβουν ότι το φυσικό τους σώμα (το στομάχι, η κοιλιά, τα γεννητικά όργανα) δεν είναι αυτοί οι ίδιοι. Φυσικά, πρέπει να του δώσει κανείς κάποια τροφή, όπως στο άλογό μας, όμως όχι τα πάντα, και πάνω απ’ όλα να μην ταυτιστούμε με αυτό. Σκεφτείτε, διαλογιστείτε, και σε όλες τις περιστάσεις της ζωής θα ξέρετε αν είναι η προσωπικότητα ή η ατομικότητα που σας σπρώχνει να ενεργήσετε. Προς το παρόν, δεν έχετε ακόμα αυτή την διάκριση, όμως μια μέρα, όταν θα ‘ρθει το φως, θα αντιληφθείτε ότι είχατε χάσει τα πάντα: το χρόνο σας, τις δυνάμεις σας, τις ενέργειές σας, γιατί είχατε βάλει το κεφάλαιο σας σε μια τράπεζα που δεν ήταν δική σας και ότι όλα καταβροχθίστηκαν από την άβυσσο.
Ας πάρουμε, παραδείγματος χάρη, το θέμα της σεξουαλικότητας. Όταν θέλετε να δώσετε απόλυτη ελευθερία σε μια αγάπη καθαρά σεξουαλική, προσωπική, εγωιστική, αντιλαμβάνεστε ότι όλες οι συσκευές σας λειτουργούν ανεξάρτητα από την θέληση σας, χωρίς να μπορείτε να τις σταματήσετε ή να ελαττώσετε την ταχύτητα για οτιδήποτε. Διαπιστώνετε μόνο, αλλά δεν καταφέρνετε τίποτα. Είναι λοιπόν άλλες δυνάμεις που σας έχουν κυριεύσει, που σας παίρνουν τα πάντα, κι εσείς είστε εκεί για να διαπιστώνετε μόνο αυτό που συμβαίνει.
Ενώ στην πνευματική αγάπη; Αισθάνεστε ότι είστε εσείς, δηλαδή η ψυχή σας, το πνεύμα σας, η ατομικότητά σας, που τρέφονται και όχι άλλες δυνάμεις έξω από σας. Μεσολάβησαν μόνο βλέμματα, λόγια, μια σκέψη, ένα άρωμα, μια μουσική, αλλά είστε ευτυχισμένοι, ευχαριστημένοι, γιατί αισθάνεστε ότι εσείς, η ανώτερή σας φύση είναι αυτό που τράφηκε, ξεδίψασε και που ανέπνευσε αυτά το αιθέρια πράγματα, και όχι άλλες δυνάμεις μέσα από σας.
Δυστυχώς οι άνθρωποι δεν έχουν την συνήθεια να αυτοπαρατηρούνται: τρώνε, πίνουν, διασκεδάζουν και επειδή το φυσικό τους σώμα είναι ευχαριστημένο και ικανοποιημένο, φαντάζονται ότι είναι αυτοί οι ίδιοι που ικανοποιήθηκαν. Δεν αντιλαμβάνονται ότι μέσα στην ψυχή τους και στο πνεύμα τους υπάρχει το κενό. Αν δεν ταυτίζονταν με την προσωπικότητά τους, θα είχαν καταλάβει ότι, κι αν ακόμα το φυσικό τους σώμα βρίσκεται εκεί, χορτασμένο, έτοιμο να αποκοιμηθεί και να ροχαλίσει, αυτοί οι ίδιοι μένουν πάντα πεινασμένοι, γιατί η ψυχή τους, το πνεύμα τους, η ατομικότητά τους δεν δέχτηκε τίποτα.
Όμως, για να με καταλάβετε, για να δείτε πόσο αλήθεια είναι αυτό που σας λέω, πρέπει τουλάχιστο να έχετε φτάσει σ’ έναν ορισμένο βαθμό εξέλιξης. Μιλήστε για μια πνευματική κατανόηση της αγάπης σε ανθρώπους φιλήδονους ή πρωτόγονους, θα σας πουν: «Όμως, αν δεν ικανοποιήσουμε τις σεξουαλικές μας ανάγκες, θα πεθάνουμε. Είναι αυτό που μας κάνει να ζούμε.» Ναι, φυσικά, αυτό κάνει να ζουν οι ρίζες, όμως τα λουλούδια επάνω πεθαίνουν.
Λοιπόν, όλα εξαρτώνται από το άτομο και από το βαθμό της εξέλιξής του.
Είμαστε Φυλακισμένοι Αλλά Μπορούμε Να Ελευθερωθούμε … Αν θέλουμε !
Μοιάζει με σενάριο από επεισόδιο των «X-Files», είναι όμως η ανατρεπτική και σίγουρα ιδιαίτερα ευφάνταστη θεωρία που ανέπτυξε ένας Αμερικανός επιστήμονας. Όπως υποστηρίζει, ο άνθρωπος δεν γεννήθηκε στην Γη αλλά σε άλλον πλανήτη, γι’ αυτό και εμφανίζει μια σειρά «δυσλειτουργίες» που σε περίπτωση που ήταν γήινο «προϊόν» δεν θα είχε.
Εκτιμά ότι είμαστε από την φύση μας απείθαρχα και επιθετικά όντα και γι’ αυτό κάποιοι εξωγήινοι συγκέντρωσαν τον ανθρώπινο πληθυσμό και τον εξόρισαν στην Γη.
Εξωγήινη καταγωγή: Την εξαιρετικά προωθημένη αλλά σίγουρα ενδιαφέρουσα θεωρία ανέπτυξε ο καθηγητής οικολογίας Ελις Σίλβερ. Τα «σημάδια» της εξωγήινης καταγωγής μας είναι αρκετά σύμφωνα με αυτήν. Όπως υποστηρίζει ο καθηγητής, ο άνθρωπος αντιμετωπίζει προβλήματα με την πλάτη του και έχει συχνά πόνους επειδή το είδος μας κατάγεται από έναν πλανήτη με χαμηλότερη βαρύτητα από αυτήν της Γης.
Σύμφωνα με τον Σίλβερ, προβλήματα δημιουργούνται και όταν παραμένουμε ακόμη και σχετικά λίγη ώρα εκτεθειμένοι στο ηλιακό φως επειδή δεν σχεδιαστήκαμε για να ερχόμαστε σε τόσο άμεση επαφή με τον Ήλιο. Ένα επιπλέον επιχείρημα του καθηγητή είναι οι δυσκολίες στον τοκετό και ειδικά αυτές που προκύπτουν από το γεγονός ότι το μέγεθος του κεφαλιού είναι δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με την… πύλη εξόδου.
Είμαστε το μόνο είδος στον πλανήτη με τόσο υψηλά ποσοστά επιπλοκών και θνησιμότητας κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης και του τοκετού, τονίζει, επισημαίνοντας ακόμη το γεγονός ότι ο άνθρωπος δεν είναι εξοπλισμένος για να αντιμετωπίζει το φυσικό περιβάλλον, π.χ. το κρύο ή την ζέστη.
Θεωρεί επίσης παράδοξο το ότι ο άνθρωπος εμφανίζει ισχυρή αντιπάθεια για πολλά είδη τροφών που παρέχει η φύση. Ο Σίλβερ αναφέρει ότι ο άνθρωπος ασθενεί πολύ συχνά επειδή, εκτός των άλλων, το βιολογικό μας ρολόι έχει εξελιχθεί για ημέρα 25 ωρών, κάτι που έχουν υποδείξει και κάποιες μελέτες.
Από πού ήρθαμε και γιατί; Η άποψη του Σίλβερ είναι ότι ο ανατομικά σύγχρονος άνθρωπος είναι ένα υβρίδιο που προέκυψε από την διασταύρωση των ανθρώπων του Νεάντερταλ με ένα άλλο είδος ανθρώπων που έφθασαν στην Γη από κάποιον πλανήτη στο Άλφα του Κενταύρου, το πλησιέστερο σε εμάς αστρικό σύστημα.
Κατά καιρούς το Άλφα του Κενταύρου έχει υποδειχθεί είτε ως τόπος καταγωγής του ανθρώπου είτε ως τόπος κατοικίας εξωγήινων. Ο Σίλβερ υποστηρίζει ότι αυτό το «άλλο» είδος ανθρώπων από το οποίο προερχόμαστε έφθασε στην Γη πριν από 60.000-200.000 έτη.
Η εξήγηση που δίνει για την έλευσή μας στην Γη είναι ότι οι εξωγήινοι που ζούσαν μαζί μας δεν άντεξαν άλλο την απειθαρχία και την επιθετικότητά μας και μας έστειλαν εδώ για λόγους σωφρονισμού.
Σαν να λέμε μας «φυλάκισαν» εδώ μέχρι να γίνουμε άνθρωποι και όταν αυτό συμβεί – ποιος ξέρει; – μπορεί να επιστρέψουμε στο πραγματικό κοσμικό μας σπίτι.
Είμαστε Φυλακισμένοι, είναι Ολοφάνερο το ότι είμαστε φυλακισμένοι σε αυτό το Σύμπαν, είτε το αποκαλούμε «σύμπαν ύλης» είτε το αποκαλούμε «σύμπαν ενέργειας», είτε το αποκαλούμε «σύμπαν θεού» είτε το αποκαλούμε όπως μας κάνει κέφι, οι λέξεις είναι πεπερασμένες σε ένα σύμπαν ενέργειας, είναι γεγονός πως είμαστε φυλακισμένοι.
Μάλιστα είναι το μοναδικό γεγονός -το ότι είμαστε φυλακισμένοι- που είναι σχεδόν σταθερό δεδομένο. Αλλά επίσης τα σταθερά δεδομένα, μπορούμε να τα «κουνήσουμε» να τα κάνουμε να πάψουν να είναι σταθερά. Αυτό σημαίνει πως «Μπορούμε να Ελευθερωθούμε» . Αν θέλουμε και αν έχουμε την απαιτούμενη ΕΝΕΡΓΕΙΑ για να το αποτολμήσουμε.
Ο Τσαρλς Φορτ έλεγε: «Είναι φανερό ότι είμαστε φυλακισμένοι εδώ πέρα. Μόνιμος σκοπός κάθε ανθρώπου θα πρέπει να είναι να δραπετεύσει από αυτόν τον κόσμο. Πρέπει να υπάρχουν κόσμοι πιο ελεύθεροι από τούτον εδώ. Αν δεν υπάρχουν, τότε μπορούμε να τους δημιουργήσουμε»
“ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΜΟΝΟ ΤΟ ΝΑ ΓΕΝΝΗΘΕΙ ΚΑΝΕΊΣ, ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΝΑ «ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΕΙ». λέει ο Alain de Benoist, (φυσικά απευθύνεται σε ανθρώπους, -με τα αλλόκοσμα και τα διαφορετικού από τον άνθρωπο DNA όντα δεν μας λέει-, άλλωστε που να ξέρει κι αυτός. Τέλος πάντων, ας ασχοληθούμε με τους ανθρώπους.)
Η δημιουργία έπεται της γεννήσεως και δεν μπορεί κανείς να δημιουργηθεί παρά μόνον από τον ίδιο του τον εαυτό. Μόνον έτσι είναι δυνατόν να δώσει στον εαυτό του μία ψυχή, γι’ αυτό και ο Έκχαρτ κάνει λόγο για «αυτό-δημιουργία»: «υπήρξα η αιτία του εαυτού μου, εκεί που θέλησα τον εαυτό μου και δεν υπήρξα τίποτε άλλο. Υπήρξα αυτό που θέλησα και αυτό που θέλησα υπήρξε εγώ». Στην Edda «Havamal», ο θεός Odin παρουσιάζεται θυσιασμένος στον ίδιο του τον εαυτό.
Ένα έθνος θεμελιώνει έναν πολιτισμό όταν γίνεται η αιτία του εαυτού του, η αιτία της υπάρξεώς του, όταν την πηγή μίας αιώνιας ανανεώσεως την βρίσκει μόνο μέσα στην δική του Παράδοση. Το ίδιο ισχύει και με τους ανθρώπους, όπου κάποιος οφείλει να βρίσκει μέσα του τις αιτίες του εαυτού του, καθώς και τα μέσα της όποιας αυτο-υπερβάσεώς του (αντίθετα λ.χ. από τον ηγέτη ενός παρακμιακού Κράτους που κρατεί την εξουσία από εξωτερικά του εαυτού του πράγματα αντί από την υπεροχή των προσωπικών αρχών του).
ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΤΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΝΕΙΣ Ο ΕΑΥΤΟΣ ΤΟΥ, αλλά πρέπει επίσης να γίνει τελικά αυτό που μπορεί να γίνει. Να κτισθεί σύμφωνα με την άποψη που έχει δημιουργήσει για τον εαυτό του, αλλά και να μην αρκεστεί ποτέ από το αποτέλεσμα. Πρέπει να θέλει να αλλάξει πρώτα ο ίδιος πριν στραφεί να αλλάξει τον κόσμο, και είναι προτιμότερο να παραδεχθεί τον κόσμο όπως είναι παρά να παραδεχθεί τον εαυτό του όπως είναι. Πρέπει να αναπτύξουμε μέσα μας εκείνες από τις δυνατότητές που καθιστούν ανθρώπους εμάς τους ίδιους.
Μία ισχυρή θέληση μάς επιτρέπει να γίνουμε αυτό που θέλουμε ανεξάρτητα από εκείνο που ήμασταν, γιατί η θέληση προηγείται όλων των προκαθορισμών, ακόμη και εκείνου της γεννήσεως, υπό τον όρο βεβαίως να έχουμε την ικανότητα να θέλουμε. Πρώτα από όλα χρειάζεται να καλλιεργήσουμε την εσωτερική ενέργεια, την ενέργεια εκείνη «της οποίας την απόδειξη υπάρξεως μπορεί να δώσει εξίσου ένα μυρμήγκι και ένας ελέφαντας» (Σταντάλ) και που επιτρέπει να παραμένει κανείς μέσα στον χειμώνα αυτό δια μέσου του οποίου επιστρέφει η άνοιξη.
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΜΕ ΤΟΥΣ ΔΙΚΟΥΣ ΜΑΣ ΚΑΝΟΝΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΜΕΝΟΥΜΕ ΣΕ ΑΥΤΟΥΣ.
Να ορίζουμε νόμους για τον εαυτό μας υπό τον όρο όμως να μην τους αλλάζουμε (πράγμα που ωστόσο δεν μας εμποδίζει από το να δίνουμε νέες διαστάσεις στις προοπτικές που επιλέξαμε). Να μην υποχωρούμε, να μην τσακίζουμε. Να συνεχίζουμε ακόμα και αν δεν υπάρχουν πια οι λόγοι για να συνεχίσουμε. Να μένουμε πιστοί στις προδομένες ιδέες, πιστοί ακόμα και για λογαριασμό εκείνων που δεν έμειναν πιστοί. Να μένουμε πιστοί επίσης και σε όλους εκείνους που δεν υπάρχουν πια. Να υπερασπιζόμαστε εναντίον όλων, ακόμα και εναντίον του ίδιου μας του εαυτού, την ιδέα που έχουμε για τα πράγματα και την ιδέα που θέλουμε να έχουμε για τον εαυτό μας.]
«Να πληρώνεις με το ίδιο σου το αίμα, αυτά που είπες ως μεγάλες ηθικές αρχές.» Ντίνος Χριστιανόπουλος
Αν έγραφα αυτά που είπαν οι μεγάλοι άνθρωποι, από τον Ηράκλειτο και τον Δημόκριτο, μέχρι τον Καβάφη και τον Πεσσόα σχετικά με το ότι Είμαστε Φυλακισμένοι και τους τρόπους, τις μεθόδους, και τις πρακτικές που μπορούμε να Ελευθερωθούμε αν ΔΡΑΣΟΥΜΕ ανάλογα, με ΘΕΛΗΣΗ, θα χρειαζόμουν πολλές κόλες χαρτί. Αυτοί οι άνθρωποι πλήρωσαν με το αίμα τους, την ηθική τους.
Πώς μπορούν να επηρεάσουν εσένα που σου λένε πως «υπάρχει κρίση» και χάνοντας κάθε ίχνος περηφάνειας τρέχεις να πάρεις κουπόνια κι επιδόματα για μακαρόνια γεμάτα δηλητήρια;
Πώς μπορούν να σε κατευθύνουν τα λόγια ενός Μεγάλου Ανθρώπου, όταν το ύψιστο ιδανικό σου είναι η ομάδα σου, η θρησκεία σου, το κόμμα σου και οι κάθε λογής -ισμοί σου;
Πώς;
Ένας αρχαίος κινεζικός μύθος μιλά με μεταφορικό τρόπο για τα αινίγματα της τάξης και του χάους.
Τα παλιά χρόνια, λέει ο μύθος, ο κόσμος των καθρεφτών και ο κόσμος των ανθρώπων δεν ήταν χωρισμένοι αυτό έγινε αργότερα. Εκείνες τις μέρες τα όντα των κατόπτρων και τα ανθρώπινα όντα διέφεραν πολύ μεταξύ τους ως προς το χρώμα και τη μορφή, μολονότι αναμειγνύονταν και ζούσαν αρμονικά. Εκείνο τον καιρό μπορούσε ο καθείς να πηγαινοέρχεται μέσα από τους καθρέφτες. Μια νύχτα όμως, οι κάτοικοι των κατόπτρων εισέβαλαν στην Γη απροειδοποίητα και ακολούθησε χάος.
Πράγματι, τα ανθρώπινα όντα γρήγορα κατάλαβαν ότι οι κάτοικοι των κατόπτρων ήταν το χάος. Η δύναμη των εισβολέων ήταν μεγάλη και μόνο χάρη στις μαγικές ικανότητες του Κίτρινου Αυτοκράτορα έγινε δυνατό να νικηθούν και να οδηγηθούν πίσω στους καθρέφτες τους. Για να τους κρατήσει εκεί ο αυτοκράτορας έκανε μάγια που υποχρέωσαν τα όντα του χάους να επαναλαμβάνουν μηχανικά τις πράξεις και τις μορφές των ανθρώπων.
Τα μάγια του αυτοκράτορα ήταν ισχυρά, αλλά, όπως λέει ο μύθος, δεν θα διαρκούσαν αιώνια. Η αφήγηση προειδοποιεί πως μια μέρα τα μάγια θα εξασθενήσουν και οι ταραγμένες φιγούρες στους καθρέφτες μας θα αρχίσουν να εξεγείρονται. Στην αρχή η διαφορά ανάμεσα στις μορφές των κατόπτρων και στις γνωστές μας μορφές δεν θα είναι παρατηρήσιμη. Σιγά σιγά όμως οι χειρονομίες θα ξεχωρίζουν, τα χρώματα και τα σχήματα θα αλλάζουν ως διά μαγείας και ξαφνικά ο κόσμος του χάους που για πολύ καιρό έμεινε φυλακισμένος, θα ορμήσει οργισμένος στον δικό μας.
Ίσως η μέρα αυτή να έφτασε.
Τι μπορείς να κάνεις;
Γίνε Ρευστός σαν νερό
«Άδειασε το μυαλό σου, γίνε χωρίς μορφή, χωρίς σχήμα, σαν το νερό. Εάν βάλεις νερό σε μία κούπα, εκείνο γίνεται η κούπα. Εάν βάλεις νερό σ’ ένα μπουκάλι, γίνεται το μπουκάλι. Εάν το βάλεις στην τσαγιέρα, γίνεται η τσαγιέρα. Τώρα το νερό μπορεί να κυλήσει ή να συγκρουστεί. Να είσαι νερό, φίλε μου». -Bruce Lee
Το νερό προσαρμόζει την μορφή του ανάλογα με το δοχείο που το περιέχει. Ο αφορισμός μας προτείνει να αδειάσουμε το μυαλό μας και να γίνουμε άμορφοι και ασχημάτιστοι.
Τι εφαρμογές μπορεί να έχει αυτό στην καθημερινότητα μας; Κάποιες φορές, οι ήδη σχηματισμένες αντιλήψεις μας, οι γνώσεις, οι σκέψεις και οι προκαταλήψεις, μας εμποδίζουν να «κυλήσουμε» να είμαστε ρευστοί.
Αντίθετα, αντιστεκόμαστε στην ροή των πραγμάτων ή καλύτερα το μυαλό μας αντιστέκεται και το σώμα μας αρρωσταίνει. Νιώθουμε ένα δύσκολο συναίσθημα και λέμε «γιατί να νιώθω έτσι, θέλω να νιώσω διαφορετικά». Η ζούμε μια κατάσταση που δεν μας ικανοποιεί και λέμε «δεν αντέχω άλλο».
Ίσως αν αποδεχόμασταν / αρνιόμασταν/ παραβλέπαμε, αυτό που συμβαίνει, αν πετάγαμε από το μυαλό τις προκαταλήψεις για το πώς θα έπρεπε να είναι τα πράγματα, εάν αδειάζαμε την κούπα των «πρέπει» κι ήμασταν έτοιμοι ν’ αμφισβητήσουμε όλα όσα ξέρουμε, τότε η κούπα μας ίσως να γέμιζε με κάτι καινούριο, δυνατό, νέο, υγιές.
Η δύναμη του νερού είναι διπλή: κυλάει και συγκρούεται.
Κυλάω σ’ ένα ψυχολογικό πλαίσιο σημαίνει δεν αντιστέκομαι, αποδέχομαι κι αφήνομαι.
Συγκρούομαι σημαίνει ότι έχω την Δύναμη ν’ αντιμετωπίσω, να κατακτήσω, να νικήσω.
Το νερό κινείται στον αέναο κύκλο. Μόνο αλλάζει μορφή, νερό, υδρατμός, νερό, πάγος, ακολουθώντας έναν αέναο κύκλο. Το ανθρώπινο σώμα και το μυαλό, μαζί με τα εργαλεία τους, σκέψεις, λέξεις, συναισθήματα, δεν είναι τίποτε άλλο από ενέργεια, που πρέπει να ρέει ομαλά και αρμονικά αν θέλουμε να έχουμε σωματική, νοητική, υγεία, ευεξία, χαρά, τύχη και όλα τα συνεπακόλουθα.
Το αντίθετο του νερού, είναι ο πάγος. Ενώ αποτελείται από νερό δεν είναι ρευστός, αλλά έχει γωνίες. Δεν είναι ρευστός ο πάγος και γι’ αυτό λέμε τις πεποιθήσεις παγ(ι)ωμένες ιδέες.
Επέλεξε να είσαι ρευστός κι όχι παγ(ι)ωμένος.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου