ΘΟΥΚ 1.44.1–1.47.3
(ΘΟΥΚ 1.24.1–1.55.2: Τα "Κερκυραϊκά")
Αμυντική συμμαχία των Αθηναίων με την Κέρκυρα – Αποστολή στρατιωτικών δυνάμεων Αθηναίων και Κορινθίων – Οι Κερκυραίοι στα Σύβοτα
[1.44.1] Τοιαῦτα δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι εἶπον. Ἀθηναῖοι δὲ ἀκού-
σαντες ἀμφοτέρων, γενομένης καὶ δὶς ἐκκλησίας, τῇ μὲν
προτέρᾳ οὐχ ἧσσον τῶν Κορινθίων ἀπεδέξαντο τοὺς λόγους,
ἐν δὲ τῇ ὑστεραίᾳ μετέγνωσαν Κερκυραίοις ξυμμαχίαν μὲν
μὴ ποιήσασθαι ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομί-
ζειν (εἰ γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευον σφίσιν οἱ Κερκυραῖοι
ξυμπλεῖν, ἐλύοντ’ ἂν αὐτοῖς αἱ πρὸς Πελοποννησίους σπον-
δαί), ἐπιμαχίαν δ’ ἐποιήσαντο τῇ ἀλλήλων βοηθεῖν, ἐάν τις
ἐπὶ Κέρκυραν ἴῃ ἢ Ἀθήνας ἢ τοὺς τούτων ξυμμάχους. [1.44.2] ἐδόκει
γὰρ ὁ πρὸς Πελοποννησίους πόλεμος καὶ ὣς ἔσεσθαι αὐτοῖς,
καὶ τὴν Κέρκυραν ἐβούλοντο μὴ προέσθαι τοῖς Κορινθίοις
ναυτικὸν ἔχουσαν τοσοῦτον, ξυγκρούειν δὲ ὅτι μάλιστα αὐτοὺς
ἀλλήλοις, ἵνα ἀσθενεστέροις οὖσιν, ἤν τι δέῃ, Κορινθίοις τε
καὶ τοῖς ἄλλοις ναυτικὸν ἔχουσιν ἐς πόλεμον καθιστῶνται.
[1.44.3] ἅμα δὲ τῆς τε Ἰταλίας καὶ Σικελίας καλῶς ἐφαίνετο αὐτοῖς
ἡ νῆσος ἐν παράπλῳ κεῖσθαι.
[1.45.1] Τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους προσ-
εδέξαντο, καὶ τῶν Κορινθίων ἀπελθόντων οὐ πολὺ ὕστερον
δέκα ναῦς αὐτοῖς ἀπέστειλαν βοηθούς· [1.45.2] ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν
Λακεδαιμόνιός τε ὁ Κίμωνος καὶ Διότιμος ὁ Στρομβίχου καὶ
Πρωτέας ὁ Ἐπικλέους. [1.45.3] προεῖπον δὲ αὐτοῖς μὴ ναυμαχεῖν
Κορινθίοις, ἢν μὴ ἐπὶ Κέρκυραν πλέωσι καὶ μέλλωσιν ἀπο-
βαίνειν ἢ ἐς τῶν ἐκείνων τι χωρίων· οὕτω δὲ κωλύειν κατὰ
δύναμιν. προεῖπον δὲ ταῦτα τοῦ μὴ λύειν ἕνεκα τὰς σπον-
δάς. [1.46.1] αἱ μὲν δὴ νῆες ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Κέρκυραν, οἱ δὲ
Κορίνθιοι, ἐπειδὴ αὐτοῖς παρεσκεύαστο, ἔπλεον ἐπὶ τὴν
Κέρκυραν ναυσὶ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. ἦσαν δὲ Ἠλείων
μὲν δέκα, Μεγαρέων δὲ δώδεκα καὶ Λευκαδίων δέκα, Ἀμ-
πρακιωτῶν δὲ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι καὶ Ἀνακτορίων μία, αὐτῶν
δὲ Κορινθίων ἐνενήκοντα· [1.46.2] στρατηγοὶ δὲ τούτων ἦσαν μὲν
καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων, Κορινθίων δὲ Ξενοκλείδης ὁ Εὐθυ-
κλέους πέμπτος αὐτός. [1.46.3] ἐπειδὴ δὲ προσέμειξαν τῇ κατὰ
Κέρκυραν ἠπείρῳ ἀπὸ Λευκάδος πλέοντες, ὁρμίζονται ἐς
Χειμέριον τῆς Θεσπρωτίδος γῆς. [1.46.4] ἔστι δὲ λιμήν, καὶ πόλις
ὑπὲρ αὐτοῦ κεῖται ἀπὸ θαλάσσης ἐν τῇ Ἐλαιάτιδι τῆς Θεσ-
πρωτίδος Ἐφύρη. ἐξίησι δὲ παρ’ αὐτὴν Ἀχερουσία λίμνη
ἐς θάλασσαν· διὰ δὲ τῆς Θεσπρωτίδος Ἀχέρων ποταμὸς
ῥέων ἐσβάλλει ἐς αὐτήν, ἀφ’ οὗ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει.
ῥεῖ δὲ καὶ Θύαμις ποταμός, ὁρίζων τὴν Θεσπρωτίδα καὶ
Κεστρίνην, ὧν ἐντὸς ἡ ἄκρα ἀνέχει τὸ Χειμέριον. [1.46.5] οἱ μὲν
οὖν Κορίνθιοι τῆς ἠπείρου ἐνταῦθα ὁρμίζονταί τε καὶ στρατό-
πεδον ἐποιήσαντο. [1.47.1] οἱ δὲ Κερκυραῖοι ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς
προσπλέοντας, πληρώσαντες δέκα καὶ ἑκατὸν ναῦς, ὧν ἦρχε
Μικιάδης καὶ Αἰσιμίδης καὶ Εὐρύβατος, ἐστρατοπεδεύσαντο
ἐν μιᾷ τῶν νήσων αἳ καλοῦνται Σύβοτα· καὶ αἱ Ἀττικαὶ
δέκα παρῆσαν. [1.47.2] ἐπὶ δὲ τῇ Λευκίμμῃ αὐτοῖς τῷ ἀκρωτηρίῳ
ὁ πεζὸς ἦν καὶ Ζακυνθίων χίλιοι ὁπλῖται βεβοηθηκότες.
[1.47.3] ἦσαν δὲ καὶ τοῖς Κορινθίοις ἐν τῇ ἠπείρῳ πολλοὶ τῶν βαρ-
βάρων παραβεβοηθηκότες· οἱ γὰρ ταύτῃ ἠπειρῶται αἰεί ποτε
αὐτοῖς φίλοι εἰσίν.
[1.44.1] Τοιαῦτα δὲ καὶ οἱ Κορίνθιοι εἶπον. Ἀθηναῖοι δὲ ἀκού-
σαντες ἀμφοτέρων, γενομένης καὶ δὶς ἐκκλησίας, τῇ μὲν
προτέρᾳ οὐχ ἧσσον τῶν Κορινθίων ἀπεδέξαντο τοὺς λόγους,
ἐν δὲ τῇ ὑστεραίᾳ μετέγνωσαν Κερκυραίοις ξυμμαχίαν μὲν
μὴ ποιήσασθαι ὥστε τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους νομί-
ζειν (εἰ γὰρ ἐπὶ Κόρινθον ἐκέλευον σφίσιν οἱ Κερκυραῖοι
ξυμπλεῖν, ἐλύοντ’ ἂν αὐτοῖς αἱ πρὸς Πελοποννησίους σπον-
δαί), ἐπιμαχίαν δ’ ἐποιήσαντο τῇ ἀλλήλων βοηθεῖν, ἐάν τις
ἐπὶ Κέρκυραν ἴῃ ἢ Ἀθήνας ἢ τοὺς τούτων ξυμμάχους. [1.44.2] ἐδόκει
γὰρ ὁ πρὸς Πελοποννησίους πόλεμος καὶ ὣς ἔσεσθαι αὐτοῖς,
καὶ τὴν Κέρκυραν ἐβούλοντο μὴ προέσθαι τοῖς Κορινθίοις
ναυτικὸν ἔχουσαν τοσοῦτον, ξυγκρούειν δὲ ὅτι μάλιστα αὐτοὺς
ἀλλήλοις, ἵνα ἀσθενεστέροις οὖσιν, ἤν τι δέῃ, Κορινθίοις τε
καὶ τοῖς ἄλλοις ναυτικὸν ἔχουσιν ἐς πόλεμον καθιστῶνται.
[1.44.3] ἅμα δὲ τῆς τε Ἰταλίας καὶ Σικελίας καλῶς ἐφαίνετο αὐτοῖς
ἡ νῆσος ἐν παράπλῳ κεῖσθαι.
[1.45.1] Τοιαύτῃ μὲν γνώμῃ οἱ Ἀθηναῖοι τοὺς Κερκυραίους προσ-
εδέξαντο, καὶ τῶν Κορινθίων ἀπελθόντων οὐ πολὺ ὕστερον
δέκα ναῦς αὐτοῖς ἀπέστειλαν βοηθούς· [1.45.2] ἐστρατήγει δὲ αὐτῶν
Λακεδαιμόνιός τε ὁ Κίμωνος καὶ Διότιμος ὁ Στρομβίχου καὶ
Πρωτέας ὁ Ἐπικλέους. [1.45.3] προεῖπον δὲ αὐτοῖς μὴ ναυμαχεῖν
Κορινθίοις, ἢν μὴ ἐπὶ Κέρκυραν πλέωσι καὶ μέλλωσιν ἀπο-
βαίνειν ἢ ἐς τῶν ἐκείνων τι χωρίων· οὕτω δὲ κωλύειν κατὰ
δύναμιν. προεῖπον δὲ ταῦτα τοῦ μὴ λύειν ἕνεκα τὰς σπον-
δάς. [1.46.1] αἱ μὲν δὴ νῆες ἀφικνοῦνται ἐς τὴν Κέρκυραν, οἱ δὲ
Κορίνθιοι, ἐπειδὴ αὐτοῖς παρεσκεύαστο, ἔπλεον ἐπὶ τὴν
Κέρκυραν ναυσὶ πεντήκοντα καὶ ἑκατόν. ἦσαν δὲ Ἠλείων
μὲν δέκα, Μεγαρέων δὲ δώδεκα καὶ Λευκαδίων δέκα, Ἀμ-
πρακιωτῶν δὲ ἑπτὰ καὶ εἴκοσι καὶ Ἀνακτορίων μία, αὐτῶν
δὲ Κορινθίων ἐνενήκοντα· [1.46.2] στρατηγοὶ δὲ τούτων ἦσαν μὲν
καὶ κατὰ πόλεις ἑκάστων, Κορινθίων δὲ Ξενοκλείδης ὁ Εὐθυ-
κλέους πέμπτος αὐτός. [1.46.3] ἐπειδὴ δὲ προσέμειξαν τῇ κατὰ
Κέρκυραν ἠπείρῳ ἀπὸ Λευκάδος πλέοντες, ὁρμίζονται ἐς
Χειμέριον τῆς Θεσπρωτίδος γῆς. [1.46.4] ἔστι δὲ λιμήν, καὶ πόλις
ὑπὲρ αὐτοῦ κεῖται ἀπὸ θαλάσσης ἐν τῇ Ἐλαιάτιδι τῆς Θεσ-
πρωτίδος Ἐφύρη. ἐξίησι δὲ παρ’ αὐτὴν Ἀχερουσία λίμνη
ἐς θάλασσαν· διὰ δὲ τῆς Θεσπρωτίδος Ἀχέρων ποταμὸς
ῥέων ἐσβάλλει ἐς αὐτήν, ἀφ’ οὗ καὶ τὴν ἐπωνυμίαν ἔχει.
ῥεῖ δὲ καὶ Θύαμις ποταμός, ὁρίζων τὴν Θεσπρωτίδα καὶ
Κεστρίνην, ὧν ἐντὸς ἡ ἄκρα ἀνέχει τὸ Χειμέριον. [1.46.5] οἱ μὲν
οὖν Κορίνθιοι τῆς ἠπείρου ἐνταῦθα ὁρμίζονταί τε καὶ στρατό-
πεδον ἐποιήσαντο. [1.47.1] οἱ δὲ Κερκυραῖοι ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς
προσπλέοντας, πληρώσαντες δέκα καὶ ἑκατὸν ναῦς, ὧν ἦρχε
Μικιάδης καὶ Αἰσιμίδης καὶ Εὐρύβατος, ἐστρατοπεδεύσαντο
ἐν μιᾷ τῶν νήσων αἳ καλοῦνται Σύβοτα· καὶ αἱ Ἀττικαὶ
δέκα παρῆσαν. [1.47.2] ἐπὶ δὲ τῇ Λευκίμμῃ αὐτοῖς τῷ ἀκρωτηρίῳ
ὁ πεζὸς ἦν καὶ Ζακυνθίων χίλιοι ὁπλῖται βεβοηθηκότες.
[1.47.3] ἦσαν δὲ καὶ τοῖς Κορινθίοις ἐν τῇ ἠπείρῳ πολλοὶ τῶν βαρ-
βάρων παραβεβοηθηκότες· οἱ γὰρ ταύτῃ ἠπειρῶται αἰεί ποτε
αὐτοῖς φίλοι εἰσίν.
***
[1.44.1] Τέτοια είπαν και οι Κορίνθιοι. Αφού άκουσαν και τους δυο οι Αθηναίοι κ' έκαναν δυο φορές εκκλησία του δήμου, την πρώτη φορά παραδέχτηκαν εξ ίσου και τα επιχειρήματα των Κορινθίων, την άλλη μέρα όμως άλλαξαν γνώμη και ― ψήφισαν να μην κάνουν βέβαια συμμαχία με τους Κερκυραίους, έτσι που να είναι κοινοί οι εχτροί και οι φίλοι τους (γιατί τότε αν τους παρακινούσαν οι Κερκυραίοι να επιτεθούνε μαζί τους στην Κόρινθο θ' ακυρωνόταν αυτόματα η συνθήκη ειρήνης με τους Πελοποννησίους)· αλλά έκαναν μόνον αμυντική συμμαχία μαζί τους, δηλαδή να βοηθεί ο ένας τον άλλον, αν χτυπούσε κανείς την Κέρκυρα ή την Αθήνα, ή τους συμμάχους του ενός ή του άλλου. [1.44.2] Γιατί νόμιζαν πως ο πόλεμος με τους Πελοποννησίους θα γινόταν οπωσδήποτε, και δεν ήθελαν να παρατήσουν τους Κερκυραίους, που είχαν τόσο μεγάλο στόλο, στους Κορινθίους, αλλά να τους βάλουν να μάχονται αναμεταξύ τους όσο περισσότερο γινόταν για να είναι πιο αδύνατοι, αν έφτανε η ώρα που θ' αναγκάζονταν αυτοί να βγούνε σε πόλεμο με τους Κορινθίους και άλλες ναυτικές δυνάμεις. [1.44.3] Και στοχάζονταν σύγκαιρα πως το νησί τους βρισκόταν σε στρατηγική θέση πάνω στο ναυτικό δρόμο προς την Ιταλία και τη Σικελία.
[1.45.1] Με τέτοιους υπολογισμούς λοιπόν δέχτηκαν οι Αθηναίοι τις προτάσεις των Κερκυραίων, και λίγον καιρό αφού έφυγαν οι πρέσβεις της Κορίνθου τους έστειλαν δέκα πολεμικά πλοία ως βοήθεια [1.45.2] και στρατηγοί τους ήταν ο Λακεδαιμόνιος ο γιος του Κίμωνα, ο Διότιμος ο γιος του Στρομβλίχου και ο Πρωτέας ο γιος του Επικλή. [1.45.3] Και τους ορμήνεψαν πριν ξεκινήσουν να μη ναυμαχήσουν με τους Κορινθίους, εκτός αν αυτοί αρμενίσουν κατ' ευθεία για την Κέρκυρα και ετοιμαστούν να κάνουν απόβαση εκεί ή σε κανένα άλλο μέρος από τα δικά τους· και μ' αυτό τον περιορισμό να τους βάλουν όσα εμπόδια μπορούν. Κ' έδωσαν αυτή τη διαταγή για να μην ακυρώσουν τη συνθήκη ειρήνης.
[1.46.1] Φτάνουν λοιπόν τα καράβια στην Κέρκυρα. Οι Κορίνθιοι πάλι, αφού τέλειωσαν τις ετοιμασίες τους, ανοίχτηκαν για την Κέρκυρα με εκατόν πενήντα καράβια. Και είχανε μαζί τους δέκα καράβια των Ηλείων, δώδεκα των Μεγαρέων, δέκα των Λευκαδίων, είκοσι εφτά των Αμπρακιωτών κ' ένα των Ανακτορίων, δικά τους δε, της Κορίνθου, ενενήντα· [1.46.2] στρατηγοί ήταν βέβαια κι από κάθε πολιτεία, και των Κορινθίων ο Ξενοκλειδης, ο γιος του Ευθυκλή με άλλους τέσσερις. [1.46.3] Κι αφού έσμιξαν έξω από τη στεριά που είναι απέναντι στην Κέρκυρα, πλέοντας κατά το βοριά από τη Λευκάδα έριξαν άγκυρα στο Χειμέριο της Θεσπρωτίδας. [1.46.4] Και υπάρχει εκεί λιμάνι, κι επάνω απ' αυτό μακρυά απ' τη θάλασσα, στην Ελαιάτιδα της Θεσπρωτίας μια πολιτεία, η Εφύρη. Κοντά της χύνεται στη θάλασσα η Αχερουσία λίμνη· διασχίζει τη Θεσπρωτία ο ποταμός Αχέρων, και χύνεται στη λίμνη που πήρε τ' όνομά της απ' αυτόν· υπάρχει κι άλλος ποταμός, ο Θύαμις, που χωρίζει τη Θεσπρωτία από την Κεστρίνη. Το ακρωτήρι ανάμεσα στους δυο ποταμούς έχει το Χειμέριο στην κορφή του. [1.46.5] Οι Κορίνθιοι λοιπόν αγκυροβόλησαν δίπλα σ' αυτό το σημείο της στεριάς και στρατοπέδεψαν.
[1.47.1] Από την άλλη μεριά, όταν αντιλήφτηκαν οι Κερκυραίοι πως πλησιάζουν οι άλλοι, αρμάτωσαν εκατόν δέκα καράβια με αρχηγούς το Μεικιάδη, τον Αισιμίδη και τον Ευρύβατο, και στρατοπέδεψαν σ' ένα από τα νησιά που λέγονται Σύβοτα, όπου πήγαν και τα δέκα των Αθηναίων. [1.47.2] Το πεζικό τους ήταν στο ακρωτήρι της Λευκίμμης, μαζί με χίλιους Ζακυνθινούς βαριά αρματωμένους στρατιώτες, που είχαν έρθει να τους βοηθήσουν. [1.47.3] Οι Κορίνθιοι όμως είχαν και στην κοντινή στεριά πολλούς βαρβάρους που είχαν προστρέξει να βοηθήσουν γιατί οι στεριανοί σ' εκείνα τα μέρη ήταν από καιρό φίλοι τους.
[1.44.1] Τέτοια είπαν και οι Κορίνθιοι. Αφού άκουσαν και τους δυο οι Αθηναίοι κ' έκαναν δυο φορές εκκλησία του δήμου, την πρώτη φορά παραδέχτηκαν εξ ίσου και τα επιχειρήματα των Κορινθίων, την άλλη μέρα όμως άλλαξαν γνώμη και ― ψήφισαν να μην κάνουν βέβαια συμμαχία με τους Κερκυραίους, έτσι που να είναι κοινοί οι εχτροί και οι φίλοι τους (γιατί τότε αν τους παρακινούσαν οι Κερκυραίοι να επιτεθούνε μαζί τους στην Κόρινθο θ' ακυρωνόταν αυτόματα η συνθήκη ειρήνης με τους Πελοποννησίους)· αλλά έκαναν μόνον αμυντική συμμαχία μαζί τους, δηλαδή να βοηθεί ο ένας τον άλλον, αν χτυπούσε κανείς την Κέρκυρα ή την Αθήνα, ή τους συμμάχους του ενός ή του άλλου. [1.44.2] Γιατί νόμιζαν πως ο πόλεμος με τους Πελοποννησίους θα γινόταν οπωσδήποτε, και δεν ήθελαν να παρατήσουν τους Κερκυραίους, που είχαν τόσο μεγάλο στόλο, στους Κορινθίους, αλλά να τους βάλουν να μάχονται αναμεταξύ τους όσο περισσότερο γινόταν για να είναι πιο αδύνατοι, αν έφτανε η ώρα που θ' αναγκάζονταν αυτοί να βγούνε σε πόλεμο με τους Κορινθίους και άλλες ναυτικές δυνάμεις. [1.44.3] Και στοχάζονταν σύγκαιρα πως το νησί τους βρισκόταν σε στρατηγική θέση πάνω στο ναυτικό δρόμο προς την Ιταλία και τη Σικελία.
[1.45.1] Με τέτοιους υπολογισμούς λοιπόν δέχτηκαν οι Αθηναίοι τις προτάσεις των Κερκυραίων, και λίγον καιρό αφού έφυγαν οι πρέσβεις της Κορίνθου τους έστειλαν δέκα πολεμικά πλοία ως βοήθεια [1.45.2] και στρατηγοί τους ήταν ο Λακεδαιμόνιος ο γιος του Κίμωνα, ο Διότιμος ο γιος του Στρομβλίχου και ο Πρωτέας ο γιος του Επικλή. [1.45.3] Και τους ορμήνεψαν πριν ξεκινήσουν να μη ναυμαχήσουν με τους Κορινθίους, εκτός αν αυτοί αρμενίσουν κατ' ευθεία για την Κέρκυρα και ετοιμαστούν να κάνουν απόβαση εκεί ή σε κανένα άλλο μέρος από τα δικά τους· και μ' αυτό τον περιορισμό να τους βάλουν όσα εμπόδια μπορούν. Κ' έδωσαν αυτή τη διαταγή για να μην ακυρώσουν τη συνθήκη ειρήνης.
[1.46.1] Φτάνουν λοιπόν τα καράβια στην Κέρκυρα. Οι Κορίνθιοι πάλι, αφού τέλειωσαν τις ετοιμασίες τους, ανοίχτηκαν για την Κέρκυρα με εκατόν πενήντα καράβια. Και είχανε μαζί τους δέκα καράβια των Ηλείων, δώδεκα των Μεγαρέων, δέκα των Λευκαδίων, είκοσι εφτά των Αμπρακιωτών κ' ένα των Ανακτορίων, δικά τους δε, της Κορίνθου, ενενήντα· [1.46.2] στρατηγοί ήταν βέβαια κι από κάθε πολιτεία, και των Κορινθίων ο Ξενοκλειδης, ο γιος του Ευθυκλή με άλλους τέσσερις. [1.46.3] Κι αφού έσμιξαν έξω από τη στεριά που είναι απέναντι στην Κέρκυρα, πλέοντας κατά το βοριά από τη Λευκάδα έριξαν άγκυρα στο Χειμέριο της Θεσπρωτίδας. [1.46.4] Και υπάρχει εκεί λιμάνι, κι επάνω απ' αυτό μακρυά απ' τη θάλασσα, στην Ελαιάτιδα της Θεσπρωτίας μια πολιτεία, η Εφύρη. Κοντά της χύνεται στη θάλασσα η Αχερουσία λίμνη· διασχίζει τη Θεσπρωτία ο ποταμός Αχέρων, και χύνεται στη λίμνη που πήρε τ' όνομά της απ' αυτόν· υπάρχει κι άλλος ποταμός, ο Θύαμις, που χωρίζει τη Θεσπρωτία από την Κεστρίνη. Το ακρωτήρι ανάμεσα στους δυο ποταμούς έχει το Χειμέριο στην κορφή του. [1.46.5] Οι Κορίνθιοι λοιπόν αγκυροβόλησαν δίπλα σ' αυτό το σημείο της στεριάς και στρατοπέδεψαν.
[1.47.1] Από την άλλη μεριά, όταν αντιλήφτηκαν οι Κερκυραίοι πως πλησιάζουν οι άλλοι, αρμάτωσαν εκατόν δέκα καράβια με αρχηγούς το Μεικιάδη, τον Αισιμίδη και τον Ευρύβατο, και στρατοπέδεψαν σ' ένα από τα νησιά που λέγονται Σύβοτα, όπου πήγαν και τα δέκα των Αθηναίων. [1.47.2] Το πεζικό τους ήταν στο ακρωτήρι της Λευκίμμης, μαζί με χίλιους Ζακυνθινούς βαριά αρματωμένους στρατιώτες, που είχαν έρθει να τους βοηθήσουν. [1.47.3] Οι Κορίνθιοι όμως είχαν και στην κοντινή στεριά πολλούς βαρβάρους που είχαν προστρέξει να βοηθήσουν γιατί οι στεριανοί σ' εκείνα τα μέρη ήταν από καιρό φίλοι τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου