Ο Χάουαρντ Φίλλιπς Λάβκραφτ ήταν ως άτομο αυτό που θα περίμενε κανείς διαβάζοντας τα έργα του και το μόνο που δεν φαίνεται να ταιριάζει στην όλη εικόνα ήταν μια ιδιάζουσα μορφή ρατσισμού, που οι θαυμαστές του την βρίσκουν παθολογική. Τρομερά εσωστρεφής, είχε μια απέχθεια προς όλους τους ξένους και ζούσε κλεισμένος στον εαυτό του. Όπως θα το περίμενε κανείς, είχε δύσκολη παιδική ηλικία, ήταν φιλάσθενος, ευαίσθητος και βιβλιοφάγος. Άλλωστε κληρονόμησε από τον πατέρα του και τον παππού του πάνω από 3.000 βιβλία ειδικού τύπου. Απέφευγε τις παρέες των νεαρών της ηλικίας του και από μικρός έδειχνε μια πρόωρη ωριμότητα. Δύο ετών γνώριζε το αλφάβητο. Τεσσάρων ετών διάβαζε κανονικά, και δεκαπέντε ετών ήταν ήδη συγγραφέας. Φυσικά, απέτυχε στον γάμο του…
Ο Χ.Φ. Λάβκραφτ ήταν ένα από τα λίγα άτομα που στράφηκε 180 μοίρες από την καθημερινή πραγματικότητα και μας έδειξε την άλλη πραγματικότητα, στην οποία ο άνθρωπος λίγο διαφέρει από τους Θεούς του. Έδειξε ένα δρόμο που οδηγεί πέρα, πολύ πέρα από τον Χρόνο.
Το βασικό θεμέλιο των ιδεών του είναι παλιό, τουλάχιστον από την εποχή του Τσουάνγκ Τσε. Είναι η παλιά ιδέα ότι κάποιο λάθος υπάρχει στην διάκριση των κόσμων που αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος σε πραγματικούς και φανταστικούς. Ο διαχωρισμός είναι αυθαίρετος και τίποτα περισσότερο από την γνώμη της πλειοψηφίας. Όλοι οι κόσμοι, που γίνονται κατά οποιονδήποτε τρόπο αντιληπτοί, είναι πραγματικοί; Το πραγματικό είναι αυτό και μόνο που θεωρούμε πραγματικό και όχι από μόνο του πραγματικό, τότε… η πραγματικότητα είναι ρευστή και πραγματικό είναι ό,τι θέλουμε να είναι πραγματικό, ότι θέλουμε ή ότι μας επιβάλουν να θέλουμε;
Μπορούμε να φτιάξουμε ο καθένας μια πραγματικότητα όπως την θέλουμε, και να την αλλάξουμε όταν θέλουμε. Είναι το Σύμπαν των Άπειρων Χρόνων. Ένα Σύμπαν χωρίς καμία ουσιαστική σταθερή μορφή. Ένα Σύμπαν που μπορεί να πάρει όποια μορφή θέλουμε να του δώσουμε. Ο κλασικός συγγραφέας Λευκάδιος Χερν είπε κάτι που ή πέρασε απαρατήρητο ή θεωρήθηκε απλώς ως μια λογοτεχνική πρόταση:
«Μπορεί να χρειαστεί να μάθουμε ότι το άπειρο στροβίλισμα του θανάτου και της γέννησης, απ’ όπου δεν μπορούμε να δραπετεύσουμε, είναι δική μας δημιουργία, δική μας αναζήτηση.»
Εμείς διαλέξαμε ώστε η λεγόμενη πραγματικότητα να είναι αυτό που είναι. Μπορούμε να διαλέξουμε κάτι άλλο. Ως άτομα ή ως σύνολο… Αυτό φαίνεται να πέτυχε ο Λάβκραφτ, μέχρις ένα σημείο. Τα διηγήματά του είναι φανταστικά, αλλά όχι με το κοινό νόημα της λέξης. Θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στην συνηθισμένη μας πραγματικότητα για να καταλάβουμε την διαδικασία της αλλαγής της, όπως μας την παρουσιάζει ο Λάβκραφτ. Η βασική ιδέα που είναι διάχυτη σ’ όλα τα διηγήματά του ήταν κάτι που Λάβκραφτ το ζούσε, το γνώριζε. Για τον ίδιο τουλάχιστον, ήταν μια φανταστική υπόθεση σε πραγματικό φόντο – πραγματικό, ακόμη και με το συνηθισμένο νόημα της λέξης.
Πίστευε στους κόσμους του: Τα πρόσωπα και τα γεγονότα μπορεί να είναι φανταστικά –αν και όχι πάντα– αλλά οι κόσμοι του είναι πραγματικοί. Ίσως γι’ αυτό τα πρόσωπα και τα γεγονότα στα διηγήματά του δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Μου είναι πολύ δύσκολο να σας δώσω την όλη εικόνα του τι φαίνεται να κρύβεται πίσω από αθώα διηγήματα. Ο Λάβκραφτ δεν είναι το μόνο στοιχείο, αλλά ένα από τα βασικότερα. Αλλά θα πρέπει να γίνουν παρεμβολές στην εικόνα και με στοιχεία από άλλους συγγραφείς που ασχολήθηκαν με το ίδιο θέμα, τις Άλλες Πραγματικότητες. Ο Άρθουρ Μάχεν είναι χαρακτηριστική περίπτωση. Για τον Μάχεν (186-1947) ο κριτικός Φιλλπ βαν Ντόρεν Στερν έγραφε ότι:
«Οι φανταστικές ιστορίες του Α. Μάχεν περιέχουν, ίσως πιο στοιχειώδεις αλήθειες απ’ όλα τα διαγράμματα και τις στατιστικές του κόσμου.»
Ο Μάχεν, όπως και ο Λάβκραφτ, χρησιμοποιούν τον ίδιο ισχυρισμό. Ότι, δηλαδή, υπάρχει μια πραγματικότητα τόσο ξένη προς τον άνθρωπο, ώστε να λειτουργούν οι ψυχολογικοί αμυντικοί μηχανισμοί που καταλήγουν στην απόρριψή της από την συνειδητή μνήμη.
Ανάμεσα στους θαυμαστές του υπήρχαν άνθρωποι όπως ο Μπέρναρντ Σω και ο Τόμας Σ. Έλλιοτ.
Ο Μάχεν δεν ήταν γνωστός πέρα από έναν κλειστό κύκλο, ώσπου ένα περίεργο γεγονός, στα 1914, τον έκανε διάσημο. Στις 29 Σεπτεμβρίου δημοσιεύθηκε σ’ εφημερίδα το διήγημά του «Οι Τοξότες», όπου ένα όραμα του Αγ. Γεωργίου με αγγέλους τοξότες παρουσιάζεται για να σώσει τους Άγγλους στρατιώτες. Πριν ένα μήνα περίπου, στις 27 και 28 Αυγούστου, χιλιάδες αξιωματικοί και στρατιώτες και των δύο παρατάξεων είχαν ζήσει τα γεγονότα στο Μον – όπως τα περιέγραψε ο Μάχεν– χωρίς όμως να έχει γίνει γνωστό αυτό. Μετά την δημοσίευση άρχισαν να φτάνουν σωρηδόν οι μαρτυρίες.
Το αίνιγμα του Μάχεν, σε συσχετισμό με τον Λάβκραφτ, με είχε ήδη απασχολήσει, όταν το ξαναβρήκα στην «Αυγή των Μάγων» των Πάουελς και Μπερζιέ. Συμπτωματικά, φαινόταν ότι είχαμε διαβάσει τα ίδια βιβλία και είχαμε παρόμοιες υποψίες. Το πρώτο έργο του Μάχεν που είχα διαβάσει ήταν «Ο Μεγάλος Θεός Παν», που με είχε εντυπωσιάσει. Ο Μάχεν είχε εξομολογηθεί ότι δεν πολυπίστευε σε μια πραγματικότητα σαν αυτή που περιέγραφε αρχικά, αλλά προσθέτει:
«Είχα ορισμένες εμπειρίες στην ζωή μου που μου άλλαξαν τις απόψεις μου στα θέματα αυτά, καμιά από τις εμπειρίες που είχα δεν είχε καμιά σχέση με απάτες σαν τον πνευματισμό ή την θεοσοφία. Αλλά πιστεύω ότι ζούμε σ’ έναν κόσμο του μεγαλύτερου μυστηρίου, γεμάτο από απροσδόκητα κι εντελώς εκπληκτικά πράγματα.»
Ο Μάχεν ήταν μέλος σε μια περίεργη οργάνωση που ιδρύθηκε το 1897 στην Αγγλία, την Χρυσή Αυγή. Μέλη της ήταν ο διάσημος συγγραφέας Έντουαρντ Μπούλβερ-Λύττον, «τελευταίος μαθητής του Ελιφάς Λεβί», ο Άρθρου Έντουαρντ Ουέιτ, ο Μπραμ Στόουκερ, συγγραφέας του «Δράκουλα», ο Σαξ Ρόμερ, δημιουργός του Φου Μαντσού, ο Άλτζερνον Μπλάκγουντ, και αργότερα ο Άλειστερ Κρόουλυ που την διέλυσε.
Ο Ουέιτ, βαθύς μελετητής, κάθισε και μετέφρασε χειρόγραφα που μούχλιαζαν στις βιβλιοθήκες και τα εξέδωσε σε βιβλίο. Σκοπός του; Να δείξει ότι τα μαγικά μεσαιωνικά βιβλία είναι ένα ανόητο συνονθύλευμα από βλακείες και τίποτε άλλο. Αυτό περίπου ισχυρίζεται στον πρόλογο, αλλά αφήνει να εννοηθεί και κάτι άλλο. Αυτό που βλέπουμε στον Μάχεν, τον Λάβκραφτ και τους άλλους: Είναι, πράγματι, βλακείες, αλλά μόνο γιατί μεσολάβησε ο ανθρώπινος παράγοντας. Αλλά, κάτι φαίνεται να υπάρχει -και ναι υπάρχει- πίσω και πέρα από τα μαγικά παραμύθια.
Είναι παράδοξο το υπόβαθρο των ανθρώπων που περπάτησαν στο μονοπάτι του παράξενα φανταστικού, και που ο Χ.Φ. Λάβκραφτ θα οδηγούσε πιο πέρα. Ποιος είναι, όμως, αυτός ο δρόμος και γιατί μας οδηγεί πέρα από το Χρόνο; Μόνο μέσα από προσωπική έρευνα μπορείτε να βρείτε αυτές τις άλλες πραγματικότητες. Έρευνα και Δράση. Οι συγγραφείς του Φανταστικού (όχι όλοι) σας δείχνουν κάποια μονοπάτια, σκαλίζουν την φαντασία και σας σπρώχνουν, αλλά μόνοι σας θα βρείτε την Πύλη …ανάλογα με το μονοπάτι που θα βαδίσετε. Μην ξεχνάτε πως οι περισσότεροι από τους “μύστες του αγνώστου” κάηκαν και πήραν κι άλλους στον λαιμό τους, περνώντας την Πύλη που άνοιξε, είτε γιατί ακολούθησαν μονοπάτι καταστροφής, είτε γιατί απλά ήταν ηλίθιοι.
Μαγεία, Επιστήμη και Αλήθεια
Αυτοί οι “ειδικοί” λένε ότι οι ιθαγενείς λαοί, ζούνε σε ένα κόσμο μύθων και φαντασίας και ότι αυτοί ζούνε στον κόσμο της “Αλήθειας και της Πραγματικότητας”. Αληθινά τώρα ποιός ζει σε ένα κόσμο φαντασίας; Η ανθρώπινη ιστορία βρίθει από εκπληκτικές και φανταστικές ιστορίες ατόμων που είχαν ιστορίες με πνεύματα, θεούς, αγγέλους και όντα από το διάστημα. Και τι ξέρουμε αλήθεια για αυτούς τους Θεούς και τις Θεές;
Αυτοί οι Θεοί και οι Θεές αλληλοεπιδρούσαν με τον κόσμο μας με ένα τρόπο που δεν ήταν φανερός (εννοώντας τα θαύματα και την μαγεία) ήταν εδώ όταν γεννιόντουσαν οι Γαλαξίες, σύμφωνα με όλες τις θρησκείες, και δεν φθείρονται, είναι αιώνιοι. Όλες αυτές οι περιγραφές ταιριάζουν με τα χαρακτηριστικά που αποδίδονται στην «Σκοτεινή Ύλη».
Κάθε μεγάλη θρησκεία στον κόσμο σήμερα, βασίζεται με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην διαδραστικότητα των ανθρώπων με Θεούς και Θεές και στην σοφία η οποία μεταδόθηκε από στην ανθρωπότητα από αυτές τις Θεϊκές υπάρξεις.
Οι ενδιάμεσοι μεταξύ των όντων από τα άστρα και των ανθρώπων είναι γνωστοί σήμερα στις θρησκείες, σαν ιερείς, ή στις πνευματικές ομάδες ως σαμάνοι. Τα θαύματα και η μαγεία ήταν η τέχνη τους. Σήμερα οι μοντέρνοι ανθρωπολόγοι αδυνατούν να εξηγήσουν αυτά που παρατηρούν να κάνουν οι σαμάνοι. Τελικά θα έλεγα ότι αυτοί οι ανθρωπολόγοι έχουν επιβάλει έναν περιορισμό στον εαυτό τους που τους κρατά μακριά από τις απαντήσεις.
Οι πραγματικές εξηγήσεις για την μαγεία και την Αλήθεια δεν βρίσκονται στον “Αληθινό Κόσμο” του 4% αλλά στον Άλλο Κόσμο του 96%! Που η επιστήμη την προσεγγίζει μέσα από τις παραεπιστημονικές ομάδες.
Άκου τον Νου σου και θα αντιληφθείς κόσμους πέρα από την φαντασία σου. Τον Νου σου, όχι το μυαλό σου ή την λογική σου.
Ο Νους σου φτιάχνει την πραγματικότητα, γι’ αυτό φροντίζουν τα ιερατεία να τον κρατούν σε ύπνωση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου