Κάθε μέρα μας παρουσιάζεται ένα πλήθος ευκαιρίες είτε να κάνουμε βήματα προς τον αληθινό εαυτό μας είτε να επιδείξουμε δισταγμό και να πάρουμε τον δρόμο της ελάχιστης αντίστασης. Μερικές φορές η επιλογή είναι ξεκάθαρη, όπως το να αποφασίσει κανείς τι θα ακούσει, τι θα διαβάσει ή θα φάει. Αυτές είναι αποφάσεις που δεν αποτελούν κίνδυνο για την αίσθηση του εαυτού, ιδίως αν τις παίρνουμε όταν είμαστε μόνοι.
Ωστόσο, άλλες ευκαιρίες συνιστούν πολύ μεγαλύτερες προκλήσεις από την άποψη της εμβάθυνσης στο ποιοι είμαστε πραγματικά, οπότε φαντάζουν πιο τρομακτικές. Για παράδειγμα, μπορεί να έχουμε διαφορετική άποψη από τον σύντροφό μας πάνω σε ένα θέμα και να αμφιταλαντευόμαστε για το αν πρέπει να «πάμε με τα νερά του» ή να εκφράσουμε τη γνώμη μας. Μπορεί να διαφωνούμε με τη συμπεριφορά ενός γονιού, αλλά να αισθανόμαστε ότι δεν έχουμε δικαίωμα να πούμε κάτι.
Οι προσδοκίες κάποιου άλλου μπορεί να συγκρούονται με τη δική μας άποψη για τον εαυτό μας, αλλά νιώθουμε ένα είδος πίεσης να συμβιβαστούμε. Προσωπικά, μου πήρε κάμποσα χρόνια εσωτερικής δουλειάς για να αναπτύξω αυτή την οπτική στην αίσθηση του εαυτού μου, αλλά η προσπάθεια ήταν λυτρωτική.
Όταν αντιμετωπίζετε την αίσθηση του εαυτού σας ως έναν σταθερό προορισμό ή έναν κατάλογο από ορόσημα, εύκολα μπορεί να πέσετε στην παγίδα να του βάλετε ταμπέλες με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, όπως «ανιαρός» ή «αυτός που έχει μείνει πίσω στη ζωή». Από την άλλη, όταν σκέφτεστε τον εαυτό σας σε διαρκή κίνηση –ως καθημερινό «γίγνεσθαι»– εισάγετε στην προσπάθεια μια κάπως παιχνιδιάρικη διάθεση και μια δόση περιέργειας και συμπόνιας.
Τελικά, πάντα ρισκάρουμε περισσότερα προσπαθώντας να είμαστε κάποιος που δεν είμαστε στις καθημερινές αλληλεπιδράσεις μας, παρά αν είμαστε ο εαυτός μας. Αν και από πρώτη άποψη κάθε μικρή απόφαση μπορεί να φαντάζει ελάσσονος σημασίας, αθροιστικά καταλήγουμε στην απώλεια του εαυτού.
Τι είναι η απώλεια εαυτού;
Απώλεια του εαυτού είναι η αίσθηση ότι δεν ξέρουμε ποιοι είμαστε ή μια αίσθηση αποσύνδεσης από τον εαυτό μας. Μπορεί να είναι μια μακροχρόνια αποσύνδεση που αισθανόμαστε σε όλη τη διάρκεια της ζωής μας ή κάτι πιο ξαφνικό.
Σημάδια απώλειας του εαυτού:
• Αν νιώθετε ανικανοποίητοι από τη ζωή σας ως έχει
• Αν δεν εμπιστεύεστε την κρίση σας
• Αν συμπεριφέρεστε παρορμητικά και αποζητάτε τη στιγμιαία ευχαρίστηση
• Αν κοπιάζετε για να πάρετε αποφάσεις πάνω σε θέματα που δεν θα σας σκότιζαν άλλοτε και κατόπιν αμφισβητείτε την απόφαση που πήρατε
• Αν γίνεστε πιο επικριτικοί απέναντι στον εαυτό σας και στους άλλους
• Αν σας ελκύουν σχέσεις αλληλεξάρτησης (σχέσεις στις οποίες ο ένας σύντροφος εξαρτάται από τον άλλο, ο οποίος με τη σειρά του έχει ανάγκη να τον χρειάζονται)
• Αν δυσκολεύεστε να εδραιώσετε μια βαθύτερη σύνδεση με τους γύρω σας.
Όταν βιώνουμε την απώλεια του εαυτού μας, συχνά κάνουμε σκέψεις όπως αυτές: Δεν ξέρω ποιος είμαι. Δεν ξέρω τι μου αρέσει. Δεν ξέρω τι θέλω να κάνω. Δεν ξέρω ποιος θέλω να είμαι. Δεν ξέρω τι νόημα έχει η ζωή μου ή τι θέλω απ’ αυτήν.
Αισθάνομαι ότι δεν έχω κίνητρα, διακατέχομαι από πανικό, άγχος, φόβο, αναποφασιστικότητα, ένα είδος μουδιάσματος. Νιώθω ότι πέφτω. Νιώθω ότι όλοι έχουν λύσει τα θέματά τους, εκτός από μένα. Νιώθω ότι μένω πίσω. Αυτό μπορεί να είναι τρομακτικό, άρα είναι σημαντικό να αντιμετωπίζουμε τα αισθήματα απώλειας του εαυτού με το από πού προκύπτουν.
Παράγοντες που προκαλούν απώλεια εαυτού
Η απώλεια του εαυτού μπορεί να προκληθεί από πολλούς παράγοντες, με τους πιο συνηθισμένους να είναι:
• Σχέσεις
• Οικογενειακή μονάδα
• Πένθος
• Τραύμα
• Αλλαγή ρόλων
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου