ΑΙΣΩΠΟΣ - Μῦθοι (206.1-210.1)

206. ΟΡΝΙΣ ΚΑΙ ΧΕΛΙΔΩΝ [206.1] ὄρνις ὄφεως ὠὰ εὑροῦσα καὶ ταῦτα ἐπιμελῶς ἐκθερμάνασα ἐξεκόλαψε. χελιδὼν δὲ θεασαμένη αὐτὴν ἔφη· «ὦ ματαία, τί ταῦτα ἀνατρέφεις, ἅπερ, ἂν αὐξηθῇ, ἀπὸ σοῦ πρώτης τοῦ ἀδικεῖν ἄρξεται;»
οὕτως ἀτιθάσευτός ἐστιν ἡ πονηρία, κἂν μάλιστα εὐεργετῆται.

207. ΟΡΝΙΘΟΘΗΡΑΣ ΚΑΙ ΚΟΡΥΔΑΛΟΣ
[207.1] ὀρνιθοθήρας πτηνοῖς πάγην ἵστα. κορυδαλὸς δὲ αὐτὸν θεασάμενος ἤρετο, τί ποιεῖ. τοῦ δὲ εἰπόντος πόλιν κτίζειν καὶ μικρὸν ὑποχωρήσαντος πεισθεὶς αὐτοῦ τοῖς λόγοις προσῆλθε καὶ τὸ δέλεαρ ἐσθίων ἔλαθεν ἐμπεσὼν εἰς τοὺς βρόχους. τοῦ δὲ ὀρνιθοθήρα προσδραμόντος καὶ συλλαβόντος αὐτὸν ἔφη· «ὦ οὗτος, ἐὰν τοιαύτας πόλεις κτίζῃς, πολλοὺς τοὺς ἐνοικοῦντας εὑρήσεις».
[ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι τότε μάλιστα καὶ οἶκοι καὶ πόλεις ἐρημοῦνται, ὅταν οἱ προεστῶτες χαλεποὶ ὦσιν.]

208. ΟΡΝΙΘΟΘΗΡΑΣ ΚΑΙ ΠΕΛΑΡΓΟΣ
[208.1] ὀρνιθοθήρας δίκτυα γεράνοις ἀναπετάσας πόρρωθεν ἀπεκαραδόκει τὴν ἄγραν. πελαργοῦ δὲ σὺν ταῖς γεράνοις ἐπικαθίσαντος ἐπιδραμὼν μετ᾽ ἐκείνων καὶ αὐτὸν συνέλαβε. τοῦ δὲ δεομένου μὴ θῦσαι αὐτὸν καὶ λέγοντος, ὡς οὐ μόνον αὐτὸς ἀβλαβής ἐστι τοῖς ἀνθρώποις, ἀλλὰ καὶ ὠφελιμώτατος· τοὺς γὰρ ὄφεις καὶ τὰ λοιπὰ ἑρπετὰ συλλαμβάνων ἀναιρεῖ, ὁ ὀρνιθοθήρας ἀπεκρίνατο· «ἀλλ᾽ εἰ τὰ μάλιστα οὐ φαῦλος εἶ, διὰ τοῦτο γοῦν ἄξιος εἶ κολάσεως, ὅτι μετὰ τῶν πονηρῶν κεκάθικας».
ἀτὰρ οὖν καὶ ἡμᾶς δεῖ τὰς τῶν πονηρῶν συνηθείας ἀποφεύγειν, ἵνα μὴ καὶ αὐτοὶ τῆς αὐτῶν κακίας κοινωνοὶ δόξωμεν.

209. ΠΕΡΙΣΤΕΡΑΙ ΑΓΡΙΑΙ ΚΑΙ ΗΜΕΡΑΙ
[209.1] ὀρνιθοθήρας πετάσας τὰ λίνα ἐκ τῶν ἡμέρων περιστερῶν προσέδησεν· εἶτα ἀποστὰς αὐτὸς πόρρωθεν ἀπεκαραδόκει τὸ μέλλον. ἀγρίων δὲ ταύταις προσελθουσῶν καὶ τοῖς βρόχοις συμπλακεισῶν προσδραμὼν συλλαμβάνειν αὐτὰς ἐπειρᾶτο. τῶν δὲ αἰτιωμένων τὰς ἡμέρους, εἴγε ὁμόφυλοι οὖσαι αὐταῖς τὸν δόλον οὐ προεμήνυσαν, ἐκεῖναι ὑποτυχοῦσαι ἔφασαν· «ἀλλ᾽ ἡμῖν γε ἄμεινον δεσπότας φυλάττεσθαι ἢ τῇ ἡμετέρᾳ συγγενείᾳ χαρίζεσθαι».
οὕτω καὶ τῶν οἰκετῶν οὐ μεμπτέοι εἰσίν, ὅσοι δι᾽ ἀγάπην τῶν οἰκείων δεσποτῶν παραπίπτουσι τῆς τῶν οἰκείων συγγενῶν φιλίας.

210. ΚΑΜΗΛΟΣ
[210.1] ὅτε πρῶτον κάμηλος ὤφθη, οἱ ἄνθρωποι φοβηθέντες καὶ τὸ μέγεθος καταπλαγέντες ἔφευγον. ὡς δὲ χρόνου προϊόντος συνεῖδον αὐτῆς τὸ πρᾷον, ἐθάρρησαν μέχρι τοῦ προσελθεῖν. αἰσθόμενοι δὲ κατὰ μικρὸν ὡς χολὴν τὸ ζῷον οὐκ ἔχει εἰς τοσοῦτον καταφρονήσεως ἦλθον, ὥστε καὶ χαλινοὺς αὐτῇ περιθέντες παισὶν ἐλαύνειν ἔδωκαν.
ὁ λόγος δηλοῖ, ὅτι τὰ φοβερὰ τῶν πραγμάτων ἡ συνήθεια καταπραΰνει.

***
206. Η κότα και το χελιδόνι.
[206.1] Ήταν μια κότα που βρήκε κάτι αυγά από φίδι. Τα κλώσησε λοιπόν με φροντίδα και τα ζέστανε καλά-καλά, ώσπου εκκολάφθηκαν. Τότε όμως την πρόσεξε το χελιδόνι και την κατσάδιασε: «Μωρή, τόσο χαζή είσαι; Τί τα ανατρέφεις αυτά; Δεν ξέρεις ότι, άμα μεγαλώσουν, θα ξεκινήσουν από σένα τα εγκλήματά τους;».
Έτσι είναι: Όσο καλό και να του κάνεις, ο κακούργος ποτέ δεν θα ημερέψει.

207. Ο πουλολόγος και ο κορυδαλλός.
[207.1] Ήταν ένας κυνηγός που έστηνε παγίδα για τα πουλιά. Πάνω στην ώρα, που λέτε, τον είδε ο κορυδαλλός και τον ρώτησε τί φτιάχνει. Ο πουλολόγος αποκρίθηκε ότι χτίζει μια πόλη, και συγχρόνως έκανε λίγο πίσω. Το καημένο το πουλί τον πίστεψε και πλησίασε. Και εκεί που καθόταν και τσιμπολογούσε το δόλωμα, ξαφνικά έπεσε μέσα στα βρόχια δίχως να το καταλάβει. Τότε έτρεξε καταπάνω του ο κυνηγός να τον τσακώσει. Τσίριξε λοιπόν ο κορυδαλλός: «Βρε κατεργάρη, ωραίες πόλεις χτίζεις. Κόσμος και κοσμάκης θα σου έρθει να κατοικήσει μέσα τους».
Το δίδαγμα του μύθου: Σπίτια και πόλεις, όλα απομένουν έρημα όταν οι κυβερνήτες τους είναι σκληρόκαρδοι.

208. Ο πουλολόγος και ο πελαργός.
[208.1] Μια φορά ένας κυνηγός άπλωνε τα δίχτυα του για να τσακώσει κάτι γερανούς. Έστησε λοιπόν καρτέρι και καραδοκούσε από μακριά τα θηράματά του. Στο τέλος, μαζί με τους γερανούς, ήρθε και κούρνιασε πάνω στην παγίδα και ένας πελαργός. Αμέσως, που λέτε, όρμησε ο άνθρωπος και τους αιχμαλώτισε όλους, μαζί και το παράταιρο τούτο πουλί. Βάλθηκε τότε ο πελαργός να τον εκλιπαρεί: «Μη με σφάξεις, μη με σφάξεις!». Και έφερνε και δικαιολογίες, ότι ο ίδιος όχι μόνο δεν κάνει καμία ζημιά στους ανθρώπους, αλλά απεναντίας τους ωφελεί εξαιρετικά: ποιός άλλος πιάνει και ξεπαστρεύει τα φίδια και όλα τα άλλα ερπετά; Όμως ο κυνηγός δεν νοιάστηκε: «Βρε δεν πα να είσαι και ο πλέον αναμάρτητος — τί γύρευες να κάθεσαι παρέα με τα καθάρματα; Και μόνο γι᾽ αυτό σου αξίζει η τιμωρία».
Το ίδιο ισχύει, λοιπόν, και για εμάς: Πρέπει να αποφεύγουμε τις συναναστροφές με τα αχρεία υποκείμενα, για να μη νομίσει ο κόσμος ότι συμμεριζόμαστε και εμείς τη φαυλότητά τους.

209. Τα άγρια και τα ήμερα περιστέρια.
[209.1] Ήταν ένας κυνηγός που άπλωσε τα δίχτυα του για τα πουλιά και τριγύρω τους έδεσε μερικά εξημερωμένα περιστέρια για κράχτες. Ύστερα ο ίδιος αποτραβήχτηκε και καραδοκούσε από μακριά τί θα συμβεί. Με τα πολλά, κάτι αγριοπερίστερα πλησίασαν προς τους κράχτες και μοιραία μπλέχτηκαν στα βρόχια. Αμέσως ο κυνηγός όρμησε καταπάνω τους και καταγίνηκε να τα πιάσει. Τα αιχμαλωτισμένα πουλιά ξεστόμιζαν τότε πικρά παράπονα κατά των ήμερων: «Εσείς βρε, οι ομογενείς μας, δεν μας είπατε μία λέξη να μας προειδοποιήσετε για τη σκευωρία!». Όμως τα εξημερωμένα περιστέρια τούς αντιγύρισαν ευθύς: «Καλέ άντε από εδώ! Εμείς, μια φορά, το λογαριάζουμε καλύτερο να φυλαγόμαστε από τα αφεντικά μας, παρά να κάνουμε χάρες στο συγγενολόι μας».
Το ίδιο ισχύει για τους υπηρέτες: Δεν πρέπει να τους κατακρίνουμε, αν λόγω αφοσίωσης προς τα αφεντικά τους ξεμακραίνουν από την αγάπη των ίδιων των συγγενών τους.

210. Η καμήλα.
[210.1] Όταν αντίκρισαν για πρώτη φορά στη ζωή τους την καμήλα, οι άνθρωποι τρόμαξαν από το πελώριο μέγεθός της και το έβαλαν στα πόδια από τον φόβο. Καθώς όμως περνούσε ο καιρός, αντιλήφθηκαν ότι ήταν άκακη. Έτσι αναθάρρησαν και βρήκαν το κουράγιο να την πλησιάσουν. Σιγά-σιγά, που λέτε, κατάλαβαν ολότελα την αλήθεια: ότι δηλαδή το ζωντανό τούτο δεν έχει στάλα χολή μέσα του. Τότε λοιπόν ένιωσαν τέτοια περιφρόνηση για αυτήν, που της περάσανε χαλινάρια και την παρέδωσαν στους δούλους για να την καβαλικεύουν.
Το δίδαγμα του μύθου: Ακόμη και τα πιο φοβερά πράγματα γίνονται άκακα άμα τα συνηθίσεις.

Μποντλέρ: Έρως, η μεγάλη υπόθεση της ζωής

«Ο κόσμος, αυτό το απέραντο σύστημα αντιφάσεων -έχοντας σε μεγάλη εκτίμηση κάθε τι γερασμένο-, γρήγορα, ας σχεδιάσουμε στα πρόσωπά μας ρυτίδες· -το συναίσθημα όντας γενικά της μόδας, ας στολίσουμε την καρδιά μας με γιρλάντες σαν μια προμετωπίδα.

 

Προς τι λοιπόν; Αν δεν είστε αληθινοί άνθρωποι, να είστε αληθινά ζώα. Να είστε ανεπιτήδευτοι, και θα είστε χωρίς άλλο χρήσιμοι ή ευχάριστοι σε κάποιους. Η καρδιά μου -έστω και στα δεξιά-, θα βρει εύκολα χίλιους συν-παρίες ανάμεσα στα τρία δισεκατομμύρια όντα που βόσκουν στις τσουκνίδες του συναισθήματος!».

 

«Αν αρχίζω από τον έρωτα, το κάνω γιατί ο έρωτας είναι για όλους -μάταια προσπαθούν να το αρνηθούν-, η μεγάλη υπόθεση της ζωής».

 

«Να θυμάστε τούτο, ότι πρέπει κυρίως να φυλάγεστε από το παράδοξο στον έρωτα. Είναι η απλότητα που σώζει, είναι η απλότητα που φέρνει ευτυχία, ακόμη κι αν η ερωμένη σας είναι άσχημη σαν τη γριά Μομπ, τη βασίλισσα των τρόμων! Γενικά, για τους ανθρώπους του κόσμου -το είπε ένας δεινός ηθογράφος-, ο έρωτας δεν είναι παρά ο έρωτας για το παιχνίδι, ο έρωτας για τη μάχη. Είναι μεγάλο λάθος· ο έρωτας πρέπει να είναι ο έρωτας· η μάχη και το παιχνίδι δεν επιτρέπονται παρά σαν πολιτική σε περίπτωση έρωτα».

 

«Κανόνας γενικός και συνοπτικός: στον έρωτα, φυλαχθείτε από τη σελήνη και τα αστέρια, φυλαχθείτε από την Αφροδίτη της Μήλου, από τις λίμνες, τις κιθάρες, τις σχοινένιες σκάλες και από όλα τα μυθιστορήματα -ακόμη κι από το ομορφότερο του κόσμου-, έστω κι αν είναι γραμμένο από τον ίδιο τον Απόλλωνα!».

 

«Αλλά να αγαπάτε πολύ, σθεναρά, τολμηρά, ανατολίτικα, άγρια αυτήν που αγαπάτε· ο έρωτάς σας -έχοντας κατανοήσει την έννοια της αρμονίας- να μη βασανίζει τον έρωτα ενός άλλου· η εκλογή σας να μη διαταράζει την κατάσταση. Στους Ίνκας αγαπούσαν την αδερφή τους· αρκεστείτε στην ξαδέρφη σας. Μη σκαρφαλώνετε ποτέ στα μπαλκόνια, μην περιυβρίζετε ποτέ τα όργανα της δημοσίας τάξεως· μη στερείτε στην ερωμένη σας την ικανοποίηση να πιστεύει στους Θεούς, και όταν θα τη συνοδεύετε στον ναό, να ξέρετε να βρέχετε ευπρεπώς τα χέρια σας μέσα στο αγνό και δροσερό νερό στο αγιασματάρι».

 

«Επειδή κάθε ηθική μαρτυρά για την καλή θέληση των νομοθετών -επειδή κάθε θρησκεία είναι μια υπέρτατη παραμυθία για όλους τους πονεμένους, -επειδή κάθε γυναίκα είναι ένα κομμάτι από την ουσιαστική γυναίκα, -επειδή ο έρωτας είναι το μόνο πράγμα για το οποίο αξίζει να συνθέσεις ένα σονέτο και να βάλεις εκλεκτά εσώρουχα, -σέβομαι όλα αυτά τα πράγματα περισσότερο από οποιονδήποτε και καταγγέλλω ως συκοφάντη όποιον θα χρησιμοποιούσε αυτό το κομμάτι ηθικής σαν αφορμή για σταυροκοπήματα και σαν τροφή για σκάνδαλο».

 

 Σαρλ Μποντλέρ, Αποφθέγματα παρηγοριάς για τον έρωτα

Εξουσιαστικές μητέρες με ενήλικα παιδιά

Μητέρες που θέλουν να έχουν τον απόλυτο έλεγχο στη ζωή των παιδιών τους. Μητέρες που ευνουχίζουν τα παιδιά τους και δεν τα αφήνουν να μεγαλώσουν. Μητέρες που έχουν μια διαρκή παρεμβατική σχέση με τα παιδιά τους, χωρίς να τα επιτρέπουν να ενηλικιωθούν, να σταθούν στα πόδια τους, να γίνουν αυτόνομα και ανεξάρτητα

 

Αν το παιδί μεγαλώσει η μητέρα χάνει την εξουσία πάνω του. Κι αυτό δεν το αντέχει μια εξουσιαστική μητέρα, μια μητέρα που προσπαθεί στο μέγιστο να ελέγχει, να διαμορφώνει και διαρκώς να αξιολογεί τις συμπεριφορές του παιδιού, σύμφωνα με τους δικούς της κανόνες και τις δικές της αξίες.

 

Πόσο μπορεί να καταστρέψει τη ζωή του παιδιού μια εξουσιαστική μητέρα; Σε μικρή ηλικία η κατάσταση μπορεί να είναι περισσότερο ελεγχόμενη και οι επιδράσεις δεν είναι πολύ ορατές. Όταν, όμως, τα παιδιά μεγαλώνουν και γίνονται ενήλικες, η κατάσταση είναι πλέον πέρα από κάθε έλεγχο. Ο έλεγχος φαίνεται πως ανήκει μόνο στη μητέρα, που δυναστεύει τη ζωή του παιδιού, καθορίζει τις επιλογές του και απορρίπτει οτιδήποτε θα την έκανε να χάσει την απόλυτη κυριαρχία απέναντι στο παιδί.

 

Σε μια σχέση εξουσίας, ο εξουσιαστής κάνει τα πάντα για το «καλό» του εξουσιαζόμενου. Στην πραγματικότητα, ο εξουσιαστής φροντίζει για τα δικά του συμφέροντα ή για να μην χάσει τα κεκτημένα. Η εξουσιαστική μητέρα κάνει τα πάντα για το «καλό» του παιδιού της, με βασικό στόχο να μετατραπεί το ίδιο σε ένα άβουλο πλάσμα, έτσι ώστε να μην χάσει την εξουσία της επάνω του.

 

Ως ενήλικο παιδί μπορεί να βολεύεσαι μέσα σε μια σχέση με μια εξουσιαστική μητέρα. Όμως, μην συγχέεις την τάση για εξουσία και έλεγχο από την πλευρά της μητέρας με την αγάπη, το ενδιαφέρον και την αποδοχή.

 

Η τάση της μητέρας για εξουσία και έλεγχο καταστρέφει κάθε δυνατότητα του παιδιού να ανακαλύψει και να δομήσει τον εαυτό του, την προσωπικότητά του, τα θέλω και τις ανάγκες του. Όλα διαστρεβλώνονται και γίνονται αντιληπτά μέσα από τις επιθυμίες, τις ανάγκες και την προσωπικότητα της μητέρας.

 

Ως ενήλικο παιδί καταλήγεις να είσαι απλά ένα υποχείριο μιας μητέρας, που σε κινεί σαν μαριονέτα, καταλήγεις να είσαι άβουλο, ανικανοποίητο και δυστυχισμένο. Δεν μπορείς να αισθανθείς, να λειτουργήσεις, να ζήσεις, να κάνεις όνειρα, να ευτυχήσεις... αφού δεν ξέρεις καν τι σου αρέσει, ποιος είσαι, τι θέλεις... Οι μαριονέτες δεν έχουν εαυτό, δεν έχουν βούληση, δεν έχουν επιθυμίες...

 

Ως πότε, όμως, μπορείς να συνεχίσεις να ζεις κάτω από το άγρυπνο βλέμμα μιας εξουσιαστικής μητέρας; Για πόσο ακόμη θα επιτρέψεις κάποιος άλλος να εξουσιάζει τη ζωή σου; Το πιο βασικό, όμως, και ίσως πρωταρχικό ερώτημα είναι: το αντιλαμβάνεσαι όλο αυτό που συμβαίνει;

 

Είσαι ένας ελεύθερος ενήλικας άνθρωπος ή ένα εξουσιαζόμενο παιδί, που δεν θέλει να μεγαλώσει και κάνει τα πάντα για να έχει την αγάπη και το ενδιαφέρον της μητέρας του; Μην ξεχνάς, όμως, ότι η εξουσία είναι ακόρεστη και πάντα θα σου ζητά όλο και περισσότερα...

Ζευγάρια που έχουν ξεχάσει να αγαπάνε…

Ζευγάρια σε αδιέξοδο. Σύντροφοι απεγνωσμένοι. Πολύ θυμός. Πολύ απογοήτευση, ακόμη περισσότερη ματαίωση. Έρωτες που φθάρθηκαν, σχέσεις που ξέφτισαν, λόγια που ξεχάστηκαν.

 

Σύντροφοι τρομαγμένοι: Άλλοι απειλούν, άλλοι απολογούνται, άλλοι παρακαλούν. Βλέμματα σκληρά, χαμόγελα παγωμένα, πίκρα και θυμός.

 

Η εικονοποιία της κρίσης. Ένα κάδρο λυπηρό – το αντίθετο της Άνοιξης: χιόνια λασπωμένα στην άκρη του πεζοδρομίου...

 

Ζευγάρια που έχουν ξεχάσει να αγαπάνε. Έχουνε ξεχάσει πως κάποτε οι δύο σύντροφοι, οι δύο εραστές ενώθηκαν από αγάπη, από επιθυμία ο ένας για τον άλλο. Κανείς δεν τους υποχρέωσε (συνήθως), μόνοι τους το θέλησαν, μόνοι τους το επιδίωξαν, μόνοι τους τα κατάφεραν.

 

Και τώρα καταφέρνουν το αντίθετο: Την αποσύνθεση του νοήματος που οι ίδιοι δόμησαν. Από εκεί, από την αποσύνθεση, περνάει και ο δρόμος του γυρισμού (για όσους τον αναζητήσουν).

 

Από την σύνθεση της Αγάπης του ενός για τον άλλον. Από το δόσιμο του ενός στον άλλον. Και από τις αναγκαίες υποχωρήσεις και τους συμβιβασμούς που χρειάζεται να κάνουν και οι δύο, όπως χρειάστηκε να κάνουν και παλιά, στην αρχή.

 

Τότε τα είχαν καταφέρει... (θυμάστε;) Γιατί δεν υπάρχει σχέση χωρίς υποχωρήσεις, χωρίς διαπραγμάτευση, χωρίς αμοιβαία μετακίνηση των δύο συντρόφων από την θέση τους, από τη θέληση τους, από τη βάση τους.

 

Η σχέση είναι ο νέος, κοινός τόπος που διαμορφώνεται από τον συμβιβασμό. Ο νέος τόπος που διαμορφώνεται απ’ τον συγκερασμό των απόψεων, των ιδεών, των «θέλω» και των «πρέπει» των δύο συντρόφων.

 

Η σχέση είναι «ο διθέσιος καναπές, έναντι των δυο ατομικών πολυθρόνων, που πρέπει να αποχωριστούν οι δύο σύντροφοι, για να κάτσουν μαζί, ενωμένοι.»

 

Και η κινητήριος δύναμη, η συγκολλητική ουσία και το καύσιμο μαζί, δεν μπορεί να είναι τίποτα άλλο από την Αγάπη: Ούτε τα χρήματα, ούτε η γοητεία, ούτε η δόξα, τίποτα από όλα αυτά κι όλα αυτά μαζί, δεν αρκούν για να προχωρήσει μια σχέση.

 

Αντιθέτως, χωρίς χρήματα, χωρίς δόξα, χωρίς γοητεία, χωρίς τίποτα σχεδόν, αλλά με Αγάπη δύο άνθρωποι μπορούν να καταφέρουν πολλά. Πάρα πολλά...

Κάνε κάτι που σε φοβίζει

Ο φόβος είναι μια δύναμη που μπορεί να σας ωθήσει στο να κάνετε σπουδαία πράγματα ή να σας παραλύσει. Μπορεί να σας οδηγήσει στο να βρείτε τρόπους για να φροντίσετε τον εαυτό σας και να αντιμετωπίσετε τον κίνδυνο ή στο να απομακρυνθείτε από τον κόσμο. Για να βεβαιωθείτε πως ο φόβος δεν θα γίνει ανεξέλεγκτος πρέπει να τον αντιμετωπίσετε. Και εκεί υπάρχει η δυσκολία- κάντε κάτι που φοβάστε κάθε μέρα.

Οι άνθρωποι που σας αγαπούν πιθανόν να μη σας ενθαρρύνουν να το κάνετε. Ούτως ή άλλος θέλουν να σας προστατέψουν. Βασικά συχνά τα αγαπημένα σας πρόσωπα προσπαθούν να σας πείσουν να μην παίρνετε ρίσκα ή να μην πειραματίζεστε με τη δυσφορία που προκαλεί ο φόβος.

«Ο άνθρωπος που φοβάται όταν δεν υπάρχει κίνδυνος, εφευρίσκει κινδύνους για να δικαιολογήσει τον φόβο του». -Alain

Οι αγαπημένοι σας το κάνουν με καλές προθέσεις. Ο φόβος δεν είναι ένα ακριβώς ευχάριστο συναίσθημα, αν και υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που είναι εθισμένοι στα ρίσκα. Σε φυσιολογικές περιπτώσεις, οι άνθρωποι βιώνουν τον φόβο ως μια αίσθηση ανησυχίας που θέλουν να ξεφορτωθούν όσο πιο γρήγορα γίνεται. Το κακό είναι πως το ίδιο συναίσθημα μας οδηγεί στο να υιοθετήσουμε έναν στάσιμο τρόπο ζωής.

Κάνε κάτι που σε φοβίζει- εγκατέλειψε τη ζώνη ασφαλείας σου

Η ζώνη ασφαλείας σας είναι εκεί όπου μπορείτε εύκολα να ελέγξετε τα πάντα. Είναι μια άλλη λέξη για την ρουτίνα, την οικειότητα κτλ. Συνεπώς, η ζωή ασφαλείας σας προσκαλεί να μείνετε εκεί, χωρίς να προκαλείτε τον εαυτό σας για να ωριμάσετε ή να προχωρήσετε.

Αυτό να λέγεται, είναι υγιές να έχετε κάποιους χώρους που θεωρείτε ζώνη ασφαλείας. Είναι φυσικοί ή συναισθηματικοί χώροι που σας επιτρέπουν να βάλετε στην άκρη τις ανησυχίες σας. Στη ζώνη ασφαλείας σας μπορείτε να ξεχάσετε το ότι πρέπει να πάρετε αποφάσεις και απολαμβάνετε τα μικρά πράγματα. Η μόνη σας μέριμνα είναι γαλήνη. Αυτοί οι χώροι είναι απαραίτητοι για την επεξεργασία των εμπειριών για την αφομοίωση τους και για την εύρεση της ισορροπίας.

Αυτό που μπορεί να συμβεί ωστόσο, είναι ότι η ζώνη ασφαλείας σας μπορεί να γίνει φούσκα που σας απομακρύνει από τις εμπειρίες που σας εμπλουτίζουν. Λειτουργεί σαν καταφύγιο από όπου δε θέλετε να φύγετε ποτέ. Παραμερίζει τους φόβους σας ακόμα και αυτούς που πρέπει να αντιμετωπίσετε και να καταπολεμήσετε για να ωριμάσετε. Το να ξεπεράσετε κάποιους συγκεκριμένους φόβους είναι κρίσιμο για να μειώσετε την ταλαιπωρία σας. Γι αυτό όταν κάποιος σας λέει «κάνε κάτι που σε φοβίζει,» αυτό που κάνει βασικά είναι ότι σας προσκαλεί να αφήσετε τη ζώνη ασφαλείας σας.

Ο φόβος είναι παντού

Αρχικά, ο φόβος είναι ισχυρός ως μηχανισμός αυτό-συντήρησης. Όταν γίνεται ανεξέλεγκτος, ξεκινά να εισβάλλει στην ψυχή σας σαν ζιζάνιο. Έχει ένα μοναδικό χαρακτηριστικό- τρέφεται από τον ίδιο. Ο φόβος τείνει να αυξάνεται και να μεγαλώνει από μόνος του. Αν δεν το σταματήσετε, μπορεί να αυξηθεί δυσανάλογα.

Φυσικά, όλοι χρειαζόμαστε λίγο φόβο για να ζήσουμε. Αλλά επίσης διατρέχουμε τον κίνδυνο να υποκύψουμε σε αυτόν. Αυτό συχνά συμβαίνει ανεπαίσθητα. Για παράδειγμα, αν φοβάστε να μιλάτε δημόσια, έτσι χτίζετε μια ζωή για τον εαυτό σας όπου δεν χρειάζεται ποτέ να το κάνετε. Ή αποφεύγετε κάθε κατάσταση όπου θα έπρεπε να μιλήσετε δημόσια. Αυτό ακούγεται λογικό. Αυτό που δεν είναι λογικό, ωστόσο είναι πως ίσως παρατάτε ευκαιρίες, μικρές και μεγάλες, λόγω του φόβου σας.

Αυτό μπορεί επίσης να συμβεί και με άλλα θέματα. Για παράδειγμα όπως όταν υποφέρετε. Φοβάστε την ταλαιπωρία, οπότε προσπερνάτε χιλιάδες όμορφες εμπειρίες της ζωής μόνο για να προστατευτείτε. Ή φοβάστε το να είστε μόνοι, κι έτσι παραδίνετε την ελευθερία σας.

Κάντε κάτι που φοβάστε

Το κύριο νόημα είναι πως ο μόνος τρόπος για να νικήσετε τον φόβο είναι να τον αντιμετωπίσετε. Όταν αντιμετωπίζετε τους φόβους σας, συνειδητοποιείτε πως είστε ικανοί και γίνεστε πιο θαρραλέοι. Το κουράγιο επίσης τρέφεται από τον εαυτό του.

Επίσης, όταν κάνετε κάτι που φοβάστε, αρχίζετε να ανακαλύπτετε καινούργιες πτυχές του εαυτού σας. Θα αυξήσετε την αυτοπεποίθηση και την αγάπη για τον εαυτό σας. Είναι ωραία αίσθηση το να μπορείτε να ξεπερνάτε τα όρια. Αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορετικά επίπεδα φόβου. Μπορείτε να ξεκινήσετε με κάτι που σας τρομοκρατεί εντελώς. Αν δεν είστε έτοιμοι, θα καταλήξετε περισσότερο φοβισμένοι από ότι ήσασταν, αντί να αναθρέψετε το κουράγιο σας.

Οπότε, το να κάνετε κάτι που σας φοβίζει κάθε μέρα μπορεί να είναι αποτελεσματικό. Για να το κάνετε αυτό, αρχίστε με μικρούς φόβους. Για παράδειγμα, αν φοβάστε το σκοτάδι, προκαλέστε τον εαυτό σας να καθίσει μερικά λεπτά στο απόλυτο σκοτάδι. Όταν θα βγείτε από αυτή την πρόκληση θα νιώθετε λίγο ισχυρότεροι. Ή απλώς περπατήστε για λίγο σε ένα μέρος που δεν σας είναι οικείο και όπου δεν νιώθετε εντελώς σίγουροι για τον εαυτό σας.

Μόνο εσείς ξέρετε από πού θα ξεκινήσετε. Θα δοκιμάσετε;

Υπάρχουν δύο τρόποι αναπαραγωγής: η σωματική και η ψυχική

Ο πόθος της αναπαραγωγής είναι ένα ακόμη στοιχείο του έρωτα. Υπάρχουν δύο τρόποι αναπαραγωγής: η σωματική και η ψυχική. Οι ερωτευμένοι άνθρωποι ενώνουν τα σώματά τους για να αναπαραχθούν. Η συνουσία είναι θείο πράγμα, λέει η Διοτίμα, όμως ο ψυχικός τρόπος αναπαραγωγής είναι ανώτερος, γιατί η ψυχή γεννά σε μια άλλη άφθαρτες ιδέες και αισθήματα. Αυτοί που εγκυμονούν στην ψυχή συλλαμβάνουν μέσω της σκέψης.

Είναι οι ποιητές, οι καλλιτέχνες, οι σοφοί και, τέλος, οι νομοθέτες που διδάσκουν τη φρόνηση και τη δικαιοσύνη. Έτσι, ένας εραστής μπορεί να γεννήσει στην ψυχή του ερωμένου προσώπου τη γνώση, την αρετή, το σεβασμό για το ωραίο, το δίκαιο και το καλό. Το κάλλος, η αλήθεια και η αρετή είναι τρεις έννοιες και ταυτόχρονα μία.. Πρόκειται για όψεις της ίδιας πραγματικότητας. Ο έρωτας είναι «η οδός προς το πάλλον κάλλος». Αυτός είναι ο δρόμος της αθανασίας.

ΠΛΑΤΩΝΟΣ: ΣΥΜΠΟΣΙΟ

ΟΛΙΓΩΡΙΑ

Στις 15 Μαρτίου του 44 π.Χ. οι συνωμότες εκτελούν μέσα στην σύγκλητο τον Ιούλιο Καίσαρα, τον μέγα στρατηγό, τον χαρισματικό πολιτικό ηγέτη και αξιοπρόσεκτο συγγραφέα, τον άνθρωπο που με την δράση του συνέβαλε στην δημιουργία της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Η δολοφονία του Καίσαρα θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αν ο ίδιος δεν είχε φανεί ολίγωρος – όχι τόσο όταν η Καλπουρνία, η σύζυγός του, του αποκάλυψε πως τον είδε στο όνειρό της σφαγμένο στην αγκαλιά της, ούτε όταν οι ιερείς προανήγγελλαν, γενικώς, ότι οι οιωνοί ήταν εχθρικοί γι’ αυτόν, ούτε όταν ο οιωνοσκόπος Σπιρούνας, συγκεκριμένα πλέον, τον προειδοποίησε να φυλάγεται κατά τις Ειδούς του Μαρτίου. (Ειδούς οι Ρωμαίοι ονόμαζαν την 15η ημέρα του κάθε μήνα).

Όλα αυτά είναι, θα πεις, δεισιδαιμονίες, που για τον ορθό λόγο αξία δεν έχουν καμιά, ώστε να τα λαμβάνει κανείς υπόψη του.

Η ολιγωρία του Καίσαρα φάνηκε αλλού: όταν, ενώ βάδιζε εν δόξη προς την σύγκλητο, μέσα από το πλήθος γύρω του που τον επευφημούσε ξεπρόβαλε ο σοφιστής Αρτεμίδωρος από τη Κνίδο, για να του δώσει ένα σημείωμα με την προτροπή να το διαβάσει αμέσως. Ο Αρτεμίδωρος είχε σχέση με τους συνωμότες και ήξερε, ως εκ τούτου, το αποτρόπαιο σχέδιό τους. Ο Καίσαρ, όμως, παρασυρμένος από τις θερμές εκδηλώσεις του πλήθους, ολιγώρησε. Κι αντί να μπει στον πειρασμό να δει τι έλεγε το σημείωμα, μπήκε στην σύγκλητο κρατώντας το στο χέρι αδιάβαστο – ανυποψίαστος για το κακό που θα ακολουθούσε.

Αλλά μήπως και για τον Αλκιβιάδη η ολιγωρία δεν υπήρξε η αιτία του πρόωρου θανάτου του; Πανέμορφος! Και το τραύλισμα ακόμα στη φωνή του κατάφερε να το κάνει συστατικό της γοητείας του. Παράτολμος! Δεν δίσταζε να παίρνει τις πιο ριψοκίνδυνες αποφάσεις, τις οποίες, μάλιστα, είχε τη δύναμη και να τις επιβάλλει. Οξυδερκής στο έπακρο! Όταν, κατά τη μεγαλεπήβολη εκστρατεία των Αθηναίων στην Σικελία, εκλήθη από τις αρχές της πατρίδας του να επιστρέψει, διαβλέποντας τον κίνδυνο να τον καταδικάσουν σε θάνατο διέφυγε στην Σπάρτη, από όπου πάλι, όταν κατάλαβε ότι κινδύνευε, κατέφυγε στην αυλή του Πέρση σατράπη Τισσαφέρνη. Κι όμως, ο άνθρωπος αυτός που μεγαλούργησε σε τρία διαφορετικά κράτη – στην Αθήνα, την Σπάρτη και την Περσία – βρήκε άδοξα φρικτό θάνατο εξαιτίας της ολιγωρίας του. Διαμένοντας σε μια κωμόπολη της Φρυγίας, συντροφιά με την πόρνη Τιμάνδρα, δεν φρόντισε να πάρει κανένα μέτρο προφύλαξης. (Κι έτσι όμως οι εχθροί του δεν τόλμησαν να μπουν στο σπίτι, να συγκρουστούν μαζί του. Έβαλαν φωτιά στο σπίτι και από μακριά, την ώρα που έβγαινε για να σωθεί, τον σκότωσαν εκτοξεύοντάς του βέλη και ακόντια).

Το Eυρωπαϊκό διαστημικό τηλεσκόπιο ARIEL θα μελετήσει εξωπλανήτες

Ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA) ενέκρινε την επόμενη επιστημονική διαστημική αποστολή του με την ονομασία ARIEL που αφορά την κατασκευή του πρώτου διαστημικού τηλεσκοπίου, το οποίο θα εξειδικευθεί στην ανίχνευση και μελέτη της ατμόσφαιρας γύρω από εξωπλανήτες.

 

Το ARIEL (Atmospheric Remote-sensing Infrared Exoplanet Large-survey), που είναι η τέταρτη μεσαίου μεγέθους αποστολή, η οποία εντάσσεται στο ευρύτερο πρόγραμμα «Cosmic Vision» (Κοσμικό Όραμα) της ESA, αναμένεται να είναι έτοιμο προς εκτόξευση κατά πάσα πιθανότητα στα μέσα του 2028. 

 

Στη σύσκεψη της Επιτροπής Επιστημονικού Προγράμματος της ESA, στο Παρίσι την Τρίτη, το ARIEL επικράτησε έναντι δύο άλλων ανταγωνιστικών προτάσεων: ενός τηλεσκοπίου ακτίνων-Χ (Xipe) και ενός δορυφόρου μελέτης του πλάσματος των σωματιδίων υψηλής ενέργειας γύρω από τη Γη (Thor).

 

Μέσα στην επόμενη διετία θα προσδιορισθούν οι ακριβείς τεχνικές προδιαγραφές του νέου ευρωπαϊκού τηλεσκοπίου, που θα έχει κόστος περίπου 450 εκατ. ευρώ και θα τοποθετηθεί στο λεγόμενο «σημείο Λαγκράνζ 2» μεταξύ Γης και Ήλιου, σε απόσταση 1,5 εκατ. χιλιομέτρων από τον πλανήτη μας. Θα έχει βάρος περίπου 1,3 τόνων και η διάρκεια της αποστολής του προβλέπεται τετραετής.  

   

«Το ARIEL μπορεί πραγματικά να μας δώσει μια ολοκληρωμένη εικόνα από τι είναι φτιαγμένοι οι εξωπλανήτες, πώς σχηματίζονται και πώς εξελίσσονται» δήλωσε η επικεφαλής της νέας αποστολής, η ιταλικής καταγωγής καθηγήτρια πλανητικής επιστήμης Giovanna Tinetti του Πανεπιστημιακού Κολλεγίου του Λονδίνου (UCL).

 

Το, διαμέτρου ενός μέτρου, κάτοπτρο και ο φασματογράφος του τηλεσκοπίου θα καταγράφουν τις παραμικρές αλλαγές στο ορατό και υπέρυθρο φως, το οποίο θα διαπερνά τα ατμοσφαιρικά αέρια που περιβάλλουν τους εξωπλανήτες, αποκαλύπτοντας έτσι τη χημική σύνθεσή τους. Τα όργανα του ARIEL θα μπορούν να μετρήσουν τις χημικές μεταβολές τόσο στα διάφορα στρώματα της ατμόσφαιρας, όσο και στην επιφάνεια ενός πλανήτη, κάτι που θα οδηγήσει και σε καλύτερες εκτιμήσεις για τη θερμοκρασία του.

 

Τα στοιχεία αυτά σε συνδυασμό θα δώσουν πολύτιμες ενδείξεις στους επιστήμονες κατά πόσο ένας εξωπλανήτης διαθέτει συνθήκες φιλόξενες για ζωή και μοιάζει με τη Γη. Το ARIEL αναμένεται να μελετήσει πάνω από 1.000 ήδη γνωστούς εξωπλανήτες.

 

Η ESA αναπτύσσει τρεις ακόμη μεσαίας κλίμακας αποστολές που θα προηγηθούν, καθώς βρίσκονται ήδη σε πιο ώριμο στάδιο: Solar Orbiter (παρατηρητήριο του Ήλιου που θα εκτοξευθεί το Φεβρουάριο 2019), Euclid (‘Ευκλείδης’-θα εκτοξευθεί το 2020 για να μελετήσει τη σκοτεινή ύλη) και PLATO (διαστημικό τηλεσκόπιο που θα εκτοξευθεί το 2026).

 

Εκτός από το PLATO που είχε εγκριθεί το 2014, φέτος ή το 2019 αναμένεται να εκτοξευθεί επίσης ένα μικρό τηλεσκόπιο της ESA, το CHEOPS (Characterizing ExoPlanet Satellite), που θα μελετά το μέγεθος και την πυκνότητα των εξωπλανητών, οπότε το ARIEL θα είναι ο τρίτος κατά σειρά ευρωπαϊκός «κυνηγός» εξωπλανητών.

 

Η Αμερικανική Διαστημική Υπηρεσία ετοιμάζεται να εκτοξεύσει το δικό της τηλεσκόπιο αναζήτησης εξωπλανητών με την ονομασία TESS (Transiting Exoplanet Survey Satellite), ενώ έπεται το πολυαναμενόμενο James Webb, ο πραγματικός διάδοχος του τηλεσκοπίου Hubble. Μετά από αρκετές καθυστερήσεις, φαίνεται ότι οριστικά θα εκτοξευθεί το 2019 και το οποίο, μεταξύ άλλων, επίσης θα μελετήσει τις ατμόσφαιρες των εξωπλανητών.

 

Όλα αυτά δείχνουν πόσο σημαντικό θεωρείται αυτό το πεδίο έρευνας για τους επιστήμονες. Από τις πρώτες ανακαλύψεις στις αρχές της δεκαετίας του 1990 μέχρι σήμερα, έχει επιβεβαιωθεί η ύπαρξη περίπου 3.700 πλανητών γύρω από 2.800 άστρα. Στο μυαλό όλων ως προτεραιότητα βρίσκεται η ανακάλυψη μιας πραγματικά «δίδυμης» Γης.

Ακτίνες από πάλσαρ μπορούν να χρησιμοποιήσουν τα μελλοντικά διαστημικά σκάφη για να πλοηγηθούν πλήρως αυτόνομα

Αν και είναι δυνατόν οι διαστημικές αποστολές να στέλνουν τα δεδομένα τους στη Γη, η διαδικασία δεν είναι καθόλου γρήγορη. Το Voyager 1, για παράδειγμα, χρειάζεται περίπου 19 ώρες για να στείλει ένα σήμα πίσω στη Γη, και αυτή η καθυστέρηση αυξάνεται καθώς το διαστημικό σκάφος απομακρύνεται. Για τις πραγματικά μακροπρόθεσμες αποστολές στο βαθύ διάστημα, ο σημαντικός χρόνος που χρειάζεται για να στείλουμε ένα σήμα δεν μπορεί εύκολα να  μειωθεί. Το διαστημικό σκάφος θα πρέπει να προσαρμόσει τη δική του τροχιά χωρίς να βασίζεται στην πλοήγηση από το έδαφος. Εκεί έρχονται να βοηθήσουν τα πάλσαρ.

Το NICER χρησιμοποιεί τα συγκροτήματα κατόπρων του για να συγκεντρώνει τις ακτίνες Χ και να εξετάζει το εσωτερικό των πάλσαρ

Πριν τρεις μήνες μια ομάδα μηχανικών της NASA έδειξε ότι είναι δυνατή η αυτόνομη διαστημική πλοήγηση μέσω της χρήσης ακτίνων Χ, μιας ανακάλυψης που θα μπορούσε να αναθεωρήσει την προσέγγισή μας στα ταξίδια στο βαθύ διάστημα. Το σύστημα καθοδήγησης ακτίνων Χ δοκιμάστηκε επιτυχώς κατά τη διάρκεια του πειράματος Station Explorer for X-ray Timing and Navigation Technology (SEXTANT). Χρησιμοποιώντας πάλσαρ με περιοδικότητα χιλιοστών του δευτερολέπτου, το δοκιμαστικό σκάφος στηρίχθηκε σε ακτίνες Χ για να εντοπίσει τη θέση ενός διαστημικού αντικειμένου που κινείται με χιλιάδες μίλια την ώρα.

 

Παρόλο που το Global Positioning System (GPS) μπορεί να εντοπίσει αντικείμενα που βρίσκονται στη Γη ή σε τροχιά κοντά στη Γη, η πλοήγηση με GPS δεν αποτελεί επιλογή για διαστημόπλοια μεγάλων αποστάσεων, επειδή το δορυφορικό δίκτυο της σε τροχιά γύρω από τη Γη χάνει γρήγορα το σήμα όταν το σκάφος ταξιδεύει μακριά από Γη. Προκειμένου να παρακολουθήσουν αυτόνομα τα διαστημικά οχήματα, οι ερευνητές χρειάστηκαν να βρουν ένα ισχυρό σήμα ικανό να διαδοθεί πολλά έτη φωτός μακριά. Για το λόγο αυτό, οι ερευνητές στράφηκαν στα πάλσαρ – τους ταχύτατους περιστρεφόμενους πυρήνες άστρων νετρονίων – επειδή είναι διαθέσιμοι σχεδόν παντού (ειδικά στο βαθύ διάστημα) και εκπέμπουν ισχυρά σήματα ακτίνων Χ.

Για να δοκιμάσουν την ακρίβεια και την ευκολία της πλοήγησης με ακτίνες Χ στο διάστημα, το πείραμα SEXTANT, που χρηματοδοτήθηκε από τη Διεύθυνση Αποστολών Διαστημικής Τεχνολογίας της NASA, συνεργάστηκε με το Neutron-star Interior Composition Explorer (NICER) της NASA, που βρίσκεται πάνω στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό ISS).

«Με τη βοήθεια του διαστημικού σταθμού ως πλατφόρμα θα εκτελέσουμε αυτό το επιστημονικό πείραμα, που με τη σειρά του επιτρέπει την πλοήγηση με ακτίνες Χ», δήλωσε ο κύριος ερευνητής του NICER, Keith Gendreau του Goddard. «Η τεχνολογία θα βοηθήσει την ανθρωπότητα να πλοηγηθεί και να εξερευνήσει τον Γαλαξία».
  
Το NICER έχει μελετήσει διάφορες πτυχές των αστέρων νετρονίων στο ISS από τον Ιούνιο του 2017 και σήμερα χρησιμοποιεί τα 52 τηλεσκόπια ακτίνων Χ καθώς και τους ανιχνευτές πυριτίου για να μελετήσει την ακτινοβολία που εκπέμπουν τα πάλσαρ στο ηλεκτρομαγνητικό φάσμα. Η ακτινοβολία των πάλσαρ έρχεται σε μας ως μια στενή δέσμη φωτός που αναβοσβήνουν όταν περνούν κοντά μας, παρόμοια με τις λάμψεις φωτός που εκπέμπεται από ένα φάρο. Οι παλμοί τους είναι επίσης προβλέψιμοι στη φύση, επιτρέποντάς τους να χρησιμεύσουν ως εξαιρετικά σχολαστικοί παράγοντες χρονισμού, συγκρίσιμοι με τα σήματα ατομικού ρολογιού GPS. Στην πραγματικότητα, είναι τόσο προβλέψιμες ώστε οι χρόνοι άφιξης για παλμούς ενός χιλιοστού του δευτερολέπτου μπορούν να προβλεφθούν χρόνια στο μέλλον, με χρονικές ακρίβειες στα μικροδευτερόλεπτα.

Κατά τη διάρκεια του πειράματος SEXTANT, οι ερευνητές επέλεξαν τέσσερις χιλιοστά του δευτερολέπτου παλμούς και τοποθετούσαν το NICER έτσι ώστε να μπορούν να ανιχνεύσουν τις ακτίνες Χ μέσα στις στενές δέσμες φωτός των στόχων. Για να αποκτήσει δεδομένα χρονισμού, η NICER συγκέντρωσε 78 μετρήσεις σε διάστημα δύο ημερών. Αυτά τροφοδοτήθηκαν έπειτα στους επίγειους αλγορίθμους του SEXTANT, δημιουργώντας μια λύση πλοήγησης που αποκάλυψε την τροχιακή θέση του NICER. Στη συνέχεια η λύση συγκρίθηκε με τη θέση που προέρχεται από GPS που προέρχεται από το GPS.

Αν και το NICER ταξιδεύει στο ISS με ταχύτητα άνω των 17.500 μίλια ανά ώρα (28.164 χιλιόμετρα την ώρα) σε  σχέση με τη Γη, η μελέτη στοχεύει να εντοπίσει την τοποθεσία της NICER σε ακτίνα 10 χιλιομέτρων (16 χιλιομέτρων). Η ομάδα διανεμήθηκε δύο εβδομάδες για να εντοπίσει το σκάφος με τέτοια ακρίβεια, αλλά ήταν σε θέση να ανιχνεύσει τη θέση του μέσα στη δεδομένη ακτίνα μετά από μόλις οκτώ ώρες. Η ακρίβεια της τοποθεσίας βελτιώθηκε από εκεί προς τα έξω, με ένα σημαντικό τμήμα των δεδομένων από το υπόλοιπο του πειράματος να βρίσκεται σε απόσταση τριών μιλίων από την πραγματική θέση του σκάφους. Παρόλο που τα τρία μίλια ίσως δεν φαίνονται τόσο ακριβή, αρκεί για διαδρομές σε μεγάλες αποστάσεις λόγω της τεράστιας απόστασης μεταξύ αντικειμένων, τα οποία είναι συνήθως σε απόσταση εκατομμυρίων μιλίων.

Τώρα που οι ερευνητές έχουν αποδείξει ότι είναι δυνατή η πλοήγηση με ακτίνες Χ, η ομάδα θα αρχίσει να εργάζεται για την ενημέρωση και τη βελτίωση του λογισμικού, εν αναμονή ενός επιπλέον πειράματος αργότερα το 2018. Θα εργαστούν επίσης για τη μείωση του  μεγέθους των οργάνων, βελτιώνοντας την ευαισθησία. Ο στόχος είναι να καταστεί η τεχνολογία πλοήγησης ακτίνων Χ άμεσα διαθέσιμη για όλες τις αποστολές στο διάστημα, οι οποίες θα μπορούσαν να επωφεληθούν από την αυτόνομη πλοήγηση χωρίς επίγεια επικοινωνία.

«Αυτή η επιτυχημένη επίδειξη καθιερώνει σταθερά τη βιωσιμότητα της ναυσιπλοΐας pulsar ακτίνων Χ ως μια νέα αυτόνομη ικανότητα πλοήγησης. Έχουμε δείξει ότι μια ώριμη έκδοση αυτής της τεχνολογίας θα μπορούσε να ενισχύσει την εξερεύνηση στο βάθος οπουδήποτε μέσα στο ηλιακό σύστημα και πέρα», δήλωσε ο Mitchell. «Είναι μια φοβερή τεχνολογία πρώτα.»

Επίκουρος: Πώς πραγματώνεται η σοφή διαβίωση στο επίπεδο της καθημερινότητάς μας;

Ως κυριότερη και πιο θεμελιώδη αρετή, λοιπόν, ο Επικούρειος ορίζει τη Φρόνηση (που αποδίδεται επίσης και ως «σοφία» ή «σωφροσύνη»). Το να ζεις σοφά, κατά τα επικούρεια πρότυπα, σημαίνει να προσγειώνεις πάνω στο δύσκολο έδαφος της καθημερινής σου ύπαρξης την πλατειά γνώση της πραγματικότητας (γνώση, για την κατάκτηση της οποίας, προϋπόθεση είναι η χρήση των κριτηρίων της αλήθειας ή, αλλιώς, του επικούρειου Κανόνα.

Αυτή η γνώση είναι που θα μας επιτρέψει ν’ ανακαλύψουμε τους περιορισμούς της φύσης αλλά και του εαυτού μας, κι έτσι να ορίσουμε το πλαίσιο για τη σοφή λήψη αποφάσεων – δηλαδή για τη διαδικασία μετατροπής της διορατικότητας σε προνοητικότητα.

 

Πώς πραγματώνεται η σοφή διαβίωση στο επίπεδο της καθημερινότητάς μας; Η έμπρακτη άσκησή της χαρακτηρίζεται από μια σειρά αλληλοσυνδεόμενες στάσεις:

• επιμένουμε να κάνουμε διάκριση ανάμεσα στα γεγονότα και στις γνώμες
• είμαστε πρόθυμοι ν’ αντιμετωπίσουμε τα δεδομένα της πραγματικότητας, ακόμη κι αν αρχικά μας ενοχλούν, αντί να τα αρνούμαστε ή να αντιμαχόμαστε την ύπαρξή τους συνεχώς
• κατά περιόδους αξιολογούμε τη συναισθηματική μας ζωντάνια , διακρίνοντας την όποια κυρίαρχη ροπή μας για το καλύτερο ή το χειρότερο’ θεωρούμε πολύ σημαντικό το να θυμούμαστε την αντιστοιχία ανάμεσα στις κάθε λογής πράξεις μας και στα αποτελέσματα που επιφέρουν’
• αναγνωρίζουμε την αποτελεσματικότητα που έχει η δύναμη της ελεύθερης βούλησης, ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζουμε και τα όρια της κάθε δύναμης, είτε αυτό μας ευνοεί είτε όχι
• δίνουμε στην παρούσα κατάστασή μας την προσοχή που της αξίζει’ εστιαζόμαστε στα θέματα όπου μπορούμε να παίξουμε κεντρικό ρόλο, χωρίς να μας πιάνει εμμονή με θέματα που βρίσκονται πέρα από τη δυνατότητά μας να τα ελέγξουμε’
• δίνουμε προτεραιότητα στην εκπλήρωση επιθυμιών που είναι όντως αναγκαίες για την ευδαιμονία μας, έναντι εκείνων που δεν είναι αναγκαίες’ αρνούμαστε να επιβαρυνθούμε με τις ακατάπαυστες και αντιφατικές επιθυμίες που επιβάλλει η κυρίαρχη κουλτούρα’
• αναλογιζόμαστε με ευγνωμοσύνη τις ηδονές που ζήσαμε στο παρελθόν, κι αντλούμε απ’ αυτές παρηγοριά και ψυχική αντοχή
• προσβλέπουμε στο μέλλον χωρίς να θυσιάζουμε το παρόν για χάρη του μέλλοντος — ούτε το αντίστροφο.

Τα παραπάνω θα παραμένουν κενό γράμμα, αν δεν έχουμε κατακτήσει την δεύτερη θεμελιώδη αρετή, την Εγκράτεια -δηλαδή την εξουσία της φρόνησής μας πάνω στα πάθη μας:

 

Δεν είναι επιθυμητή αυτή καθαυτή η Εγκράτεια’ αλλά την ενστερνιζόμαστε διότι προσφέρει ψυχική ηρεμία και κατευνάζει τις καρδιές με ένα αίσθημα αρμονίας. Γιατί δεν αρκεί απλώς να κρίνουμε τι είναι σωστό να κάνουμε και τι όχι’ χρειάζεται και να εμμείνουμε στην κρίση μας.

 

Όμως οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν αντοχή’ κι οι αποφάσεις τους χάνουν τη δύναμή τους κι υποχωρούν, ευθύς μόλις εμφανιστούν μπρος στα μάτια τους οι όμορφες όψεις των ηδονών, και παραδίνονται αιχμάλωτοι στα πάθη τους μη μπορώντας να προβλέψουν το αναπόφευκτο αποτέλεσμα.

Για χάρη μιας μικρής και μη αναγκαίας ηδονής —που θα μπορούσαν είτε να την εξασφαλίσουν με άλλο τρόπο είτε να την απαρνηθούν ολωσδιόλου χωρίς κανένα πόνο—, θα πάθουν μια σοβαρή αρρώστια ή θα χάσουν την περιουσία τους ή θα εξευτελιστούν, και δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις όπου κινδυνεύουν να υποστούν τιμωρίες που επιβάλλουν οι νόμοι και τα δικαστήρια.

Από την άλλη μεριά, όσοι είναι αποφασισμένοι να χαίρονται τις ηδονές στον βαθμό που μπορούν ν’ αποφεύγουν όλες τις επώδυνες συνέπειές τους, και διατηρούν την ικανότητα να κρίνουν και δεν παρασύρονται σε μια πορεία που και οι ίδιοι τη θεωρούν λανθασμένη, αυτοί δρέπουν την υψηλότερη ηδονή απέχοντας από τις ηδονές. Και με τον ίδιο τρόπο, συχνά υπομένουν τον πόνο με τη θέλησή τους, ώστε να μην εκτεθούν σε χειρότερους πόνους αν δεν το κάνουν.

 

Αυτό αποδεικνύει ξεκάθαρα ότι η Παραλυσία δεν είναι από μόνη της ανεπιθύμητη, ακριβώς όπως η Εγκράτεια είναι επιθυμητή όχι επειδή αποκηρύσσει τις ηδονές αλλά γιατί εξασφαλίζει μεγαλύτερες ηδονές.