Υπάρχει μια Κινέζικη παροιμία που λέει «Αυτός που κάνει μια ερώτηση είναι για πέντε λεπτά βλάκας. Αυτός που δεν κάνει την ερώτηση είναι βλάκας για μια ζωή».Είναι στη φύση μας να ρωτάμε. Έτσι μαθαίνουμε. Έτσι ανακαλύπτουμε για τη ζωή γύρω μας. Έτσι εξελισσόμαστε. Όπως είχε πει και ο Αμερικανός πολιτικός Bernard Brauch, «Εκατομμύρια είχαν δει το μήλο να πέφτει, αλλά μόνο ο Νεύτων ρώτησε ‘γιατί’».
Ως παιδιά, μαθαίνουμε να εξερευνούμε τη ζωή, ρωτώντας. Μας είναι όλα καινούργια, όλα πρωτόγνωρα, και ενθουσιαζόμαστε με το κάθε τι. Για τους μεγάλους, φαίνεται συχνά αστείο το πόση σημασία δίνουμε στα σχετικά ‘ανούσια’ πράγματα. Μα η σημασία που δίνει ο καθένας σε κάτι, ανεξαρτήτως ηλικίας, είναι εντελώς υποκειμενική.
Γι’ αυτό ρωτάμε. Γιατί ο καθένας αναζητά τις δικές του απαντήσεις. Γιατί ο καθένας βλέπει και βιώνει τη ζωή διαφορετικά.
Ο άνθρωπος για να λέγεται αληθινός άνθρωπος πρέπει να μπορεί να έρθει και στη θέση του άλλου». Ιδανικά θα πρέπει να αναλογιζόμαστε και τις δυο πλευρές σε κάθε συζήτηση. Θα πρέπει να μπορούμε να δούμε τα πράγματα από μια άλλη οπτική πλευρά. Μια που είναι διαφορετική από τη δικιά μας.
Γιατί, το ότι έχουμε συνηθίσει να κάνουμε τα πράγματα με ένα συγκεκριμένο τρόπο δεν σημαίνει πάντα ότι κι αυτός είναι ο σωστός. Ως άνθρωποι που κυνηγάμε τη βελτίωση και την εξέλιξη θα έπρεπε να είμαστε ανοιχτοί σε άλλες προτάσεις.
Και το πιο σημαντικό: θα έπρεπε να μπορούσαμε να κατανοήσουμε ότι ο άλλος μας σέβεται περισσότερο όταν είμαστε ειλικρινείς σε οποιαδήποτε θέμα και δεν του υποτιμάμε την νοημοσύνη λέγοντάς του ψέματα, όσο ανώδυνα και αν θεωρούμε πως είναι ‘για να μην τον/την στεναχωρήσουμε’. Ένα ψέμα – σε οποιαδήποτε μορφή και για οποιοδήποτε λόγο – δεν παύει να είναι ψέμα. Και σπάει – συχνά αμετάβλητα – την εμπιστοσύνη.
Το μεγαλύτερο πρόβλημα στην επικοινωνία μας με τους άλλους ανθρώπους σήμερα είναι πως δεν ακούμε για να καταλάβουμε, αλλά για να απαντήσουμε. Για αυτό συχνά εμπλεκόμαστε σε διαλόγους όπου ο ένας διακόπτει συνεχώς τον άλλον, ο καθένας επικεντρώνεται μόνο σε αυτό που θέλει, και συχνά όλο αυτό καταλήγει σε φωνές, σπάσιμο νεύρων και κανένα ουσιώδες συμπέρασμα.
Είναι κρίμα στην εποχή που ζούμε, με ανθρώπους πιο μορφωμένους από ποτέ, με την τεχνολογία να έχει κυριολεκτικά βάλει όλο τον κόσμο στα δάχτυλά μας, να μην μπορούμε να επικοινωνήσουμε επαρκώς μεταξύ μας. Και το χειρότερο, να περιορίζουμε πλέον τις ερωτήσεις μας γιατί δεν έρχονται απαντήσεις, ή γιατί πολύ απλά αδιαφορούμε. Και όπως είπε και ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, «η ζωή εκλείπει την ημέρα που θα αρχίσουμε να σιωπούμε για όλα όσα πραγματικά αξίζουν».
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου