Το παζλ της ζωής

 Γεννιόμαστε με κάποιες ιδιαίτερες ο καθένας ικανότητες που καθορίζονται από τα γονίδια που κληρονομούμε από τους προγόνους μας. Γεννιόμαστε ο καθένας μοναδικός και ανεπανάληπτος! Γι αυτό και είναι ο κάθε ένας από εμάς εξ ίσου σημαντικός σε ετούτη τη ζωή…

Στη συνέχεια μεγαλώνει ο καθένας σε διαφορετικές οικογενειακές, κοινωνικές κ.λπ συνθήκες που διαμορφώνουν (μαζί με τα γονίδιά μας) την αντίληψη με την οποία αναγνωρίζουμε τον κόσμο γύρω μας.

Κάθε άνθρωπος μεγαλώνοντας, παραμένει, έτσι, μοναδικός και ανεπανάληπτος και διαθέτει κάποιες ιδιαίτερες ικανότητες που τον κάνουν όχι μόνον χρήσιμο αλλά και απαραίτητο στη ζωή της ανθρωπότητας. Δεν υπάρχει κομματάκι άχρηστο στο παζλ της ζωής… Το πρόβλημα είναι πως το παζλ είναι τόσο μεγάλο που τα κομματάκια του δεν μπορούν να το δουν συμπληρωμένο… Γι αυτό και παιδεύονται τόσο να βρουν τη θέση τους τη σωστή…

Γιατί στο παζλ αυτό τα κομματάκια βρίσκουν μόνα τους την θέση τους. Γι αυτό τους έχουν δοθεί οι ιδιαίτερες και μοναδικές ικανότητες. Τα κομματάκια δεν είναι απλά υλικά χαρτονάκια… Είναι νοήμονα υλικά «χαρτονάκια»… Και αυτή η νοημοσύνη τους έχει δοθεί για να αντιληφθούν ακριβώς αυτό : πως είναι νοήμονα και πρέπει να χρησιμοποιήσουν αυτή τη νόημοσύνη για να βρουν τον δρόμο προς τη σωστή τους θέση στο παζλ.

Δεν μπορεί να στέκονται σε οποιαδήποτε κενή θέση βρίσκουν μπροστά τους… Κάποιο άλλο περισσότερο νοήμον κομματάκι θα έρθει στη σωστή του θέση και θα τους αναγκάσει κάποια στιγμή να φύγουν από εκεί.. . Δεν είναι για κακό τους… Είναι απλά μια ένδειξη πως δεν βρισκόντουσαν στη σωστή τους θέση και πως πρέπει να ψάξουν να προχωρήσουν προς κάπου αλλού…

Τα εμπόδια στη ζωή δεν είναι για κακό μας. Δείχνουν απλά πως δεν ήμασταν στο σωστό μας δρόμο και πως πρέπει να αλλάξουμε πορεία. Ο ψυχικός πόνος που συνήθως συνοδεύει αυτές τις αλλαγές, δεν θα έπρεπε να υπάρχει, γιατί οδηγεί αναπόφευκτα σε σωματικά προβλήματα.

Η στάση σε μία λάθος θέση του παζλ είναι στενόχωρη, αφού δεν είναι στα μέτρα μας, και η εσφαλμένη αίσθηση της ασφάλειας που δίνει αυτή, το μόνο που μπορεί να πετύχει είναι να «φαγωθεί» και να τσακίσει τελικά το χαρτονάκι που την έχει καταλάβει, χάνοντας το σχήμα του…

Το τίμημα αυτό είναι μεγάλο, γιατί με αυτή του τη στάση το κομματάκι αυτό αφενός αφήνει κενή τη σωστή του θέση στο παζλ που μόνο το ίδιο θα μπορούσε να γεμίσει, αφετέρου δεν αφήνει το σωστό για τη θέση που λανθασμένα κρατάει εκείνο κομματάκι να κάνει το έργο του. Να προσφέρει δηλαδή τις δικές του μοναδικές ικανότητες σε τούτο το απίστευτα μεγάλο παζλ, μπαίνοντας στη σωστή του θέση…

Συμπέρασμα:

1. Αν η θέση μας στη ζωή δεν είναι απόλυτα αρμονική και συμβατή με τις ιδιαίτερες ικανότητές μας, αν δεν είμαστε ευτυχισμένοι και αντιμετωπίζουμε δυσκολίες σε όποια κατάσταση βρισκόμαστε, σημαίνει πως πρέπει να αλλάξουμε πορεία, και να αναζητήσουμε τη σωστή μας θέση στο παζλ της ζωής, όσο και αν αυτό μας φαίνεται κουραστικό και μας γεμίζει ανασφάλειες.

2. Το κομματάκι που θα έρθει να πάρει την θέση που εμείς αφήσαμε κενή, δεν πρέπει καθόλου να το ζηλεύουμε ή να το βλέπουμε με θυμό και κακία. Γιατί, αν είναι το σωστό κομματάκι, θα προσφέρει κάτι πολύ σημαντικό στο παζλ. Αν όχι, θα ταλαιπωρηθεί με τη σειρά του και αυτό...

Υπάρχει όμως και η άποψη πως το παζλ ετούτο της ζωής δεν είναι χαρτονένιο, αλλά μεταλλικό και επηρεάζεται από μαγνήτες...

Στη περίπτωση αυτή, τα κομματάκια δεν κινούνται αυτόματα για να βρουν την σωστή τους θέση και μόνον χάρη στην δική τους νοημοσύνη, αλλά κινούνται κάτω από την επίδραση κάποιου μαγνήτη που τα οδηγεί παραμένοντας αόρατος πίσω από το παζλ...

Οι λανθασμένες θέσεις, με αυτή την υπόθεση, δεν φαίνονται πια "λανθασμένες" αλλά απαραίτητες για λόγους που η νοημοσύνη των μεταλλικών κομματιών καλείται να ξεκαθαρίσει...

Σημαντικός ο ρόλος της νοημοσύνης και στις δύο εκδοχές της αλήθειας...