Όμως εμείς αυτή την ενέργεια, μάθαμε να την κρύβουμε, να τη μαχόμαστε, να ντρεπόμαστε και να μη νιώθουμε καλά με αυτές τις αδυναμίες. Έτσι αντί να συνεργαστούμε με αυτές μας τις ενέργειες, προτάξαμε μπροστά την ντροπή και η ζωή μας πήρε ολέθρια τροπή.
Κανένας δεν σου είπε ότι η αδυναμία είναι δύναμη. Κανένας δε σου έδειξε πώς να πάρεις αυτή την Υπέρ δύναμη που έχεις και αντί να την κρύβεις να της δόσεις χώρο για να σε εκτοξεύσει στην Υπέρτατη δύναμη σου και έτσι απόκτησες υπέρταση, αλλά και υπόταση από την υπό- στάση. Υπέρταση γιατί αυτές οι ενέργειες οδηγούν σε υπέρ τάση αφού όταν η ενέργεια συμπιέζεται και δεν εκδηλώνεται σε αποδυναμώνει τελικά αφού τη φιμώνεις. Υπόταση γιατί τάσσεις άλλο από αυτό που είσαι και έχεις μία εντελώς διαφορετική στάση στη ζωή σου.
Όχι δεν φταις εσύ γι’ αυτό, έτσι τα βρήκες και απλώς δεν μπήκες ποτέ στον δρόμο της αναζήτησης.
Όχι επειδή δεν το ήθελες, αλλά μπήκες σχεδόν από τα 17 σου να ψάχνεις πως θα δομήσεις το μέλλον σου. Τι θα γίνεις όταν μεγαλώσεις. Λες και όλα στη ζωή σου εξαρτώνται από αυτή την απόφαση σου, το τι θα σπουδάσεις και το τι θα κάνεις στη ζωή σου για να είσαι «χρήσιμος». Ως «αντικείμενο» που ίσως να ένιωσες εσένα, λοιπόν άρχισες να μην εστιάζεις στο πως θα ενεργοποιήσεις ολόκληρο το «πακέτο» που διαθέτεις με τη δύναμη και κυρίως με τις αδυναμίες σου, αλλά να εστιάσεις πως θα είσαι για όλη την υπόλοιπη ζωή σου, ένα άξιο «αντικείμενο».
Για να μπορέσεις να είσαι μέσα στα πλαίσια μιας σκοροφαγωμένης κοινωνίας. Μέσα λοιπόν από μία επιλογή ως σπουδή και εργασία, που έπρεπε εκείνη τη χρονική εποχή να επιλέξεις, δεν βρήκες τον τρόπο να εμβαθύνεις στην δική σου ουσιαστική αλήθεια. Μπήκες σχεδόν από τα 18 σε μία τροχιά σπουδών για να κυνηγάς το ένα πτυχίο μετά το άλλο και να νιώθεις πάντα λίγος, πάντα μικρός. Να προσπαθείς να ανεβάσεις πάντα τον πήχη στον εαυτό σου, για να νιώθεις άξιος ως προς τα κοινωνικά πρότυπα, ενώ κανονικά θα έπρεπε να είσαι ελεύθερος να ατενίζεις το μέλλον σου με την εσω- όραση σου. Αφού αντιλαμβανόσουν και αντιλαμβάνεσαι ότι τα κοινωνικά πρότυπα αν θέλουμε να τα δούμε κανονικά γκρεμίζονται ολοένα και περισσότερο. Τα υποτιθέμενα στάνταρς έχουν αρχίσει να χάνουν την κυριαρχία τους και το «κύρος» που υποτίθεται ότι είχαν. Έτσι με οδηγό μας την λογική μας χάσαμε φυσική μας παιδικότητα. Η οποία ήταν και είναι ο σοφός που έχουμε μέσα μας. Γιατί κάθε παιδί έχει μέσα του έναν σοφό φίλο που ακούει στο όνομα, αγνή καρδιά. Η αγνή- παιδική καρδιά!
Αυτή η αγνή καρδιά μας όμως θεωρήθηκε αδυναμία. Τα στοιχεία αυτής της αγνής καρδιάς ήταν ο ενθουσιασμός, η χαρά, το γέλιο, το τραγούδι, η ζωγραφική.
Αυτό το κομμάτι λοιπόν που το θεωρήσαμε αδυναμία. Γιατί το να έχεις αγνή και αγαθή καρδιά ήταν και θεωρείται αδυναμία. Όπως αδυναμία θεωρείται η συμπόνια, η οποία λίγα χρόνια αργότερα αντικαθίσταται με την λύπη. Η λύπη είναι ένα από τα πάθη, ενώ η συμπόνια είναι ένα από τα βασικά στοιχεία του.
Τα τόσα γιατί που ρωτά ένα παιδί μέσα από την αγνότητά του είναι τα στοιχεία που ζητείτε να τα έχουμε εμείς όταν ενηλικιωθούμε. Φυσικά και μας τα ζητά γιατί Εκείνος που γνωρίζει απόλυτα ότι αυτά τα στοιχεία εμείς τα διαθέτουμε.
Όλα αυτά λοιπόν που «θάψαμε» με επιτυχία εκεί στα χρόνια της αθωότητας, τις «αδυναμίες» μας ήταν και είναι η δύναμή μας. Η βάση μας για αυτό το Θεοί Εστέ. Η αγνότητα, η συμπόνια, η αυθεντική χαρά, η αυθόρμητη συγκίνηση, για να πορευτούμε εδώ με αρμονία και ισορροπία. Έτσι αυτά τα στοιχεία μπορούμε εμείς από «αδυναμία» που τα θεωρούσαμε να τα κάνουμε χρήση για να γίνουν το σκαλί της ανάτασή μας. Ο οποίος επικοινωνεί μόνο με αγνές καρδιές, με καρδιές που είναι γεμάτες από συμπόνια.
Άνοιξε την μαγική σου παιδικότητα για να δεχτείς μέσα εκεί τον Νυμφίο της καρδιά σου. Και από εκεί να πλημμυρίσεις με τον πιο γλυκό οίνο. Καθώς οίνος ευφραίνει καρδίαν ανθρώπου.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου