Η τελετή και η γάτα...

Τα πάντα εκφυλίζονται στην δύνη του χρόνου, καθώς ο χρόνος είναι ο μεγαλύτερος δάσκαλος (πανδαμάτορας), ο οποίος όμως σκοτώνει (δαμάζει) όλους τους μαθητές του. Η συγκεκριμένη παραβολή αφορά αυτούς που κρίνουν τα παλιά με βάση τα νέα, και αυτούς που χάνουν την ουσία ακολουθώντας απλώς του «τύπους»... Προσοχή σε αυτούς που υποστηρίζουν  ότι «γνωρίζουν» και δεν γνωρίζουν, η  σε αυτούς που θα έπρεπε να «γνωρίζουν» και δεν « γνωρίζουν»....

Στα πολύ παλιά χρόνια, ζούσε στην Αλεξάνδρεια της  Αιγύπτου  ένας σοφός Φιλόσοφος και αλχημιστής που τον έλεγαν Μάλχο. Είχε ταξιδέψει σε όλες τις τότε  γνωστές χώρες και είχε μαθητεύσει στους καλύτερους αλχημιστές της εποχής του. Γνώριζε όλα τα μυστικά του Ερμή του Τρισμέγιστου, όλα τα βότανα, τα μυστικά της Γης  και του ουρανού.

Ο  Μάλχος κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου  τα μεσάνυχτα, ξεκινούσε μια ολονύχτια τελετή  όπου παρασκεύαζε ένα «μαγικό»  φίλτρο με το οποίο γιάτρευε  τις περισσότερες  γνωστές αρρώστιες.

 

Αφού καθάριζε το εργαστήριο του με επιμέλεια για μια εβδομάδα, φορούσε την τελετουργική του στολή,  και ακριβώς τα μεσάνυχτα έμπαινε στο εργαστήριο και ξεκινούσε την τελετή.

 

Τα χρόνια περνούσαν και η φήμη του μεγάλωνε. Από όλες τις γωνιές του κόσμου κατέφθαναν νέοι φιλόδοξοι να γίνουν μαθητές του. Όμως ο Μάλχος  ήταν δύστροπος και μόνο ελάχιστους από αυτούς κρατούσε κοντά του και τους δίδασκε τις γνώσεις του. Τα χρόνια περνούσαν και ορισμένοι από τους μαθητές του έγιναν καλοί και τους έπαιρνε μαζί του σε εκείνη την τελετή που έκανε κάθε χρόνο στις 21 Ιουνίου.

Μια χρονιά που έχει τώρα πια ξεχαστεί ποια ήταν στις 21 Ιουνίου, η γάτα του Μάλχου  μπήκε στο εργαστήριο λίγο πριν τα μεσάνυχτα κυνηγώντας ένα μικρό τρωκτικό και κατέστρεψε τα  πάντα. Ο Μάλχος και οι μαθητές του λυπήθηκαν πολύ που έχασαν τη μαγική ημερομηνία, επειδή η τελετή δεν μπορούσε να γίνει άλλη μέρα για αστρολογικούς λόγους.

 

Αποφάσισε όμως την επόμενη φορά να δέσει  τη γάτα. Ήρθε λοιπόν ο καιρός να ξαναγίνει η τελετή και να παρασκευαστεί ξανά το φίλτρο, το οποίο είχε λείψει από τους ανθρώπους της περιοχής  για έναν ολόκληρο χρόνο και πολλοί ήταν αυτοί που είχαν πεθάνει από την έλλειψη του. Καθώς ετοιμαζόταν, διαπίστωσε πως οι μαθητές του είχαν ξεχάσει πάλι τη γάτα στο εργαστήριο και την τελευταία στιγμή ο Μάλχος  πήρε μια κόκκινη κορδέλα από τη ντουλάπα του και έδεσε τη γάτα στην πόρτα.

 

Έτσι ξεκίνησε αυτή η τελετή και παρασκευάστηκε ξανά το φίλτρο. Όμως, ο Μάλχος είχε γεράσει. Παρόλο που έφτιαχνε το φίλτρο και έσωζε πολλούς ανθρώπους από βέβαιο θάνατο, ο ίδιος δεν το είχε χρησιμοποιήσει ούτε για μία φορά. Ακόμα και τώρα που γέρασε και αρρώστησε δεν το έκανε. Τελικά έμεινε κατάκοιτος και κάποιοι μαθητές του επιχείρησαν να του δώσουν κρυφά το φάρμακο που αυτός αρνούνταν να πάρει. Όμως αυτός τους κατάλαβε και τους μάλωσε.

 

Τους δίδαξε πως δεν πρέπει να χρησιμοποιούν τη γνώση που αυτός τους χάρισε για ιδιωτικό όφελος. Τους αποκάλυψε τα τελευταία μυστικά της τελετής του και κάποια νύχτα πέθανε.
 

Την επόμενη χρονιά, οι μαθητές του Μάλχου ανακήρυξαν τον καλύτερο απ' αυτούς ως  τον Δάσκαλο που θα έκανε την τελετή. Είχαν στα χέρια τους όλα τα μυστικά. Ετοίμασαν το εργαστήριο, μία εβδομάδα πριν, φόρεσαν τις στολές τους και καθώς έμπαιναν μέσα, κάποιος πρόσεξε τη γάτα!

 

Ο νέος Δάσκαλος θυμήθηκε πως την προηγούμενη φορά η γάτα ήταν δεμένη με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα. Σκέφτηκε πως ο Μάλχος είχε ξεχάσει να τους πει γι' αυτή τη λεπτομέρεια και, όπως είχαν εκπαιδευτεί τόσα χρόνια κοντά του με επιμονή στη λεπτομέρεια, δεν παραμέλησαν να πάρουν μια κόκκινη κορδέλα και να δέσουν τη γάτα στην πόρτα. Η τελετή τελικά έγινε χωρίς απρόοπτα και το μαγικό φίλτρο παρασκευάστηκε και έσωσε πολλούς ανθρώπους και αυτή τη φορά.

 

Πέρασαν πολλά χρόνια και η σχολή που ο Μάλχος είχε ξεκινήσει με τους πρώτους εκείνους μαθητές είχε τώρα αποκτήσει εκατοντάδες μέλη. Τα μέλη αυτής της σχολής ήταν περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις διδασκαλίες του Μάλχου. Κάθε χρόνο στις 21  του Ιούνη, ετοίμαζαν το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έδεναν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα, και ξεκινούσαν τη ολονύχτια τελετή και παρασκεύαζαν  το φίλτρο.

 

Πέρασαν αιώνες ολόκληροι η χώρα, κάποια στιγμή έπεσε δυστυχία, πείνα και πόλεμος από ληστές που έκλεβαν και έκαιγαν και κατέστρεφαν τα πάντα. Πολλοί μαθητές της σχολής του Μάλχου σκοτώθηκαν σε εκείνη τη χρονιά και πολύ περισσότεροι ήταν οι πληγωμένοι και οι άρρωστοι. Το μαγικό φίλτρο τέλειωσε πολύ γρήγορα και οι μαθητές αποφάσισαν πως έπρεπε να κάνουν μια έκτακτη τελετή μέσα στο χειμώνα για να φτιάξουν νέο φίλτρο .
 

Ετοίμασαν ξανά το εργαστήριο για μία εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στην πόρτα και ξεκίνησαν την τελετή. Όμως, το φίλτρο που παρασκευάστηκε, δεν ήταν το ίδιο με αυτό που έκαναν στις 21 Ιουνίου. Φυσικά  απέκρυψαν την αποτυχία τους και περίμεναν το καλοκαίρι.

 

Ήρθε τελικά η 21η Ιουνίου και οι μαθητές, αφού είχαν ετοιμάσει το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φόρεσαν τις τελετουργικές τους στολές, μπήκαν στο εργαστήριο, έδεσαν τη γάτα με μια κόκκινη κορδέλα στη πόρτα και ξεκίνησαν την ολονύχτια τελετή. Όμως η ιεροσυλία που είχαν διαπράξει το χειμώνα δεν τους άφησε να ολοκληρώσουν την τελετή με αποτελεσματικότητα.

 

Το φίλτρο που παρασκευάστηκε δεν είχε τις αρχικές του δυνάμεις και σε κάποιους μάλιστα έκανε και κακό αντί για καλό. Τότε έγινε στάση μέσα στη σχολή, ορισμένοι νεότεροι μαθητές που πίστευαν πως γνώριζαν πως πρέπει να γίνουν τα πράγματα, έδιωξαν τους δασκάλους και ανέλαβαν εκείνοι τη σχολή. Έτσι η σχολή του Μάλχου με νέα και δραστήρια ηγεσία προσέλκυσε πάρα πολλούς μαθητές και έγινε γνωστή σαν πανεπιστήμιο, στη χώρα εκείνη.

 

Πέρασαν κι άλλοι αιώνες. Το πανεπιστήμιο που κατάγονταν από τη σχολή του Μάλχου, είχε χιλιάδες μέλη και πάρα πολλούς οπαδούς σε ολόκληρο τον τότε γνωστό κόσμο. Και τα μέλη του ήταν πολύ περήφανα που είχαν κληρονομήσει τη σοφία και τις γνώσεις αυτού του θρυλικού πια Φιλοσόφου και αλχημιστή.

Το ιερότερο καθήκον και δικαίωμά τους ήταν η τελετή που γινόταν κάθε χρόνο στις 21 του Ιούνη. Μόνο οι καλύτεροι μαθητές του πανεπιστημίου αυτού μπορούσαν να συμμετέχουν στην τελετή, η οποία εξακολουθούσε να γίνεται στο ίδιο πανάρχαιο πια εργαστήριο που είχε φτιάξει ο Μάλχος.

 

Έτσι, κάθε χρόνο στις 21 του Ιούνη οι καλύτεροι μαθητές και οι δάσκαλοι του πανεπιστημίου, προετοίμαζαν με λεπτομέρεια το εργαστήριο για μια εβδομάδα, φορούσαν τις τελετουργικές τους στολές, έμπαιναν μέσα και όλοι, ένας-ένας με τη σειρά, και τελούσαν με σεβασμό το «αρχαίο μυστήριο» του.... «δεσίματος» της γάτας στην πόρτα  με την κόκκινη κορδέλα...!