ΑΙΣΧΙΝ 3.123–124
Ο Αισχίνης απεσταλμένος στο αμφικτυονικό συνέδριο
Επικαλούμενος νόμους και μάρτυρες, ο Αισχίνης προσπάθησε ανάμεσα στα άλλα να αποδείξει ότι ήταν παράνομη η πρόταση να στεφανωθεί ο Δημοσθένης (βλ. και ΑΙΣΧΙΝ 3.9–12), πριν λογοδοτήσει για τη θητεία του ως επιστάτη της ανοικοδόμησης των τειχών. Προσπαθώντας να καταδείξει ότι ο αντίπαλός του ήταν ένας φαύλος και αχρείος πολίτης και πολιτικός, ο Αισχίνης υποστήριξε ότι οι επίβουλες και ασεβείς ενέργειες του Δημοσθένη –ανάμεσά τους και η δωροδοκία του από τους Αμφισσείς– έβλαπταν τα συμφέροντα της πόλης και ακύρωναν τις όποιες θετικές ενέργειες του ίδιου, όπως αυτές που αφηγείται στο παρακάτω απόσπασμα. (Πρόκειται για τα γεγονότα του 339 π.Χ., που οδήγησαν στον Δ´ Ιερό πόλεμο εναντίον των Aμφισσέων και έδωσαν στον Φίλιππο την ευκαιρία να εισβάλει ως αρχιστράτηγος των Αμφικτυόνων στη Φωκίδα.)
[123] Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἥκομεν ἕωθεν εἰς τὸν προειρημένον
τόπον, καὶ κατέβημεν εἰς τὸ Κιρραῖον πεδίον, καὶ τὸν
λιμένα κατασκάψαντες καὶ τὰς οἰκίας ἐμπρήσαντες
ἀνεχωροῦμεν. ταῦτα δὲ ἡμῶν πραττόντων οἱ Λοκροὶ οἱ
Ἀμφισσεῖς, ἑξήκοντα στάδια ἄπωθεν οἰκοῦντες Δελφῶν,
ἦλθον ἐφ’ ἡμᾶς μεθ’ ὅπλων πανδημεί· καὶ εἰ μὴ δρόμῳ
μόλις ἐξεφύγομεν εἰς Δελφούς, ἐκινδυνεύσαμεν ἂν ἀπο-
λέσθαι.
[124] Τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ Κόττυφος ὁ τὰς γνώμας ἐπι-
ψηφίζων ἐκκλησίαν ἐποίει τῶν Ἀμφικτυόνων· ἐκκλησίαν
γὰρ ὀνομάζουσιν, ὅταν τις μὴ μόνον τοὺς πυλαγόρους
καὶ τοὺς ἱερομνήμονας συγκαλέσῃ, ἀλλὰ καὶ τοὺς θύον-
τας καὶ τοὺς χρωμένους τῷ θεῷ. ἐνταῦθ’ ἤδη πολλαὶ
μὲν τῶν Ἀμφισσέων ἐγίγνοντο κατηγορίαι, πολὺς δ’
ἔπαινος ἦν κατὰ τῆς ἡμετέρας πόλεως· τέλος δὲ παντὸς
τοῦ λόγου ψηφίζονται ἥκειν τοὺς ἱερομνήμονας πρὸ τῆς
ἐπιούσης πυλαίας ἐν ῥητῷ χρόνῳ εἰς Πύλας, ἔχοντας
δόγμα καθ’ ὅ τι δίκας δώσουσιν οἱ Ἀμφισσεῖς ὑπὲρ ὧν
εἰς τὸν θεὸν καὶ τὴν γῆν τὴν ἱερὰν καὶ τοὺς Ἀμφικτύονας
ἐξήμαρτον. ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω, ἀναγνώσεται τὸ ψήφισμα
ὑμῖν ὁ γραμματεύς.
Επικαλούμενος νόμους και μάρτυρες, ο Αισχίνης προσπάθησε ανάμεσα στα άλλα να αποδείξει ότι ήταν παράνομη η πρόταση να στεφανωθεί ο Δημοσθένης (βλ. και ΑΙΣΧΙΝ 3.9–12), πριν λογοδοτήσει για τη θητεία του ως επιστάτη της ανοικοδόμησης των τειχών. Προσπαθώντας να καταδείξει ότι ο αντίπαλός του ήταν ένας φαύλος και αχρείος πολίτης και πολιτικός, ο Αισχίνης υποστήριξε ότι οι επίβουλες και ασεβείς ενέργειες του Δημοσθένη –ανάμεσά τους και η δωροδοκία του από τους Αμφισσείς– έβλαπταν τα συμφέροντα της πόλης και ακύρωναν τις όποιες θετικές ενέργειες του ίδιου, όπως αυτές που αφηγείται στο παρακάτω απόσπασμα. (Πρόκειται για τα γεγονότα του 339 π.Χ., που οδήγησαν στον Δ´ Ιερό πόλεμο εναντίον των Aμφισσέων και έδωσαν στον Φίλιππο την ευκαιρία να εισβάλει ως αρχιστράτηγος των Αμφικτυόνων στη Φωκίδα.)
[123] Τῇ δὲ ὑστεραίᾳ ἥκομεν ἕωθεν εἰς τὸν προειρημένον
τόπον, καὶ κατέβημεν εἰς τὸ Κιρραῖον πεδίον, καὶ τὸν
λιμένα κατασκάψαντες καὶ τὰς οἰκίας ἐμπρήσαντες
ἀνεχωροῦμεν. ταῦτα δὲ ἡμῶν πραττόντων οἱ Λοκροὶ οἱ
Ἀμφισσεῖς, ἑξήκοντα στάδια ἄπωθεν οἰκοῦντες Δελφῶν,
ἦλθον ἐφ’ ἡμᾶς μεθ’ ὅπλων πανδημεί· καὶ εἰ μὴ δρόμῳ
μόλις ἐξεφύγομεν εἰς Δελφούς, ἐκινδυνεύσαμεν ἂν ἀπο-
λέσθαι.
[124] Τῇ δὲ ἐπιούσῃ ἡμέρᾳ Κόττυφος ὁ τὰς γνώμας ἐπι-
ψηφίζων ἐκκλησίαν ἐποίει τῶν Ἀμφικτυόνων· ἐκκλησίαν
γὰρ ὀνομάζουσιν, ὅταν τις μὴ μόνον τοὺς πυλαγόρους
καὶ τοὺς ἱερομνήμονας συγκαλέσῃ, ἀλλὰ καὶ τοὺς θύον-
τας καὶ τοὺς χρωμένους τῷ θεῷ. ἐνταῦθ’ ἤδη πολλαὶ
μὲν τῶν Ἀμφισσέων ἐγίγνοντο κατηγορίαι, πολὺς δ’
ἔπαινος ἦν κατὰ τῆς ἡμετέρας πόλεως· τέλος δὲ παντὸς
τοῦ λόγου ψηφίζονται ἥκειν τοὺς ἱερομνήμονας πρὸ τῆς
ἐπιούσης πυλαίας ἐν ῥητῷ χρόνῳ εἰς Πύλας, ἔχοντας
δόγμα καθ’ ὅ τι δίκας δώσουσιν οἱ Ἀμφισσεῖς ὑπὲρ ὧν
εἰς τὸν θεὸν καὶ τὴν γῆν τὴν ἱερὰν καὶ τοὺς Ἀμφικτύονας
ἐξήμαρτον. ὅτι δὲ ἀληθῆ λέγω, ἀναγνώσεται τὸ ψήφισμα
ὑμῖν ὁ γραμματεύς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου