Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την απώλεια μιας φιλίας

«Όταν δεν μπορούμε πια να αλλάξουμε μια κατάσταση, πρέπει να αλλάξουμε τον εαυτό μας» –Victor Frankl

Υπάρχουν εκατομμύρια λόγοι που μια φιλία μπορεί να αλλάξει στο πέρασμα του χρόνου. Μεγαλώνουμε, αλλάζουμε εργασιακά περιβάλλοντα και τόπους διαμονής, κάνουμε οικογένεια. Πρόκειται για ένα αναπόφευκτο γεγονός της ζωής ότι οι άνθρωποι ακολουθούν νέες κατευθύνσεις: είναι πιθανό να χάσουμε τους παλιούς μας φίλους. Αλλά, με κάποιο τρόπο, πίστευα πως δεν θα συνέβαινε σε εμένα αυτό, ότι ήταν η ιστορία κάποιου άλλου.

Οι φίλοι μου θα ήταν εκεί μαζί μου για πάντα. Γιορτάζαμε μαζί κάθε Πρωτοχρονιά. Επιζήσαμε σε ό,τι κι αν μας ερχόταν στο διάβα μας, ο δεσμός μας ήταν άθραυστος, και είχαμε πολλά φωτογραφικά άλμπουμ που το αποδείκνυαν.

Αλλά μετά από τόσα χρόνια, βρέθηκα να νιώθω αποσυνδεδεμένος, και ανακάλυψα ότι οι καλύτεροί μου φίλοι δεν γνώριζαν πραγματικά τελικά. Βρέθηκα να μην έχω κάτι να μοιραστώ μαζί τους και να εκνευρίζομαι από τις ίδιες παλιές μας συζητήσεις. Ένιωθα ότι δεν μπορούσα πια να συσχετιστώ μαζί τους.

Λίγα χρόνια νωρίτερα, είχα αλλάξει πόλη και είχα βρει έναν νέο ρυθμό ζωής εκεί. Άρχισα και δοκίμαζα καινούρια πράγματα, ένιωθα ότι ήμουν η καλύτερη εκδοχή του εαυτού μου. Το πάθος μας πια δεν ήταν το ίδιο.

Αλλά έκανα υπομονή για λίγο καιρό. Σκεφτόμουν ότι ήμουν εγώ το λάθος, έπρεπε να προσπαθήσω περισσότερο και είμαι πιο διαθέσιμος όταν μπορούσαν. Το κατάλαβα όμως πια κατά τη διάρκεια των διακοπών: ήμουν μαζί τους, αλλά ένιωθα μοναξιά και μια αίσθηση υποχρέωσης.

Πλέον ούτε εκείνοι μπορούσαν να συσχετιστούν μαζί μου. Οι ζωές μας ήταν πολύ διαφορετικές. Είχαμε απομακρυνθεί και αναπτυχθεί με διαφορετικό τρόπο, αλλά αυτό με έθλιβε τρομερά. Ήταν δύσκολο να αποδεχτώ ότι έπρεπε να προχωρήσω, να σχεδιάσω τη ζωή μου χωρίς αυτούς.

Δυσκολεύτηκα για μήνες να προχωρήσω. Σκεφτόμουν τις παλιές μου φιλίες με αίσθηση απώλειας και πόνου. Ο νους μου ήταν βαρύς από το άγχος.

«Πάρε ό,τι χρειάζεσαι, δώσε ό,τι μπορείς και ξέχνα τα υπόλοιπα». Για πρώτη φορά μετά, συνειδητοποίησα ότι η φιλία μας δεν ήταν ανάγκη να τελειώσει. Δεν χρειαζόταν να νιώθω για πάντα αυτή την απώλεια.

Αγαπούσα τους φίλους μου και όλα όσα μοιραστήκαμε. Μπορούσα να πάρω κάτι από όλες αυτές τις αναμνήσεις και να ξεχάσω τα φυσικά εμπόδια και διαφορές που μας απομάκρυναν. Και κυρίως, μπορούσα να συγχωρήσω τον εαυτό μου.

Απέκτησα μια καινούρια θέαση των πραγμάτων και κατάφερα να κατανοήσω εκείνες τις αλλαγές και την αίσθηση απώλειας που βίωνα. Κατάλαβα ότι υπάρχουν τρεις βασικοί κανόνες που θα μπορούσαν να καθοδηγήσουν προς την αποδοχή και την ευτυχία μέσα από τις φιλίες μου.

Πώς μπορούμε να διαχειριστούμε την απώλεια μιας φιλίας:

Πάρε όλα όσα έχουν να σου προσφέρουν οι άνθρωποι και ξέχνα τα υπόλοιπα

Έμαθα να βλέπω μέσα από τη φιλία τη μοναδική ποιότητά της, η οποία είχε να μου προσφέρει πολλά, αλλά όχι τα πάντα. Κάποιες φιλίες ήταν υπέροχες για βαθιές συζητήσεις, άλλες για μια νυχτερινή βόλτα στην πόλη και άλλες για διασκέδαση. Η κατάστασή μου δίδαξε να εκτιμώ αυτό που είχαν να μου προσφέρουν οι άλλοι και να αναζητώ τα άλλα σε διαφορετικές σχέσεις.

Πρόσφερε μόνο αυτό που μπορείς

Αν μια φιλία αρχίζει να μοιάζει με υποχρέωση ή νιώθουμε ενοχές με κάποιο τρόπο, ίσως προσπαθούμε να δώσουμε παραπάνω πράγματα. Όλοι χρειάζεται να είμαστε ρεαλιστές με τους τρόπους με τους οποίους συσχετιζόμαστε με τους άλλους και να θυμόμαστε ότι οι φιλίες είναι καλύτερες όταν είναι αμοιβαίες.

Κράτα τις αναμνήσεις για πάντα στην καρδιά σου

Οι καλές στιγμές που μοιραστήκατε με ένα φίλο δεν χρειάζεται να ξεθωριάσουν αν η σύνδεσή σας ξεθωριάζει. Μπορείτε και πάλι να τον σκέφτεστε συχνά, να γελάτε για τους παλιούς καιρούς και να μοιράζεστε σπουδαίες ιστορίες.

Θα προχωρήσουμε, αλλά δεν θα ξεχάσουμε όλους τους σημαντικούς τρόπους με τους οποίους οι ζωές μας συνδέθηκαν και συνδέονται ακόμα από το παρελθόν. Μπορούμε να συνεχίσουμε να αγαπιόμαστε ακόμα κι αν αυτό δεν σημαίνει ότι κάνουμε συχνή παρέα όπως παλιά.