ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΟΥ ΦΟΒΟΥ

Η πρωταρχική και βασική αιτία όλων των φόβων είναι η άγνοια του ποιοι πραγματικά είμαστε. Αν ήμασταν πεπεισμένοι για την άτρωτη κι αθάνατη φύση της ψυχής μας, δεν θα είχαμε ποτέ κανένα απολύτως φόβο για τίποτα. Επειδή δεν πιστεύουμε ή δεν μπορούμε να πιστέψουμε αυτή την αλήθεια, νιώθουμε μόνοι, αποξενωμένοι, απομονωμένοι και τρωτοί μπροστά στην εξαφάνιση της ύπαρξής μας.

   

Ο βασικός μας φόβος είναι ο αφανισμός του ΕΓΩ, που τον βιώνουμε επίσης σαν φόβο θανάτου, σκοταδιού ή του άγνωστου. Εκτός από τη βασική άγνοια για την πραγματική πνευματική μας φύση, μερικοί δευτερεύοντες παράγοντες μπορούν επίσης να συμβάλλουν στο φόβο.

1. Για να νιώθει κανείς φόβο, θα πρέπει να έχει κι ένα συναίσθημα ΑΠΟΞΕΝΩΣΗΣ και ξεχωριστότητας. Όταν κάποιος νιώθει κοντά στους ανθρώπους και τη φύση που τον περιβάλλουν, δεν είναι δυνατόν να τα φοβάται. Ο φόβος προέρχεται από ένα αίσθημα αποξένωσης από τον κόσμο, που δημιουργεί ένα γενικό συναίσθημα δυσπιστίας για όλους και για όλα.
2. Άνθρωποι και πράγματα με τα οποία ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΙΚΕΙΟΙ επίσης προξενούν δυσπιστία και φόβο. Όταν ερχόμαστε σ’ επαφή με κάποιον ντυμένο διαφορετικά από μας, που έχει χτενίσει τα μαλλιά του με ένα παράξενο τρόπο, ή που μιλά διαφορετικά και δεν τον καταλαβαίνουμε εύκολα, η βασική μας ασφάλεια υπονομεύεται και τείνουμε ν’ αντιδρούμε με καχυποψία, ή αμυντικά ή ακόμα και μ’ επιθετικό τρόπο. Αυτό θα γίνει πραγματικότητα ιδίως αν νιώθουμε ΔΥΣΠΙΣΤΟΙ και ΕΥΑΛΩΤΟΙ μπροστά στον κόσμο από τον οποίο νιώθουμε ΑΠΟΞΕΝΩΜΕΝΟΙ.
3. Όσο πιο ΠΡΟΣΚΟΛΛΗΜΕΝΟΣ είναι κανείς σε ορισμένες καταστάσεις, ανθρώπους και αντικείμενα που του προσφέρουν ασφάλεια, τόσο πιο έντονα θα νιώθει την ΕΛΛΕΙΨΗ ΕΜΠΙΣΤΟΣΥΝΗΣ και ΑΔΥΝΑΜΙΑ μπροστά σε υποτιθέμενες απειλές. Όταν υποψιαζόμαστε ότι υπάρχει κίνδυνος να χάσουμε τα αγαθά μας, μια σχέση ή την εικόνα που έχουμε για τον εαυτό μας, τόσο πιο πολλά παιχνίδια κυριαρχίας θα παίζουμε για να προστατευτούμε.
4. Όταν είναι παρόντες οι παραπάνω παράγοντες, καθοδηγούν τη ΦΑΝΤΑΣΙΑ με αρνητικό τρόπο, δημιουργώντας εικόνες καταστροφής και οδύνης πολύ πιο έντονες από ότι θα ήταν στην πραγματικότητα. Η φαντασία δεν είναι αρνητική όταν δεν χρησιμοποιείται λανθασμένα από συμπλέγματα φόβου, από συναισθήματα αποξένωσης, αδυναμίας, δυσπιστίας, προσκόλλησης και αποστροφής για το άγνωστο.
5. Ένας άλλος παράγοντας είναι η ΜΝΗΜΗ προηγούμενων αρνητικών εμπειριών στις οποίες είτε έχουμε παρευρεθεί σαν μάρτυρες ή τις έχουμε βιώσει οδυνηρά, που έχουμε πληγωθεί ή χάσει κάτι.