Μυθολογία της Κεντρικής και Νότιας Αμερικής «Πόπολ Βουχ»
Η ΔΥΣΑΡΕΣΚΕΙΑ ΤΩΝ ΘΕΩΝ
ΟΜΩΣ οι άνδρες αλαζονικά διατυμπανούσαν ότι γνώριζαν πλέον τα πάντα που υπήρχαν κάτω από τον ουρανό και πάνω στην Γη. Οι Θεοί άκουσαν τα λόγια τους και εξοργίστηκαν:
«Δεν είναι σωστό να νομίζουν ότι είναι θεοί και ότι γνωρίζουν τα πάντα»
Έτσι Εκείνη που Γεννά Παιδιά και Εκείνος που Χαρίζει Γιους ξερίζωσαν τις γνώσεις από τους άνδρες.
«Τί μπορούμε να κάνουμε ώστε η όρασή τους να μην ξεπερνά το άπειρο, να βλέπουν μόνο ότι είναι ορατό; Επειδή δεν είναι σωστό αυτό που είπαν. Μόλις τώρα δεν τους δημιουργήσαμε και τους πλάσαμε; Είναι λάθος να πιστεύουν ότι έγιναν θεοί. Αλλά εάν δεν πολλαπλασιάζονται, πως θα γεννηθεί η πρώτη σοδειά; Πως θα έρθει η αυγή; Εάν δεν πολλαπλασιάζονται, τί θα απογίνουν; Επομένως θα τους διορθώσουμε λιγάκι. Αυτό είναι το ζητούμενο, επειδή αυτό που ανακαλύψαμε είναι άσχημο• τα έργα τους θα είναι σχεδόν ισότιμα με τα δικά μας, η γνώση τους θα εκτείνεται μέχρι τα πέρατα του κόσμου και θα είναι ικανοί να βλέπουν τα πάντα»
Μίλησε τότε η Καρδιά του Ουρανού, ο Χουρακάν, ο Μικρός Κεραυνός και ο Ξαφνικός Κεραυνός, η Μεγαλοπρέπεια και το Ερπετό Κετζάλ, Εκείνη που Γεννά Παιδιά και Εκείνος που Χαρίζει Γιους, ο Ξ’πιγιακόκ και η Ξ’μουκάνε, η Δημιουργός και ο Πλάστης, όπως ονομάζονται, και αναδημιούργησαν την ουσία με την οποία έπλασαν τους άνδρες.
Η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ ΤΩΝ ΜΗΤΕΡΩΝ ΤΟΥ ΕΘΝΟΥΣ ΤΩΝ ΚΙΤΣΕ
Τα μάτια τους τα θάμπωσε η Καρδιά του Ουρανού. Ήταν σαν να κοιτούσαν ένα καθρέφτη που θάμπωσε μία αναπνοή. Μπορούσαν να δουν μόνο κοντά και η γνώση τους χάθηκε. Τα αντικείμενα ήταν ξεκάθαρα μόνο όταν βρίσκονταν μπροστά τους. Η σοφία των πρώτων τεσσάρων ανδρών χάθηκε στην γένεσή της, και ολοκληρώθηκε η δημιουργία των πρώτων προγόνων μας από την Καρδιά του Ουρανού και την Καρδιά της Γης.
Τότε ήταν που δημιουργήθηκαν οι συντρόφισές τους, οι σύζυγοί τους. Οι ίδιοι Θεοί τις συνέλαβαν στον ύπνο τους. Ήταν πανέμορφες οι γυναίκες των πρώτων και μόλις τις είδαν ευφράνθηκαν. Τα ονόματά τους ήταν τα εξής:
Καχαπαλούνα ήταν το όνομα της συζύγου του Μπαλάμ Κιτσέ. Χομίλα το όνομα της συζύγου του Μπαλάμ Ακάμπ. Τζουνουνίχα ήταν το όνομα της συζύγου του Μαχουκουτάχ και Κακουιξάχα ήταν το όνομα της συζύγου του Ικουί Μπαλάμ. Αυτά ήταν τα ονόματα των συζύγων εκείνων που θα γίνονταν οι άρχοντές μας.
Εκείνοι πολλαπλασίασαν τα έθνη, μικρά και μεγάλα. Αυτή ήταν η στιγμή της ίδρυσής μας, εμάς του λαού των Κιτσέ. Πολλοί ήταν εκείνοι που έχυσαν το αίμα τους και θυσιάστηκαν. Δεν υπάρχουν πλέον μόνο τέσσερεις, αλλά τέσσερεις ήταν οι μητέρες του λαού των Κιτσέ. Κάθε λαός έχει διαφορετικό όνομα όταν πολλαπλασιάστηκε στην Ανατολή και τα ονόματά τους ήταν Μεγαλοπρέπεια και Παίκτης, Μάσκα και Άρχοντας του Ήλιου. Αυτοί είναι οι τίτλοι εκείνων των λαών που πολλαπλασιάστηκαν στην Ανατολή.
Η απαρχή των Ταμούμπ και των Ιλοκάμπ είναι γνωστή. (Σ.τ.Μ. Την εποχή της Ισπανικής κατάκτησης, υπήρχαν τρία κύρια παρακλάδια των Κιτσέ Μάγια. Οι κυρίαρχοι Νίμα Κιτσέ (Μεγάλοι Κιτσέ), απόγονοι των πρώτων τεσσάρων ανθρώπων. Αποτελούνταν απ΄οτους Καβέκ, του Νιχάιμπ, τους Αχάου Κιτσέ και τους Ζακουίκ, τους Ταμούμπ Κιτσέ που ζούσαν στην περιοχή ανάμεσα στην Σάντα Κρουζ Ελ Κιτσέ και το Πατζίτε και οι Ιλοκάμπ Κιτσέ που ζούσαν κοντά στο σημερινό Σαν Αντόνιο Ιλοτενάγκο). Σαν ένας ήρθαν στην Ανατολή. Ο Μπαλάμ Κιτσέ ήταν ο πρόγονος, ο προπάτορας των Εννέα Οίκων των Καβέκ. Ο Μπαλάμ Ακάμπ ήταν ο πρόγονος, ο προπάτορας των Εννέα Οίκων των Νιχάιμπ. Ο Μαχουκουτάχ ήταν ο ο πρόγονος, ο προπάτορας των Τεσσάρων Οίκων των Αχάου Κιτσέ. Άρα υπήρχαν τρείς διαφορετικές καταγωγές αίματος. Τα ονόματα των προγόνων δεν ξεχάστηκαν, εκείνων που πολλαπλασιάστηκαν και κατοίκησαν την Ανατολή.
Εμφανίστηκαν επίσης οι Ταμούμπ και οι Ιλοκάμπ, μαζί με τα δεκατρία έθνη, τους δεκατρείς Οίκους: τους Ραμπινάλ, τους Κακ’τσικουέλ και τους Αχ Τζικουινάχας, καθώς και τους Ζακάχ και τους Λαμάκ, τους Κουμάτζ και τους Τουχάλχα, τους Ουτσαμπάχα και τους Αχ Τσουμιλάχα, μαζί με τους Αχ Κουϊμπάχα και τους Αχ Μπατανάχα, τους Ακούλ Βινάκς και τους Μπαλαμίχα, τους Καν Τσαχέλ και τους Μπαλάμ Κολόμπ.
Για τα έθνη που έγιναν σπουδαία, θα μιλήσουμε. Για εκείνα που έγιναν ξακουσμένα θα φωνάξουμε. Υπήρχαν πολλοί άλλοι που ήρθαν από την ακρόπολη μετά από εκείνα, το καθένα τους ένα παρακλάδι. Δεν αναφέραμε τα ονόματά τους, αλλά και εκείνα πολλαπλασιάστηκαν στην Ανατολή.
Πολλοί άνθρωποι ήρθαν από το σκοτάδι την ημέρα της γέννησής τους, γιατί ο Ήλιος δεν είχε γεννηθεί ακόμη. Δεν υπήρχε φως. Όλοι μαζί, σαν μία μάζα, κατευθύνθηκαν προς την Ανατολή. Δεν υπήρχε κανείς να τους φροντίζει. Σήκωναν λίγο τα κεφάλια τους προς τον ουρανό, επειδή δεν ήξεραν που να πάνε.
Περιδιάβαιναν για αρκετό καιρό ανάμεσα στους θάμνους• ανάμεσα στους μαύρους και τους λευκούς ανθρώπους, με τα διαφορετικά χαρακτηριστικά και τις πολλές γλώσσες.
Η ύπαρξή τους ήταν προορισμένη για την άκρη του ουρανού. Και εκεί υπήρχαν οι βουνίσιοι. Ζούσαν κρυμμένοι, χωρίς στέγη να τους προφυλάσσει. Κινούνταν ανάμεσα στα βουνά. Ήταν σαν να μην μπορούσαν να κατευθυνθούν κάπου αλλού. Λέγεται ότι εκείνες τις ημέρες πολέμησαν τους βουνίσιους.
Εκεί περίμεναν την έλευση του ήλιου, όταν απέκτησαν μία κοινή γλώσσα. Δεν γνώριζαν ακόμη το ξύλο ή την πέτρα. Θυμούνταν τον λόγο της Δημιουργού και του Πλάστη, της Καρδιάς του Ουρανού και της Καρδιάς της Γης. Τους ικέτευσαν λοιπόν για την αγάπη τους, την εγκαρδιότητά τους, την ευσπλαχνία τους. Και οι προσευχές τους ήταν γεμάτες τιμή και σεβασμό• σήκωναν τα κεφάλια τους προς τους ουρανούς καθώς προσεύχονταν για τις κόρες και τους γιους τους:
«Φευ, Εσύ Δημιουργέ, Εσύ Πλάστη: Ιδού! Ακούστε μας, μην μας εγκαταλείπετε, μην αφήσετε να μας χαθούμε. Είστε οι Θεοί του ουρανού και της γης, Εσύ Καρδιά του Ουρανού, Εσύ Καρδιά της Γης. Είθε τα λόγια μας, οι ικεσίες μας να υπάρχουν μέχρις ότου υπάρχει ήλιος και φως. Τότε μόνο θα υπάρξει η Αυγή. Τότε μόνο θα υπάρξει πραγματικά ζωή και δρόμοι και τρόπος. Δώστε μας ακλόνητο φως ώστε και το έθνος μας να είναι ακλόνητο. Ευνοήστε τις ζωές μας ώστε να ευνοηθεί όλη η Δημιουργία. Δώστε αυτό το δώρο σε εμάς, Εσύ Χουρακάν, Μικρέ Κεραυνέ και Ξαφνικέ Κεραυνέ, Νεαρέ Ναναβάκ και Ξαφνικέ Ναναβακ, Γεράκι και Χουναχπού, Μεγαλοπρέπεια και Ερπετό Κετζάλ, Εκείνη που Γεννά Παιδιά και Εκείνε που Χαρίζει Γιους, Ξ’πιγιακόκ και Ξ’μουκάνε, Πρόγονοι της Ημέρας και του Φωτός. Ας υπάρξει σοδειά, ας ξημερώσει η Αυγή».
Νήστεψαν λοιπόν και ικέτευσαν με προσευχές. Στύλωσαν τα μάτια τους προς την Ανατολή, εκεί που ξημέρωνε η Αυγή. Παρακολουθούσαν στενά τον Αυγερινό, το Μεγάλο Άστρο που χαρίζει φως την ώρα της γένεσης του ήλιου. Κοιτούσαν την μήτρα του ουρανού και της γης, τους δρόμους των πλασμένων ανθρώπων.
Μίλησαν τότε οι Μπαλάμ Κιτσέ, Μπαλάμ Ακάμπ, Μαχουκουτάχ και ο Ικουί Μπαλάμ:
«Θα περιμένουμε την Αυγή»
Υπήρχαν σπουδαίοι σοφοί, πολλοί που έχυσαν το αίμα τους και τίμησαν τους θεούς. Ανησυχούσαν μέσα στις καρδιές τους καθώς περίμεναν την Αυγή. Υπήρχαν πολλά έθνη τότε, μαζί με τους Γιακουί, εκείνους που έχυναν το αίμα τους και θυσιάζονταν:
«Ας πάμε να ψάξουμε, να βρούμε εκείνους που θα μας φροντίσουν. Ίσως βρούμε κάποιον στον οποίο θα μπορέσουμε να μιλήσουμε. Γιατί εδώ που βρισκόμαστε απλώς προσποιούμαστε ότι υπάρχουμε και δεν υπάρχει κανένας φύλακας για να μας προστατεύσει» είπαν οι οι Μπαλάμ Κιτσέ, Μπαλάμ Ακάμπ, Μαχουκουτάχ και ο Ικουί Μπαλάμ.
Είχαν ακούσει για μία μακρινή ακρόπολη και για εκεί ξεκίνησαν....»
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου