Ο ανθρώπος που μεταμορφώθηκε σε γάιδαρο...

Υπάρχει μια παλιά Αγγλική παραβολή που υποστηρίζει ότι δεν μπορείς να μάθεις σε ένα γουρούνι να τραγουδάει. Αν επιμένεις τότε δυο πράγματα θα συμβούν. Θα χάσεις ανόητα τον χρόνο σου και θα ενοχλείς απίστευτα το γουρουνάκι. Και αυτό θα μείνει θυμωμένο με την απορία, «τι στο καλό ήθελε αυτό το γαϊδούρι από εμένα»;

Και μιλώντας για τα συμπαθή ζωάκια θυμήθηκα τις «Μεταμορφώσεις» του Απουλήιου. Την ιστορία που γράφτηκε τον 1ο μ.Χ αιώνα και μέσα από τις περιπέτειες ενός καθημερινού ανθρώπου που μεταμορφώθηκε σε γάιδαρο, μας διασώζει τις μοναδικές πληροφορίες για τα μυστήρια της Ίσιδας. Ο ήρωας της ιστορίας ζει παρασυρόμενος από τα πάθη του και κάποια μέρα βλέπει μια μάγισσα να χρησιμοποιεί μια αλοιφή και να μεταμορφώνεται σε κουκουβάγια, δηλαδή το σύμβολο της Σοφίας. Αρπάζει ο απαίδευτος φίλος μας το μαγικό μπουκάλι δοκιμάζει την αλοιφή και μεταμορφώνεται σε …έναν συμπαθέστατο γάιδαρο.

Από εκεί και πέρα η ζωή του εξελίσσεται σε μια συνεχή εναλλαγή αφεντάδων στους οποίους είναι υποχρεωμένος να υπακούει. Η σωτηρία θα έρθει μετά από πολλά βάσανα σε ένα όραμα. Η θεά Ισιδα τον καθοδηγεί σε μια περιοχή όπου γινόταν μια τελετή προς τιμήν της και εκεί σύμφωνα με την υπόδειξή της έπρεπε να φάει τριαντάφυλλα! Ένα γαϊδούρι βέβαια δεν είναι ευπρόσδεκτο σε έναν ιερό χώρο όμως ο φίλος μας βρίσκει θάρρος μέσα στην απόγνωση του και καταφέρνει να αρπάξει και να φάει μερικά από το στεφάνι που κρατά ένας ιερέας. Έτσι αξιώνεται να αποκτήσει πάλι την ανθρώπινη μορφή και γίνεται δεκτός στα μυστήρια της Ισιδας.
-------------------
Τι θέλει λοιπόν να πει ο ποιητής; Κατ αρχάς ας αφήνουμε στην ησυχία τους γύρω μας και μην τους ζαλίζουμε με ότι κατεβαίνει στην γκλάβα μας. Ο καθένας επιλέγει την καθημερινότητα του και δεν ξέρω ποιος είναι αυτός που μπορεί να ορίσει τι είναι καλό ή κακό ακόμα και σε ένα τραγουδάκι, πόσο μάλλον σε μια ζωή. Οι υπόλοιποι ας αναρωτηθούμε ποιες από τις κινήσεις μας -άσχετο αν φαίνεται ότι έχουν ευγενή κίνητρα – είναι πράγματι προϊόν συνειδητής σκέψης ή αποτελέσματα των εντολών του κάθε αφέντη μας. Των ενστίκτων μας που τους ανήκουμε ολοκληρωτικά και μας οδηγούν ανελέητα κυριολεκτικά όπου θέλουν .

Από αυτούς τους αφέντες δεν μπορείς να ξεφύγεις ούτε δείχνοντας πίστη και υπακοή ούτε δουλεύοντας και μελετώντας σκληρά. Όλα αυτά είναι διαδικασίες για αφυπνίσουν τελικά την πραγματική θέληση σου ή την συνειδητότητα σου.
Μια έκλαμψη, ένα όραμα μπορεί τελικά ίσως να βοηθήσει όπως συνέβη στο γαϊδουράκι της ιστορίας μας. Όμως η τελική πράξη θέλει ενέργεια και δράση που μόνο δική μας μπορεί να είναι. Βοήθεια και υποστήριξη δεν μπορεί να υπάρξει από πουθενά γι αυτό και το όφελος ή και η απώλεια εξ ίσου σημαντικά και τα δυο θα είναι μόνον δικά μας.

Μα, μπορεί να πει κάποιος , το γαϊδούρι του μύθου άρπαξε τα ιερά τριαντάφυλλα δεν του τα έδωσαν ούτε τον προσκάλεσαν στην τελετή. Ανταμείβεται κάποιος για μια «άνομη» πράξη; Όχι βέβαια.