Όσο ο άνθρωπος ερευνά την φύση του, βρίσκετε αντιμέτωπος με καινούρια ερωτήματα, καινούριους τρόπους , καινούρια πράγματα, και αυτό που συμβαίνει αντιλαμβάνομενος αυτό το θαύμα είναι να εκστασιάζεται , και όλο και περισσότερο, να επιβεβαιώνει μέσα του την αίσθηση ότι όλα είναι συνδεδεμένα , ότι όλα είναι εντάξει , ότι όλα είναι ένα …
Αυτή η δυνατότητα της κατανόησης ότι όλα είναι συνδεδεμένα, είναι πραγματικά μια δυνατότητα που μπορεί να την έχει μόνο ο άνθρωπος …
Έχει ειπωθεί, και ετσι είναι, ότι ο άνθρωπος έχει φτάσει πλέον σε ένα υπαρξιακό επίπεδο όπου θα μεταπηδήσει αναπόφευκτα από το <<εγώ στο εμείς >>, και αυτό ακούγετε πολύ όμορφο.
Όμως είναι άτοπο θα λέγαμε όταν κάποιος ο οποίος δεν είναι έτοιμος ψυχολογικά και πνευματικά, να μπορέσει να συνειδητοποιήσει, ή να πραγματοποιήσει μια τέτοια υπαρξιακή αλλαγή …
Πολλοί συγχέουν το πέρασμα από το <<εγώ στο εμείς >>, με την αλληλεγγύη, την ευσπλαχνία, την βοήθεια προς τον συνάνθρωπο, και οτιδήποτε φιλικό σχετίζετε με τους άλλους.
Είναι πολύ -πολύ εύκολο να είμαστε και να φαινόμαστε ευσπλαχνικοί και αλληλέγγυοι προσφέροντας βοήθεια στους άλλους , κοροϊδεύοντας ακόμα και τον ίδιο μας τον εαυτό .
Και μετα να επιστρέφουμε στο σπίτι μας ικανοποιημένοι ότι βοηθήσαμε κάποιον, ότι κάναμε το χρέος μας απέναντι στην κοινωνία.
Πίσω ομως από την ευσπλαχνία και την αλληλεγγύη , κρύβονται συνήθως οι μεγαλύτεροι απατεώνες, και ίσως είναι από τα πιο εύκολα πράγματα που μπορεί να κάνει κάποιος .
Μπορούμε αν έχουμε κίνητρο να δώσουμε , τα χρήματα μας , το φαγητό μας σε ανθρώπους που ίσως έχουν ανάγκη … ίσως όταν γεράσουμε να δώσουμε και την περιουσία μας στην εκκλησία προκειμένου να πετύχουμε μια καλή θέση στον παράδεισο.
Γιατί όμως θα το κάνουμε αυτό ?... για να προβληθούμε μήπως στην κοινωνία σαν καλοί πολίτες ?...ή για να κερδίσουμε τον θεό μας ? ...μήπως επειδή μας έχουν πει ότι η ευσπλαχνία είναι καλό πράγμα ?... ή αισθανόμαστε ότι έχουμε <<φάει >> τόσα πολλά και αισθανόμαστε τύψεις και ψαχνουμε τροπο να εξηλεωθουμε ?... μήπως επειδή φοβόμαστε ότι κάποια στιγμή θα βρεθούμε και εμείς σε μια κατάσταση φτώχιας και θέλουμε να ξορκίσουμε αυτήν την πιθανότητα?... μήπως επειδή πραγματικα λυπούμαστε τους φτωχούς?
Αυτά προφανώς δεν είναι ευσπλαχνία… όμως φαίνεται αναμφισβήτητα σαν ευσπλαχνία.
Και φυσικά είναι μια χαρά τόσο για τους φτωχούς που την εισπράττουν, όσο και για τους πολίτες που την εκφράζουν και έτσι μπορούν όλοι να κοιμούνται ήσυχα... και η κοινωνία να προχωρεί .
Έτσι λοιπόν το πέρασμα από το εγώ στο εμείς δεν σηματοδοτεί απαραίτητα μια ευσπλαχνική και αλληλέγγυα συμπεριφορά προς τους συνανθρώπους μας …
Αλλά πρωτίστως μια εσωτερική κατάσταση, μια ψυχολογική υπέρβαση… που γίνετε αντιληπτή μόνο από αυτόν που την βιώνει, και εκφράζετε και στον περιβάλλον, χωρίς όμως τα ψυχολογικά χαρακτηριστικά και κίνητρα που προαναφέραμε .
Είναι πολύ διαφορετικό να προσφέρεις στο συνάνθρωπο σου κάτι, και να έχεις την σιγουριά και την πίστη ότι αυτό το κάτι, που προσφέρεις … παραμένει πάντα δικό σου .
ή να τρως το φαγητό σου και να έχεις την αίσθηση…. ότι μαζί με σένα απολαμβάνει και όλος ο κόσμος μαζί σου.
ή να αισθάνεσαι ότι μέσα από την δική σου συμπεριφορά και δράση εκφράζεις όλη την ανθρωπότητα...
Να γίνουμε δηλαδή εμείς αυτό που θέλουμε να είναι ανθρωπότητα.
Αν το εγώ δεν συνειδητοποίηση τον εαυτό του, δεν μπορεί να διευρυνθεί και να γίνει…. εμείς.
Αν δεν συνειδητοποιήσουμε ότι το εγώ μας είναι μέρος του συνόλου …ότι όλα είναι μια ενότητα …τότε δεν υπάρχει το εμείς, δεν υπάρχει αυθεντικη ευσπλαχνία και αλληλεγγύη …
Το πιο σημαντικό σε μια προσφορά που κάνουμε, είναι ....
η ενέργεια η οποία συνοδεύει την κάθε προσφορά μας ….
Και η ενέργεια πάντα επιστρέφει στον κάτοχο της, στη πηγή της…στην ενότητα ….
Τότε μόνο … όταν συνειδητά προσφέρουμε στον συνάνθρωπο μας …επιτρέπουμε στην ενέργεια μας να κινηθεί παντού δια μέσω της προσφοράς μας.
Αν όχι… τη είδους ενέργεια είναι αυτή που συνοδεύει την προσφορά μας ?
Αυτό είναι κατανόηση, είναι ψυχολογική και εσωτερική αλλαγή , είναι το πέρασμα από ένα υπαρξιακό επίπεδο που έχει πρώτα κατανοηθεί και βεβαιωθεί ….σε ένα άλλο ανώτερο..
και είναι αποτέλεσμα … συγκεκριμένης ψυχολογικής εργασίας που έχει σαν βάση την επίγνωση και την ενθύμηση του εαυτού.
Το εμείς δεν είναι …..παρά το εγώ ……που <<ξύπνησε>> και γνώρισε τον εαυτό του.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου