ΧΟ. τὸν ἄνδρα, τοῦ πέμψαντος οὕνεκ᾽, Οἰδίπους,εἰπὼν ὁποῖα ξύμφορ᾽ ἔκπεμψαι πάλιν.
ΟΙ. ἀλλ᾽ εἰ μέν, ἄνδρες τῆσδε δημοῦχοι χθονός,
μὴ ᾽τύγχαν᾽ αὐτὸν δεῦρο προσπέμψας ἐμοὶ
1350 Θησεύς, δικαιῶν ὥστ᾽ ἐμοῦ κλύειν λόγους,
οὔ τἄν ποτ᾽ ὀμφῆς τῆς ἐμῆς ἐπῄσθετο.
νῦν δ᾽ ἀξιωθεὶς εἶσι κἀκούσας γ᾽ ἐμοῦ
τοιαῦθ᾽ ἃ τὸν τοῦδ᾽ οὔποτ᾽ εὐφρανεῖ βίον·
ὅς γ᾽, ὦ κάκιστε, σκῆπτρα καὶ θρόνους ἔχων,
1355 ἃ νῦν ὁ σὸς ξύναιμος ἐν Θήβαις ἔχει,
τὸν αὐτὸς αὐτοῦ πατέρα τόνδ᾽ ἀπήλασας
κἄθηκας ἄπολιν καὶ στολὰς ταύτας φορεῖν
ἃς νῦν δακρύεις εἰσορῶν, ὅτ᾽ ἐν πόνῳ
ταὐτῷ βεβηκὼς τυγχάνεις †κακῶν ἐμοί.†
1360 οὐ κλαυτὰ δ᾽ ἐστίν, ἀλλ᾽ ἐμοὶ μὲν οἰστέα
τάδ᾽, ἕωσπερ ἂν ζῶ, σοῦ φονέως μεμνημένος.
σὺ γάρ με μόχθῳ τῷδ᾽ ἔθηκας ἔντροφον,
σύ μ᾽ ἐξέωσας· ἐκ σέθεν δ᾽ ἀλώμενος
ἄλλους ἐπαιτῶ τὸν καθ᾽ ἡμέραν βίον.
1365 εἰ δ᾽ ἐξέφυσα τάσδε μὴ ᾽μαυτῷ τροφοὺς
τὰς παῖδας, ἦ τἂν οὐκ ἂν ἦ, τὸ σὸν μέρος.
νῦν δ᾽ αἵδε μ᾽ ἐκσῴζουσιν, αἵδ᾽ ἐμαὶ τροφοί,
αἵδ᾽ ἄνδρες, οὐ γυναῖκες, εἰς τὸ συμπονεῖν·
ὑμεῖς δ᾽ ἀπ᾽ ἄλλου κοὐκ ἐμοῦ πεφύκατον.
1370 τοιγάρ σ᾽ ὁ δαίμων εἰσορᾷ μέν, οὔ τί πω
ὡς αὐτίκ᾽, εἴπερ οἵδε κινοῦνται λόχοι
πρὸς ἄστυ Θήβης. οὐ γὰρ ἔσθ᾽ ὅπως πόλιν
κείνην ἐρείψεις, ἀλλὰ πρόσθεν αἵματι
πεσῇ μιανθείς, χὠ σύναιμος ἐξ ἴσου.
1375 τοιάσδ᾽ ἀρὰς σφῷν πρόσθε τ᾽ ἐξανῆκ᾽ ἐγὼ
νῦν τ᾽ ἀνακαλοῦμαι ξυμμάχους ἐλθεῖν ἐμοί,
ἵν᾽ ἀξιῶτον τοὺς φυτεύσαντας σέβειν,
καὶ μὴ ᾽ξατιμάζητον, εἰ τυφλοῦ πατρὸς
τοιώδ᾽ ἔφυτον· αἵδε γὰρ τάδ᾽ οὐκ ἔδρων.
1380 τοιγὰρ τὸ σὸν θάκημα καὶ τοὺς σοὺς θρόνους
κρατοῦσιν, εἴπερ ἐστὶν ἡ παλαίφατος
Δίκη ξύνεδρος Ζηνὸς ἀρχαίοις νόμοις.
σὺ δ᾽ ἔρρ᾽ ἀπόπτυστός τε κἀπάτωρ ἐμοῦ,
κακῶν κάκιστε, τάσδε συλλαβὼν ἀράς,
1385 ἅς σοι καλοῦμαι, μήτε γῆς ἐμφυλίῳ
δόρει κρατῆσαι μήτε νοστῆσαί ποτε
τὸ κοῖλον Ἄργος, ἀλλὰ συγγενεῖ χερὶ
θανεῖν κτανεῖν θ᾽ ὑφ᾽ οὗπερ ἐξελήλασαι.
τοιαῦτ᾽ ἀρῶμαι, καὶ καλῶ τὸ Ταρτάρου
1390 στυγνὸν πατρῷον ἔρεβος, ὥς σ᾽ ἀποικίσῃ,
καλῶ δὲ τάσδε δαίμονας, καλῶ δ᾽ Ἄρη
τὸν σφῷν τὸ δεινὸν μῖσος ἐμβεβληκότα.
καὶ ταῦτ᾽ ἀκούσας στεῖχε, κἀξάγγελλ᾽ ἰὼν
τοῖς πᾶσι Καδμείοισι τοῖς σαυτοῦ θ᾽ ἅμα
1395 πιστοῖσι συμμάχοισιν, οὕνεκ᾽ Οἰδίπους
τοιαῦτ᾽ ἔνειμε παισὶ τοῖς αὑτοῦ γέρα.
***
ΧΟ. Τον άντρα αυτόν, Οιδίποδα, για χάρη εκείνουπου τον έστειλε, πρώτα του λες ό,τι συμφέρει στην περίσταση,μετά, αν θες, τον στέλνεις πίσω.ΟΙ. Αν, κάτοικοι της χώρας, δεν τύχαινε αυτόν εδώ1350να μου τον έστελνε ο Θησέας, με την αξίωση ν᾽ αποκριθώστα λόγια του, ούτε που θ᾽ άκουγε τον ήχο της φωνής μου.Τώρα ωστόσο που αξιώθηκε αυτή τη χάρη, θα πάρειδρόμο, αφού πρωτύτερα θα δει να βγαίνουν απ᾽ το στόμα μουλόγια τέτοιας λογής, που σίγουρα δεν πρόκειται να ευφράνουντην υπόλοιπη ζωή του.Γιατί, παγκάκιστε, εσύ κρατούσες τότε σκήπτρο και θρόνο,αυτά που τώρα τα κρατεί στη Θήβα ο αδελφός σου, 1355όταν τον ίδιο τον πατέρα σου από την πόλη εξόρισες,τον άφησες χωρίς πατρίδα, μ᾽ αυτό το άθλιο ρούχο,που τώρα βλέποντας σου φέρνει κλάματα, αφού στο μεταξύβρήκε κι εσένα μαύρη συμφορά, όπως κι εμένα.1360Αλλά το κλάμα το δικό σου για τα δικά μου βάσαναμου περισσεύει, πρέπει να τα υποφέρω μόνος μου,όσο θα ζω, για να θυμάμαι εσένα, τον φονιά μου.Γιατί εσύ μ᾽ έφερες στην κατάντια αυτή, εσύ που με κυνήγησες,και βρέθηκα μετά περιπλανώμενος να ζητιανεύωτο ψωμί της μέρας από τον ένα και τον άλλο.1365Αν δεν είχα σπείρει αυτές τις κόρες μου που με φροντίζουν,δεν θα βρισκόμουν τώρα στη ζωή, όσο η ζωή μου κρέμεταιαπό σένα. Τώρα αυτές κάνουν το παν για να με συντηρήσουν,αυτές τρέχουν για το φαΐ μου, έγιναν άντρες, δεν είναιπια γυναίκες, στη συμφορά μου συμμετέχοντας.Όσο για σας, άλλος σας έσπειρε, δεν γεννηθήκατε από μένα.1370Το μάτι του ο θεός έχει καρφώσει πάνω σου και περιμένειτη στιγμή, όχι ακόμη αυτή, αν, όπως λες, κινούνταικιόλας οι στρατοί σου προς τη Θήβα. Γιατί δεν πρόκειταιτην πόλη να συντρίψεις· πιο πριν νεκρός θα πέσειςμε μολυσμένο αίμα, μαζί κι ο αδελφός σου.1375Τέτοιες κατάρες για σας τους δυο ξεστόμισα στο παρελθόν·τώρα τις φέρνω στο παρόν, να γίνουν σύμμαχοί μου,ώστε να μάθετε πως πρέπει, όποιος σας έσπειρε,και να τον σέβεστε· σπορά κι οι δυο τυφλού πατέρα,να μην τον ξευτελίζετε — οι κόρες μου ευτυχώς δεν σας μιμήθηκαν.1380Τώρα οι κατάρες μου νικούν την ικεσία και τους θρόνους σας,αν στέκει ορθή η φημισμένη Δίκη, σύνεδρος του Διόςκαι των αρχαίων νόμων.Και τώρα, σιχαμένε, ξεκουμπήσου, από πατέρα σου, πανάθλιε,να με ξεγράψεις, φορτώσου μόνο τις κατάρες μου, αυτές1385που επικαλούμαι να σε βρουν· μήτε μ᾽ εμφύλιο δόρυνικητής θα βγεις, μήτε στο κοίλο Άργος θα γυρίσεις, αλλάαπό χέρι αδελφικό θα σκοτωθείς και θα σκοτώσεις αδελφό,αυτόν που σ᾽ έχει εξορισμένο.Κι εύχομαι ο Τάρταρος συγκάτοικό του να σε πάρει1390στο μισητό του έρεβος· καλώ και τις θεές του τόπου, καλώτον Άρη, τον θεό που μεταξύ σας έβαλε μίσος θανάσιμο.Άκουσες όσα έπρεπε ν᾽ ακούσεις, τώρα δρόμο. Τράβανα τ᾽ αναγγείλεις σ᾽ όλους τους Θηβαίους και σ᾽ όλους τους πιστούς1395συμμάχους σου· να μάθουν όλοι ποιό γέρας ο Οιδίπουςμοίρασε στους δυο του γιους.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου