ΑΡΧΑΪΚΗ ΛΥΡΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ, ΠΙΝΔΑΡΟΣ - •Πυθιονίκαις II - Ἱέρωνι ἅρματι (2.25-2.48)

ἔμαθε δὲ σαφές. εὐμενέσσι γὰρ παρὰ Κρονίδαις [στρ. β]
γλυκὺν ἑλὼν βίοτον, μακρὸν οὐχ ὑπέμεινεν ὄλ-
βον, μαινομέναις φρασίν
Ἥρας ὅτ᾽ ἐράσσατο, τὰν Διὸς εὐναὶ λάχον
πολυγαθέες· ἀλλά νιν ὕβρις εἰς ἀυάταν ὑπεράφανον
ὦρσεν· τάχα δὲ παθὼν ἐοικότ᾽ ἀνήρ
30 ἐξαίρετον ἕλε μόχθον. αἱ δύο δ᾽ ἀμπλακίαι
φερέπονοι τελέθοντι· τὸ μὲν ἥρως ὅτι
ἐμφύλιον αἷμα πρώτιστος οὐκ ἄτερ
τέχνας ἐπέμειξε θνατοῖς,

ὅτι τε μεγαλοκευθέεσσιν ἔν ποτε θαλάμοις [αντ. β]
Διὸς ἄκοιτιν ἐπειρᾶτο. χρὴ δὲ κατ᾽ αὐτὸν αἰ-
εὶ παντὸς ὁρᾶν μέτρον.
35 εὐναὶ δὲ παράτροποι ἐς κακότατ᾽ ἀθρόαν
ἔβαλον· ποτὶ καὶ τὸν ἵκοντ᾽· ἐπεὶ νεφέλᾳ παρελέξατο
ψεῦδος γλυκὺ μεθέπων ἄϊδρις ἀνήρ
εἶδος γὰρ ὑπεροχωτάτᾳ πρέπεν Οὐρανιᾶν
θυγατέρι Κρόνου· ἅντε δόλον αὐτῷ θέσαν
40 Ζηνὸς παλάμαι, καλὸν πῆμα. τὸν δὲ τε-
τράκναμον ἔπραξε δεσμόν

ἑὸν ὄλεθρον ὅγ᾽· ἐν δ᾽ ἀφύκτοισι γυιοπέδαις [επωδ. β]
πεσὼν τὰν πολύκοινον ἀνδέξατ᾽ ἀγγελίαν.
ἄνευ οἱ Χαρίτων τέκεν γόνον ὑπερφίαλον
μόνα καὶ μόνον οὔτ᾽ ἐν ἀν-
δράσι γερασφόρον οὔτ᾽ ἐν θεῶν νόμοις·
τὸν ὀνύμαζε τράφοισα Κένταυρον, ὅς
45 ἵπποισι Μαγνητίδεσσιν ἐμείγνυτ᾽ ἐν Παλίου
σφυροῖς, ἐκ δ᾽ ἐγένοντο στρατός
θαυμαστός, ἀμφοτέροις
ὁμοῖοι τοκεῦσι, τὰ μα-
τρόθεν μὲν κάτω, τὰ δ᾽ ὕπερθε πατρός.

***
Κι έμαθε καλά το μάθημά του. [στρ. β]25Γιατί, σαν τον εδέχτηκαν καλόγνωμα οι γιοί του Κρόνου,ζούσε ζωή γλυκιά κοντά τους·δεν άντεξε όμως τη μεγάλη ευτυχία·σάλεψε το μυαλό του, ερωτεύτηκε την Ήρα,που την αξιώθηκε του Δία η μακάρια κλίνη·αλλά η ξιπασιά του τον έσπρωξε σε κρίμα υπερφίαλο,30κι έλαβε ευθύς πρωτάκουστη και δίκαιη τιμωρία.Τα δυο του τ᾽ αμαρτήματα μόνο βάσανα του ᾽φεραν:το ᾽να, γιατί ο ήρωας,πρώτος αυτός μες στους θνητούς,με τρόπο δόλιο έχυσε αίμα συγγενικό·
και τ᾽ άλλο, γιατί κάποτε στους μεγαλόπρεπους και τους βαθιούς κοιτώνες [αντ. β]ζήτησε στη σύνευνο του Δία ν᾽ απλώσει χέρι.35Για καθετί πρέπει να βάζει όρια κανείς πάντα στον εαυτό του.Όποιος ανόσιους έρωτες αποτολμά,μεγάλες συμφορές τον περιμένουν.Έτσι έπαθε κι αυτός· έσμιξε ο ανέμυαλος με μια νεφέλη,γλυκιά ονειροφαντασιά ακολουθώντας, που είχε τη μορφήτης έξοχης μες στις θεές του Κρόνου θυγατέρας,40παγίδα που του στήσανε του Δία τα χέρια, βάσανο ωραίο.Κι αυτός έναν τετράχτινο κέρδισε τροχό,
τον όλεθρό του. [επωδ. β]Κι έτσι με του κορμιού του τ᾽ άφευκτα δεσμάτο μήνυμά του σ᾽ όλον τον κόσμο στέλνει.Χωρίς τις Χάριτες του γέννησε η νεφέλη,μοναδική μοναδικόν, έναν υπερφίαλο γόνο,μήτε από τους ανθρώπους τιμημένονμήτε κατά την κρίση των θεών·αυτή που τον ανέθρεψε Κένταυρο τον είπε·45κι εκείνος με τις μαγνησιώτικες εσμίχτηκε φοράδεςστου Πηλίου τα ριζάκι έβγαλε πλήθος θαυμαστό με τους γονείς τους όμοιο,το κάτω σώμα της μάνας έμοιαζε, το πάνω του πατέρα.