«Και έζησεν ο Θάρρα εβδομήκοντα έτη, (70) και εγέννησε τον Αβραάμ... και έγειναν αι ημέραι του Θάρρα διακόσια πέντε έτη (205) και απέθανεν ο Θάρρα εν Χαρράν» Γέν.ΙΑ΄26,32 «και εκείθεν (ο Αβραάμ) μετά τον θάνατον (Θάρρα) του πατρός αυτού μετώκισεν» (στην Χαναάν). Πράξεις αποστόλων Ζ΄4 «Ο δε Αβραάμ ήτο ηλικίας εβδομήκοντα πέντε ετών (75) ότε εξήλθεν από Χαρράν» Γέν.ΙΒ΄4!
Αυτά δυστυχώς... είναι μαθηματικά για αγίους!!!
Όταν η Βίβλος, από το 205 αφαιρεί 70, τότε δεν βρίσκει 135 ως θα έπρεπε, αλλά μόνο 75 που βολεύει καλύτερα!!!
Η παραπάνω σύγκριση εδαφίων, δεν θα είχε τόσο μεγάλη σημασία γι' κάποιον που έτσι κι’ αλλιώς δεν θεωρεί την εβραϊκή Βίβλο θεόπνευστη. Αποκτά όμως ιδιαίτερη σημασία όταν γύρω απ’ τον βιβλικό αυτό "αναλφαβητισμό" πρόθημα χωρίς δεύτερη σκέψη, συντάσσονται χιλιετίες τώρα εμβριθείς και περισπούδαστοι μελετητές και ιεροί εξηγητές των «παναγίων Γραφών»!
Φυσικά... ποιοί είναι αυτοί που θα σηκώσουν το βέβηλο βλέμμα τους στο θεϊκό κείμενο! Πως να φέρουν αντίρρηση όταν και οι καλύτεροι "φωστήρες" των εκκλησιαστικών συγγραμμάτων, με κάθε άνεση αναπαράγουν παρόμοια χονδροειδή λάθη... έτσι επειδή το γράφει το αλάνθαστο Εβραϊκό βιβλίο!
Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος (344-407μ.Χ.) ο πολυγραφότερος "φωστήρας" του χριστιανικού κόσμου, γνωρίζοντας ότι η Βίβλος λέγει: «και έζησεν Θάρρα έτη εβδομήκοντα (70) και εγέννησεν τον Αβραάμ» Γέν.ΙΑ΄26, επαναλαμβάνει πρόθημα τα βιβλικά μαθηματικά λέγοντας: «και εγένοντο πάσαι αι ημέραι Θάρρα εν Χαρράν έτη διακόσια πέντε (205) και απέθανε»... «και αποθανόντος αυτού (του Θάρρα) εν Χαρράν προστάζεται υπό του Θεού ο Αβραάμ μετοικήσαι εις Χαναάν»... «Αβραάμ δε ήτο ετών εβδομήκοντα πέντε (75) ότε εξήλθεν εκ Χαρράν»[1]!
Φυσικά, ποιός θα τολμούσε ακόμα κι’ αν το διέκρινε, να εκθέσει ανεπανόρθωτα τα θεόπνευστα μαθηματικά! Αν μάλιστα δεχθούμε τον μόνιμο καλογερικό ισχυρισμό, ότι: «αριθμητικής δε και αστρονομίας (αστρολογίας) πρώτοι ευρέται οι Χαλδαίοι», (Γ. Μοναχός προλογος χρονικης ιστοριας 40/10) τότε πως αλήθεια συγχωρείται στο διάσημο αυτό βιβλίο τους, (στην Χαλδαιοεβραϊκή Βίβλο) οι ίδιοι αυτοί "θεόπνευστοι" συγγραφείς, να μην είναι ικανοί ούτε μια σωστή αφαίρεση να κάνουν;
Οι βιβλικοί λοιπόν συγγραφείς, οι Εβραίοι ιστορικοί καθώς και οι εκκλησιαστικοί[2] συνοδοιπόροι τους, δεν φαίνεται να νοιάζονται και πολύ για τέτοιες ανακρίβειες. Φυσικά μπροστά σε τέτοιες ακατανόητες ηλικίες[3] που από μόνες τους σκανδαλίζουν, ποιός νοιάζεται αν χάθηκαν καμία εξηνταριά χρόνια απ’ την ζωή του πρωτοπατριάρχη!
Τέτοιες όμως χονδροειδείς αντιφάσεις και ιερά αερολογήματα, με τα οποία είναι κατάσπαρτες οι "άγιες" γραφές, θα μπορούσαν αν εγίνοντο ευρύτερα γνωστές, να αφαιρέσουν εντελώς από τις εβραϊκές γραφές την βιτρίνα του αψεγάδιαστου κύρους, και να ελευθερώσουν το θρησκευτικό δέος των ανθρώπων, από την υπνοποιό γοητεία αυτού του για αιώνες θεϊκού νομιζόμενου βιβλίου!
"Κανείς" όμως δυστυχώς δεν φαίνεται να πίστεψε επαρκώς, στην ανάγκη μιας τέτοιας σε βάθος αναλυτικής έρευνας!
Παραθέτω τα επιπλέον εξωφρενικά στοιχεία που έχουμε για τις εβραιο-πατριαρχικές ηλικίες, σαν ένα παράδειγμα αδιαμφισβήτητης παραζάλης μέσα στα "εντελώς θεόπνευστα" κείμενα που έχετε σπίτι σας ή που εν πάση περιπτώσει βρίσκονται σε επίσημη καθημερινή θρησκευτική χρήση σήμερα.
Τις ηλικίες των προπατόρων του Αβραάμ, Έβερ, Φαλέγ, Ραγαύ, Σερούχ, και Ναχώρ, παραθέτω:
α) Απ’ την Αγία Γραφή «ΒΙΒΛΙΚΗΣ ΕΤΑΙΡΙΑΣ» (μασσοριτικότροπο κείμενο, εκδόσεις ΛΟΓΟΣ) με την συντομογραφία (Μασ.)
β) από την Αγία Γραφή «ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΒΔΟΜΗΚΟΝΤΑ»[4] (εκδόσεις ΖΩΗ) με την συντομογραφία (Ο΄)
Από Γένεσις ΙΑ΄ και τα εδάφια 16-32.
ΈΒΕΡ: Στο Μασσοριτικό διαβάζουμε: «και έζησε ο Έβερ τριάκοντα τεσσάρα (34) έτη και εγέννησε τον Φαλέγ και έζησε ο Έβερ αφού εγεννησε τον Φαλέγ τετρακόσια τριάκοντα (430) έτη» Γεν ΙΑ΄16
Άρα ο Έβερ έζησε 34+430=464 έτη!
Στους Ο΄ διαβάζουμε αντιστοίχως: «και έζησε Έβερ εκατόν τριάκοντα τέσσερα έτη (134) και εγέννησε Φαλέγ και έζησε Έβερ μετά το γεννήσσαι τον Φαλέγ έτη διακόσια εβδομήκοντα (270) και απέθανε» Ο΄ Γεν.ΙΑ΄16
Ο Έβερ λοιπόν κατά του Ο΄ πέθανε: 134+270=404 ετών! Διάφορα εξήντα μόνο έτη!
ΦΑΛΕΓ: σύμφωνα με το Μασ. Κείμενο ήταν 30 ετών όταν "γέννησε" τον γιο του τον Ραγαύ και έζησε μετά απ’ αυτό άλλα 209 χρόνια, άρα πέθανε 239 ετών
Κατά τους Ο΄ όμως, ο Φαλέγ ήταν 130 ετών όταν "γέννησε" τον γιο του Ραγαύ και έζησε άλλα 209 χρόνια μετά απ’ την γέννηση του, άρα πέθανε 339 ετών! Διαφορά;... μόνο 100 έτη!
ΡΑΓΑΥ: σύμφωνα με το Μασ. Κείμενο ήταν 32 όταν "γέννησε" τον Σερούχ. Έζησε μετά απ’ αυτό άλλα 207 χρόνια, άρα πέθανε 239 ετών.
Κατά τους Ο΄ όμως ο ΡΑΓΑΥ ήταν 132 ετών όταν "γέννησε" τον Σερουχ και έζησε άλλα 207 χρόνια μετά απ’ την γέννηση του Σερούχ, άρα πέθανε 339 ετών! Διαφορά;... μόνο100 έτη!
ΣΕΡΟΥΧ: κατά το Μασ. ήταν 30 ετών όταν "γέννησε" τον Ναχώρ και έζησε αλλά 200 μετά απ’ αυτό. Πέθανε λοιπόν 230 ετών. Ο Ίδιος κατά τους Ο΄ απέκτησε τον Ναχώρ στα 130 του και έζησε μετά αλλά 200, συνολικά έζησε 330 χρόνια. Διαφορά και πάλι 100 χρόνια!
ΝΑΧΩΡ: απέκτησε (κατά το Μασ.) τον Θάρρα στα 29 του και έζησε ακόμα 119 χρόνια σύνολο 148 χρόνια. Κατά τους Ο΄ όμως, ο Ναχώρ ήταν 79 ή 179 ετών... (βρίσκω δυο διαφορετικές ηλικίες σε δυο διαφορετικές μεταφράσεις των Ο΄!)[5] όταν απέκτησε τον Θάρρα και έζησε αντίστοιχα 179 ή 125 έτη μετά από την γέννηση του Θάρρα σύνολο 208 ή 304 αντιστοίχως. Έχουμε λοιπόν όχι δυο, αλλά τρεις διαφορετικές ηλικίες για τον Ναχώρ, με μέγιστη διαφορά 156 χρόνια!!!
Το συναρπαστικό συμπέρασμα είναι ότι, οι μεν Μασσορίτες (που θέλουν οι γενεές να ανανεώνονται σε μια φυσιολογική ηλικία των τριάντα περίπου χρόνων), από τον Έβερ μέχρι τον Αβραάμ, δίνουν μια συνολική απόσταση 225 χρόνων. Ενώ οι Εβδομήκοντα διατηρώντας την αρχικές παραμυθολογημένες ηλικίες, στην ιδια, από Έβερ μέχρι Αβραάμ απόσταση, δίνουν 775 έτη!!! Διάφορα μόνο 550 χρόνων!
Ποιος λοιπόν μετά από τέτοιο οργιαστικό κουρέλιασμα στις γενεαλογικές ηλικίες των προπατόρων του Αβραάμ, θα νοιαζόταν για τα εξήντα χρόνια που χάνονται από την συνολική ηλικία του; Όταν μάλιστα το βολικό αυτό λάθος, τον κάνει κατά εξήντα χρόνια νεότερο, και εξυπηρετεί αφάνταστα τις σεξουαλικές περιπέτειες που είχε, όχι τόσο αυτός, όσο η πεντάμορφη γυναίκα του Σάρρα, που κατά το εδάφιο Γέν.ΙΖ΄17 (που παρουσιάζει τον Αβραάμ «εκατονταετή» και την Σάρρα «ενενήκοντα ετών») ήταν υποχρεωτικά μόνο κατά δέκα χρόνια νεότερή του!
Φαντάζεστε ποιές αξεπέραστες δυσκολίες θα υπήρχαν, αν η Σάρρα κατά δέκα χρόνια μόνο νεότερη του Αβραάμ, έπρεπε (όπως θα δούμε) να εμπνεύσει ερωτικό πάθος στον Φαραώ, όχι στα εξήντα πέντε της, όπως θέλει το βιβλικό κείμενο που γνωρίζουμε, αλλά στα εκατόν εικοσιπέντε της; Αν μάλιστα σημειώσουμε ότι η Σάρρα πέθανε από βαθιά γεράματα, σε ηλικία εκατό είκοσι επτά ετών, (Γέν.ΚΓ΄1) τότε καταλαβαίνετε γιατί παρά είναι τραβηγμένο αστείο, η Σάρρα να εμπνέει ακαταμάχητους έρωτες σε δύο βασιλιάδες... στα εκατόν είκοσι πέντε της! Δηλαδή δυο μόνο χρόνια πριν από τον φυσικό της θάνατο!
Κάποιοι λοιπόν, μπερδεύτηκαν ανάμεσα στο μεγαλείο των μεγάλων ηλικιών και τις ερωτικές περιπέτειες της Σάρρας και όπως-όπως διόρθωσαν την ηλικία του Αβραάμ... αλλά ξέχασαν τις τραγικές παρενέργειες στις υπόλοιπες γενεαλογίες!
Αυτά περί της δήθεν βιβλικής θεοπνευστίας αλλά και αψεγάδιαστης μεταφραστικής και αριθμητικής ακεραιότητας των γραφών!
Πρέπει δε να επισημάνουμε εδώ, ότι ακόμα και οι μεγάλες ηλικίες με τις οποίες τόσο ευχάριστα παίζει η Βίβλος στα πρώτα κεφάλαια της, ανταποκρίνονται στο υφός των Χαλδαίων απατεώνων! Να τι γράφει γι’ αυτό ο Λουκιανός: «Οι Πέρσες λέγεται ότι ευρωστούν μεσώ της μαγείας... ιστορούν δε (πως) μέχρι τριακοσίων ετών ζουν και μακροημερεύουν, στον αέρα δε και άλλοι στην γη, στην υδροποσία ή στο κριθαρόψωμο (!) την αιτία της μακροημέρευσης αποδίδουν... και τους Χαλδαίους υπέρ τα εκατό έτη βίου αποδίδουν» μακροβιοι 4,8,-
Εντυπωσιακό δε παραμένει το γεγονός, ότι μέχρι σήμερα, στα διάφορα φανατικά χριστιανικά δόγματα, πανομοιότυπα ανθούν διάφορες πανάκριβες θαυματουργές δίαιτες μακροημέρευσης! Παρά την δήθεν απαξίωση για τα γήινα, δίνουν τα πάντα για την μακροημέρευσή τους!
Οι άνθρωποι αυτοί λοιπόν οι Χαλδαίοι, δεν ήταν τυχαίοι! Κατάφερναν σε όλες τις εποχές, να έχουν λόγο για κάθε σημαντικό ζήτημα που απασχολούσε τους αφελείς. Ήξεραν με σοβαροφάνεια να κλέβουν την προσοχή των ανθρώπων! Έτσι κάθε αναπόδεικτη ελπιδογεννητική απάτη, (όπως εδώ η θεατρική προσποίηση του πολυεκατοντάχρονου υπερήλικα) ήταν γι’ αυτούς χρήσιμο θηρευτικό εργαλείο.
Σε όλους είχαν κάτι εντυπωσιακό να προσφέρουν. Πάσης φύσεως "συμβουλές" από το «ριζικό» την «θεογνωσίας» την «πρόβλεψη» και την «αστρολογία» και φυσικά... δεν θα γλίτωναν απ’ τα νύχια τους, οι εντυπωσιακότερες πρακτικές συνταγές μακροημέρευσης!
Ο Σέξτος Εμπειρικός, σχολιάζει ένα πλήθος από χαλδαϊκές παραδοξολογίες. Περιγράφοντας αναλυτικά τους ισχυρισμούς των Χαλδαίων για προβλέψεις σεισμών, λοιμών, αρρενογονίας ή θηλυγονίας (την πρόβλεψη και εξασφάλιση φύλου στα βρέφη!) την γενεθλιακή (ευτυχία ή δυστυχία, ανάλογα με την ζωδιακή γέννηση), την τυπική δηλαδή σημερινή αστρολογία... την οποία κυριολεκτικά κατασατιρίζει, καθώς και (για φαντάσου) την προβλέψιμη ανδρεία των βρεφών! Απαντά αγανακτισμένος λέγοντας: «όλα αυτά και τα παρόμοια γέλωτος μάλλον παρά σπουδής άξια είναι» προς αστρολογους» 5.96.1.
Δυστυχώς όμως μέχρι σήμερα, δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που όχι μόνο δεν περιγελούν, αλλά χιλιετίες μετά πιστεύουν ακόμα με πάθος στις χαλδαιογενείς γυαλιστερές ελπιδο-τεχνιτείες τους, όσο γελοίες και υπερβολικά στημένες κι’ αν φαίνονται!!!
Μετά από τόσους αιώνες, έχουμε δυστυχώς την υποχρέωση, να διαφωνήσουμε έντονα με την παραπάνω ανεπαρκέστατη, αν όχι στρεβλή συμβουλή του Σέξτου Εμπειρικού. Πολύ καλά θα ήταν, αν καταγελώντας και περιφρονώντας μόνο, καταφέρναμε να αναχαιτίσουμε και να ξορκίσουμε τις επίμονες δεισιδαιμονία μας, τον κακό και τον επίβουλο. Δυστυχώς όλα δείχνουν, ότι τα αθώα αυτά ευχητικά και σχεδόν παιδικά αφοριστικά όπλα, δεν ενοχλούν κανέναν.
Με τόσα εύκολα θύματα ανάμεσα στους απλοϊκούς ανθρώπους, ας αντιληφθούμε επιτέλους ότι τα γλυκόπιοτα δηλητήρια του ελπιδεμπορίου, είναι απολύτως κοινωνιοκτόνα! Προσοχή λοιπόν: όλοι οι ελπιδο-Χαλδαιισμοί, μάλλον προσεκτικής σπουδής και αναλυτικής διάψευσης, παρά γέλωτος άξιοι είναι!
Μόνο η αναλυτική αποκάλυψη των μηχανισμών και η δημόσια κατασυντρίβει του σκεπτικού της απάτης, η συστηματική απομυθοποίηση τους, με κατανοητά σε όλους επιχειρήματα, θα δώσει την κατάλληλη απάντηση στους σαρωτικούς λαϊκισμούς τόσων αιώνων, που ανεμπόδιστα στα χέρια αυτών των αδίστακτων ιερο-αγυρτών της ιστορίας, προκάλεσαν ανυπολόγιστες φθορές στην ιερή προσπάθεια των ανθρώπων για κατανόηση, αξιοπρέπεια και προπαντός για επαρκή πλανητική αρμονία!
--------------------------
[1] Τα αποσπάσματα αυτά ανήκουν στον Ι. Χρυσόστομο απ’ τα συγγράμματα του «σύνοψις παλαιάς και καινής» 319.2 και το δεύτερο τμήμα στο βιβλίο του «παραινετικός εις τεσσαρακοστήν» ομιλ.ΛΑ΄γ΄10 & ε΄49 (285,59 & 289.41)
[2] Άλλοι συγγραφείς που αδιαφορούν σκανδαλωδώς για το αποτέλεσμα των ηλικιών Θαρρα και Αβραάμ είναι: Φίλων (περι αποικιας 176.5)- Ι, Μαλάλας «ανωνυμη χρονολογια» 16/13 Γ. Μοναχός «προλ. χρονικησ ιστοριασ» 92/18-20 και 110/16 - και άλλοι!
[3] Μια ικανοποιητική απάντηση για τις φανταστικές ηλικίες της βίβλου (κάτι που συναντάμε και στην ελληνική μυθολογία) είναι ότι κατά την αρχαιότητα τα "έτη" ήταν προφανώς σεληνιακά. Έτσι οι αντίστοιχες ηλικίες, αν διαιρεθούν με τους 13 πλήρεις σεληνιακούς κύκλους του έτους, (για την ακρίβεια η σεληνιακή περίοδος είναι περίπου 27,3 ημερών, άρα διαιρούμε δια 13,3 - στην Αντίς Αμπέμπα π.χ. έχουν ακόμα 13 και όχι 12 μήνες!) τότε τα νούμερα αυτά (όπως αναγράφονται μέσα στην παρένθεση μας) δίνουν εντελώς φυσιολογικές ηλικίες. Αδάμ 930 έτη (70 ετών), Νώε 950 έτη (71 ετών) και Μαθουσάλας 969 έτη (73 ετών). Οι συγγραφείς της βίβλου, μη γνωρίζοντας ενδεχομένως αυτήν την λεπτομέρεια, βάλθηκαν να τακτοποιήσουν τις υπερβολικές αυτές ηλικίες των μυθολογιμένων ηρώων, κατεβάζοντας (με σταδιακή μείωση), μέσα σε λίγες μόνο γενεές, το όριο της ζωής του ανθρώπου κατά δέκα φορές! Έτσι γεννήθηκε ένα αξεπέραστο πλήθος βιβλικών αντιφατικών ηλικιών, όπως αυτή του Αβραάμ.
[4] Η μετάφραση των O΄: Μετάφραση ελληνιστί της Π. Διαθήκης επί Πτολεμαίου Β’ του φιλαδέλφου (285-296 π.Χ) στην Αλεξάνδρεια, δίκαια θεωρείται: «η βάση πασών των άλλων παλαιών εκκλησιαστικών μεταφράσεων και εξακολουθεί να είναι επισήμως Βίβλος της Ορθοδόξου Ανατολικής Εκκλησίας» Π.Ι. Μπρατσιώτης (πρόλογος στην Β΄ έκδοση των Ο΄)
[5] Εβδομήκοντα: Septuaginta: Α. Rahlfs Wurttenbergische Bibelanstalt. Stuttgart 1935
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου