[4.53.4] Όταν οι Αργοναύτες έφθασαν στην καμπή του τέλους της κοινής πορείας τους κι επρόκειτο ν᾽ αναχωρήσουν ο καθένας για την πατρίδα του, λέγεται ότι ο Ηρακλής, σκεπτόμενος τ᾽ απροσδόκητα γυρίσματα της τύχης, πρότεινε στους επίλεκτους μαχητές να ορκίζονταν αναμεταξύ τους ότι θα πολεμούσαν ο ένας στο πλευρό εκείνου που θα καλούσε σε βοήθεια κι επιπλέον, ότι θα έπρεπε να επιλέξουν τον ιδανικότερο τόπο στην Ελλάδα όπου θα διοργάνωναν αθλοπαιδιές κι εορταστικές τελετές στο πλαίσιο αυτών, τις οποίες όφειλαν ν᾽ αφιερώσουν στον θεό των θεών, τον Ολύμπιο Δία.
[4.53.5] Αφού οι Αργοναύτες αντάλαξαν όρκους συμμαχίας κι επαφέθησαν στον Ηρακλή για τη διοργάνωση των αγώνων, λέγεται ότι εκείνος επέλεξε τόπο τέλεσής τους την ακτή του Αλφειού ποταμού στη γη των Ηλείων. Ακολούθως αφιέρωσε την παραποτάμια τοποθεσία στον σπουδαιότερο των θεών και την ονομάτισε Ολυμπία χάριν της προσωνυμίας του. Όταν είχε οργανώσει ιπποδρομίες και γυνμαστικές αναμετρήσεις, καθόρισε κανόνες διέποντες τα δρώμενα και στη συνέχεια απέστειλε σεβάσμιους αρμοστές ν᾽ ανακοινώσουν στις πόλεις τα δρώμενα των αγώνων.
[4.53.6] Παρόλο που η φήμη του Ηρακλή είχε ουδόλως μετριαστεί από τη συμμετοχή του στην εκστρατεία καθώς έχαιρε της υψηλής εκτίμησης των Αργοναυτών, έρχεται τώρα να προστεθεί η δόξα του ιδρυτή των εορτασμών στην Ολυμπία, έτσι ώστε, ξακουστός όσο κανένας άλλος Έλληνας σχεδόν σε κάθε γωνιά του κόσμου, ουκ ολίγοι επεζήτησαν τη φιλία του, πρόθυμοι δε, συν τοις άλλοις, να μοιραστούν μαζί του οποιονδήποτε κίνδυνο.
[4.53.7] Δεδομένου ότι το πρόσωπό του ήταν αντικείμενο θαυμασμού, εξαιτίας της ανδρείας και των ικανοτήτων του γενικότερα, συγκέντρωσε γύρω του παντοδύναμο στράτευμα και περιηγήθηκε στον κατοικημένο κόσμο διαδίδοντας τις ευεργεσίες του προς τη φυλή των ανθρώπων για τις οποίες κατά κοινή ομολογία έλαβε ως αντάλλαγμα το δώρο της αθανασίας. Αλλά οι ποιητές, συνεπαρμένοι από τη συνήθεια να προσδίδουν στ᾽ αφηγήματά τους χροιά θαυμάτων, επανεξιστόρησαν ότι ο Ηρακλής, μόνος του, δίχως τη βοήθεια οπλισμένων ανδρών, πραγματοποίησε τους Άθλους που βρίσκονται στα χείλη όλων μας.
Διόδωρος Σικελιώτης, Ιστορική Βιβλιοθήκη [4.53]
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου