ΠΛΑΤΩΝ - ΤΑ ΑΙΤΙΑ ΤΩΝ ΑΣΘΕΝΕΙΩΝ ΚΑΙ Η ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΟΥΣ

Σύμφωνα με τον Πλάτωνα, οι ασθένειες οφείλονται καθαρά στη ανισορροπία των στοιχείων του σώματος και στην παρά φύσιν λειτουργία τους.

«Η προέλευση των ασθενειών είναι, φυσικά, εμφανής σε όλους. Τα στοιχεία από τα οποία φτιάχτηκε το σώμα είναι τέσσερα, η γη, η φωτιά, το νερό και ο αέρας. Το πλεόνασμα ή η έλλειψη κάποιου απ' αυτά αντίθετα με τη φύση και η μετακίνηση του από τον τόπο όπου μένει σε κάποιο άλλο σημείο, αλλά και οι διάφορες ποικιλίες της φωτιάς και των υπόλοιπων στοιχείων, τα οποία παίρνουν ιδιότητες που δεν τους ταιριάζουν, και όλα τα παρόμοια, προκαλούν εσωτερικές διαταραχές και αρρώστιες.

 

Όταν ένα στοιχείο υφίσταται κάποια μεταβολή που είναι αντίθετη με τη φύση, τα ψυχρά μέρη θερμαίνονται, τα στεγνά γίνονται υγρά, τα ελαφριά βαριά και το αντίθετο- παθαίνουν δηλαδή κάθε είδους αλλαγή. Υποστηρίζουμε επομένως ότι ένα στοιχείο θα παραμείνει σώο, υγιές και όμοιο με τον εαυτό του μόνο όταν υπάρχει προσθήκη ή αφαίρεση ίδιας ύλης από ίδια ύλη με την ίδια τάξη, τον ίδιο τρόπο και την ίδια αναλογία. Οτιδήποτε ξεφεύγει από αυτές τις συνθήκες μπαίνοντας ή βγαίνοντας, θα προκαλέσει κάθε είδους μεταβολές και αμέτρητες ασθένειες ή φθορές.» [1]

Στην ίδια θέση εδράζεται και η πανάρχαια Κινεζική Ιατρική όπου και κατ’αυτήν οι διάφορες ασθένειες οφείλονται στην ανισορροπία των στοιχείων στο σώμα μας :

«Στην παραδοσιακή Κινεζική Ιατρική, τα πέντε στοιχεία – ξύλο, γη, πυρ, μέταλλο και ύδωρ – σχετίζονται με τα σώματα και τους ιστούς του ανθρωπίνου σώματος. Κάθε στοιχείο φέρει μια συγκεκριμένη ενέργεια και διακριτά χαρακτηριστικά και διασυνδέεται με τα άλλα στοιχεία. Κάθε ανισορροπία μεταξύ τους προκαλεί ασθένεια» [2]

Είναι συνεπώς προφανές ότι η ορθή προσέγγιση και αντιμετώπιση των ασθενειών που μας ταλαιπωρούν έγκειται στην κατά φύσιν θεραπεία των, με την χρήση καθαρά φυσικών μεθόδων και όσο το δυνατόν περιορισμό των χημικών, μέθοδο που ακολουθεί επιτυχώς η Κινεζική Ιατρική, αλλά και που όπως φαίνεται τόσο από την παραπάνω θέση του Πλάτωνα, όσο και από τα αντίστοιχα Ελληνικά Ιατρικά κείμενα (Ιπποκράτη, Γαληνού κλπ) είναι και η Ελληνική προσέγγιση.

Πράγματι η κατά φύσιν προσέγγιση είναι η ορθή αντιμετώπιση των ασθενειών. Αυτό σημαίνει, πέραν των άλλων, ότι πρέπει να αφήνουμε την φύση να λειτουργεί και να κάνει τους κύκλους της και να αντιμετωπίζει με τον τρόπο που ξέρει τα όποια προβλήματα αντιμετωπίζει, η δε παρέμβαση μας να είναι όσο το δυνατόν ελάχιστη.

«Γι' αυτό τον λόγο καλύτερη κίνηση είναι, εκείνη που καθαρίζει και αναπτύσσει το σώμα με τη γυμναστική· ακολουθεί εκείνη που γίνεται με ταλαντώσεις χωρίς σωματική κόπωση, όπως συμβαίνει μέσα σ' ένα πλοίο ή σε κάποιο όχημα- το τρίτο είδος, που μολονότι είναι χρήσιμο σε κάποιον που βρίσκεται σε απόλυτη ανάγκη, δεν πρέπει να γίνεται αποδεκτό από κανέναν, είναι η κάθαρση με φάρμακα. Καμιά ασθένεια που δεν συνεπάγεται μεγάλους κινδύνους δεν πρέπει να την ερεθίζουμε με φάρμακα. Πραγματικά, η φύση των ασθενειών μοιάζει κάπως με εκείνη των ζωντανών πλασμάτων, επειδή η σύσταση αυτών των πλασμάτων έχει καθορισμένη περίοδο ζωής για το σύνολο του είδους αλλά και για κάθε συγκεκριμένο άτομο χωριστά, με εξαίρεση τα αναπότρεπτα ατυχήματα.

 

 Τα τρίγωνα κάθε ατόμου είναι φτιαγμένα από την αρχή με ικανότητα ζωής μέχρι ένα ορισμένο χρονικό όριο, πέρα από το οποίο τίποτα δεν μπορεί να συνεχίσει να ζει. Το ίδιο ακριβώς συμβαίνει και με τη σύσταση των ασθενειών. Όταν τις διαλύσουμε βίαια με φάρμακα πριν συμπληρωθεί ο προκαθορισμένος τους χρόνος, τότε ακολουθούν πολλές και σοβαρές αρρώστιες στη θέση των λίγων κι ελαφρών. Γι' αυτό πρέπει να αντιμετωπίζουμε αυτές τις ασθένειες, όσο έχει κάποιος αυτή την ευκαιρία, με δίαιτα, παρά να τις ερεθίζουμε με φάρμακα που μπορεί να δυσκολέψουν τη θεραπεία του κακού.» [3]

Η σύγκριση με την σημερινή πρακτική της πολυφαρμακίας και της για ασήμαντο λόγο κατανάλωσης φαρμάκων είναι νομίζω καταλυτική.

=========
[1] «τὸ δὲ τω̂ν νόσων ὅθεν συνίσταται, δη̂λόν που καὶ παντί τεττάρων γὰρ ὄντων γενω̂ν ἐξ ὡ̂ν συμπέπηγεν τὸ σω̂μα, γη̂ς πυρὸς ὕδατός τε καὶ ἀέρος, τούτων ἡ παρὰ φύσιν πλεονεξία καὶ ἔνδεια καὶ τη̂ς χώρας μετάστασις ἐξ οἰκείας ἐπ' ἀλλοτρίαν γιγνομένη, πυρός τε αὐ̂ καὶ τω̂ν ἑτέρων ἐπειδὴ γένη πλείονα ἑνὸς ὄντα τυγχάνει, τὸ μὴ προση̂κον ἕκαστον ἑαυτῳ̂ προσλαμβάνειν, καὶ πάνθ' ὅσα τοιαυ̂τα, στάσεις καὶ νόσους παρέχει: παρὰ φύσιν γὰρ ἑκάστου γιγνομένου καὶ μεθισταμένου θερμαίνεται μὲν ὅσα ἂν πρότερον ψύχηται, ξηρὰ δὲ ὄντα εἰς ὕστερον γίγνεται νοτερά, καὶ κου̂φα δὴ καὶ βαρέα, καὶ πάσας πάντῃ μεταβολὰς δέχεται. μόνως γὰρ δή, φαμέν, ταὐτὸν ταὐτῳ̂ κατὰ ταὐτὸν καὶ ὡσαύτως καὶ ἀνὰ λόγον προσγιγνόμενον καὶ ἀπογιγνόμενον ἐάσει ταὐτὸν ὂν αὑτῳ̂ σω̂ν καὶ ὑγιὲς μένειν: ὃ δ' ἂν πλημμελήσῃ τι τούτων ἐκτὸς ἀπιὸν ἢ προσιόν, ἀλλοιότητας παμποικίλας καὶ νόσους φθοράς τε ἀπείρους παρέξεται» - Πλάτων - Τίμαιος 82a

[2] «In traditional Chinese medicine, five elements--wood, fire, earth, metal and water--relate to the organs and tissues of the human body. Each element carries a particular energy and distinctive characteristics, and is interconnected with the other elements. Any imbalance among them causes illness» (http://www.livestrong.com/…/123830-ancient-chinese-medicine/)

[3] «διὸ δὴ τω̂ν καθάρσεων καὶ συστάσεων του̂ σώματος ἡ μὲν διὰ τω̂ν γυμνασίων ἀρίστη, δευτέρα δὲ ἡ διὰ τω̂ν αἰωρήσεων κατά τε τοὺς πλου̂ς καὶ ὅπῃπερ ἂν ὀχήσεις ἄκοποι γίγνωνται: τρίτον δὲ εἰ̂δος κινήσεως σφόδρα ποτὲ ἀναγκαζομένῳ χρήσιμον, ἄλλως δὲ οὐδαμω̂ς τῳ̂ νου̂ν ἔχοντι προσδεκτέον, τὸ τη̂ς φαρμακευτικη̂ς καθάρσεως γιγνόμενον ἰατρικόν. τὰ γὰρ νοσήματα, ὅσα μὴ μεγάλους ἔχει κινδύνους, οὐκ ἐρεθιστέον φαρμακείαις. πα̂σα γὰρ σύστασις νόσων τρόπον τινὰ τῃ̂ τω̂ν ζῴων φύσει προσέοικε. καὶ γὰρ ἡ τούτων σύνοδος ἔχουσα τεταγμένους του̂ βίου γίγνεται χρόνους του̂ τε γένους σύμπαντος, καὶ καθ' αὑτὸ τὸ ζῳ̂ον εἱμαρμένον ἕκαστον ἔχον τὸν βίον φύεται, χωρὶς τω̂ν ἐξ ἀνάγκης παθημάτων: τὰ γὰρ τρίγωνα εὐθὺς κατ' ἀρχὰς ἑκάστου δύναμιν ἔχοντα συνίσταται μέχρι τινὸς χρόνου δυνατὰ ἐξαρκει̂ν, οὑ̂ βίον οὐκ ἄν ποτέ τις εἰς τὸ πέραν ἔτι βιῴη. τρόπος οὐ̂ν ὁ αὐτὸς καὶ τη̂ς περὶ τὰ νοσήματα συστάσεως: ἣν ὅταν τις παρὰ τὴν εἱμαρμένην του̂ χρόνου φθείρῃ φαρμακείαις, ἅμα ἐκ σμικρω̂ν μεγάλα καὶ πολλὰ ἐξ ὀλίγων νοσήματα φιλει̂ γίγνεσθαι. διὸ παιδαγωγει̂ν δει̂ διαίταις πάντα τὰ τοιαυ̂τα, καθ' ὅσον ἂν ᾐ̂ τῳ σχολή, ἀλλ' οὐ φαρμακεύοντα κακὸν δύσκολον ἐρεθιστέον». Πλάτων – Τίμαιος 89a