«Η σιωπή μ’έθλιβε. Δεν ήταν η σιωπή της σιωπής. Ήταν η δική μου σιωπή. Ήξερα πολύ καλά πως τ’αυτοκίνητα έκαναν θόρυβο κι ότι οι άνθρωποι μέσα στ’αυτοκίνητα και πίσω απ΄τα αναμμένα παράθυρα των κτιρίων έκαναν θόρυβο, και το ποτάμι έκανε θόρυβο, αλλά δεν μπορούσα ν’ακούσω τίποτα. Στο παραθυρό μου ήταν κρεμασμένη η πόλη , επίπεδη σαν αφίσα, αστράφτοντας κι αναβοσβήνοντας, αλλά θα μπορούσε και να μην είναι εκεί γιατί τι καλό μου έκανε…» Σύλβια Πλαθ, Γυάλινος Κώδων
Παρόλο που όλο και περισσότερα πράγματα γράφονται και ακούγονται για την κατάθλιψη, κάποιες λανθασμένες αντιλήψεις παραμένουν και συμβάλλουν συχνά στη δημιουργία στίγματος αλλά και αισθήματος ντροπής στον άνθρωπο που βιώνει τα καταθλιπτικά συναισθήματα. Άλλες φορές τα στερεότυπα γύρω από την κατάθλιψη και τη θεραπεία της δυσκολεύουν την κατανόηση του καταθλιπτικού ατόμου από το περιβάλλον του κι αποτρέπουν από την αναζήτηση θεραπείας .
Μύθος:
Η κατάθλιψη είναι μεμψιμοιρία. Άν έχεις θέληση, την ξεπερνάς.
Αλήθεια:
Η κουλτούρα μας εξυψώνει την ψυχολογική αντοχή και σκληρότητα με αποτέλεσμα συχνά να στιγματίζει τον άνθρωπο που υποφέρει από κατάθλιψη ως αδύναμο, γκρινιάρη ή μίζερο. Υπάρχει μάλιστα η πεποίθηση ότι εάν έχει κανείς τη θέληση, μπορεί να σύρει τον αυτό έξω από τη θλίψη και να γίνει καλά. Δυστυχώς όμως, το να ξεπεράσει κανείς την κατάθλιψη δεν απλώς θέμα θέλησης. Πλέον μέσα από έρευνες γνωρίζουμε πως η κατάθλιψη επηρεάζει τη βιοχημεία του εγκεφάλου, διαψεύδοντας όσους την θεωρούν μεμψιμοιρία ή ψυχολογική αδυναμία.
Από την άλλη,η κατάθλιψη δεν είναι μια ασθένεια όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα ή ο διαβήτης. Είναι μια πολύπλοκη διαταραχή με ψυχολογικές ,κοινωνικές και βιολογικές ρίζες. Η θεραπεία της δεν μπορεί να επικεντρωθεί μόνο στις βιοχημικές πλευρές της (μέσω φαρμάκων) για να είναι επιτυχής και ανθεκτική στο χρόνο.Αντίθετα , είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδυάζεται με ψυχοθεραπεία .
Μύθος:
Οι άνθρωποι με κατάθλιψη κλαίνε υπερβολικά.
Αλήθεια:
Ενώ το κλάμα είναι ένας από τις διεξόδους μέσω των οποίων εκφράζεται η θλίψη μας, δεν είναι ο μοναδικός. Κάποιοι άνθρωποι , δεν κλαίνε ούτε δείχνουν λυπημένοι όταν έχουν κατάθλιψη. Αντίθετα, αισθάνονται απαθείς κι εσωτερικά μουδιασμένοι, σε βαθμό που τίποτα δεν τους εντυπωσιάζει ή τους συγκινεί ιδιαίτερα. Άλλοι σωματοποιούν την θλίψη και αναφέρουν συνεχή κούραση ή άλλα ενοχλήματα όπως πονοκεφάλους, στομαχόπονο, πόνο στην πλάτη κτλ.
Μύθος:
Οι αυτοκτονίες αυξάνονται τον χειμώνα , κατά την περίοδο των γιορτών.
Αλήθεια:
Οι αυτοκτονίες κορυφώνονται την άνοιξη ενώ μειώνονται τον Δεκέμβριο.
Δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο που οφείλεται αυτή η διαφορά, αλλά οι ερευνητές συγκλίνουν ότι:
Α) Ίσως παίζει ρόλο η αλλαγή των επιπέδων φυσικού φωτός: συγκεκριμένα όσοι σκέφτονταιτην αυτοκτονία μάλλον έχουν περισσότερη ενέργεια την άνοιξη για να την πραγματοποιήσουν.
Β) Η αίσθηση αναγέννησης που σηματοδοτεί την άνοιξη εντείνει τα συναισθήματα απελπισίας σε αυτούς που τα βιώνουν ήδη. Αντίθετα, τα Χριστούγεννα οι περισσότεροι άνθρωποι με αυκτοτονικές σκέψεις έχουν κάποια προστασία λόγω του γεγονότος ότι οι γιορτές τους φέρνουν λίγο πιο κοντά με το οικογενειακό περιβάλλον καθώς και λόγω της προοπτικής ότι ο καινούριος χρόνος θα είναι καλύτερος.
Μύθος:
Η κατάθλιψη αφορά λίγους, και πολύ περισσότερο κάποιες συγκεκριμένες κατηγορίες ανθρώπων.
Αλήθεια:
Η κατάθλιψη αφορά όλους τους ανθρώπους, ανεξάρτητα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα της προσωπικότητας τους, το φύλο, την ηλικία ή το εθνικό υπόβαθρο. Η αλήθεια είναι ότι περισσότεες γυναίκες διαγιγνώσκονται με κατάθλιψη παρά άντρες,η κατάθλιψη όμως στους άντρες μπορεί να είναι συχνά υποβόσκουσα ή να εκδηλώνεται ως διαρκής εκνευρισμός και θυμός. Όσον αφορά την ηλικία μπορεί να εμφανιστεί από την εφηβική ηλικία και καθόλη τη διάρκεια της ζωής ενός ανθρώπου.
Μύθος :
Με τον καιρό, η κατάθλιψη θα φύγει από μόνη της.
Αλήθεια:
Σε κάποιες περιπτώσεις μπορεί να συμβεί και αυτό, συνήθως όμως δεν είναι ο κανόνας. Εάν δεν αναζητηθεί θεραπεία, η κατάθλιψη μπορεί να επιμείνει στη ζωή μας για μήνες ή χρόνια αλλά ακόμα κι αν φύγει είναι πιθανό να επιστρέψει στο μέλλον.
Μύθος:
Το να ζητήσεις βοήθεια για την κατάθλιψη σημαίνει πως θα παίρνεις φάρμακα για όλη τη ζωή σου και πώς θα κάνεις ψυχοθεραπεία για πολλά χρόνια.
Αλήθεια:
Η πλειοψηφία των ανθρώπων με κατάθλιψη, λαμβάνουν φαρμακοθεραπεία για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα και μετά σταματούν τη θεραπεία. Ο ακριβής χρόνος για τον οποίο κάποιος θα χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή εξαρτάται από το άτομο και τη σοβαρότητα της διαταραχής καθώς και την ανταπόκριση που θα έχει στη συγκεκριμένη θεραπεία.
Όσον αφορά την ψυχοθεραπεία, ισχύει το ίδιο: ενώ η διάρκεια της εξαρτάται πολύ από την ιδιαιτερότητα του κάθε ατόμου και των προβλημάτων που ανιμετωπίζει, δεν είναι απαραίτητο ότι θα είναι μια μακροχρόνια διαδικασία. Αντιθέτως, οι περισσότερες σύγχρονες μελέτες δείχνουν πως ένας σημαντικός αριθμός ατόμων με κατάθλιψη μπορούν να θεραπευτούν σε 24 μήνες συνδυάζοντας γνωσιακή συμπεριφοριστική θεραπεία και εάν χρειαστεί φαρμακευτική αγωγή.
Μην ξεχνάς πως :Η κατάθλιψη συντηρείται από έναν ανελέητο εσωτερικό κριτή ο οποίος μας κατηγορεί και μας αποθαρρύνει ασταμάτητα. Ο σκληρός του μονόλογος ακούγεται πειστικός, λογικός,πραγματικός, τόσο που μας πείθει ότι η πραγματικότητα είναι έτσι όπως τη βλέπει εκείνος. Μπορεί για παράδειγμα να λέει: « Όλα χάθηκαν τώρα, θα έπρεπε να είχες προσπαθήσει περισσότερο όταν έπρεπε, πάλι απέτυχες, δεν θα καταφέρεις ποτέ τίποτα, δεν έχεις φίλους και παρέες κι έτσι πως είσαι μίζερος θα μείνεις μόνος σου, γιατί δεν μπορείς να είσαι ευτυχισμένοςαφού δε σου λείπει τίποτα, κι αυτή η σχέση σου απέτυχε, μα πότε θα κάνεις μια της προκοπής;» Ο κριτής αυτός επικρίνει τον ίδιο μας τον εαυτό αλλά και συχνά τους άλλους, αυξάνοντας έτσι τη θλίψη και την απογοήτευση μας.
Προσπάθησε να δαμάσεις αυτή τη διαρκή εσωτερική επίκριση και ν’αναγνωρίσεις από που μπορεί να έχει προέλθει.Θυμίσου ότι οι σκέψεις δεν ανταποκρίνονται απαραίτητα στην πραγματικότητα παρόλο που μπορεί να μοιάζουν αληθινές. Πώς θα μπορούσες να τις αμφισβητήσεις;Πώς θα μπορούσες να αντικαταστήσεις τη φωνή της επίκρισης με μια φωνή συμπόνοιας;
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου