Είμαστε εθισμένοι στον φόβο

Ο φόβος και η εμμονή μας σ’ αυτόν.

Ο φόβος μας σπρώχνει πολλές φορές να πάρουμε τις λάθος αποφάσεις, ή ακόμα και να πάθουμε ακριβώς αυτά που φοβόμαστε και δεν θέλουμε να πάθουμε. Και σ’ αυτό δεν φταίει μόνο ο προγραμματισμός του νου, γιατί αυτόν μπορούμε να τον διακόψουμε όποτε θέλουμε.
Mπορώ να σας πω ότι ένα πράγμα που έχω μάθει από τον διαλογισμό, είναι ότι πολλές φορές φοβόμαστε επειδή μας αρέσει. Υπάρχει μια ικανοποίηση στον φόβο. Υπάρχει ένα είδος χαράς και ένα ενδιαφέρον όταν έχουμε ένα πρόβλημα που μας κάνει να ανησυχούμε.
Για παράδειγμα, δείτε τι κάνουν οι άνθρωποι στα λούνα παρκ. Μπαίνουν στα τρενάκια του φόβου που υπόσχονται να τους κατεβάσουν στα άδυτα του Άδη.
Ή άλλοι κάνουν μπάντζι τζάμπινγκ, ή πάνε και τρώνε σε κάτι κινέζικα εστιατόρια συκώτι ενός είδους βατράχου, που αν δεν μαγειρευτεί σωστά και το φας μπορεί να πεθάνεις. Και πληρώνουν πολλά λεφτά για να το φάνε και να νιώσουν τον κίνδυνο – και πού και πού κάποιος πεθαίνει.
Φυσικά είναι και οι ταινίες δράσης που βλέπουμε στους κινηματογράφους, που άνθρωποι σαν τον σκηνοθέτη Χίτσκοτ ή τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, μας κάνουν και τρομοκρατούμαστε. Αλλά εμείς το επιλέγουμε. Γιατί όμως;

Είμαστε εθισμένοι στον φόβο. Και γιατί είμαστε εθισμένοι στον φόβο; Επειδή δεν γνωρίζουμε πώς να απολαύσουμε τη γαλήνη. Βαριόμαστε όταν τα πράγματα πάνε καλά και πιστεύουμε ότι μια κρίση θα μας κάνει να νιώσουμε ότι αξίζουμε, ότι είμαστε κάποιοι ή ότι κάνουμε κάτι σημαντικό.
Μερικές φορές η ανθρωπότητα βρίσκεται σε κατάσταση ηρεμίας και αυτή η ηρεμία δημιουργεί τον φόβο που καταστρέφει τελικά την ανθρωπότητα. Φοβόμαστε να είμαστε ήρεμοι, γαλήνιοι και ευτυχισμένοι.

Και πολλοί από εμάς έχουμε μάθει, από τότε που ήμασταν παιδιά, ότι δεν αξίζουμε να ζούμε ήρεμοι και ευτυχισμένοι. Και όταν έρχεται η ευτυχία θέλουμε να την καταστρέψουμε.
Πρέπει να καταλάβετε ότι έχετε κάθε δικαίωμα να είστε ευτυχισμένοι, ανεξαρτήτως του τι έχει προηγηθεί στο παρελθόν. Όχι να είστε ευτυχισμένοι για μερικές στιγμές, αλλά συνέχεια, σε όλη σας τη ζωή. Δεν χρειάζεται να καταστρέφετε την ευτυχία με το να δημιουργείτε όλα αυτά τα σενάρια στο μυαλό σας που σας κάνουν να ανησυχείτε και να φοβάστε.
Για να σταματήσουμε να φοβόμαστε, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να αναγνωρίσουμε τον φόβο. Σε πολλούς από εμάς μας αρέσει ο φόβος. Σκεφτόμαστε όλα τα πιθανά σενάρια για το τι μπορεί να πάει στραβά.
Μπορεί να έχουμε μια πολύ καλή σχέση με κάποιον και σκεφτόμαστε ”τι θα απογίνω αν με αφήσει;”. Και εξαιτίας αυτού του φόβου καταστρέφουμε την εμπιστοσύνη και τελικά τη σχέση. Πρέπει να αναγνωρίσουμε αυτό το φαινόμενο όταν συμβαίνει. Ενώ η σχέση πάει καλά, εμείς ανησυχούμε και φοβόμαστε.
Ή το βλέπουμε και σε θέματα υγείας. Μας λέει ο γιατρός ότι πάσχουμε από μια ασθένεια κι εμείς το χρησιμοποιούμε αυτό για να νιώσουμε ότι συμβαίνει κάτι σημαντικό στη ζωή μας και ότι έχουμε κάτι καινούργιο για να φοβόμαστε.
Αφού λοιπόν αναγνωρίσουμε πρώτα τον φόβο, μετά πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι ο φόβος αυτός είναι αντιπαραγωγικός, παράλογος, άδικος και δεν εμπεριέχει σοφία, ούτε συμπόνοια. Τότε εμφανίζεται μια νέα επιλογή: το να ζούμε γαλήνια. Ας μην ξεχνάμε και πόσο προσαρμοστικός είναι ο άνθρωπος.
Ό,τι και αν συμβεί, ό,τι και αν μας επιφυλάσσει η ζωή, πάντα μπορούμε κάτι να κερδίσουμε από κάθε εμπειρία. Θα χάσεις κάτι και θα κερδίσεις κάτι. Όσοι φοβάστε τον θάνατο να θυμάστε επίσης ότι όλες οι μαρτυρίες εκείνων που ήρθαν πολύ κοντά στον θάνατο, μιλάνε για μια κατάσταση απόλυτης γαλήνης και ευτυχίας.
Άλλοι που βγήκαν από το σώμα τους δεν ήθελαν να επιστρέψουν. Δεν υπάρχει κανένας λόγος λοιπόν να φοβόμαστε, ακόμα και τον θάνατο, αφού κατά πάσα πιθανότητα πρόκειται για μια καταπληκτική εμπειρία.