Ας δούμε τι μπορούμε να κάνουμε για να βελτιώσουμε τις συντροφικές μας σχέσεις, και να τις αξιοποιήσουμε χρησιμοποιώντας τες ως ευκαιρία για πνευματική εξέλιξη. Δεν επιδιώκουμε απλώς να έχουμε αρμονία, αλλά και να εξελισσόμαστε πνευματικά και ψυχολογικά μέσα από τη σχέση.Πρώτο βήμα, είναι να αναλάβουμε την απόλυτη ευθύνη για την πραγματικότητά μας, και να μην περιμένουμε από το σύντροφό μας να μας κάνει ευτυχισμένους.
Να απελευθερωθούμε από την ιδέα ότι χρειαζόμαστε τον άλλο για να είμαστε ευτυχισμένοι, για να νιώθουμε ότι αξίζουμε ή για να είμαστε ασφαλείς. Ή χρειαζόμαστε τον άλλο, ή τον αγαπάμε. Δεν μπορεί να ισχύουν και τα δύο ταυτόχρονα. Είναι δύσκολο να αγαπάμε πραγματικά κάποιον που χρειαζόμαστε, γιατί από τη στιγμή που δε μας δίνει αυτό που έχουμε ανάγκη, η αγάπη μας αλλάζει. Γίνεται παράπονο, πλήγωμα, πίκρα, θυμός, μίσος και ζήλια, ιδιαίτερα αν το δίνει σε κάποιον άλλον. Γίνεται επίσης φόβος, ότι δε θα δώσει πια σε μας αυτό που χρειαζόμαστε, αλλά σε κάποιον άλλο.
Επομένως, δεν μπορεί να συνυπάρχουν και η αγάπη και η ανάγκη. Η πραγματική αγάπη πηγάζει από μια συνειδητότητα που ξέρει ότι μπορεί να είναι καλά ακόμα και μόνη της στον κόσμο. Προτιμάει να είναι με το συγκεκριμένο σύντροφο, επειδή χαίρεται για την ύπαρξή του, τον εκτιμάει, τον αγαπάει, αλλά μπορεί να ζήσει και ξεχωριστά.
Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Αν θέλει κάποιος να έχει πραγματικά μια σωστή σχέση, πρέπει να περάσει από το κόσκινο της μοναξιάς και του φόβου της μοναξιάς και να έχει βιώσει μια εσωτερική πληρότητα.
Βέβαια σχεδόν κανένας δεν το κάνει αυτό πριν δημιουργήσει μια σχέση. Το μόνο που μπορώ να προτείνω γι’ αυτούς που δεν έχουν δημιουργήσει σχέση ακόμα και για όσους έχει διακοπεί η σχέση τους τώρα, εξαιτίας κάποιου θανάτου ή χωρισμού, είναι πριν δημιουργήσουν μια καινούργια σχέση, να δουλέψουν για ένα χρονικό διάστημα πάνω στην εσωτερική τους ασφάλεια, στην αίσθηση της αξίας τους χωρίς σύντροφο.
Είναι χρήσιμο να βρούμε την εσωτερική μας πληρότητα πριν ξανασυνδεθούμε με κάποιον επειδή πραγματικά χαιρόμαστε την ύπαρξη του ανθρώπου αυτού και όχι επειδή τον χρειαζόμαστε και δεν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς αυτόν.
Μη νομίσει, όμως, κανείς ότι όποιος έχει τώρα μια σχέση πρέπει να χωρίσει για να εφαρμόσει όσα προτείνουμε. Απλώς χρειάζεται να δώσει ο ίδιος στον εαυτό του ασφάλεια, αξία, ότι έχει ανάγκη, χωρίς να τα περιμένει από τον άλλο για να είναι καλά.
Δεύτερο βήμα, είναι να μάθουμε την αποτελεσματική επικοινωνία.
Τρίτο βήμα, να θεωρούμε ότι ο σύντροφός μας είναι αυτός ακριβώς που χρειαζόμαστε αυτήν τη στιγμή για την εξέλιξή μας. Ότι δεν έχει γίνει λάθος και ότι είναι ένας καθρέφτης, που καθρεφτίζει σε μας ακριβώς τα μαθήματα που χρειάζεται να μάθουμε τώρα.
Σχετικά με τα μαθήματα που υπάρχουν σε μία σχέση: έχουμε δύο προσωπικότητες προγραμματισμένες διαφορετικά, με άλλες ανάγκες, άλλες σκέψεις, άλλες προσκολλήσεις και άλλες νοοτροπίες. Καθεμιά μοιάζει σαν ένα γρανάζι με πολλές γωνίες και καθώς αυτά τα γρανάζια προσπαθούν να λειτουργήσουν μαζί, οι γωνίες του ενός τρίβονται πάνω στις γωνίες του άλλου.
Εδώ έχουμε δύο πιθανότητες. Μπορούμε να σκληραίνουμε τις γωνίες και να δημιουργείται όλο και περισσότερη θερμότητα μέσα από την τριβή, δηλαδή σύγκρουση και ένταση. Μπορούμε όμως και να μαλακώνουμε τις γωνίες και η προσωπικότητα να γίνεται όλο και πιο στρογγυλή, πιο μαλακή, πιο ολοκληρωμένη. Οι γωνίες αυτές είναι οι γωνίες που έχουν ανάγκη να τριφτούν. Ο καθένας έχει διαφορετικές γωνίες που χρειάζεται να λειανθούν μέσα στη σχέση. Το πρόβλημα είναι ότι δεν επιλέγουμε το στρογγύλεμα των γωνιών, αλλά τη σκλήρυνση. Παίρνουμε την αντίθετη θέση και ξεκινάει ο πόλεμος μεταξύ μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου