Τα ηλιακά νετρίνα έχουν φέρει σε αμηχανία εδώ και καιρό τους φυσικούς με την παράξενη ικανότητά τους να μην εντοπίζονται , αφού τα δύο τρίτα των σωματιδίων φάντασμα εξαφανίζονται καθ ‘ οδόν από τον Ήλιο προς τη Γη. Τώρα, μια εκλεπτυσμένη εκδοχή ενός παλιού υπολογισμού προκαλεί σάλο με τον υπαινιγμό ότι οι ερευνητές υποτιμούσαν συστηματικά και τον αριθμό των αντι-νετρίνων – που παράγονται σε πειράματα στους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Μετρήσεις που έγιναν στο Παρατηρητήριο Νετρίνων Sudbury (SNO) στον Καναδά δείχνουν ότι μπήκαν νέα ερωτήματα για τα νετρίνα, τα πιο φευγαλέα σωματίδια του μικρόκοσμου.
Ένας καινούργιος υπολογισμός δείχνει ότι περίπου το 3% των αντινετρίνων έχουν χαθεί από τις πυρηνικές δοκιμές του αντιδραστήρα.
Το έλλειμμα θα μπορούσε να εξηγηθεί αν δεχθούμε ότι τα αντινετρίνα μετατρέπονται σε «άγονα αντινετρίνα», όπως αποκαλούνται αυτά τα οποία δεν είναι δυνατόν να ανιχνευθούν άμεσα, και τα οποία αποτελούν σαφείς αποδείξεις, για φαινόμενα πέρα από το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής.
Στη δεκαετία του 1960, ο φυσικός Ray Davis, εργαζόμενος σε μεγάλα βάθη στο ορυχείο χρυσού Homestake στη Νότια Ντακότα, διαπίστωσε ότι η ροή των ηλιακών νετρίνων που κτυπούν τη Γη ήταν το ένα τρίτο αυτής που προβλεπόταν από τους υπολογισμούς των πυρηνικών αντιδράσεων που συμβαίνουν στον ήλιο, από τον θεωρητικό φυσικό John Bahcall. Davis. Ο τελευταίος έλαβε αργότερα και το βραβείο Νόμπελ για τη συμβολή του στην αστροφυσική των νετρίνων.
Το αίνιγμα αυτό των άγονων νετρίνων θεωρήθηκε ότι επιλύθηκε το 2001, όταν στο SNO βρέθηκαν τα χαμένα δύο τρίτα με ένα εναλλακτικό τρόπο ανίχνευσης. Συγχρόνως δέχτηκαν οι φυσικοί ότι τα νετρίνα τελικώς έχουν μάζα, η οποία τους επιτρέπει να ταλαντεύονται ανάμεσα σε τρεις γεύσεις: του ηλεκτρονίου, του μιονίου και του ταυ. Ο Davis είχε εντοπιστεί τότε μόνο τα νετρίνα του ηλεκτρονίου και δεν υπολόγισε τα άλλα δύο είδη.
Τα πειράματα που μετρούν το ρυθμό της παραγωγής των αντινετρίνων από τη διάσπαση του ουρανίου και του πλουτωνίου, είχαν αποτελέσματα που σχεδόν ταίριαζαν με αυτή τη θεωρία. Όμως, ένας αναθεωρημένος υπολογισμός δείχνει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Μια ομάδα γάλλων φυσικών υπό τον Thierry Lasserre έθεσε ως στόχο να ελέγξει τις προβλέψεις του ρυθμού παραγωγής αντινετρίνο από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Στη νέα εκτίμησή τους ο ρυθμός παραγωγής είναι περίπου 3% μεγαλύτερος από ό,τι προηγουμένως είχε προβλεφθεί. Αυτό σημαίνει ότι πολλές γενιές πειραμάτων με νετρίνα και αντινετρίνα έχουν χάσει εν αγνοία τους ένα μικρό κλάσμα των σωματιδίων. "Ήταν έκπληξη για μας”, λέει ο Lasserre.
Το αποτέλεσμα μπορεί να αποδεικνύει ότι τα νετρίνα καθώς και τα αντινετρίνα ταλαντώνονται και προς ένα τέταρτο είδος νετρίνο ή αντινετρίνο, τη λεγόμενη «άγονη» έκδοση, που δεν αλληλεπιδρά με τη συνηθισμένη ύλη, λέει ο Carlo Giunti, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Τέλος ας αναφέρουμε πως κι άλλα πειράματα έχουν βρει στο παρελθόν στοιχεία για αυτά τα άγονα νετρίνα, όπως στο Los Alamos και στο Fermilab.
Μετρήσεις που έγιναν στο Παρατηρητήριο Νετρίνων Sudbury (SNO) στον Καναδά δείχνουν ότι μπήκαν νέα ερωτήματα για τα νετρίνα, τα πιο φευγαλέα σωματίδια του μικρόκοσμου.
Ένας καινούργιος υπολογισμός δείχνει ότι περίπου το 3% των αντινετρίνων έχουν χαθεί από τις πυρηνικές δοκιμές του αντιδραστήρα.
Το έλλειμμα θα μπορούσε να εξηγηθεί αν δεχθούμε ότι τα αντινετρίνα μετατρέπονται σε «άγονα αντινετρίνα», όπως αποκαλούνται αυτά τα οποία δεν είναι δυνατόν να ανιχνευθούν άμεσα, και τα οποία αποτελούν σαφείς αποδείξεις, για φαινόμενα πέρα από το καθιερωμένο μοντέλο της σωματιδιακής φυσικής.
Στη δεκαετία του 1960, ο φυσικός Ray Davis, εργαζόμενος σε μεγάλα βάθη στο ορυχείο χρυσού Homestake στη Νότια Ντακότα, διαπίστωσε ότι η ροή των ηλιακών νετρίνων που κτυπούν τη Γη ήταν το ένα τρίτο αυτής που προβλεπόταν από τους υπολογισμούς των πυρηνικών αντιδράσεων που συμβαίνουν στον ήλιο, από τον θεωρητικό φυσικό John Bahcall. Davis. Ο τελευταίος έλαβε αργότερα και το βραβείο Νόμπελ για τη συμβολή του στην αστροφυσική των νετρίνων.
Το αίνιγμα αυτό των άγονων νετρίνων θεωρήθηκε ότι επιλύθηκε το 2001, όταν στο SNO βρέθηκαν τα χαμένα δύο τρίτα με ένα εναλλακτικό τρόπο ανίχνευσης. Συγχρόνως δέχτηκαν οι φυσικοί ότι τα νετρίνα τελικώς έχουν μάζα, η οποία τους επιτρέπει να ταλαντεύονται ανάμεσα σε τρεις γεύσεις: του ηλεκτρονίου, του μιονίου και του ταυ. Ο Davis είχε εντοπιστεί τότε μόνο τα νετρίνα του ηλεκτρονίου και δεν υπολόγισε τα άλλα δύο είδη.
Τα πειράματα που μετρούν το ρυθμό της παραγωγής των αντινετρίνων από τη διάσπαση του ουρανίου και του πλουτωνίου, είχαν αποτελέσματα που σχεδόν ταίριαζαν με αυτή τη θεωρία. Όμως, ένας αναθεωρημένος υπολογισμός δείχνει ότι δεν είναι έτσι τα πράγματα. Μια ομάδα γάλλων φυσικών υπό τον Thierry Lasserre έθεσε ως στόχο να ελέγξει τις προβλέψεις του ρυθμού παραγωγής αντινετρίνο από τους πυρηνικούς αντιδραστήρες.
Στη νέα εκτίμησή τους ο ρυθμός παραγωγής είναι περίπου 3% μεγαλύτερος από ό,τι προηγουμένως είχε προβλεφθεί. Αυτό σημαίνει ότι πολλές γενιές πειραμάτων με νετρίνα και αντινετρίνα έχουν χάσει εν αγνοία τους ένα μικρό κλάσμα των σωματιδίων. "Ήταν έκπληξη για μας”, λέει ο Lasserre.
Το αποτέλεσμα μπορεί να αποδεικνύει ότι τα νετρίνα καθώς και τα αντινετρίνα ταλαντώνονται και προς ένα τέταρτο είδος νετρίνο ή αντινετρίνο, τη λεγόμενη «άγονη» έκδοση, που δεν αλληλεπιδρά με τη συνηθισμένη ύλη, λέει ο Carlo Giunti, ένας φυσικός στο Πανεπιστήμιο του Τορίνο. Τέλος ας αναφέρουμε πως κι άλλα πειράματα έχουν βρει στο παρελθόν στοιχεία για αυτά τα άγονα νετρίνα, όπως στο Los Alamos και στο Fermilab.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου