"Είναι εύκολο να δει κανείς τα σφάλματα των άλλων, μα δύσκολο να δει τα δικά του. Καθένας δείχνει τα σφάλματα των άλλων σα σκύβαλο που το πηγαινοφέρνει ο άνεμος, μα κρύβει τα δικά του, όπως ο πανούργος παίχτης κρύβει τα ζάρια του".
Αυτός που ενισχύει το εγώ του, ψάχνει συνεχώς επιβεβαίωση στους άλλους, και τους παρουσιάζει τα πράγματα μέσα από μια ωραία προοπτική, την προοπτική που εξυπηρετεί το εγώ. Δεν είναι έτοιμος ν’ ακούσει, γιατί δεν μπορεί να παραμερίσει το εγώ του, το έχει τοποθετήσει στο πιο ψηλό βάθρο.
«Αν ένας άνθρωπος βλέπει τις αμαρτίες των άλλων και διαρκώς σκέφτεται τα λάθη τους, οι δικές του αμαρτίες πληθαίνουν διαρκώς και βρίσκεται μακριά απ’ το τέλος των σφαλμάτων του».
Αυτοί που θεωρούν ότι είναι καλοί, ποτέ δεν θα κάνουν ένα βήμα προς την αυτομεμψία, ποτέ δεν θα κάνουν ένα βήμα στο να γίνουν καλύτεροι. Αυτοί που θεωρούν τον εαυτό τους καλό και αλάνθαστο, εύκολα θα θεωρήσουν το κακό για κάποιον άλλο και έτσι θα τον κατακρίνουν. Όσοι δεν θέλουν ν’ αλλάξουν, δεν θα αυτοεξεταστούν ποτέ. Θα θελήσουν να μείνουν στην «ελαφρότητα» των απόψεών τους. Αυτές δε, πηγάζουν από την προσκόλληση στις εφήμερες απολαύσεις. Όσοι έχουν βιώσει το «εξωπραγματικά πραγματικό» είναι πέρα απ’ το καλό και απ’ το κακό, και τον δυϊσμό του νου, γιατί βιώνουν την αλήθεια, δηλαδή την πραγματικότητα όπως αυτή είναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου