ΘΟΥΚ 7.32.1–7.33.6
Ενισχύσεις σε Αθηναίους και Συρακουσίους – Άφιξη Δημοσθένη και Ευρυμέδοντα στη Σικελία
Ο Θουκυδίδης επανήλθε και αναφέρθηκε στις πράξεις των Θρακών που δεν είχαν προλάβει να ενισχύσουν το στράτευμα του Δημοσθένη, επειδή έφτασαν στην Αθήνα μετά την αναχώρησή του (βλ. και ΘΟΥΚ 7.27.1–7.28.4). Στο μεταξύ στην Κέρκυρα, τελευταίο σταθμό του Δημοσθένη πριν από τον απόπλου για τη Σικελία, έφτασε ο Ευρυμέδοντας, που επέστρεψε από τη Σικελία, μεταφέροντας την είδηση της άλωσης του Πλημμυρίου.
[7.32.1] Οἱ δ’ ἐκ τῶν Συρακουσῶν τότε μετὰ τὴν τοῦ Πλημμυρίου
ἅλωσιν πρέσβεις οἰχόμενοι ἐς τὰς πόλεις ἐπειδὴ ἔπεισάν
τε καὶ ξυναγείραντες ἔμελλον ἄξειν τὸν στρατόν, ὁ Νικίας
προπυθόμενος πέμπει ἐς τῶν Σικελῶν τοὺς τὴν δίοδον ἔχοντας
καὶ σφίσι ξυμμάχους, Κεντόριπάς τε καὶ Ἀλικυαίους καὶ
ἄλλους, ὅπως μὴ διαφρήσωσι τοὺς πολεμίους, ἀλλὰ ξυστρα-
φέντες κωλύσωσι διελθεῖν· ἄλλῃ γὰρ αὐτοὺς οὐδὲ πειράσειν·
Ἀκραγαντῖνοι γὰρ οὐκ ἐδίδοσαν διὰ τῆς ἑαυτῶν ὁδόν.
[7.32.2] πορευομένων δ’ ἤδη τῶν Σικελιωτῶν οἱ Σικελοί, καθάπερ
ἐδέοντο οἱ Ἀθηναῖοι, ἐνέδραν τινὰ τριχῇ ποιησάμενοι, ἀφυ-
λάκτοις τε καὶ ἐξαίφνης ἐπιγενόμενοι διέφθειραν ἐς ὀκτακο-
σίους μάλιστα καὶ τοὺς πρέσβεις πλὴν ἑνὸς τοῦ Κορινθίου
πάντας· οὗτος δὲ τοὺς διαφυγόντας ἐς πεντακοσίους καὶ
χιλίους ἐκόμισεν ἐς τὰς Συρακούσας. [7.33.1] καὶ περὶ τὰς αὐτὰς
ἡμέρας καὶ οἱ Καμαριναῖοι ἀφικνοῦνται αὐτοῖς βοηθοῦντες,
πεντακόσιοι μὲν ὁπλῖται, τριακόσιοι δὲ ἀκοντισταὶ καὶ τοξόται
τριακόσιοι. ἔπεμψαν δὲ καὶ οἱ Γελῷοι ναυτικόν τε ἐς πέντε
ναῦς καὶ ἀκοντιστὰς τετρακοσίους καὶ ἱππέας διακοσίους.
[7.33.2] σχεδὸν γάρ τι ἤδη πᾶσα ἡ Σικελία πλὴν Ἀκραγαντίνων
(οὗτοι δ’ οὐδὲ μεθ’ ἑτέρων ἦσαν), οἱ δ’ ἄλλοι ἐπὶ τοὺς
Ἀθηναίους μετὰ τῶν Συρακοσίων οἱ πρότερον περιορώμενοι
ξυστάντες ἐβοήθουν.
[7.33.3] Καὶ οἱ μὲν Συρακόσιοι, ὡς αὐτοῖς τὸ ἐν τοῖς Σικελοῖς
πάθος ἐγένετο, ἐπέσχον τὸ εὐθέως τοῖς Ἀθηναίοις ἐπιχειρεῖν·
ὁ δὲ Δημοσθένης καὶ Εὐρυμέδων, ἑτοίμης ἤδη τῆς στρατιᾶς
οὔσης ἔκ τε τῆς Κερκύρας καὶ ἀπὸ τῆς ἠπείρου, ἐπεραιώθησαν
ξυμπάσῃ τῇ στρατιᾷ τὸν Ἰόνιον ἐπ’ ἄκραν Ἰαπυγίαν· [7.33.4] καὶ
ὁρμηθέντες αὐτόθεν κατίσχουσιν ἐς τὰς Χοιράδας νήσους
Ἰαπυγίας, καὶ ἀκοντιστάς τέ τινας τῶν Ἰαπύγων πεντήκοντα
καὶ ἑκατὸν τοῦ Μεσσαπίου ἔθνους ἀναβιβάζονται ἐπὶ τὰς
ναῦς, καὶ τῷ Ἄρτᾳ, ὅσπερ καὶ τοὺς ἀκοντιστὰς δυνάστης
ὢν παρέσχετο αὐτοῖς, ἀνανεωσάμενοί τινα παλαιὰν φιλίαν
ἀφικνοῦνται ἐς Μεταπόντιον τῆς Ἰταλίας. [7.33.5] καὶ τοὺς Με-
ταποντίους πείσαντες κατὰ τὸ ξυμμαχικὸν ἀκοντιστάς τε
ξυμπέμπειν τριακοσίους καὶ τριήρεις δύο καὶ ἀναλαβόντες
ταῦτα παρέπλευσαν ἐς Θουρίαν. καὶ καταλαμβάνουσι νεωστὶ
στάσει τοὺς τῶν Ἀθηναίων ἐναντίους ἐκπεπτωκότας· [7.33.6] καὶ
βουλόμενοι τὴν στρατιὰν αὐτόθι πᾶσαν ἁθροίσαντες εἴ τις
ὑπελέλειπτο ἐξετάσαι, καὶ τοὺς Θουρίους πεῖσαι σφίσι
ξυστρατεύειν τε ὡς προθυμότατα καί, ἐπειδήπερ ἐν τούτῳ
τύχης εἰσί, τοὺς αὐτοὺς ἐχθροὺς καὶ φίλους τοῖς Ἀθη-
ναίοις νομίζειν, περιέμενον ἐν τῇ Θουρίᾳ καὶ ἔπρασσον
ταῦτα.
***
[7.32.1] Τον ίδιο καιρό, οι πρέσβεις που είχανε φύγει από τις Συρακούσες αφού κυριεύτηκε το Πλημύριο, και πάει στις διάφορες πολιτείες, τις έπεισαν να συμμαχήσουνε μαζί τους, κι αφού μάζεψαν κάμποσο στρατό, ετοιμάζονταν να τον οδηγήσουνε στις Συρακούσες· το 'μαθε ο Νικίας πριν ξεκινήσουν, και μήνυσε στους Σικελούς που κατοικούσανε στα περάσματα, και που ήτανε σύμμαχοι των Αθηναίων τους Κεντόριπες και τους Αλικαίους και μερικούς άλλους, να μην επιτρέψουνε στους εχτρούς να περάσουν, αλλά να συγκεντρωθούν για να τους εμποδίσουν· γιατί από άλλο δρόμο ούτε θα δοκίμαζαν να πάνε, αφού οι Ακραγαντίνοι δεν τους έδιναν την άδεια να διασχίσουν το έδαφός τους. [7.32.2] Ενώ λοιπόν οι Σικελιώτες βρίσκονταν κι όλας στο δρόμο, τους έστησαν οι Σικελοί καρτέρι, όπως τους είχαν παρακαλέσει οι Αθηναίοι και πέφτοντας απάνω τους ξαφνικά εκεί που δε φυλάγονταν, σκότωσαν κάπου οχτακόσιους, καθώς κι όλους τους πρέσβεις, εξόν από ένα Κορίνθιο· αυτός κατάφερε να οδηγήσει όσους γλύτωσαν, που ήταν απάνω–κάτω χίλιοι πεντακόσιοι, στις Συρακούσες.
[7.33.1] Την ίδια σχεδόν εβδομάδα έφτασαν ενισχύσεις από την Καμάρινα, πεντακόσιοι βαριά αρματωμένοι στρατιώτες, κι από τρακόσιοι ακοντιστές και σφεντονήτες· έστειλαν βοήθεια και οι Γελώοι για το ναυτικό, πέντε καράβια, και τετρακόσιους ακοντιστές και διακόσιους καβαλλάρηδες. [7.33.2] Κόντευε τώρα ολόκληρη η Σικελία (εκτός από τους Ακραγαντίνους που δεν είχαν συμμαχήσει με κανέναν από τους δύο) όλοι οι άλλοι όμως, που κοίταζαν προτήτερα γύρω τους μ' επιφύλαξη να ιδούν πού θα έκλινε η νίκη, συσπειρώθηκαν τώρα μαζί με τους Συρακουσίους και τους ενίσχυαν ενάντια στους Αθηναίους.
[7.33.3] Οι Συρακούσιοι πάλι, όταν έπαθαν τη συμφορά στη χώρα των Σικελών, συγκρατήθηκαν και δεν πήγαν κατ' ευθείαν να χτυπήσουν τους Αθηναίους· κι ο Δημοσθένης κι ο Ευρυμέδων, που τους ήταν τώρα έτοιμος ο στρατός, τόσο από την Κέρκυρα όσο κι από την απέναντι στεριά, διέσχισαν το Ιόνιο πέλαγος με ολόκληρο το εκστρατευτικό σώμα κ' έφτασαν στο ακρωτήρι την Ιαπυγία· [7.33.4] ξεκινώντας ύστερα από κει, πήγαν κι άραξαν στα νησιά Χοιράδες, που ανήκουνε στην Ιαπυγία, μπάρκαραν κάπου εκατόν πενήντα Ιάπυγες ακοντιστές της Μεσσαπίας φυλής κι ανανέωσαν κάποια παλιά συνθήκη φιλίας με τον Άρτα, που όντας αρχηγός τους, τους προμήθεψε και τους ακοντιστές, κ' ύστερα έφυγαν και πήγαν στο Μεταπόντιο της Ιταλίας. [7.33.5] Κ' έπεισαν τους Μεταποντίους, σύμφωνα με την παλιά συμμαχία, να στείλουνε μαζί τους τρακόσιους ακοντιστές και δυο πολεμικά· κι αφού τα παρέλαβαν κι αυτά, αρμένισαν γιαλό–γιαλό, ώσπου έφτασαν στους Θουρίους· εκεί βρήκαν πως είχε τελευταία γίνει εσωτερική επανάσταση, που είχε ανατρέψει όσους εναντιώνονταν στους Αθηναίους· [7.33.6] κ' επειδή ήθελαν, μαζεύοντας ολόκληρο το στράτευμα επί τόπου, να ιδούν, κάνοντας επιθεώρηση, αν είχε μείνει κανείς πίσω, καθώς και να πείσουν τους Θουρίους να πάρουνεμέρος στην εκστρατεία με όσο γινόταν περισσότερο ζήλο, και μια και τα πράματα είχανε γυρίσει κατά τύχη με το μέρος τους, να κάνουν τους Θουρίους να συνάψουν ολοκληρωτική συμμαχία με τους Αθηναίους, να 'χουν δηλαδή τους ίδιους φίλους και τους ίδιους εχτρούς, έμεναν εκεί κ' έβαλαν μπρος αυτές τις ενέργειες.
[7.32.1] Τον ίδιο καιρό, οι πρέσβεις που είχανε φύγει από τις Συρακούσες αφού κυριεύτηκε το Πλημύριο, και πάει στις διάφορες πολιτείες, τις έπεισαν να συμμαχήσουνε μαζί τους, κι αφού μάζεψαν κάμποσο στρατό, ετοιμάζονταν να τον οδηγήσουνε στις Συρακούσες· το 'μαθε ο Νικίας πριν ξεκινήσουν, και μήνυσε στους Σικελούς που κατοικούσανε στα περάσματα, και που ήτανε σύμμαχοι των Αθηναίων τους Κεντόριπες και τους Αλικαίους και μερικούς άλλους, να μην επιτρέψουνε στους εχτρούς να περάσουν, αλλά να συγκεντρωθούν για να τους εμποδίσουν· γιατί από άλλο δρόμο ούτε θα δοκίμαζαν να πάνε, αφού οι Ακραγαντίνοι δεν τους έδιναν την άδεια να διασχίσουν το έδαφός τους. [7.32.2] Ενώ λοιπόν οι Σικελιώτες βρίσκονταν κι όλας στο δρόμο, τους έστησαν οι Σικελοί καρτέρι, όπως τους είχαν παρακαλέσει οι Αθηναίοι και πέφτοντας απάνω τους ξαφνικά εκεί που δε φυλάγονταν, σκότωσαν κάπου οχτακόσιους, καθώς κι όλους τους πρέσβεις, εξόν από ένα Κορίνθιο· αυτός κατάφερε να οδηγήσει όσους γλύτωσαν, που ήταν απάνω–κάτω χίλιοι πεντακόσιοι, στις Συρακούσες.
[7.33.1] Την ίδια σχεδόν εβδομάδα έφτασαν ενισχύσεις από την Καμάρινα, πεντακόσιοι βαριά αρματωμένοι στρατιώτες, κι από τρακόσιοι ακοντιστές και σφεντονήτες· έστειλαν βοήθεια και οι Γελώοι για το ναυτικό, πέντε καράβια, και τετρακόσιους ακοντιστές και διακόσιους καβαλλάρηδες. [7.33.2] Κόντευε τώρα ολόκληρη η Σικελία (εκτός από τους Ακραγαντίνους που δεν είχαν συμμαχήσει με κανέναν από τους δύο) όλοι οι άλλοι όμως, που κοίταζαν προτήτερα γύρω τους μ' επιφύλαξη να ιδούν πού θα έκλινε η νίκη, συσπειρώθηκαν τώρα μαζί με τους Συρακουσίους και τους ενίσχυαν ενάντια στους Αθηναίους.
[7.33.3] Οι Συρακούσιοι πάλι, όταν έπαθαν τη συμφορά στη χώρα των Σικελών, συγκρατήθηκαν και δεν πήγαν κατ' ευθείαν να χτυπήσουν τους Αθηναίους· κι ο Δημοσθένης κι ο Ευρυμέδων, που τους ήταν τώρα έτοιμος ο στρατός, τόσο από την Κέρκυρα όσο κι από την απέναντι στεριά, διέσχισαν το Ιόνιο πέλαγος με ολόκληρο το εκστρατευτικό σώμα κ' έφτασαν στο ακρωτήρι την Ιαπυγία· [7.33.4] ξεκινώντας ύστερα από κει, πήγαν κι άραξαν στα νησιά Χοιράδες, που ανήκουνε στην Ιαπυγία, μπάρκαραν κάπου εκατόν πενήντα Ιάπυγες ακοντιστές της Μεσσαπίας φυλής κι ανανέωσαν κάποια παλιά συνθήκη φιλίας με τον Άρτα, που όντας αρχηγός τους, τους προμήθεψε και τους ακοντιστές, κ' ύστερα έφυγαν και πήγαν στο Μεταπόντιο της Ιταλίας. [7.33.5] Κ' έπεισαν τους Μεταποντίους, σύμφωνα με την παλιά συμμαχία, να στείλουνε μαζί τους τρακόσιους ακοντιστές και δυο πολεμικά· κι αφού τα παρέλαβαν κι αυτά, αρμένισαν γιαλό–γιαλό, ώσπου έφτασαν στους Θουρίους· εκεί βρήκαν πως είχε τελευταία γίνει εσωτερική επανάσταση, που είχε ανατρέψει όσους εναντιώνονταν στους Αθηναίους· [7.33.6] κ' επειδή ήθελαν, μαζεύοντας ολόκληρο το στράτευμα επί τόπου, να ιδούν, κάνοντας επιθεώρηση, αν είχε μείνει κανείς πίσω, καθώς και να πείσουν τους Θουρίους να πάρουνεμέρος στην εκστρατεία με όσο γινόταν περισσότερο ζήλο, και μια και τα πράματα είχανε γυρίσει κατά τύχη με το μέρος τους, να κάνουν τους Θουρίους να συνάψουν ολοκληρωτική συμμαχία με τους Αθηναίους, να 'χουν δηλαδή τους ίδιους φίλους και τους ίδιους εχτρούς, έμεναν εκεί κ' έβαλαν μπρος αυτές τις ενέργειες.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου