Αλήθεια

Η Οντολογία μπορεί να θεμελιωθεί μόνο μέσω της Συνείδησης – Αναφέρεται στο Είναι, στην Αντικειμενική Πραγματικότητα, κάθε ύπαρξης. Η Μεταφυσική (σαν Εφαρμοσμένη Οντολογία) είναι Αναζήτηση του Είναι μέσα στην Συνείδηση, πέραν του εγώ, της νόησης, των αισθήσεων...

Η Θρησκεία είναι Βίωση του Είναι, της Αντικειμενικής Πραγματικότητας της Ύπαρξης κι όχι θεωρίες ή απλοϊκές δραστηριότητες... (ορθοδοξία ή ορθοπραξία)

Η Αλήθεια Είναι «Εδώ», μέσα μας, όχι εκεί, στην νόηση, ή στον κόσμο...

Κάθε θρησκεία αναζητά την Αντικειμενική Πραγματικότητα, που περιγράψαμε πιο πάνω... Όλες οι ιστορικές θρησκείες προσπαθούν να προσεγγίσουν Αυτή Την Αντικειμενική Πραγματικότητα που περιγράψαμε... Μπορούμε να το αποδείξουμε...

Οι θρησκείες είναι ιστορικά φαινόμενα με πολλές διαστάσεις... Αυτοί που δικαιούνται όμως να μιλούν εξ’ ονόματος μίας θρησκείας, είναι αυτοί που γνωρίζουν σε βάθος και σε πλάτος την διδασκαλία, που Βιώνουν την Αλήθεια της, που προσεγγίζουν το «αντικείμενό» της, που τελειώνονται μέσω της διαδικασίας της, που φτάνουν σε Αυτό που η θρησκεία τους αντιλαμβάνεται σαν Ύστατη Πραγματικότητα... όχι οι κάθε είδους επαγγελματίες, ιερείς, ιεροκήρυκες, ιεραπόστολοι, οι κατ’ όνομα πιστοί, και το πλήθος που ακολουθεί... Όλοι λοιπόν οι «αληθινοί πιστοί», όλων των θρησκειών, προσανατολίζονται προς την Αντικειμενική Πραγματικότητα, που περιγράψαμε... Ας το αποδείξουμε...

Ο «αληθινός βουδιστής» φτάνει (τρόπος του λέγειν)... αφού έχει εξαλείψει διαδοχικά, μέσω των ρούπα-ντυάνα, τα σάμτζνα, σαμσκάρα, βιτζνάνα (τρεις βαθμίδες), κι αφού έχει ξεπεράσει διαδοχικά, μέσω των αρούπα-ντυάνα (σαμαπάττι), τις περιοχές του «παγκόσμιου, εσωτερικού, διαστήματος» (τρεις βαθμίδες)... στο Νιρβάνα, την τελική βαθμίδα, που είναι εξάλειψη της προσωπικής ύπαρξης, το Μπούντι, η Πλήρης Αντίληψη... Αυτό που αποκαλύπτεται είναι η Αντικειμενική Πραγματικότητα που στηρίζει όλα τα φαινόμενα... (Αυτό είναι το Σουνυάτα της σχολής Σουνιαβάντα, το Ταθάτα της σχολής Γιογκακάρα, το Ντάρμαντάτου της σχολής Αβαταμσάκα, το Μπούντι (το Γου-σιν) της σχολής Ζεν, το ΝτάρμαΚάγια του Θιβετανικού Βουδισμού, )...

Ο «αληθινός οπαδός της ΑντβάιταΒεδάντα», αντιλαμβάνεται, μέσω της Τζνάνα Γιόγκα (ντυάνα), κι αφού εξαντλήσει της λειτουργίες των μάνας, μπούντι, αχαμκάρα, ότι πέρα από τον παγκόσμιο χαρακτήρα του άτμαν (τρεις βαθμίδες) βρίσκεται η Αχανής Ουσία του Βράχμαν, η Απόλυτη Ενότητα του Είναι... Αυτό που αποκαλύπτεται είναι η Αντικειμενική Πραγματικότητα που στηρίζει τα πάντα...

Ο «αληθινός μύστης» της Ελληνικής θρησκείας «ανυψώνεται» μέσω της κυριαρχίας των δυνάμεων μέσα του, που αντιστοιχούν και σχετίζονται με τις κοσμικές λειτουργίες του Είναι (τους «θεούς»), στα επίπεδα του κόσμου, ως την Αρχή των πάντων (την Γαία, που είναι η κατανοητή όψη του Χάους)... Σε αυτή την πορεία θα πρέπει να βιώσει την απεραντοσύνη του Παγκόσμιου Πνεύματος (Ουρανός, Κρόνος Ζεύς)... αφού έχει ξεπεράσει τις νοητικές διαδικασίες (Αθηνά, Απόλλων-Άρτεμις, Ερμής)... έχοντας εξαγνίσει προηγουμένως τις ζωογόνες δυνάμεις (Αφροδίτη, Ήφαιστος, Άρης)... και το σώμα (Δήμητρα, Περσεφόνη)... Η «Αρχέγονη Γαία» αποκαλύπτεται μέσα στο ον σαν η Αντικειμενική Πραγματικότητα από την Οποία πηγάζουν όλα (Αυτό είναι το Αγαθόν του Πλάτωνα, το «τελείως είναι», που είναι επέκεινα της παγκόσμιας ουσίας. Αυτό είναι το Ένα του Πλωτίνου)...

Ο «αληθινός χριστιανός» (από την ορθόδοξη άποψη), που γνωρίζει την χριστιανική κοσμοθεωρία και βιώνει την χριστιανική αλήθεια, ακολουθεί την παράδοση των ιερών νηπτικών... Μέσω της καθαράς προσευχής φτάνει στην τέλεια αμορφία του νου (ο νους καθίσταται «ανείδεος», «ασχημάτιστος», «άμορφος»)... ενώ τα τρία είδη λογισμών, έχουν ξεπεραστεί σε ένα κατώτερο επίπεδο της πνευματικής άσκησης... Αυτή η κατάσταση της αμορφίας του νου, είναι προϋπόθεση της άμεσης βίωσης, της άμεσης γνώσης του Θεού (αυτή η γνώση είναι «υπέρ νουν»)... Ο Θεός Αποκαλύπτεται Εντός του νου σαν η Αντικειμενική Πραγματικότητα (που Υπερβαίνει, λόγω της Φύσης Της, τον νου), που στηρίζει τα πάντα...

Ο «αληθινός ισλαμιστής» (που ακολουθεί την παράδοση των Σούφι), φτάνει μέσω του Φανά, φώτισης των λατάιφ (που είναι, μιλώντας απλά, η διευθέτηση-μεταμόρφωση των λειτουργιών του Είναι, του ανθρώπινου είναι) στο Φανά φι ‘λλαχ... Ο Αλλάχ, αποκαλύπτεται σαν η Αντικειμενική Πραγματικότητα που στηρίζει τα πάντα...

Σε τελευταία ανάλυση, όλες οι θρησκείες (όπως βιώνονται από τους αληθινούς πιστούς τους), μιλούν για την Ίδια Αντικειμενική Πραγματικότητα... Οι περιγραφές αλλάζουν, οι τρόποι προσέγγισης περιγράφονται διαφορετικά, αλλά τελικά μιλάμε πάντα για το ίδιο πράγμα...

Η Αντικειμενική Πραγματικότητα Είναι Μία. Η «ανθρώπινη φύση» λειτουργεί σε όλους το ίδιο. Μπορούμε να Βιώσουμε την Αντικειμενική Πραγματικότητα από παράλληλους δρόμους (που έχουν ομοιότητες και διαφορές), αλλά τελικά φτάνουμε στο ίδιο αντικειμενικό αποτέλεσμα...

Είτε χαράξουμε δικό μας δρόμο (κι αυτό μπορεί να γίνει αμέτρητες φορές, από αμέτρητους ανθρώπους), είτε ακολουθήσουμε κάποια παραδοσιακή θρησκεία, ή φιλοσοφία, φτάνουμε πάντα στην Ίδια Πραγματικότητα, στην Βίωση του Είναι (ή του Μη-Είναι), Εντός της Συνείδησης, σαν Αντικειμενικής Πραγματικότητας...

Αυτή η Εμπειρία, είναι απλά μία Διαπλάτυνση της Συνείδησης, πέρα από το περιορισμένο εγώ, είναι Πλήρης Αντίληψη... Έτσι λειτουργούμε με πλήρη συνειδητότητα μέσα στους χώρους ύπαρξης, στις σχέσεις μας με τους συνανθρώπους μας, στο φυσικό περιβάλλον...

Διαλύει τελικά ο Λόγος την πλάνη;

Ο Λόγος επιβάλλεται στην πλάνη, αυτό είναι προφανές. Το απέδειξε η πνευματική ιστορία της ανθρωπότητας, το απέδειξε η αναγέννηση των Ιώνων φιλοσόφων και η Αναγέννηση στην Ευρώπη τον 15ο αιώνα, το πρόβλημα είναι πως δεν την διαλύει αυτόματα. Τέτοιες συνειδησιακές αλλαγές στον άνθρωπο δεν γίνονται από την μια μέρα στην άλλη, θέλουν βάθος χρόνου και μάλιστα σε επίπεδο κοινωνίας αρκετές γενιές.

Ο άνθρωπος είναι έλλογο ον και θέλει δεν θέλει το λογικό του, ο νους του, δουλεύει σε κάποιον βαθμό, άσχετα αν οι θρησκείες προσπαθούν στον τομέα αυτό να τον αποκοιμήσουν, να τον διαστρεβλώσουν. Αυτό το βλέπουμε ήδη από κάποιους που έχουν αλλάξει άποψη, πολύ ή λίγο.

Όταν όμως τα στοιχεία είναι συντριπτικά κατά της άποψής σου, κάτι πρέπει να κάνεις.

Τί γίνεται συνήθως και η διαδικασία αλλαγής αργεί και αυτό γίνεται τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και σε επίπεδο θρησκείας; Το φαινόμενο της γνωστικής ασυμφωνίας ή η ψυχολογία της αυταπάτης είναι αυτό που δρα και αντιστέκεται στον Λόγο. Εν ολίγοις όταν πιστεύεις ακράδαντα μια θεώρηση ή μία ιδεοληψία, ακόμα και να σου έρθουν ατράνταχτα επιχειρήματα ότι η θεώρησή σου είναι λάθος, δεν το δέχεσαι και αν δεν μπορείς τα στοιχεία να τα ανατρέψεις κάτι που φυσικά το προσπαθείς αρχικά, διαμορφώνεις την θεώρησή σου με τέτοιο τρόπο, ώστε να φαίνεται πως συμβαδίζει τελικά με τα στοιχεία και δεν είναι λάθος όπως νομίζουν οι άλλοι. Εδώ το βασικό μέσο είναι η νέα Ερμηνεία των παλαιών ιδεοληψιών.

Αυτή είναι η ζωή που μας αρμόζει... Ας την ζήσουμε!

ΔΕΣ: 

Περί του πνευματικού πατερικού βιώματος

Πίστη, βίωμα και εμπειρία

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΑ: Η Θρησκευτική Αντίληψη