Ελπίζεις να συναντήσεις απίστευτα ενδιαφέροντες ανθρώπους στη ζωή σου, αλλά προτιμάς να ανοίξει η γη να σε καταπιεί από το να μιλήσεις σε έναν άγνωστο.Θέλεις να ξεκινήσεις την επιχείρηση που ονειρευόσουν, αλλά η πολυπλοκότητα των διαδικασιών σού «δένει» τα χέρια.
Το να κάνεις μία παρουσίαση σε έναν πελάτη, μπροστά στο αφεντικό σου, ξέρεις ότι μπορεί να αναβάθμιζε τη φήμη σου, αλλά φοβάσαι μήπως πεις τη λάθος ατάκα.
Περιπτώσεις όπως αυτές, ουσιαστικές και σημαντικές μακροπρόθεσμα, σενάρια τρόμου βραχυπρόθεσμα, είναι πολύ συνηθισμένες. Και φυσικά, η ευκολότερη αντίδραση είναι η αποφυγή.
Αυτό που έχω μάθει τα τελευταία τρία χρόνια, είναι ότι οι φοβερά ενδιαφέρουσες στιγμές, αυτές που σε εξιτάρουν και σε πάνε κάποια μέτρα (μπορεί και χιλιόμετρα) πιο μπροστά δεν ‘προκύπτουν’. Δημιουργούνται. Έξω από τη “ζώνη της άνεσής μας”.
Ό,τι κι αν έχω δοκιμάσει στη ζωή μου, συνειδητοποίησα ότι η αλλαγή που πάντα επιθυμούσα συνέβαινε μόνο όταν κάθε μέρα έκανα κάτι διαφορετικό, κάτι που δεν είχα δοκιμάσει πριν και που δοκίμαζε κι αυτό τα δικά μου όρια.
Κατάλαβα, επίσης, ότι μόλις αντιληφθείς τι είναι αυτό που θέλεις να αποκτήσεις στη ζωή σου, τότε μπορείς να ξεπεράσεις το φόβο και την ανασφάλεια και να κινηθείς προς την κατεύθυνση που θα σε οδηγήσει σε αυτό που θέλεις.
Η ζώνη της άνεσής σου, είναι το πιο επικίνδυνο μέρος για να ζεις.
Η ζώνη της άνεσής μας, είναι σαν ένα φόντο στη ζωή μας. Ένα σκηνικό στο οποίο παίζουμε, χωρίς να δίνουμε σημασία σε αυτό. Δεν ξέρουμε καν πως βρεθήκαμε εκεί.
Όσο όμως κι αν βολευόμαστε σε αυτό το σκηνικό, ως άνθρωποι, νιώθουμε πιο ευτυχισμένοι όταν προκαλούμε τους εαυτούς μας και εξελισσόμαστε. Και όταν δεσμευόμαστε να κάνουμε μικρά βήματα καθημερινά, προς την εξέλιξη, ανακαλύπτουμε τέσσερα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα:
1. Ακόμα και να είσαι στο “σωστό” δρόμο, συνεχίζεις να αμφιβάλλεις για σένα.
Ίσως να πιστεύεις κι εσύ ότι ο φόβος είναι ένας καλός προστάτης, αυτός που θα σε ‘προειδοποιήσει’ ότι είσαι στο λάθος δρόμο. Κάθε φορά που αποφάσιζα για ένα βήμα έξω από τη ζώνη της άνεσής μου ο φόβος ερχόταν με τις χιλιάδες ερωτήσεις του.
Είμαι αρκετά δυνατή για να κάνω αυτό που θέλω μόνη μου;
Αν φύγω από εδώ θα έχω φίλους εκεί που θα πάω;
Θα τα καταφέρω οικονομικά;Είχα διαβάσει μία φράση, από το συγγραφέα Jon Acuff, που θα έλεγα ότι συνοψίζει αυτό που ένιωθα πριν κάθε τέτοιο βήμα. «Ποτέ δεν θα είμαστε αρκετά γενναίοι να κάνουμε αυτό που πρέπει να κάνουμε στη συνέχεια».
Ακόμη και όταν βρίσκεσαι στο σωστό δρόμο, θα εξακολουθείς να φοβάσαι και να αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου.
Όταν έρχεται ο φόβος, σημαίνει ότι η μισή μάχη έχει ήδη κερδιθεί. Δεν έχει σημασία το μέγεθος του άλματος - μικρό ή μεγάλο. Από το να μιλήσεις σε έναν άγνωστο, έως να ζητήσεις με θάρρος αύξηση από το αφεντικό σου, η αμφιβολία και ο φόβος είναι πάντα πολύ κοντά, ειδικά όταν είσαι στο ‘σωστό’ δρόμο.
Και χρειάζεται εξάσκηση για να αποδεχτείς αυτήν την πραγματικότητα.
Κάποτε ένα τέτοιο σημάδι με οδηγούσε προς τα πίσω. Τώρα ξέρω ότι είναι το πράσινο φως που περιμένω για να συνεχίσω. Συνειδητοποιώ καθημερινά, ότι οι αποφάσεις που αλλάζουν τη ζωή μας, είναι αυτές που μας κάνουν να χάσουμε τον ύπνο μας και αυτό δεν πειράζει καθόλου.
Πώς θα άλλαζε η ζωή σου αν έβλεπες την αμφιβολία και το φόβο σαν σημάδι ότι είσαι στο σωστό δρόμο; Ποιο στόχο σου θα ξεκινούσες από την αρχή και τον συνέχιζες με γενναιότητα;
2. Μπορείς να συνεχίσεις να αγαπάς τους άλλους χωρίς να υπακούς στη γνώμη τους.
Ναι, θα τολμήσω να το πω. Είναι σημαντικό να έχεις ανθρώπους που να εμπιστεύεσαι και να αγαπάς, Πολύ σημαντικό. Ωστόσο, αυτό που μπορεί να σε εκπλήξει είναι ότι αυτοί οι άνθρωποι, μπορούν σπάνια να σου δώσουν βοηθητικές συμβουλές.
Εμπιστεύσου με τώρα και πίστεψέ με αργότερα, σε αυτό: μπορείς να αγαπάς κάποιον χωρίς να χρειάζεται να ακούς τη γνώμη του σε κάθε σου βήμα.
Όταν γίνεσαι τολμηρός και αναλαμβάνεις ρίσκα, από αυτά που θα σε πάνε εκεί που θέλεις, αυτομάτως γίνεσαι το κόκκινο πανί για κάποιους ανθρώπους, ειδικά γι’ αυτούς που σε αγαπούν και θέλουν τόσο να σε προστατέψουν. Ακόμη και να το πιστεύουν κανένας δεν θα πανηγυρίσει και δεν θα σου πει “προχώρα!”, “κάνε ό,τι σε κάνει ευτυχισμένο!”, “παράτησε αυτήν την αναθεματισμένη δουλειά και γίνει αυτό που θες!”.
Γιατί; Γιατί σε νοιάζονται και θέλουν να σε προστατέψουν από το λάθος…ή την αποτυχία.
Και γιατί…ίσως, υποσυνείδητα φοβούνται ότι αν γίνεις αυτό που θέλεις, αν η ζωή σου αλλάξει τόσο πολύ, ίσως να μην υπάρχει χώρος γι’ αυτούς. Και αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό. Ναι, είναι ένας ακόμη παράδοξος τρόπος για να δείχνουμε, εμείς οι άνθρωποι, την αγάπη μας στους άλλους.
Το μεγαλύτερο δώρο που μπορούμε να προσφέρουμε στους εαυτούς μας είναι να αποκτήσουμε την ευτυχία μας. Η μεγαλύτερη ελευθερία που μπορούμε να προσφέρουμε στους άλλους είναι να βιώσουν τη δική τους εμπειρία και να μην προσπαθήσουμε να την ελέγξουμε.
Επί της ουσίας, αν θέλεις να φύγεις από αυτόν το μάταιο κόσμο περισσότερο ευτυχισμένος, έχοντας αφήσει το θετικό σου αποτύπωμα, κάνε αυτό που θέλεις, πάρε τα ρίσκα που θα πάνε εκεί που θέλεις να πας και άφησε τους άλλους να ζουν με τις αμφιβολίες τους και τις απόψεις τους, χωρίς αυτό να γίνεται δικό σου θέμα, ενώ είναι δικό τους.
Μερικές φορές, αυτό που έχει μεγαλύτερη αξία είναι να υπενθυμίζουμε στους άλλους τι είναι δυνατό να συμβεί όταν δίνουμε μία ευκαιρία στους εαυτούς μας.
Πώς μπορείς να αναλάβεις την ευθύνη για τη δική σου ευτυχία και να αφήσεις τους άλλους να ζήσουν τη δική τους εμπειρία;
3. Μπορεί να σε πουν ‘τρελλό’ πριν σε πουν ‘cool’.
Το να δρας έξω από τα συνηθισμένα “σου”, δεν σημαίνει ότι βάζεις στόχο να αλλάξεις όλη τη ζωή σου.
Οι μεγαλύτερες προκλήσεις, τις περισσότερες φορές, είναι οι μικρές αλλαγές που δεν κάνουμε ποτέ…
Να αποφασίσω να φορέσω κάτι πιο στενό, ενώ έως τώρα κρυβόμουν πίσω από τα φαρδιά επειδή έχω κάποια περιττά κιλά, ενισχύοντας έτσι την αυτοπεποίθησή μου και αγαπώντας το σώμα μου όπως είναι.
Να ζητήσω μία μικρή αύξηση με θάρρος, σε μια δύσκολη οικονομικά εποχή, και να την πάρω.Αν δεις πιο προσεκτικά τις ζωές των ανθρώπων που εκτιμάς και θαυμάζεις, είμαι σίγουρη ότι θα διαπιστώσεις, ότι αυτά που έκαναν, στην αρχή έμοιαζαν πολύ τρελλά...και στη συνέχεια έγιναν φυσιολογικά.
Κανένας που άλλαξε την ιστορία δεν ακολούθησε τους κανόνες (ή όλους τους κανόνες). Ποιες ‘τρελλές’ ιδέες έχεις που θα ήθελε πολύ ο κόσμος να ζήσει;
4. Δεν χρειάζεται να διαλέξεις ανάμεσα σε προτεραιότητες και όνειρα. Μπορείς να έχεις και τα δύο.
Όταν αποφασίζεις να γίνεις τολμηρός και να κάνεις αλλαγές, δεν σημαίνει ότι αφήνεις πίσω σου ό,τι αφορά στους άλλους, ή ξεχνάς τις υποχρεώσεις σου, όπως το ενοίκιό σου, τα παιδιά σου, τους λογαριασμούς σου.
Ωστόσο, συχνά, έχοντας κατά νου όλα αυτά, θεωρούμε ότι η ζωή είναι μια επιλογή ανάμεσα σε πράγματα. Να είμαι μαμά, ή να ξεκινήσω την επιχείρηση που θα ήθελα;
Σε ενθαρρύνω να κάνεις μία βασική αλλαγή στο λεξιλόγιό σου πρώτα. Αντικατέστησε το “ή” με το “και”.
Θα είμαι μαμά ΚΑΙ θα ξεκινήσω την επιχείρηση που πάντα ήθελα, δουλεύοντας λίγο παραπάνω όταν τα παιδιά θα έχουν κοιμηθεί.
Γεννήθηκα με μειωμένη κινητική ικανότητα ΚΑΙ μπορώ να ταξιδέψω σε όλον τον κόσμο.
Είμαι προγραμματιστής ΚΑΙ θα γίνω ένας εξαιρετικός αθλητής της κολύμβησης.
Πολλά μεγαλόπνοα σχέδια, πολλές επιχειρηματικές ιδέες, πολλές καινοτομίες, γεννήθηκαν στο περιθώριο του χρόνου κάποιων ανθρώπων, ενώ έκαναν ΚΑΙ κάτι άλλο.
Αλλά, αυτό θέλει γενναιότητα. Θέλει να αναγνωρίζεις ότι θα έρθουν οι αμφιβολίες να σε επισκεφθούν καθώς θα σχεδιάζεις. Θέλει σθένος για να ακούς τις συμβουλές των άλλων και να μην τις ακολουθείς διαρκώς. Θέλει να ξέρεις ότι θα σε πούνε ‘τρελλό’…μέχρι η ιδέα σου να πετύχει. Και πάνω απ’ όλα θέλει να πιστεύεις ότι αυτό που επιθυμείς είναι πάνω απ’ όλες τις άλλες προτεραιότητές σου.
Mind the gap
Το μεγαλύτερο λάθος που παρατηρώ στους περισσότερους που θέλουν να βγουν από τη ζώνη άνεσής τους είναι ότι πιστεύουν ότι αυτό απαιτεί ένα τεράστιο βήμα.
Ξεκίνα με ένα μικρό βήμα.
Απλά, κάνοντας ένα μικρό βήμα έξω από τη ζώνη της άνεσή σου. Έξω από όσα έχεις συνηθήσει έως σήμερα. Απλά για να αφυπνήσεις τον εγκέφαλό σου.
Άλλαξε το δρόμο που επιστρέφεις συνήθως από τη δουλειά. Ακόμη και αν σε βολεύει αυτή η διαδρομή περισσότερο από όλες τις άλλες.
Απαλλάξου από ένα ρούχο που είχες παραγγήλει πριν από χρόνια και δεν το έχεις φορέσει ποτέ…ακόμη κι αν σου αρέσει πάρα πολύ.
Πλησίασε ένα συγγραφέα που θαυμάζεις και πες του ότι από όσους δημιουργικούς ανθρώπους έχεις γνωρίσει, αυτός είναι ο αγαπημένος σου.
Μην υποτιμάς τη δύναμη των μικρών ευκαιριών που προσφέρει η ζωή. Μην υποτιμάς τη δύναμη των μικρών δράσεων που σε βγάζουν έξω από τα συνηθισμένα σου όρια. Αυτές οι μικρές δράσεις είναι που θα σε φέρουν σε επαφή με νέους ανθρώπους, θα μεγαλώσουν την αυτοπεποίθησή σου και θα σε ενθαρρύνουν να κάνεις περισσότερα και πιο μεγάλα βήματα.
Δεν έχει σημασία πότε θα ξεκινήσεις. Απλά ξεκίνα.Άλλη μία πεποίθηση που εμποδίζει κάποιους ανθρώπους να μεγαλώσουν τα όριά τους είναι η ηλικία. Το πότε, δηλαδή, κάποιος ‘δικαιούται’ να γίνει πιο περιπετειώδης ή να ζήσει διαφορετικά.
Αν είσαι σε μεγαλύτερη ηλικία, δεν θα ήθελες πραγματικά να έχεις ζήσει ουσιαστικά και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο τα υπόλοιπα χρόνια της ζωής σου;
Αν είσαι νεότερος, δεν θέλεις να κάνεις αξέχαστη την επόμενη 50ετία της ζωής σου;
Δεν έχει σημασία το πότε θα ξεκινήσεις. Αρκεί να ξεκινήσεις.
Κάθε μέρα είναι μία πρόσκληση. Μην την αγνοείς!
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου