«Και τα θηρία πώς έχουν ζωή; Αν, όπως λέγεται, υπάρχουν εντός τους αμαρτωλές ανθρώπινες ψυχές, τότε το χωριστό τμήμα της ψυχής δεν ανήκει στα θηρία, αλλά παρευρίσκεται χωρίς να είναι παρόν σε αυτά. Η συναίσθησή τους έχει το είδωλο της ψυχής μετά του σώματος.[1]∙ και το σώμα είναι κάποια διαμορφωμένη ποιότητα του ειδώλου της ψυχής∙ αν, λοιπόν, δεν είναι μία ανθρώπινη ψυχή μέσα τους (στα θηρία), τότε είναι έλλαμψη από την καθολική (ψυχή) η ζωή που γίνεται σε αυτά.»
(Βλ., Πλωτίνος «Εννεάς Α’» 1.11.8 – 1.11.15)
Η απόδοση αυτή, από την τρίτη πρόταση και μετά είναι δική μου, προσπαθώντας να αποδώσω όσο το δυνατόν καλύτερα το κείμενο του Πλωτίνου.
Η απόδοση του εν λόγω χωρίου από τις εκδόσεις Κάκτος, είναι:
«Και τα θηρία πώς έχουν ζωή; Αν, όπως λέγεται, υπάρχουν εντός τους αμαρτωλές ανθρώπινες ψυχές, τότε το χωριστό τμήμα της ψυχής δεν ανήκει στα θηρία, αλλά παρευρίσκεται χωρίς να είναι παρόν σε αυτά. Η συνείδησή τους νιώθει μόνο την εικόνα της ψυχής μαζί με το σώμα, και το σώμα τους έχει τις ιδιότητες που αντανακλά η ψυχή. Αν λοιπόν δεν είναι μία ανθρώπινη ψυχή μέσα στα ζώα, τότε η ζωή τους είναι η ακτινοβολία του σώματος που έρχεται από τη ψυχή του σύμπαντος.»
Και εδώ το αρχαίο κείμενο:
«Τὰ δὲ θηρία πῶς τὸ ζῷον ἔχει; ῍Η εἰ μὲν ψυχαὶ εἶεν ἐν αὐτοῖς ἀνθρώπειοι, ὥσπερ λέγεται, ἁμαρτοῦσαι, οὐ τῶν θηρίων γίνεται τοῦτο, ὅσον χωριστόν, ἀλλὰ παρὸν οὐ πάρεστιν αὐτοῖς, ἀλλ᾽ ἡ συναίσθησις τὸ τῆς ψυχῆς εἴδωλον μετὰ τοῦ σώματος ἔχει· σῶμα δὴ τοιόνδε οἷον ποιωθὲν ψυχῆς εἰδώλῳ· εἰ δὲ μὴ ἀνθρώπου ψυχὴ εἰσέδυ, ἐλλάμψει ἀπὸ τῆς ὅλης τὸ τοιοῦτον ζῷον γενόμενόν ἐστιν.»
Το επίμαχο σημείο του αρχαίου κειμένου είναι το:
«ἀλλ᾽ ἡ συναίσθησις τὸ τῆς ψυχῆς εἴδωλον μετὰ τοῦ σώματος ἔχει· σῶμα δὴ τοιόνδε οἷον ποιωθὲν ψυχῆς εἰδώλῳ· εἰ δὲ μὴ ἀνθρώπου ψυχὴ εἰσέδυ, ἐλλάμψει ἀπὸ τῆς ὅλης τὸ τοιοῦτον ζῷον γενόμενόν ἐστιν.»
--------------------
[1] Το είδωλο της ψυχής είναι η λεγόμενη άλογη-θνητή ψυχή
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου