Απότομος

Απότομος = άτονος- άτολμος- υποτονικός

Ο απότομος χαρακτήρας είναι ένα πλάσμα αρκετά πονεμένο, αφού δεν επιτρέπει στον εαυτό του την τρυφερότητα.

 Αυτός ο χαρακτήρας φοβάται πάρα πολύ την οικειότητα και συνήθως κλείνεται σε ένα αυστηρό «καβούκι» το οποίο τον αναγκάζει να είναι σκληρός, απόμακρος, άκομψος στο λόγο του και στην συμπεριφορά του.

Αυτά τα άτομα από πολύ μικρή και τρυφερή ηλικία, έχουν λάβει μέσα στο υποσυνείδητό τους ότι κάθε συναισθηματική επαφή, όπως τρυφερότητα, στοργή είναι μορφή αδυναμίας. Κάτι εκεί πίσω στην τρυφερή ηλικία τους αναστάτωσε τόσο πολύ τον συναισθηματικό τους κόσμο όπου κλείδωσαν για πάντα.

 Πονάνε βουβά, κλαίνε μόνοι τους και φυσικά είναι γεμάτοι από τύψεις και ενοχές για τις συμπεριφορές τους, που όμως τις θεωρούν αναγκαίες.

 Αυτά τα άτομα βγάζουν συνήθως μία αυστηρότητα προς το οικείο περιβάλλον τους αλλά με την ίδια αυστηρότητα και σκληρότητα φέρονται και στους εαυτούς τους. Αφού σπάνια επιτρέπουν στους ίδιους, να «χάσουν τον έλεγχο» και να νιώσουν για λίγο άνθρωποι.

 Θεωρούν τους εαυτούς τους ως μία μορφή «μηχανής» που οφείλει να δουλεύει αδιάκοπα και απαιτούν από τους εαυτούς τους να έχουν πάντα τις ίδιες αν όχι καλύτερες επιδόσεις από πριν.
Σπάνια χαλαρώνουν, σπάνια θα επιτρέψουν στους εαυτούς τους μία ζεστή αναθέρμανση από τρυφερότητα.

 Δεν θα αναζητήσουν σχεδόν ποτέ τον δρόμο αυτής της τρυφερότητας και της στοργής.

Οι απαιτήσεις που έχουν από τους εαυτούς τους, τους κάνει να μοιάζουν απόμακροι και ψυχροί.
Κι όμως αν καταφέρουμε να βγάλουμε αυτό το προσωπείο από αυτά τα άτομα, θα δούμε ότι εκεί μέσα τους κρύβεται ένας πολύ πλούσιος συναισθηματικός κόσμος.

Ένας κόσμος μεγαλείο.
Τι τρόμαξε αυτά τα πλάσματα στην τρυφερή τους ηλικία και τα έκανε να θέσουν τους εαυτούς τους σε αυτόν τον επίπονο εγκλωβισμό ? Μπορεί να μη μάθουμε ποτέ, αν είμαστε με έναν τέτοιο άνθρωπο. Όχι γιατί δεν θέλει να μας πει, πολύ απλά γιατί και ο ίδιος το έχει ξεχάσει. Δεν έχει τη δυνατότητα να το επαναφέρει στη μνήμη του γιατί θυμάται πόσο πόνεσε.

 Ο τρόπος που μπορεί αυτά τα πλάσματα να τα απεγκλωβίσει από αυτό το βάρος είναι η ασφάλεια και η σιγουριά. Η υπομονή και η πάρα πολύ αγάπη και τρυφερότητα. Να νιώσουν ότι έχουν δικαίωμα να πάρουν στοργή, για να μπορέσουν αν φύγουν από αυτό το αυτοκαταστροφικό σενάριο. Ένα σενάριο που λόγο της τόσης βίας που ασκούν οι ίδιοι προς τους εαυτούς τους θα τους φέρει αντιμέτωπους αργότερα με πολλές ασθένειες κυρίως της καρδιάς και του στομάχου.

Γιατί όλη αυτή η ατονία που τροφοδοτούν τους εαυτούς τους, τους οδηγεί το άτολμο βιωματικό σημείο του «δεν είμαι άνθρωπος, αλλά μηχανή». Αυτή η άτολμη διαδρομή είναι η αιτία του «δεν θέλω να ξέρεις τι νιώθω». Μέσα από αυτή την δήθεν αδυναμία, που θεωρούν ότι είναι, να δείχνεις τα τρυφερά σου συναισθήματα ορίζουν δρόμους να εξασθενεί το σώμα τους. Ευάλωτοι λοιπόν εκ των έσω και σκληροί προς τα έξω νιώθουν αφόρητη μοναξιά. Αυτή η μοναξιά δημιουργεί τα προβλήματα αργότερα στην καρδιά τους όπως είπαμε, στο στομάχι τους, στην πίεση τους, σε πόνους στα άκρα τους κλπ.

 Αν λοιπόν έχετε ένα τέτοιο άτομο δίπλα σας γεμίστε το με αγάπη και ασφάλεια.
Αν είστε τέτοιος άνθρωπος επιτρέψτε στον εαυτό σας να κάνει το άλμα από την μορφή αδυναμίας που νομίζει ότι είναι η τρυφερότητα στην δύναμη που έχετε έτσι κι αλλιώς και επιστρέψτε να τη ζήσετε. Επιλέξτε ένα άτομο να μιλήσετε για αυτή σας τη φοβία του να ανοίξετε την καρδιά σας.

Επιλέξτε να ζητήσετε τη βοήθεια ενός φίλου, δεν είναι ντροπή. Σκοπός είναι αυτή την ντροπή να την μετατρέψετε για να μην γίνει η ντροπή αιτία για τροπή προς την όποια ασθένεια.

 Επιλέξτε όπως και να έχει να βρείτε τρόπο που θα σας βγάλει έξω από αυτή τη σκλαβιά και εξηγήστε στον εαυτό σας ότι δεν είναι μία μηχανή αλλά ένα πλάσμα αξιόλογο που αξίζει να αγαπήσει και να αγαπηθεί.