Αν ήσουν ένα άλλο ζώο, πέραν αυτού, του επικίνδυνα μοχθηρού, όταν κακομεταχειρίζεται το λόγο, την υπόσταση του οποίου ήδη κατέχεις, θα ήσουν πάπια και πιο συγκεκριμένα το ασχημόπαπο. Ή έτσι τουλάχιστον θα νόμιζες. Ή αυτό τουλάχιστον θα έβλεπες, κάθε φορά που καθρεφτιζόσουν στα γαλαζοπράσσινα νερά χωρίς κανένα ίχνος θαυμασμού προς τη φύση γενικά και τη δική σου ειδικά. Και τότε θα έψαχνες να βρεις φύλλο να κρυφτείς.Τώρα όμως, στην ανθρώπινη υπόστασή σου, το κρυφτό ανάμεσα σ’ αυτό που είσαι, σ’ αυτό που βλέπεις, σ’ αυτό που θέλεις, τα φαινόμενα όπως η μαζοποίηση και ο καταναλωτισμός, και οι ψυχολογικές ανησυχίες όπως οι ανασφάλειές σου, καθιστούν αυτό το κρυφτό διασκεδαστικό. Κάπως έτσι αγοράζεις την πρώτη σου μάσκαρα, ακολουθεί το κραγιόν το οποίο δεν ξέρεις αν σ’ αρέσει πραγματικά, δεν έχει καμία σημασία άλλωστε αρκεί να μοιάζεις έστω και λίγο στο μοντέλο της διαφήμισής του. Τώρα που αγόρασες την “κρυψώνα” σου δεν την αποχωρίζεσαι ποτέ. Αντιθέτως, αφιερώνεις ολόκληρο το πρόγραμμά σου στην ταυτοποίηση κρυψώνας-πραγματικότητας. Τότε, ενεργοποιείς λογαριασμό στα κοινωνικά δίκτυα και αγοράζεις μια φωτογραφική μηχανή μέσα από την οποία και για την οποία ξυπνάς, τρως, διασκεδάζεις, ερωτεύεσαι. Γιατί τώρα νιώθεις έτοιμη-ος να ερωτευθείς, κυρίως τον κρυμμένο εαυτό σου, μέσα από χιλιάδες στημένες πόζες και εκατοντάδες προσποιητά χαμόγελα. Ξεχνάς στόχους και όνειρα αφού αποτελούν αφηρημένες έννοιες που ο φακός της μηχανής σου δεν μπορεί ακόμα να απαθανατίσει. Αν το έκανε ίσως και να έβρισκαν τη χαμένη τους αξία.
Αν ήσουν ζώο τελικά δεν θα σουν το ασχημόπαπο. Θα ήσουν εκείνο που έκανε λάθος ανάγνωση της ιστορίας του. Εκείνο που χάθηκε στη μετάφραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου