Τετάρτη 23 Ιουλίου 2014

Ο εξωπλανήτης με το μεγαλύτερο έτος


Αστρονόμοι εντόπισαν έναν πλανήτη εκτός του Ηλιακού μας Συστήματος, ο  οποίος εκτελεί μία πλήρη περιφορά γύρω από το άστρο του κάθε 704 ημέρες, έχοντας τη μεγαλύτερη διάρκεια έτους που έχει καταγραφεί μέχρι σήμερα για εξωπλανήτη.

Οι περίοδοι περιφοράς στους περισσότερους από τους 1.800 εξωπλανήτες που βρεθεί είναι σημαντικά μικρότερες καθώς οι περισσότεροι από αυτούς βρίσκονται πολύ κοντά στο μητρικό τους άστρο, κάτι που σημαίνει πως κινούνται ταχύτερα έχοντας ταυτόχρονα μικρότερη διαδρομή να διανύσουν. Συγκριτικά, ο Κέπλερ 421b έχει λίγο μικρότερη περίοδο από τον Άρη, ο οποίος χρειάζεται 780 γήινες ημέρες για να συμπληρώσει ένα πλήρες έτος. Αντίθετα υπάρχουν εξωπλανήτες στους οποίους ένα έτος διαρκεί λιγότερο από μία ημέρα, όπως στην περίπτωση του Κέπλερ 70b ο οποίος γυρνάει γύρω από το άστρο του κάθε 6 ώρες.

Ο Κέπλερ 421b, όπως ονομάστηκε ο νέος εξωπλανήτης, έχει μέγεθος παρόμοιο με του Ουρανού και βρίσκεται σε τροχιά γύρω από ένα πορτοκαλί άστρο τύπου Κ, λίγο ψυχρότερου και θαμπότερου από το δικό μας Ήλιο. Βρίσκεται σε απόσταση περίπου 180 εκατομμυρίων χιλιομέτρων από το άστρο του, λίγο μακρύτερα δηλαδή σε σύγκριση με την απόσταση Γης-Ήλιου. Εξαιτίας της μεγαλύτερης απόστασης και της μικρότερης ακτινοβολίας του άστρου, η μέση θερμοκρασία στον Κέπλερ 421b είναι της τάξεως των -90ο C.

Όπως υποδεικνύει και το όνομά του, ο πλανήτης ανακαλύφθηκε από το διαστημικό τηλεσκόπιο Κέπλερ, το οποίο στα τέσσερα χρόνια της λειτουργίας του κατάφερε να παρατηρήσει δύο «περάσματα» του πλανήτη μπροστά από το άστρο του.

«Το να βρούμε τον Κέπλερ 421b ήταν μεγάλη τύχη», εξηγεί ο Ντέιβιντ Κίπινγκ, ερευνητής του κέντρου Αστροφυσικής Χάρβαρντ-Σμιθσόνιαν, o οποίος συμμετείχε στην έρευνα που δημοσιεύεται στο επιστημονικό περιοδικό the Astrophysical Journal. «Όσο πιο μακριά είναι ο πλανήτης από το άστρο του, τόσο λιγότερο πιθανό είναι να το δούμε να περνάει μπροστά από αυτό. Πρέπει να ευθυγραμμίζεται τέλεια», εξήγησε.

Ο πλανήτης σύμφωνα με τους ειδικούς βρίσκεται μετά τη νοητή «γραμμή του χιονιού», η οποία χωρίζει τους βραχώδεις με τους αέριους πλανήτες. Μετά τη γραμμή αυτή, το νερό παγώνει σχηματίζοντας παγωμένους κόκκους οι οποίοι συνενώνονται μεταξύ τους σχηματίζοντας τον παγωμένο πυρήνα που πιστεύεται πως βρίσκεται στο κέντρο των αέριων πλανητών.
Η δυνατότητα εύρεσης πλανητών σε μεγαλύτερες τροχιές είναι πολύ σημαντική για την έρευνα  αφού με τον τρόπο αυτό μπορούν να ελεγχθούν ευρύτερα οι θεωρίες σχετικά με το σχηματισμό των πλανητών και των ηλιακών συστημάτων.

Δεν υπάρχουν σχόλια :

Δημοσίευση σχολίου