Ερευνώντας το Παράδοξο: Σκεπτικισμός vs Έπαρση

Η Ροή της Συνειδητότητάς μας βομβαρδίζεται συνεχώς από  βλαβερές πληροφορίες: Προπαγάνδα, διαφήμιση, μανιφέστο, διάφορες Πολιτισμικές αξίες και αμφίβολες θεωρίες σχετικά με την έννοια της ζωής αλλά και την ευρύτερη έννοια αυτού που ονομάζουμε Παράδοξο.

Ερευνώντας το Παράδοξο: Σκεπτικισμός vs Έπαρση 

 

Πρόκειται για πληροφορίες που κάνουν το ακριβώς αντίθετο από το να πληροφορούν, και που δεν έχει σημασία αν είναι αληθινές ή όχι, καθώς αυτές οι πληροφορίες έχουν σχεδιαστεί για να κάνουν τον άνθρωπο να σκεφτεί, να πράξει και να είναι οτιδήποτε θέλουν οι ελεγκτές της πληροφορίας να πράξει, να σκεφτεί και να είναι. Οι πληροφορίες αυτές απλώς χρειάζονται την προσοχή σου.

 

Καθώς χωρίς αυτή θα έπαυαν να υπάρχουν, μιάς και αυτοτροφοδοτούνται από την προσοχή και σε διαμορφώνουν ούτως ώστε να είσαι πρόθυμος να δώσεις ακόμη παραπάνω από τον φυσικό και υποσυνείδητο εαυτό σου. Μπορούν αυτές οι δογματικές πληροφορίες να θεωρηθούν υπεύθυνες; Σε αρκετές περιπτώσεις ναι. Η Ζωή είναι ένας καθημερινός δογματικός «πόλεμος» και για να γίνει η καθημερινότητα αλλά και η πνευματική μας διαύγεια καλύτερη, τότε η δογματική πληροφορία που στοχεύει στην κατασκευή μυαλών που θα σκέφτονται μόνο το κακό και την προβληματική καθημερινότητα θα πρέπει να εκλείψει.

 

Η Λειτουργεία της Πληροφορίας και ο Νους

 

Φυσικά δεν είναι μόνο ο εξωτερικός κόσμος τον οποίο θα πρέπει να προσέξουμε. Ίσως (αν όχι σίγουρα) θα πρέπει να «καθαρίσουμε» το ίδιο το μυαλό μας από τέτοιου είδους παρεμβολές, κάτι που μπορούμε να πραγματοποιήσουμε με αρκετούς τρόπους. Μερικοί – που θα τους αποκαλέσουμε συντηρητικούς – προτείνουν να διατηρήσουμε μία οπτική της πληροφορίας – δόγματος και να κοιτάξουμε στην άλλη πλευρά όποτε και όταν εμφανίζεται μία αντιφατική πληροφορία, φέρνοντάς την σε σύγκρουση με την ήδη υπάρχουσα. Σαφώς και δεν θα είμαστε σε θέση να απορρίψουμε σε όλο της το εύρος την βλαβερή πληροφορία αλλά η ικανοποίηση της αναζήτησης και της επιβεβαίωσης μίας πληροφορίας, παρά η ξεκάθαρη αναπαραγωγή της στο μυαλό μας θα ανοίξει λίγο παραπάνω το μυαλό μας. Αυτή είναι η περίπτωση του Σκεπτικισμού.

 

Η Αντίθετη διαδικασία είναι αυτή ενός εντελώς ανοιχτού μυαλού, μέσα στο οποίο υπάρχει η θέληση για εξερεύνηση νέων ιδεών. Πρόκειται για ένα σωστό και εξελεγκτικό τρόπο που ανοίγει την συνείδηση και προκαλεί το άτομο να δει τον κόσμο και την πραγματικότητα όπως ακριβώς είναι, και όχι όπως θα ήθελε να είναι. Και για να μπορέσουμε να εξερευνήσουμε «ανώτερες» και βαθύτερες έννοιες που προάγουν την συνειδητότητα θα πρέπει να διαθέτουμε ένα ανοιχτό νου. Παρ’ όλα αυτά, η διαδικασία του ανοικτού μυαλού δεν σημαίνει πως πρέπει αβίαστα να αποδεχόμαστε κάθε νέα ιδέα και προοπτική ως αληθινή. Απλά θα την επεξεργαστούμε ως ιδέα, Θα πειραματιστούμε με αυτή…

 

Έτσι διατηρούμε ένα ανοιχτό μυαλό και χρησιμοποιούμε πειραματισμούς (αν κάτι τέτοιο είναι πιθανό) για να διαπιστώσουμε αν η πληροφορία είναι έγκυρη ή όχι. Ο Πειραματισμός είναι η ευρύτερη δυνατή έννοια: Μία σειρά από πράξεις που χρησιμοποιούνται για να διαπιστωθεί (δίχως να είναι βέβαιο) το πιθανό αποτέλεσμα. Μία τέτοια διαδικασία μπορεί σαφώς να αφορά ένα επιστημονικό πείραμα ή κοινωνικό πείραμα (Εξωτερικό), ή ένα προσωπικό, νοητικό ή πνευματικό πείραμα (Εσωτερικό). Αυτοί οι πειραματισμοί λειτουργούν ώστε να κατανοήσουμε και να φιλτράρουμε τις αληθινές έννοιες-ιδέες-πληροφορίες από τις ψευδείς και βλαβερές.
 

Η Αμφίσημη Πραγματικότητα

 

Το σημείο στο οποίο κάνουν λάθος οι περισσότεροι, είναι η σκέψη πως υπάρχει μονάχα ένας τρόπος και μία προοπτική για την αποκάλυψη της πραγματικής αλήθειας: Όμως δεν μπορούμε να συσχετίσουμε την εσωτερική εμπειρία με την επιστημονική απόδειξη,και ούτε την επιστημονική απόδειξη με την εσωτερική εμπειρία.

 

Ολοένα και περισσότεροι “new age” άνθρωποι μιλούν με μία επιστημονική γλώσσα δίχως ένα επιστημονικό φίλτρο καθιστώντας αδύνατη την διαπίστωση της πραγματικής φύσης ή όχι μίας πληροφορίας. Από την άλλη, αρκετοί φιλτράρουν περισσότερο από όσο πρέπει. Όπως οι Στερεοτυπικοί άθεοι που μπορούν να είναι φανατικοί σκεπτικιστές σχετικά με τις εσωτερικές εμπειρίες ακόμα και αν η ίδια η εσωτερική και πνευματική τους εμπειρία τους δίδαξε πως να είναι σκεπτικιστές. Αυτό είναι ένα πρόβλημα, καθώς το κάθε τι θα έπρεπε να οροθετείται σύμφωνα με την ιδιότητά του. Η επιστήμη είναι επιστήμη, η τέχνη είναι τέχνη, ο εσωτερισμός είναι εσωτερισμός, το ίδιο και η πνευματική αναζήτηση. Οποιοσδήποτε συνδυασμός για την εξήγηση μίας ιδέας-έννοιας- πληροφορίας μπορεί να επιφέρει την απόλυτη σύγχυση στο μυαλό του ατόμου.

 

Ένα παράδειγμα θα μπορούσαν να είναι οι Εξωσωματικές εμπειρίες. Όταν κάποιος υποστηρίζει πως βίωσε την εμπειρία ενός αστρικού ταξιδιού, τότε ίσως εκείνος που το ακούει να έχει βαθιά ριζωμένη μέσα του την πεποίθηση πως κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατό να συμβεί, καθώς η επιστήμη επισημαίνει πως δεν υπάρχει αστρικό σώμα και ως αποτέλεσμα δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί ένα αστρικό ταξίδι. Αυτό είναι λάθος, καθώς η εξωσωματική εμπειρία είναι πραγματική και την έχουν βιώσει πάρα πολλοί άνθρωποι. Και δεν μπορεί κανείς να το αρνηθεί με επιστημονικές αποδείξεις. Φυσικά και το αντίθετο μπορεί να ισχύσει, αφού εκείνος που ισχυρίζεται πως βίωσε την εμπειρία, θα πρέπει να κριθεί με κάποιες αξίες για να διαπιστωθεί αν όντως η πληροφορία που μεταδίδει ισχύει ή όχι.

 

Αυτή η σκεπτικιστική προσέγγιση θα βοηθήσει να αποφευχθεί η ευκολοπιστία και διευκολύνει τις δυνατότητες μίας «στοχευμένης» πληροφορίας που ως σκοπό έχει την διαμόρφωση τάσεων και συνειδήσεων. Ένα ανοιχτό μυαλό που δεν διαθέτει αυτό το φίλτρο  θα επιτρέψει να εισχωρήσουν ένα σωρό τέτοιες πληροφορίες καθώς δεν υπάρχει τρόπος να διευκρινιστούν ως αληθείς και σωστές. Αν λάβεις ως δόγμα την πληροφορία, αν σταματήσεις να αμφιβάλλεις για την ίδια την προσωπική σου αλήθεια, τότε αυτόματα σταματάς να είσαι ανοιχτόμυαλος. Δεν μπορείς να αναλογίζεσαι νέες ιδέες που δεν ευθυγραμμίζονται με την ήδη εδραιωμένη πραγματικότητά σου. Αν δεν είσαι λίγο σκεπτικιστής, θεωρείσαι κλειστόμυαλος.

 

Για παράδειγμα, αν το History Channel υποστηρίζει πως κάποια παλιά ερείπια που δεν μπορούν να εξηγηθούν, είναι αποδείξεις για αρχαία εξωγήινη ζωή, τότε θα ήταν σοφό να το σκεφτούμε και να το αντιμετωπίσουμε με ένα σκεπτικιστικό τρόπο. Διότι όταν αποτυγχάνεις να εξηγήσεις κάτι με ένα τρόπο, δεν σημαίνει αυτόματα πως το εύρημα είναι απόδειξη για κάτι άλλο.

 

Η Άνοδος ενός Ελεύθερου Νου

 

Όταν θα έχεις το ανοιχτό μυαλό και θα βάζεις τα φίλτρα του σκεπτικισμού σε λειτουργία, τότε μένει ένα μόνο πράγμα: Να αποχωριστείς τα φίλτρα της κοινωνικής προσαρμογής. Πρόκειται για φίλτρα που δεν είναι αληθινά κατ’ ανάγκη, αλλά είναι αληθινά σε ένα κοινωνικό πλαίσιο σε ένα χρονικό σημείο της κοινωνίας αυτής. Μέσα στην ιστορία έχουν υπάρξει διαφορετικές πρακτικές και ηθικές αξίες, διαφορετικές έννοιες ελευθερίας, καλού και κακού κ.ο.κ! Αυτή η προσαρμογή είναι ο τρόπος επιβίωσης μίας κοινωνίας. Χωρίς αυτή δεν θα υπήρχαν οι νόρμες για να ακολουθήσει το κοινωνικό σύνολο. Αν όμως η κοινωνία επιθυμεί την διασπορά άπειρων ιδεών και πληροφοριών, τότε ίσως μέσα στο σύνολο αυτό να χαθούν οι πολύτιμες αυτές πληροφορίες που αλλάζουν τα πράγματα προς το καλύτερο. Θα μπορούσε να επιφέρει – και το πράττει ήδη – το κλείσιμο των μυαλών που δεν θα είναι πιά ικανά να υιοθετήσουν νέες ιδέες ακόμα και αν ήταν ζήτημα ζωής ή θανάτου…