Οι εποχές αλλάζουν και προοδεύουν, ενσωματώνοντας μέσα τους νέα δεδομένα και αντιλήψεις. Οι άνθρωποι που είναι μοναχικοί δεν αντιμετωπίζονται πια σε τόσο έντονο βαθμό ως «οι ανισόρροποι που δε μπορούν να βρουν σύντροφο» ή ως «στριμμένοι, μονόχνωτοι και απροσάρμοστοι».Οφείλει, βεβαίως, να διευκρινιστεί πως η μοναξιά είναι μία δυσάρεστη κατάσταση την οποία υφίσταται ο άνθρωπος χωρίς τη θέλησή του, ενώ η μοναχικότητα είναι μία καθαρή επιλογή του ατόμου.
Είναι γεγονός πως ακόμα και στην εποχή μας οι άνθρωποι που επιλέγουν να είναι μόνοι, για τον οποιοδήποτε λόγο, αντιμετωπίζεται κυρίως αρνητικά. Ένας άνθρωπος μπορεί να σκέφτεται ακόμα να βγει και έξω μόνος του για φαγητό επειδή μπορεί να φοβάται τα εχθρικά και ειρωνικά βλέμματα των άλλων. Μπορεί επίσης να δέχεται μεγαλύτερο φόρτο εργασίας επειδή να θεωρούνται ως άτομα με περισσότερο ελεύθερο χρόνο ή να αντιμετωπίζονται ως παρίες που αδυνατούν – οι περισσότεροι δεν μπορούν να πιστέψουν πως κάποιος επιλέγει εσκεμμένα – να μένουν μόνοι.
Ο ρατσισμός του ανθρώπου ο οποίος στιγματίζεται ως ατελής ή παράξενος επειδή επιλέγει να είναι μόνος σε μία κοινωνία πλασμένη για ζευγάρια, είναι υπαρκτός και ιδιαίτερα πιεστικός. Όλοι μας ερχόμαστε σε τριβή και δεχόμαστε τις ζυμώσεις από τις σχέσεις μας με την οικογένεια, τους δασκάλους, τους φίλους, την κοινωνία και άλλους θεσμούς, οπότε δεν μπορούν οι κοινωνικές δομές και αντιλήψεις να αφήσουν απόλυτα ανεπηρέαστη τη ζωή ενός ατόμου, ακόμα και αν έχει κατασταλάξει στην επιλογή του.
Η αλήθεια είναι πως η επιθυμία ενός ανθρώπου δεν υπονοεί αυτόματα πως ο ίδιος είναι ανίκανος ή ανάξιος στο να βρει και να διατηρήσει μία συντροφική σχέση. Αντιθέτως, τις περισσότερες φορές η επιθυμία του ανθρώπου να μείνει μόνος μπορεί να συνοδεύεται από μεγαλύτερη αυτογνωσία και την επίγνωση πως μπορεί να μην είναι και το κατάλληλο άτομο για σοβαρή σχέση ή πως μπορεί πληγώσει σοβαρά και κάποιον άλλον άνθρωπο. Μπορεί επίσης να ακούει τον ήχο της βαθύτερης φωνής τους η οποία εκείνη τη στιγμή του λέει πως αυτό που έχει ανάγκη είναι να μείνει μόνος και να ασχοληθεί με τη βαθύτερη γνώση του εαυτού τους.
Η επιλογή κάποιου να μην έχει σχέση δε σημαίνει πως αυτόματα δεν μπορεί να είναι καλός σύντροφος ή πως δεν έχει δεχθεί προτάσεις και ενδιαφέρον, όπως και ο δεσμευμένος άνθρωπος δε σημαίνει αυτόματα πως πάντοτε είναι τίμιος, αληθινός, ώριμος, πιστός ή κατασταλαγμένος. Παρόλα αυτά, πάντοτε υπάρχει η ευρεία πεποίθηση πως ο μοναχικός άνθρωπος «ήθελε στην πραγματικότητα αλλά δεν τον επέλεξαν», η οποία πάντοτε εκτοξεύεται ρατσιστικά και επιθετικά.
Σε κάθε περίπτωση, η επιλογή του ανθρώπου, όποια και αν είναι αυτή, πρέπει να γίνεται σεβαστή. Δεν είναι υποχρεωτικό όλοι να ακολουθούν τον ίδιο δρόμου ή να συμβιβάζονται ώστε να μην αισθάνονται αποκομμένοι από το μεγαλύτερο μέρος του κοινωνικού συνόλου.
Κανένας δεν εγγυάται πως η γειτνίαση ή η σχέση με έναν άνθρωπο μας χαρίζει την ευτυχία, ειδικά στην εποχή μας, αν αναλογιστεί κανείς τις εκατομμύρια σχέσεις που τερματίζουν άδοξα και ιδιαίτερα επώδυνα όπως και τις δυσμενείς οικονομικές, ψυχολογικές και κοινωνικές συνθήκες.
Ας αναγνωρίσουμε το δικαίωμα της επιλογής σε κάθε άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου