Οι αστρονόμοι που χρησιμοποιούν ακτίνες-Χ επί δεκαετίες βαθμονομούν τους ανιχνευτές τους χρησιμοποιώντας το Νεφέλωμα του Καρκίνου – ένα κατάλοιπο ενός σουπερνόβα που φαινόταν να έχει μια εξαιρετικά σταθερή φωτεινότητα. Τώρα, όμως, μια διεθνής ομάδα αστρονόμων ανακάλυψε ότι η παραγωγή ακτίνων X του Καρκίνου μειώθηκε κατά 7% τα τελευταία δύο χρόνια. Αν και οι αστρονόμοι μπορούν τώρα να στοχεύσουν αλλού για τη βαθμονόμηση των ακτίνων X, η ανακάλυψη αυτή θα μπορούσε να βοηθήσει τους αστροφυσικούς να κατανοήσουν καλύτερα του πώς το Νεφέλωμα του Καρκίνου, καθώς και οι συναφείς δομές, παράγουν τεράστιες ποσότητες ακτινοβολίας υψηλής ενέργειας.
Δεδομένα από τους δορυφόρους Fermi, RXTE και Swift της NASA καθώς και το Διεθνές Αστροφυσικό Εργαστήριο Ακτίνων-γ της ESA δείχνουν ότι ένας στάνταρτ δείκτης κοσμικών αποστάσεων τρεμοσβήνει
Ένα από τα πιο σπούδασε αντικείμενα στον ουρανό, το Νεφέλωμα του Καρκίνου είναι ό,τι απέμεινε από μια έκρηξη σουπερνόβα 6.500 έτη φωτός μακριά από τη Γη. Στον πυρήνα του υπάρχει ένα αστέρι νετρονίων που περιστρέφεται 30 φορές το δευτερόλεπτο, δημιουργώντας διεργασίες που είναι υπεύθυνες για τις εκπομπές ακτίνων-X και ακτίνων-γ. Μέχρι πρόσφατα, η ένταση των ακτίνων X του Καρκίνου θεωρήθηκε ότι είναι τόσο σταθερή ώστε να χρησιμοποιείται ως ένα «πρότυπο κερί», για να κρίνουν τη σχετική φωτεινότητα άλλων αντικειμένων στον ουρανό. Πράγματι, η φωτεινότητα των ακτίνων-Χ συχνά εκφράζεται σε μονάδες "millicrab».
Σταθερή πτώση
Τώρα, όμως επιστήμονες της NASA δημοσίευσαν μια επίπονη μελέτη χρησιμοποιώντας δεδομένα από πέντε διαφορετικά μέσα από τα οποία προκύπτει σαφώς μια μεταβλητότητα στην φωτεινότητα του Καρκίνου. Τα στοιχεία αποκάλυψαν μια σαφή και σταθερή μείωση της έντασης στις πηγές των ακτίνων-Χ με ενέργειες από 15 έως 50 keV.
Επειδή αμφέβαλαν αν η πτώση ήταν πραγματική, η ομάδα, στη συνέχεια, εξέτασε δεδομένα από τέσσερα άλλα όργανα – μερικά από τα οποία εκτεινόταν πίσω μέχρι το 1999. Οι μετρήσεις δείχνουν ότι η ένταση αυξάνεται πριν από την πτώση κατά 7% σε δύο μόνο χρόνια).
Ο Roger Blandford του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ πιστεύει ότι η μεταβλητότητα θα μπορούσε να σχετίζεται με την ταχεία κίνηση των γραμμών του μαγνητικού πεδίου που περιβάλλουν το περιστρεφόμενο αστέρι νετρονίων. Τα ηλεκτρόνια στρέφονται γύρω από αυτές τις γραμμές του πεδίου, δημιουργώντας σύγχροτρον ακτίνες-Χ. Η υψηλή ενέργεια της ακτινοβολίας δείχνει ότι αυτές οι γραμμές κινούνται κοντά στην ταχύτητα του φωτός, υπολογίζει ο Blandford.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου