Σε πιέζω άρα (δε) σ’ αγαπώ

Πολλές φορές πιάνουμε τον εαυτό μας να νιώθει βάρος κι αργότερα να μελαγχολεί. Έτσι, χωρίς κανέναν σπουδαίο λόγο. Χωρίς να έχει συμβεί κάτι. Κάτι τουλάχιστον έντονο, ξαφνικό και μεγάλο, που να δικαιολογεί αυτά τα σκαμπανεβάσματα της διάθεσης. Είναι κάτι απροσδιόριστο, όμως καταβάθος μπορεί και να γνωρίζουμε τι ακριβώς μας συμβαίνει κι εντοπίζεται στον τρόπο που επιδρά πάνω μας μια σχέση. Στην ουσία, στην πίεση που μπορεί να νιώθουμε από οποιαδήποτε μορφή σχέσης που υπάρχει και την αφήνουμε εκούσια ή ακούσια να μας εξουσιάζει.

Υπάρχουν πολλές μορφές πίεσης. Ανάλογα με την περίοδο που εμείς βρισκόμαστε, γίνονται περισσότερο ή λιγότερο ανεκτές. Ορισμένοι άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι να λειτουργούμε υπό πίεση. Μερικοί δε, λειτουργούμε ακόμη καλύτερα όταν πιεζόμαστε. Προθεσμίες, ημερομηνίες, παραγωγικό χάος στη δουλειά, καριέρα, ηγεσία. Μέχρι να περάσουμε στον μικρόκοσμο των διαπροσωπικών σχέσεων

Όταν είμαστε ερωτευμένοι με τον άνθρωπό μας, η οποιαδήποτε μορφή πίεσης, έχει διαδοθεί στις συνειδήσεις πως μπορεί να λειτουργήσει ακόμη κι αφροδισιακά- ασχέτως ότι κάτι τέτοιο μπορεί να είναι από ψυχολογική βία ως και δείγμα ψυχικής αστάθειας. Μπορεί να εξιτάρει τον εγκέφαλό μας και να τη θεωρήσουμε μια μορφή ενδιαφέροντος χωρίς προηγούμενο. Εκεί που αρχίζει ουσιαστικά και ξετυλίγεται το νήμα, είναι όταν αντιληφθούμε πως η πίεση, είναι πίεση και δεν έχει γαρνιτούρες.

Η πίεση ποτέ δεν είναι συνειδητή επιλογή. Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να πιεζόμαστε. Αρχίζουμε να νιώθουμε βάρος, κούραση κι άγχος εξαιτίας του ότι μπαίνουμε στη διαδικασία να μη στεναχωρήσουμε ή απογοητεύσουμε κάποιον, υπομένοντας μια συμπεριφορά και προσαρμόζοντάς την στην καθημερινότητά μας. Το ακόμη χειρότερο, συμβαίνει όταν προσπαθούμε κιόλας να μην καταλάβει ο άνθρωπός μας ότι μας πιέζει. Αντ’ αυτού καταβάλλουμε περισσότερο κόπο, κάνοντάς τον να πιστέψει ότι είμαστε οκ με μια κατάσταση που λίγο-λίγο μας εξουθενώνει.

Είναι απαραίτητο, όμως, σε οποιαδήποτε σχέση, να θέλεις να κάνεις πράγματα, όχι γιατί στα επιβάλει κάποιος, αλλά επειδή στα εμπνέει. Έτσι απλά, γιατί θέλεις να τον ευχαριστήσεις. Έτσι απλά, γιατί μέσω αυτού θα ευχαριστηθείς και εσύ. Είναι πολύ βλαβερό να κάνεις πράγματα, από την άλλη, για να γλιτώσεις την γκρίνια ή τους τσακωμούς με τη σχέση σου- πόσω μάλλον γιατί φοβάσαι ότι θα τη χάσεις. Να προσπαθείς να προλάβεις δηλαδή δυσάρεστες καταστάσεις προκειμένου να μην αισθανθείς απόρριψη.

Το σίγουρο είναι ότι ο άνθρωπος μπορεί να λειτουργήσει υπό πίεση για ένα πολύ συγκεκριμένο διάστημα. Ευτυχώς, η φύση έχει φροντίσει από μόνη της να κρούει τον κώδωνα του κινδύνου όταν η κατάσταση ξεφεύγει, με συμπτώματα όπως η ημικρανία, το τρέμουλο, η αϋπνία, το φάγωμα των νυχιών, ο τριγμός στα δόντια, οι δερματίτιδες και πάει λέγοντας. Το θέμα είναι να μη φτάσεις το σώμα σου σε σημείο να σου επιτεθεί, για να καταλάβεις πως πιέζεσαι.

Όταν η ζωή λοιπόν σε φέρει στο σημείο να νιώθεις αισθήματα φόβου και μιζέριας, μην το σκεφτείς δεύτερη φορά. Σίγουρα νιώθεις πίεση γιατί δε σε αφήνεις να ζήσεις όπως θέλεις. Τότε είναι που πρέπει να φύγεις μακριά απ’ ό,τι σε κάνει να μην είσαι ο εαυτός σου, μα κυρίως σε κάνει να μην ενεργείς όπως αυτόβουλα θα ενεργούσες, αν δεν επηρεαζόσουν και δη, πιεζόσουν από κανέναν. Γιατί η αγάπη, πρέπει να υπάρχει χωρίς πίεση. Αλλιώς, δεν είναι αγάπη.