Αχάριστος, αποκαλείται αυτός που δεν εκτιμά την προσφορά αλλά κι ο ανικανοποίητος που τα έχει όλα και γκρινιάζει για τα λίγα που δεν έχει. Ο αχάριστος είναι σαν ένα βάζο χωρίς πάτο, ό,τι και να βάλεις μέσα, πάλι άδειο παραμένει.
Η αχαριστία είναι μια συναισθηματική μειονεξία – ψυχική τσιγγουνιά –είναι ένα έκδηλο σημάδι κακού εγωισμού, το οποίο εκδηλώνεται ως αδιαφορία.
Ποια είναι τα χαρακτηριστικά του;
Ο αχάριστος άνθρωπος συνεχώς παραπονιέται για τη δουλειά του, το σπίτι του, την πόλη του, την οικονομική του κατάσταση και τη ζωή του. Πάντα θα βρει κάτι άσχημο και δυσάρεστο να εστιάσει τη προσοχή του.
Πιστεύει πως είναι άτυχος και όλα πάνε άσχημα στη ζωή του.
Δεν είναι ποτέ ευχαριστημένος, ούτε ικανοποιημένος γιατί πάντα θα βρει κάτι που να μη του αρέσει ή να του λείπει.
Θεωρεί τους γύρω του υπεύθυνους για τη δυστυχία του και πιστεύει πως είναι το θύμα μίας περίστασης όταν κάτι δεν πηγαίνει καλά.
Δεν έχει μάθει να αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες.
Επίσης φθονεί και διακατέχεται από μια πεποίθηση ανωτερότητας.
2. Ποιοι οι λόγοι της αχαριστίας;
Είναι θέμα γονιδίων, βιωμάτων η έλλειψη παιδείας.
Αναμφίβολα, το περιβάλλον μπορεί να παίξει ρόλο στον ψυχισμό και στις αξίες του ατόμου.
Ο τρόπος που σε έχουν γαλουχήσει και σου έχουν φερθεί, επηρεάζουν τις μελλοντικές συμπεριφορές και επιλογές μέχρι ένα σημείο.
Είναι είδος ψυχικής αναπηρίας.
Φανερώνουν ψυχική φτώχεια και ναρκισσισμό.
Ο ίδιος έχει πιθανώς μεγαλώσει να σκέφτεται και να αντιμετωπίζει τους άλλους ανθρώπους σαν να του χρωστούν.
3. Είναι ζήτημα λαθών που κάνουν οι γονείς και της ακατάλληλης συμπεριφοράς τους;
Επίσης οι γονείς που συγκρίνουν τα παιδιά τους , είναι άδικοι και μεταξύ τους δεν κρατούν τις ισορροπίες δημιουργούν ένα πρότυπο το οποίο μπορεί να μιμηθούν τα παιδιά στην ενήλική του ζωή.
Άξιο αναφοράς είναι επίσης πως όταν παρέχουμε τα πάντα σε ένα παιδί και κάνουμε ό,τι περνάει από το χέρι μας για να είναι ευτυχισμένο, περιμένουμε πως θα είναι χαμογελαστό και με πίστη στον εαυτό του. Ωστόσο, αυτή η συμπεριφορά φέρει τα αντίθετα αποτελέσματα. Το παιδί δείχνει δυστυχισμένο, μοιάζει αχάριστο και χωρίς αυτοπεποίθηση. Δυστυχώς, η υπερβολική προσοχή χωρίς όρια και κανόνες, μεγαλώνει παιδιά που δεν ξέρουν να προσπαθούν, να προσαρμόζονται, να συνεργάζονται και να διεκδικούν σωστά. Η ασφάλεια έρχεται μέσα από περιβάλλοντα οροθετημένα, με αγάπη και κατανόηση και όχι μέσα από την ασυδοσία.
4. Τι μπορείς να κάνεις λοιπόν εσύ για να αντιμετωπίσεις έναν τέτοιο άνθρωπο;
- Αγαπήστε περισσότερο τον εαυτό σας.
- Όρια, να εκφράζουμε ανοιχτά και καθαρά το πως νιώθουμε
- Σταμάτα να είσαι τόσο γενναιόδωρος μαζί του
- Απομακρύνσου
Η λύση είναι το ξεκίνημα ψυχοθεραπείας. Αλλιώς η κατάσταση θα διαιωνίζεται κάθε φορά όλο και χειρότερη. Με προσωπική ευθύνη καλείται το άτομο να βελτιώσει τον εαυτό του, το κλειδί της αλλαγής είναι η αυτογνωσία. Ο άνθρωπος αλλάζει και προοδεύει πέρα από αυτά που έχει κληρονομήσει και αυτά που έχει μάθει.
6. Πως μας επηρεάζει η συμπεριφορά της αχαριστίας από τους οικείους μας;
Όσοι έχουμε ζήσει έναν συγγενή, σύντροφο ή φίλο με αυτήν την συμπεριφορά, βγαίνουμε πληγωμένοι από κάθε συνάντηση μαζί του. Απορούμε γιατί η δική μας δοτικότητα και φροντίδα, χτυπάει πάνω στον «τοίχο» των σκληρών του αισθημάτων. Πάνω στην αγνωμοσύνη του.
Ο ευεργέτης, όταν ‘’προσδοκά ανταπόδοση’’ κι αυτή αργήσει, αρχικά κυριεύεται από παράπονο κι απογοήτευση, αγανάκτησης, κι ενοχής, που τελικά μετουσιώνεται σε απέχθεια προς τον ευεργετούμενο. Ο ευεργετούμενος που δεν νιώθε ευγνωμοσύνη και ανάγκη για ανταπόδοση, αδικεί κυρίως τον εαυτό του, γιατί η χαρά του (από κόμπλεξ κατωτερότητας) μετατρέπεται σε δυσφορία που δεν μπορεί να την ξεπεράσει.
7. Υπάρχουν λανθασμένοι τρόποι σκέψεις που γεννούν αχαριστία;
-Μείωση της σημασίας του θετικού. Η βάση της αχαριστίας βρίσκεται στη διαρκή απαξίωση. ‘Σιγά το δώρο που μου έκανε.’
-Έμφαση στο αρνητικό. Επικέντρωση στη δυσάρεστη όψη των πραγμάτων. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη τα θετικά.
‘Ε και τι έγινε που πηγαίνουμε για σινεμά και φαγητό έξω; Ή σε καμιά συναυλία που και που; Ούτε μια εκδρομή δεν πήγαμε φέτος. Χάλια περνάμε.’
-Γενικεύσεις. Περιστατικά που συμβαίνουν λίγες ή ορισμένες φορές εκλαμβάνονται ως μόνιμα και παντοτινά.
‘Ποτέ δεν γυρίζεις σπίτι στην ώρα σου. Πάντα βάζεις τη δουλειά και τους φίλους σου πιο πάνω από μένα.’
8. Είναι νοσηρότητα;
Ένα από τα μεγαλύτερα , επτά λεγόμενα << θανάσιμα>> αμαρτήματα των ανθρώπων θεωρείται εκείνο της αχαριστίας, της αγνωμοσύνης προς όλους εκείνους που με τον τρόπο τους ή τις ενέργειές τους, έχουν βοηθήσει να προοδεύσουμε, να ξεπεράσουμε κάποιες δυσκολίες ή κάποιους κινδύνους.
9. Υπάρχουν έννοιες που είναι συνώνυμες της αχαριστίας;
Ναι βεβαίως , η απληστία, η γκρίνια , ο εγωκεντρισμός, ο ναρκισσισμός και η απαισιοδοξία.
10.Πως διακρίνουμε αν κάποιος είναι πραγματικά αχάριστος ή απλά εμείς τον βαφτίζουμε αχάριστο;
Πολλές φορές παρεξηγούμε τη μη ανταπόδοση της δοτικότητας μας, έτσι είναι εύκολο να χαρακτηρίσουμε τον ευεγερθέντα ως αχάριστο, αν δίνουμε όμως χωρίς να μας ζητηθεί κ αι περιμένουμε οπωσδήποτε ανταπόδοση τότε θα βιώσουμε ματαίωση, απογοήτευση και θυμό.
Η άλλη όψη της αχαριστίας είναι να νομίζουμε πως μόνο εμείς δίνουμε και όλοι οι άλλοι είναι αχάριστοι, για παράδειγμα δίνουμε (χωρίς να μας έχει ζητηθεί) και προσδοκούμε πάντα ανταπόδοση και ευγνωμοσύνη. Το κάνουμε δηλ με σκοπό να λάβουμε.
Αναζητούμε ανταλλάγματα με λίγα λόγια.
Να έχουμε κατά νου πως η αχαριστία εκδηλώνεται όταν προσφέρω και αντί να λάβω ευγνωμοσύνη , λαμβάνω παράπονα, σχόλια, κακία, φθόνο ή αδιαφορία.
11. επίλογος
Ας εξασκηθούμε στην ευγνωμοσύνη Η ευγνωμοσύνη είναι τρόπος ζωής.
Η έκφραση της ευγνωμοσύνης είναι ένας απλός και επιστημονικά αποδεδειγμένος τρόπος για να νιώσουμε μεγαλύτερη ευτυχία. Η ζωή αποκτά νόημα μόνο όταν αρχίζουμε να εξημερώνουμε ένστικτα.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου