ΔΡΑΜΑΤΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ: ΑΙΣΧΥΛΟΣ - Χοηφόροι (380-404)

ΟΡ. τοῦτο διαμπερὲς οὖς [στρ. δ] 380
ἵκεθ᾽ ἅπερ τε βέλος.
Ζεῦ Ζεῦ, κάτωθεν ἀμπέμπων
ὑστερόποινον ἄταν,
βροτῶν τλάμονι καὶ πανούργῳ
385 χειρί, τοκεῦσι δ᾽ ὅμως τελεῖται.

ΧΟ. ἐφυμνῆσαι γένοιτό μοι πυκά- [στρ. ε]
εντ᾽ ὀλολυγμὸν ἀνδρὸς
θεινομένου, γυναικός τ᾽
ὀλλυμένας· τί γὰρ κεύ-
θω †φρενὸς θεῖον ἔμπας†
390 ποτᾶται, πάροιθεν δὲ πρῴρας
δριμὺς ἄηται κραδίας
θυμός, ἔγκοτον στύγος.

ΗΛ. καὶ πότ᾽ ἂν ἀμφιθαλὴς [ἀντ. δ]
395 Ζεὺς ἐπὶ χεῖρα βάλοι,
φεῦ φεῦ, κάρανα δαΐξας;
πιστὰ γένοιτο χώρᾳ.
δίκαν [δ᾽] ἐξ ἀδίκων ἀπαιτῶ.
κλῦτε δὲ Γᾶ χθονίων τε τιμαί.

400 ΧΟ. ἀλλὰ νόμος μὲν φονίας σταγόνας
χυμένας ἐς πέδον ἄλλο προσαιτεῖν
αἷμα· βοᾷ γὰρ λοιγὸς Ἐρινὺν
παρὰ τῶν πρότερον φθιμένων ἄτην
ἑτέραν ἐπάγουσαν ἐπ᾽ ἄτῃ.

***
ΟΡΕΣΤΗΣ
380 Αυτός σου ο λόγος χτύπησε στ᾽ αυτί
σα βέλος που τρυπά πέρα για πέρα.
Ω Δία, που στέλλεις κάτω από τη γη
την εκδικήτρα συμφορά μια μέρα,
αργά ή νωρίς, σε κείνους που τολμούν
τα πάντα με κακούργα χέρια,
και γονιοί να ᾽ναι, θα το βρουν.

ΧΟΡΟΣ
Να θε αξιωθώ τον άγιο ολολυγμό
μ᾽ όλη μου τη φωνή να ψάλω,
σαν πέφτουν άντρας και γυναίκα, οι δυο,
σφαγμένοι ο ένας πάνω από τον άλλο!
Γιατί, τί θέλω να το κρύβω αυτό
που ξεπετά και μόνο απ᾽ την καρδιά μου,
390 αφού δριμύ μου πνέει κατάπρωρα
το πάθος της ψυχής, η άγρια η μάνητά μου;

ΗΛΕΚΤΡΑ
Πότε λοιπόν κι ο παντοδύναμος
ο Δίας το χέρι του θα βάλει;
αχ κι αχ! σα σκίσει τα κεφάλια τους,
στη χώρα η πίστη θα γυρίσει πάλι.
Το δίκιο από τους άδικους ζητώ,
μ᾽ ακούστε, ω Γη κι ω σεβαστές
του κάτω κόσμου εσείς θεές!

ΧΟΡΟΣ
400 Μα είναι νόμος, το αίμα που εχύθη στη γη
νέον αίμα να θέλει· κι ο φόνος βοά,
ως που νά ᾽ρθει η Ερινύα και φέρει γι᾽ αυτούς
που σκοτώθηκαν πριν,
συμφορ᾽ άλλην στην πρώτην απάνω.