Ο ΦΟΒΟΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΩΜΑ

Πολλά εκατομύρια ανθρώπων παλεύουν καθημερινά να ξεφύγουν έστω και για λίγα λεπτά απο το φόβο τους. Ο φόβος αίσθημα με έντονες ψυχοσωματικές αντιδράσεις, πυροδοτεί με μεγάλη ταχύτητα την λειτουργία της σκέψης. Η ενέργεια που εκλύεται στην περίπτωση που κάποιος νιώθει φόβο είναι εξαιρετικά μεγάλη και σε ποσότητα και σε ένταση.

Αυτό συμβαίνει διότι ο φόβος είναι βοηθός της αυτοσυντήρησης, η οποία έχει καθήκον να προστατεύει την ύπαρξη μας από μοιραίους κινδύνους.

Έτσι κάθε φορά που γεννιέται το αίσθημα του φόβου η κινητοποίηση στο σώμα πρέπει να είναι μεγάλη για να αντιμετωπιστεί εγκαίρως ο κίνδυνος. Το πρόβλημα βέβαια είναι οτι στις περισσότερες περιπτώσεις, όπου οι άνθρωποι νιώθουν επαναλαμβανόμενους φόβους, δεν υπάρχει μια πραγματική απειλή. Αντίθετα αυτό που υπάρχει είναι η παρερμηνεία απο τον εγκέφαλο οτι κάτι είναι απειλητικό. Η διαφοροποίηση μεταξύ πραγματικότητας και «ερμηνευμένης» πραγματικότητας δεν αφορά το Κ.Ν.Σ.(κεντρικό νευρικό σύστημα), το οποίο αρχίζει να προετοιμάζει το σώμα αναλόγως απέναντι στον κίνδυνο-πραγματικό ή φανταστικό.

Σωματικές αντιδράσεις από το αίσθημα φόβου
Οι σωματικές αντιδράσεις απο το αίσθημα του φόβου είναι έντονες και αντιληπτές άμεσα. Το σώμα μπορεί να τρέμει, να έχει ταχυκαρδία, αφίδρωση, δύσπνοια, αδυναμία όρασης, βουητό, ζάλη και πολλά άλλα. Το εντυπωσιακό είναι πως μόλις εμφανιστούν οι αντιδράσεις του φόβου ο άνθρωπος αναρωτιέται γιατί το σώμα του αντιδρά έτσι και φοβάται ακόμα πιο πολύ! Είναι τόσο προφανές όσο το να αναρωτηθεί κανείς γιατί είναι βρεγμένος, ενω βγήκε στη βροχή χωρίς ομπρέλα! Αναρωτιούνται τι τους συμβαίνει, τί μπορεί να έχει πάθει το σώμα τους και απευθύνονται στη σκέψη τους- η οποία έχει γεννήσει απο την αρχή το φόβο τους- για να πάρουν απάντηση πάνω σε αυτό! Φωτίζοντας σπιθαμή προς σπιθαμή αυτό που κάνουν είναι κάτι περισσότερο απο φανερό το πόσο αναποτελεσματικό είναι κάτι τέτοιο.

Το σώμα αντιδρά στο αίσθημα του φόβου, αλλά το ίδιο δεν φοβάται. Ακολουθεί πιστά τις οδηγίες του Κ.Ν.Σ. αλλά καθώς το ίδιο δεν κινδυνεύει δεν έχει φόβο.

Αν τη στιγμή που τρέμει το σαγόνι σου στρέψεις όλη την προσοχή σου στο σαγόνι σα να είναι αυτό το μοναδικό και πιο πολύτιμο πράγμα πάνω στη γη, του επιτρέψεις να είναι όπως θέλει και για όση ώρα χρειαστεί, χωρίς να προσπαθείς απο τη μια να καταστείλεις την κίνηση του και απο την άλλη να ψάχνεις πολύπλοκες εξηγήσεις για να απαντήσεις στο γιατί τρέμει το σαγόνι, τότε θα δεις με έκπληξη οτι το σαγόνι θα σταματήσει να τρέμει πολύ γρήγορα, πολύ γρηγορότερα απο άλλες φορές που απο την πρώτη στιγμή που άρχισε να τρέμει του είπες: «σταμάτα! πως κάνεις έτσι;» Και το ίδιο μπορεί να συμβεί με την αναπνοή σου που είναι κοντή και δε σου φτάνει, με τα πόδια σου που έχουν μουδιάσει, με την καρδιά σου που χτυπάει σαν τρελή...

Μόλις εσύ πάρεις τα μάτια σου απο την σκέψη και τα στρέψεις προς το σώμα τότε μια άλλη πραγματικότητα, πιο φιλική και ειρηνική εμφανίζεται μπροστά σου. Μόλις εσύ δεχθείς να αμφισβητήσεις την παντοδυναμία του νου σου τότε το σώμα εμφανίζει τις δυνάμεις που έχει. Δυνάμεις που σου προσφέρουν ισορροπία, εμπιστοσύνη, χαρά.

Όταν αποφασίσεις να κάνεις πρωταγωνιστή της ζωής σου το σώμα σου, τότε έχεις πάρει το μονοπάτι για να γιατρευτείς απο το φόβο και οχι απλώς να τον αντιμετωπίσεις ή να τον διαχειριστείς, για να χρησιμοποιήσω μια μοδάτη έκφραση. Αυτή η πραγματικότητα πάντα ήταν εκεί, αλλά εσύ δεν έδινες καμιά σημασία.

Το σώμα έχει όλη τη σοφία που χρειάζεται κανείς και για να εξηγήσει τον κόσμο και για να βρει την θέση του μέσα σε αυτόν.

Κάποιος που υποφέρει χρόνια απο φόβους και άλλα τόσα χρόνια προσπαθεί να εξηγήσει με το νου του τί του συμβαίνει, έχει να χάσει άραγε κάτι ακολουθώντας ένα καινούργιο μονοπάτι, που όσοι τόλμησαν να το ακολουθήσουν μπορούν να χαίρονται τη ζωή τους;