Οι επιστήμονες προτείνουν ότι αυτοί οι πλανήτες που φέρουν ζωή ξεκίνησαν να υπάρχουν στις απαρχές του Σύμπαντος λίγα εκατομμύρια χρόνια από το Big Bang, και ότι αυτοί φτιάχνουν το μεγαλύτερο τμήμα της «χαμένης μάζας» των γαλαξιών.
Υπολογίζουν ότι ένα τέτοιο πλανητικό σώμα θα διασχίζει το εσωτερικό του ηλιακού συστήματος κάθε 25 εκατομμύρια χρόνια κατά μέσον όρο και κατά τη διάρκεια της κάθε διέλευσης, ζωδιακή σκόνη, συμπεριλαμβανομένης ενός τμήματος των ζωντανών κυττάρων του ηλιακού μας συστήματος, θα εμφυτεύεται στην επιφάνεια του. Αυτοί οι ελεύθερα κυμαινόμενοι πλανήτες θα έχουν τότε την πρόσθετη ιδιότητα της ανάμιξης των προϊόντων της τοπικής βιολογικής εξέλιξης σε μία γαλαξιακή κλίμακα.
Από το 1995, όταν αναφέρθηκε ο πρώτος εξωηλιακός πλανήτης, το ενδιαφέρον για την αναζήτηση πλανητών έχει φθάσει στα ύψη. Οι 750 περίπου ανιχνεύσεις εξωπλανητών είναι όλοι τους πλανήτες σε τροχιά γύρω από αστέρια και δεν υπάρχουν ρεαλιστικές δυνατότητες για να είναι υποψήφιοι κόσμοι με εξωγήινη ζωή.
Η δυνατότητα να υπάρχει ένας πολύ μεγαλύτερος αριθμός πλανητών προτάθηκε για πρώτη φορά σε προηγούμενες μελέτες, όπου μετρήθηκαν τα φαινόμενα του βαρυτικού εστιασμού των μακρινών κβάζαρ, μέσω παρεμβολής αντικειμένων μεγέθους ενός πλανήτη.
Πρόσφατα δε αρκετές ομάδες ερευνητών έχουν προτείνει ότι μερικά δισεκατομμύρια τέτοια αντικείμενα θα μπορούσαν να υπάρχουν στον Γαλαξία. Η νέα έρευνα έχει ανεβάσει το γενικό σύνολο των πλανητών σε μερικές εκατοντάδες χιλιάδες δισεκατομμύρια σε κάθε γαλαξία – καθένας από τους οποίους φιλοξενεί την κληρονομιά αρχαίας κοσμικής αρχέγονης ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου