Τον Φεβρουάριο του 1891 ξεκίνησαν να εμφανίζονται κάποιες διαφημίσεις στις εφημερίδες της εποχής για ένα νέο «παιχνίδι» που θα έκανε θραύση. Οι διαφημίσεις αυτές αφορούσαν το παράξενο «παιχνίδι» επίκλησης πνευμάτων, του Πίνακα Ουιτζα, μίας μαγικής συσκευής που απαντούσε σε «ερωτήσεις για το παρελθόν, το παρόν αλλά και το μέλλον με φανταστική ακρίβεια». Απαντήσεις που προέρχοταν από ένα άλλο κόσμο..Αυτή η μυστηριώδης συσκευή ήταν ένας επίπεδος πίνακας με όλα τα γράμματα της Αλφαβήτου ταξινομημένα σε δύο ημικύκλια που υπάρχουν πάνω από τους αριθμούς 0 έως 9, την λέξη «ΝΑΙ» και «ΟΧΙ» στις δύο πάνω γωνίες, το «αντίο» στο κάτω μέρος, μαζί με ένα ξύλινο δείκτη που μοιάζει με δάκρυ που έχει ενσωματωμένο ένα μικρό κενό και χρησιμοποιείται για να διασχίζει τον πίνακα Ουιτζα.
Η ιδέα της Συσκευής Ουιτζα είχε ως εξής: Δύο ή περισσότεροι άνθρωποι κάθονται πάνω από τον πίνακα, τοποθετούν τα δάχτυλά τους στον ξύλινο δείκτη, κάνουν μία ερώτηση και περιμένουν ώσπου ο δείκτης να κουνηθεί στα γράμματα που θα σχηματίσουν την φράση – απάντηση.
Η Πραγματική Ιστορία του Πίνακα Ουιτζα
Η Πραγματική ιστορία του πίνακα Ουιτζα είναι το ίδιο μυστήρια με τον τρόπο που λειτουργεί το «παιχνίδι». Ο Ιστορικός της παράξενης συσκευής Robert Murch ερευνά την ιστορία του Πίνακα από το 1992. Όταν ξεκίνησε την έρευνά του αναφέρει πως κανείς δεν ήξερε τις καταβολές του πίνακα, κάτι που θεώρησε παράξενο. Για την ακρίβεια ο Πίνακας Ουιτζα ξεπήδησε από την Αμερικανική εμμονή πάνω στον πνευματισμό, που ξέσπασε τον 19ο Αιώνα ερχόμενος από την Ευρώπη που ήδη υπήρχε ως έννοια για χρόνια, και η πεποίθηση πως οι Νεκροί μπορούν να επικοινωνήσουν με τους ζωντανούς.
Μαζί με τον Πνευματισμό εξαπλώθηκε όμως και η αγανάκτηση που επήλθε από τον μεγάλο χρόνο που χρειαζόταν μέσα από τις σεάνς για να ληφθεί το μήνυμα από τα πνεύματα, αναφέρει ο Brandon Hodge, Ιστορικός του Πνευματισμού. Επίσης, η προσφώνηση του Αλφάβητου και η αναμονή για τον κατάλληλο χτύπο στο γράμμα (διαδικασία που προυπήρχε του Πίνακα Ουιτζα) ήταν μία πολύ βαρετή διαδικασία. Η Ανακάλυψη του πίνακα τότε έφερε την γρήγορη ανταπόκριση από τον «κόσμο των πνευμάτων» και το άμεσο ενδιαφέρον του κόσμου.
Το όνομα του Πίνακα προήλθε από τον συνδυασμό της Γαλλικής λέξης Oui και την Γερμανική Ja, αναφέρει ο Murch, θεωρία που βασίζει στην έρευνά του που αποκαλύπτει πως ήταν η Helen Peters ( που ήταν ένα ισχυρό σε πνευματικές δυνάμεις Διάμεσο) εκείνη που εμφάνισε το όνομα μέσα από την χρήση του πίνακα.
Ο Πίνακας Ουιτζα γνώρισε μία τεράστια εμπορική επιτυχία σχεδόν αμέσως, και σήμερα, περί τα 120 χρόνια αργότερα η επιτυχία αυτή έδειξε πως ο πίνακας κατέχει πλέον την δική του θέση στην παράξενη κουλτούρα της Αμερικής αλλά και του υπόλοιπου κόσμου. Εισχώρησε ως ένα μυστικιστικό προφητικό εργαλείο αλλά και ως παιχνίδι της παρέας με το αίσθημα της αλλόκοσμης διασκέδασης, κάτι που σήμαινε πως δεν τον χρησιμοποιούσαν μονάχα οι πνευματιστές. Για την ακρίβεια οι πνευματιστές ήταν οι άνθρωποι που απεχθάνονταν την χρήση του Πίνακα Ουιτζα καθώς δεν πίστευαν πως παρήγαγε αποτελέσματα. Ο Πίνακας είχε απήχηση σε μία μεγάλη κλίμακα ηλικιών, επαγγελμάτων και μόρφωσης, κυρίως διότι ο Ουιτζα παρείχε ένα διασκεδαστικό τρόπο στους ανθρώπους για να πιστέψουν σε κάτι πέρα από τα τετριμμένα του κόσμου αυτού.
Οι παράξενες ιστορίες του Πίνακα Ουιτζα και η Λογοτεχνία
Οι παράξενες ιστορίες που αφορόυσαν τον Πίνακα Ουιτζα έκαναν συχνά την εμφάνισή τους στις Αμερικανικές Εφημερίδες της εποχής. Το 1920, οι εθνικές τηλεπικοινωνίες ανέφεραν πως ερευνητές φόνων στράφηκαν στην χρήση του πίνακα για να ανακαλύψουν στοιχεία για τον μυστηριώδη φόνο ενός Τζογαδόρου της Νέας Υόρκης, του Joseph Burton Elwell. Το 1921, οι New York Times έγραψαν πως μία γυναίκα από το Σικάγο που εισήχθη σε Ψυχιατρικό Νοσοκομείο, προσπάθησε να εξηγήσει στους γιατρούς πως δεν έπασχε από μανία, αλλά πως τα πνεύματα μέσα από τον πίνακα Ουιτζα της είπαν να αφήσει το άψυχο κορμί της μητέρας της στο σαλόνι για 15 ημέρες προτού την θάψει στην πίσω αυλή. To 1930 οι αναγνώστες των εφημερίδων ξαφνιάστηκαν από τις πράξεις δύο γυναικών από το Μπάφαλο της Νέας Υόρκης που δολοφόνησαν μία γυναίκα έπειτα από προτροπή του πίνακα Ουιτζα.
Οι πίνακες Ουιτζα παρείχαν και λογοτεχνικές εμπνεύσεις πέραν των άλλων. Το 1916, η Κα Pearl Curran έγινε πρωτοσέλιδο όταν ξεκίνησε να γράψει ποιήματα και ιστορίες που όπως εκείνη υποστήριζε, της υπαγόρευε το πνεύμα μίας γυναίκας του 17ου Αιώνα με όνομα Patience Worth, με την χρήση του πίνακα. Τον επόμενο χρόνο η φίλη της Curran, Emily Grant Hutchings υποστήριξε πως το βιβλίο της Jap Herron, ΄της είχε υπαγορευτεί μέσω πίνακα Ουιτζα από τον πεθαμένο Samuel Clemens, γνωστό ως Mark Twain.
Ο Πίνακας και η χρήση του υπήρχε στις παρυφές της Αμερικανικής κουλτούρας ως ένα μυστηριώδες όργανο που ενέπνευσε μερικούς φόνους ως το 1973, όταν και κυκλοφόρησε στον Κινηματογράφο η άκρως τρομακτική για την εποχή της ταινία «Ο Εξορκιστής», που υποτίθεται πως βασίστηκε σε μία πραγματική ιστορία στην οποία εμπλέκεται η 12χρονη Regan, που κυριεύτηκε από κάποιο δαίμονα παίζοντας με τον Πίνακα Ουιτζα. Έτσι αυτόματα ο πίνακας μετατράπηκε στις συνειδήσεις των ανθρώπων ως δαιμονικό όργανο, και ως αποτέλεσμα, πηγή έμπνευσης για αρκετούς συγγραφείς τρόμου και δημιουργούς ταινιών που το ενέταξαν στις δημιουργίες τους.
Τα τελευταία χρόνια ο πίνακας ανέκτησε την δημοτικότητά του. Το δημοφιλές Paranormal Activity (1 και 2) περιείχαν στην πλοκή τους την χρήση του πίνακα Ουιτζα, που πέραν της ταινίας, συμμετείχε και σε επεισόδιο του “Breaking Bad” καθώς και άλλων παραφυσικών σειρών Reality ανά τον κόσμο.
Το ερώτημα που παραμένει αναπάντητο όμως είναι το εξής: Πως λειτουργεί ένας Πίνακας Ουιτζα;
Η λειτουργικότητα του Πίνακα Ουιτζα
Οι πίνακες Ουιτζα δεν λειτουργούν μέσα από πνεύματα και δαίμονες, αναφέρουν οι επιστήμονες παρέχοντας πληροφορίες που είναι χρήσιμες, καθώς φαίνεται πως λειτουργούν μέσα από εμάς ακόμα και αν ορκιζόμαστε πως δεν κουνάμε τον δείκτη των γραμμάτων. Οι πίνακες λειτουργούν μέσα από μία αρχή που είναι πολύ γνωστή σε εκείνους που μελετούν τον ανθρώπινο Νου για πάνω από 160 χρόνια: Το φαινόμενο του Ιδεόμετρου. Το 1850, ο Φυσικός και Φυσιολόγος Benjamin Carpenter δημοσίευσε μία αναφορά για το Royal Institution της Μεγάλης Βρετανίας, ερευνώντας τις αυτόματες μυικές κινήσεις που λαμβάνουν χώρα χωρίς την συνειδητή θέληση του ατόμου. Σχεδόν αμέσως οι ερευνητές είδαν τα αποτελέσματα του φαινόμενου του Ιδεόμετρου, μέσα από πειράματα που απέδειξαν πως ο δείκτης κινούταν μέσα από τις διαδικασίες αυτόματης κίνησης του Νου των συμμετεχοντων.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ ισχυρό. Όπως εξηγεί ο Dr. Chris French, καθηγητής Ψυχολογίας στο πανεπιστήμιο του Λονδίνου « μπορεί να παράγει μία πανίσχυρη εντύπωση πως η κίνηση παράγεται από κάποιο εξωγενή παράγοντα, όμως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο». «Τέτοιοι μηχανισμοί όπως οι Πίνακες Ουιτζα μπορούν να κινηθούν από απειροελάχιστες μυικές κινήσεις που επιφέρουν μεγάλη κίνηση στην πραγματικότητα». Ο δείκτης του Πίνακα για παράδειγμα μπορεί να κινηθεί δίχως την παραμικρή προσπάθεια του χεριού…
«Και οι Πίνακες Ουιτζα απαιτούν μία ομάδα ανθρώπων που επηρεάζουν το αντικείμενο» Με τον πίνακα απαιτείται ένας συνειδητός έλεγχος, και μέσα σε μία ομάδα ανθρώπων κανείς δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη για την κίνηση του δείκτη, υποδεικνύοντας έτσι πως οι απαντήσεις έρχονται από κάποιο εξώκοσμο πνεύμα. Επίσης σε τέτοιες περιπτώσεις επικρατεί στην ομήγυρη η άποψη πως ο πίνακας είναι κατά κάποιο τρόπο μαγικός ή μυστικιστικός. Έτσι μόλις εντυπωθεί η ιδέα, τα υπόλοιπα συμβαίνουν σχεδόν ασυνείδητα.»
Αν όμως οι πίνακες δεν μπορούν να μας δώσουν απαντήσεις που βρίσκονται πέρα από τον δικό μας κόσμο, τότε τι μπορούν να μας πούν; Ίσως αρκετά πράγματα…
Οι ερευνητές στο British Columbia’s Visual Cognition Lab θεωρούν πως ο πίνακας ίσως παρέχει έναν εξαιρετικό τρόπο για να κατανοήσουμε τις διεργασίες του Νου σε διαφορετικά επίπεδα σε σχέση με το πως επεξεργάζεται την πληροφορία. Η ιδέα πως το μυαλό μας έχει διαφορετικά επίπεδα πληροφορίας δεν είναι καινούρια, όμως το πως θα προσεγγίσουμε όλα αυτά τα επίπεδα παραμένει ένα δισεπίλυτο πρόβλημα: Συνειδητό, ασυνείδητο, υποσυνείδητο,προ-συνείδηση… όλα όροι που χρησιμοποιούνται για την ανάλυση του νού και που ίσως μέσα από την χρήση του Πίνακα Ουιτζα μπορέσουμε να ξεκλειδώσουμε τα μυστικά του κάθε επίπεδου του ασυνείδητου Νου μας. Γιατί μέσα από την αυθυποβολή της επαφής με το επέκεινα, ο Νους δρα και αντιδρά με ένα μαγικό υποσυνείδητο τρόπο…
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου