Χαρακτηρίζεται από αποστροφή και αποφυγή κάθε επαφής, ιδίως των γεννητικών οργάνων, που αποβλέπει σε σεξουαλική δραστηριότητα. Συχνά συνυπάρχει φοβικού τύπου αποφυγή, η οποία πρέπει να λαμβάνεται υπόψη κατά τη θεραπευτική αντιμετώπιση αυτής της δυσλειτουργίας.Η Kaplan μελέτησε 353 άτομα και ζευγάρια με κύρια αιτίαση τη χαμηλή συχνότητα σεξουαλικών επαφών. Από αυτά, 120 απέφευγαν τις σεξουαλικές επαφές εξαιτίας φόβου ή αποστροφής και παρουσίαζαν υψηλή συχνότητα διαταραχών πανικού. Αντίθετα, η συχνότητα των αγχωδών διαταραχών στους ασθενείς που παραπονούνταν για απώλεια του σεξουαλικού ενδιαφέροντος και άλλες μορφές σεξουαλικής αποφυγής ήταν σημαντικά χαμηλότερη.
Αγχος για τη σεξουαλική τους δραστηριότητα δεν αναπτύσσουν όλα τα άτομα με κρίσεις πανικού, αλλά σε εκείνα που παρουσιάζουν αυτή τη διαταραχή το άγχος είναι έντονο και δεν εξαλείφεται. Αυτά τα πανικόβλητα άτομα δεν εμφανίζουν απλό άγχος επίδοσης, αλλά βιώνουν πραγματικό πανικό για τη σεξουαλική τους διαδικασία. Ακόμα, δεν παρουσιάζουν όλοι το «ρόλο του θεατή», αλλά μπορεί να ασχολούνται ψυχαναγκαστικά με τη σκληρότητα της στύσης τους ή με τις λεπτομέρειες της εκσπερμάτισής τους.
Οι γυναίκες με την εν λόγω διαταραχή καταπιέζουν τους εαυτούς τους με το φόβο ότι τα ερωτικά χάδια που χρειάζονται για να φθάσουν στον οργασμό θα κουράσουν τον εραστή τους. Τέτοια άγχη παρεμποδίζουν τη συγκέντρωση στα συναισθήματα και τη σεξουαλική διέγερση.
Σε αντίθεση με τους προωροεκσπερματιστικούς, που έχουν έναν πραγματικό λόγο ανησυχίας για τη σεξουαλική δραστηριότητα, οι ασθενείς που παρουσιάζουν φοβία για το σεξ όχι μόνο φοβούνται την αποτυχία (ένας φόβος πραγματικός, εάν κάποιος επιχειρήσει να έχει σεξουαλική επαφή ενώ είναι πλημμυρισμένος από αδρεναλίνη), αλλά ανησυχούν υπερβολικά για τη σεξουαλική απόλαυση καθαυτή.
Άλλοι φοβικοί ασθενείς αποφεύγουν κάθε σωματική επαφή. Μερικοί φοβούνται μόνο ορισμένες δραστηριότητες της σεξουαλικής διαδικασίας, όπως τη διείσδυση, τα φιλιά, το να ξεντυθούν, να τους δουν ή να τους αγγίξουν τα γεννητικά τους όργανα. Για κάποια άτομα η σεξουαλική αποφυγή είναι τόσο καταναγκαστική, ώστε παραμένουν μοναχικά, παρθένα και μερικές φορές κοινωνικά απομονωμένα σε όλη τους τη ζωή. Άλλα άτομα με φοβική αποφυγή των σεξουαλικών επαφών ενδέχεται να παντρευτούν, αλλά αποφεύγουν όσο μπορούν τη σεξουαλική επαφή και καταβάλλουν μεγάλες προσπάθειες να δημιουργούν συνθήκες που δεν επιτρέπουν σεξουαλικές επαφές.
Όταν δεν μπορούν πλέον να αποφύγουν τη σεξουαλική επαφή, βιώνουν έντονο άγχος. Κάποιοι παρουσιάζουν πραγματικές κρίσεις πανικού, με συμμετοχή του αυτονόμου νευρικού συστήματος κατά τη σεξουαλική διαδικασία. Ένας αριθμός γυναικών ανέφερε ότι μετά από κάθε σεξουαλική επαφή με τον άνδρα τους αισθάνονταν άρρωστες και εκνευρισμένες για αρκετές μέρες μετά. Είναι προφανές ότι πολλές από τις παραπάνω αγωνίες επηρεάζουν την προσωπικότητα και, κατ’ επέκταση, το σύνολο της συμπεριφοράς.
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Δημοσίευση σχολίου