Έχουμε θέληση;

«Τελικά μήπως έχουμε πρόβλημα θέλησης;»
Το κείμενο που ακολουθεί είναι η συγκλονιστική καταγραφή των όσων βίωσε μια γυναίκα, στο διάστημα της «πάλης» της με τα παραπανίσια κιλά. Πρόκειται για μια πραγματικά καταιγιστική επιστολή, στην οποία καυτηριάζεται, μεταξύ των άλλων, και η βιομηχανία του αδυνατίσματος. Το κείμενο – κατάθεση ψυχής, παρατίθεται αυτούσιο και είναι σίγουρο ότι θα σας προβληματίσει, θα σας ευαισθητοποιήσει, θα σας αφυπνίσει και θα σας συγκινήσει.

«Η αλήθεια είναι ότι αν ήταν απλά θέμα θέλησης όλοι μας θα είχαμε καταφέρει να χάσουμε το περιττό βάρος που μας ταλαιπωρεί. Ποιος άνθρωπος δεν θέλει να έχει φυσιολογικό βάρος; Η απάντηση είναι όλοι μας και όλοι εμείς που έχουμε πρόβλημα με το βάρος μας έχουμε τόσο μεγάλη θέληση να αδυνατίσουμε που καταναλώνουμε καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας άπειρο χρόνο, χρήμα και ενέργεια στην προσπάθειά μας να το καταφέρουμε.

Το πρόβλημα όμως της παχυσαρκίας είναι τόσο πολυπαραγοντικό που είναι σαν τη Λερναία Ύδρα. Κόβεις το ένα κεφάλι και ξάφνου εμφανίζονται δύο καινούργια για να παλέψεις μαζί τους. Για να μπορέσουμε όμως να τα καταφέρουμε χρειάζεται όλοι μας να καταλάβουμε, ότι το περιττό μας βάρος είναι το σύμπτωμα και όχι το πρόβλημα.

Για παράδειγμα όταν νοσούμε, δεν είναι ο πυρετός το πρόβλημα, ο πυρετός είναι η άμυνα του οργανισμού μας απέναντι στον ιό που έχει εισβάλλει στο σώμα μας. Για να καταφέρουμε να χάσουμε το περιττό μας βάρος χρειάζεται να βάλουμε το μυαλό μας κάτω, να κάνουμε μία ανασκόπηση της ζωής μας και να εντοπίσουμε τους πραγματικούς λόγους που μας οδήγησαν στο να βάλουμε βάρος.
Είναι σαν να βάζουμε τη ζωή μας στο μικροσκόπιο, προκείμενου για πρώτη φορά να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια την αιτία του προβλήματος, τον ιό που έχει προκαλέσει τη νόσο. Αν κοιτάξουμε προσεκτικά λοιπόν θα δούμε ότι το βάρος μας εξαρτάται από την ψυχολογία μας (πώς διαχειριζόμαστε τα συναισθηματικά μας αδιέξοδα), από τον τρόπο γενικά της ζωής μας και της διατροφής μας (καθιστική ζωή, κακή επιλογή τροφών, περιβάλλον στο οποίο ζούμε και εργαζόμαστε κ.λπ.) αλλά και από βιοχημικούς παράγοντες (ανεπαρκής θρέψη σε κυτταρικό επίπεδο, ανισορροπία ορμονών, αντίσταση στην ινσουλίνη κ.λπ.) και ίσως και από άλλους παράγοντες που αυτή τη στιγμή δεν μου έρχονται στο μυαλό…
Έτσι πολλές φορές, ενώ έχουμε τη θέληση, δεν χρησιμοποιούμε τα σωστά μέσα για να καταφέρουμε τον σκοπό μας. Ακούω για παράδειγμα πάρα πολλά άτομα που ενώ θέλουν να χάσουν βάρος δεν είναι διατεθειμένοι να βάλουν την άσκηση στη ζωή τους. Ωστόσο, το σώμα μας είναι φτιαγμένο για κίνηση, είναι φτιαγμένο για να τρέχουμε, να σκαρφαλώνουμε, να περπατάμε, γενικώς να κινούμαστε.
Αν δεν το κάνουμε αυτό πάμε κόντρα στη φύση μας και όσο πάμε κόντρα στη φύση μας θα νοσούμε και θα είμαστε δυστυχισμένοι. Όσο εξακολουθούμε να προσθέτουμε μη θρεπτικές επεξεργασμένες τροφές στην καθημερινή μας διατροφή, όπως ζάχαρη, γλυκά και τροφές λιπαρές με κενές θερμίδες και κορεσμένα λίπη, το σώμα μας δεν θα έχει τρόπο ούτε να τις “κάψει” ούτε να τις αποβάλει και εννοείται πως θα συνεχίσει να πεινάει, να πεινάει για θρέψη που δεν του παρέχουμε.
Ακόμη και αν κάνουμε δίαιτα και δεν τρώμε παχυντικές τροφές, ακόμη και τότε χωρίς άσκηση το να χάσουμε βάρος γίνεται μία κούρσα με τη φύση, μία κούρσα με το σώμα μας, όπου του στερούμε τροφή, περισσότερη από αυτή που πρέπει, γιατί αν δεν το κάνουμε δεν θα χάσουμε βάρος, μια και δεν έχουμε αυξημένες καύσεις.
Και σας ρωτώ, για πόσο καιρό πιστεύετε ότι μπορείτε να λιμοκτονήστε οικειοθελώς; Πόσο μεγάλη είναι η θέλησή σας και πόσο πιστεύετε ότι μπορείτε να αντέξετε πηγαίνοντας κόντρα στη φύση μας; 1 μήνα; 2 μήνες; Για παραπάνω δεν νομίζω… Και μετά από την πείνα, έρχονται τα ισχυρά ένστικτα επιβίωσης και πλέον την πείνα δεν μπορούμε να τη διαχειριστούμε. Και ζούμε σε ένα κόσμο που η πληθώρα από γλυκές, γεμάτες ζάχαρη τροφές είναι δίπλα μας, τόσο εύκολα προσβάσιμες.
Σίγουρα όταν πεινάμε μετά από τόση στέρηση δεν θα πάμε να φάμε φρούτα, λαχανικά, καρπούς και γενικώς θρεπτικές τροφές. Η ανάγκη μας για κάτι γλυκό (λόγω πτώσης του ζαχάρου στο αίμα) ή για κάτι λιπαρό (επειδή ο εγκέφαλός μας λιμοκτονεί) είναι τόσο μεγάλη που ξεπερνάει τις δυνάμεις μας και τη θέλησή μας να αδυνατίσουμε.

Γιατί η πείνα, είναι η πιο ισχυρή μας αντίσταση στον θάνατο, η πείνα είναι που βοήθησε το ανθρώπινο είδος να φτάσει μέχρι το σήμερα, η πείνα είναι ένα από τα ισχυρότερα ένστικτα επιβίωσης. Και εγώ εδώ αναρωτιέμαι όταν βλέπω πλέον ανθρώπους να κάνουν υποθερμιδικές δίαιτες και να πεινούν οικιοθελώς… Πού πας καλέ μου άνθρωπε ξυπόλυτος στ’ αγκάθια;

Η μακροχρόνια μάχη μου με τα περιττά μου κιλά με δίδαξε το εξής: Δεν υπάρχουν μαγικές δίαιτες, μαγικά χαπάκια, κρέμες και πράσινα άλογα που θα μας βοηθήσουν να χάσουμε βάρος και πόντους γρήγορα, εύκολα και αποτελεσματικά. Αυτό αποτελεί μία τεράστια ουτοπία ένα «τριπάκι» στο οποίο μας βάζει η σύγχρονη βιομηχανία αδυνατίσματος, προκειμένου να ακουμπήσουμε τα καλά μας λεφτουδάκια.
Η ωμή αλήθεια είναι ότι το μόνο που έχει αποτέλεσμα μακροχρόνια, όχι μόνο για να χάσουμε βάρος αλλά και κυρίως για να διατηρήσουμε το νέο χαμηλότερο βάρος μας είναι η αλλαγή στον τρόπο ζωής και διατροφής μας. Ας αρχίσουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας πραγματικά γιατί μόνο τότε θα τον φροντίσουμε όπως του αξίζει.
Ας αρχίσουμε να ασκούμαστε, όχι για να αδυνατίσουμε, αλλά για να νιώθουμε καλά και να έχουμε υγεία. Γιατί μετά από 30’ περπάτημα όλα θα τα βλέπουμε καλύτερα, γιατί οι ορμόνες του στρες θα μειωθούν και το μυαλό μας θα καθαρίσει και ό,τι μας απασχολεί και μας προβληματίζει θα το λύσουμε πιο εύκολα ή ακόμη και αν δεν το λύσουμε θα σταματήσει να μας αρρωσταίνει.
Ας αρχίσουμε να επιλέγουμε θρεπτικές και υγιεινές τροφές για να τραφούμε όχι για να χάσουμε Χ κιλά σε Χ μήνες, αλλά για να έχουμε υγεία και ευεξία. Ας μάθουμε επιτέλους να μην «καταπίνουμε» όλες μας τις στεναχώριες, τον θυμό μας, την απόγνωσή μας, ας μάθουμε να τα εκφράζουμε, ας γίνουμε και δυσάρεστοι, ας πούμε και μερικά “όχι” βρε αδερφέ! Ας μάθουμε να μένουμε μακριά από τοξικούς ανθρώπους και τοξικές τροφές ή αν αυτό δεν είναι εφικτό μερικές φορές, τουλάχιστον ας δώσουμε επιπλέον στο σώμα μας σωστές τροφές και άσκηση, ώστε να μπορέσει να αποτοξινωθεί.
Και αν όλα αυτά στην αρχή μου φαινόντουσαν βουνό, σκέφτηκα ότι τελικά το μυστικό κρύβεται στις μικρές σταδιακές αλλαγές και όχι στις μεγάλες. Όσο πιο ομαλά κάνουμε τη μετάβαση σε έναν πιο υγιεινό τρόπο ζωής, τόσο πιο εύκολα θα μπορέσουμε να τον διατηρήσουμε για μία ζωή. Δεν γίνεται να γίνουμε άλλοι άνθρωποι από τη μία μέρα στην άλλη. Η μεταμόρφωση είναι μία διαδικασία που απαιτεί χρόνο. Προσωπικά μου αρέσει να το βλέπω ως ένα όμορφο ταξίδι, ένα ταξίδι αυτογνωσίας και αυτοβελτίωσης.

Και επιστρέφουμε στο ερώτημα αν έχουμε πρόβλημα θέλησης. Το θέμα μας είναι ότι τελικά δεν ξέρουμε τι θέλουμε. Γιατί δυστυχώς κανείς δεν μας δίδαξε πώς να διεκδικήσουμε ένα πιο υγιές σώμα και μία καλύτερη ζωή. Κανείς δεν μας δίδαξε το Ευ Ζην. Δυστυχώς δεν παρέχεται από την παιδεία μας αυτή η πολύτιμη γνώση γιατί απλά δεν συμφέρει να είμαστε υγιείς, δεν συμφέρει να μην έχουμε ανάγκη τα φάρμακα, τα ινστιτούτα αδυνατίσματος, τις διάφορες περίπλοκες δίαιτες και τις σαβούρες που μας σερβίρουν για τροφές.

Όσο πάμε κόντρα στη φύση μας τόσο περισσότερες και πιο βαριές θα είναι οι επιπτώσεις σε σωματική και ψυχική υγεία. Υπάρχει όμως τρόπος, αρκεί να θελήσουμε να τον ακολουθήσουμε: Ας εξερευνήσουμε λοιπόν ο καθένας από εμάς κατά πόσο είμαστε διατεθειμένοι να σεβαστούμε τη φύση μας και κατά πόσο θέλουμε να αλλάξουμε τρόπο ζωής και σκέψης.