Ουρανοξύστες κατασκευασμένοι από ξύλο;

Ένα από τα αρχαιότερα δομικά υλικά θα μπορούσε να ξεκινήσει νέα καριέρα στην κατασκευή των ουρανοξυστών του μέλλοντος: Νέες μορφές επεξεργασμένου ξύλου αντικαθιστούν το ατσάλι και το μπετόν σε ολοένα και ψηλότερα κτήρια.

Το ξύλο υπάρχει σε αφθονία, παράγεται χωρίς μεγάλη κατανάλωση ενέργειας δεν αφήνει πολλά παραπροϊόντα, και θεωρείται πιο φιλικό στο περιβάλλον από το μπετόν και το ατσάλι, τουλάχιστον όταν τα δέντρα καλλιεργούνται με βιώσιμο τρόπο.

Εκεί που το ξύλο υστερεί είναι η αντοχή του, καθώς στη φυσική του μορφή δεν μπορεί να υποστηρίξει το βάρος ψηλών κτιρίων. Υπάρχουν όμως περιθώρια βελτίωσης, Ένα σχετικά νέο υλικό είναι η λεγόμενη «πλακώδης ξυλεία», λεπτά φύλλα ξύλου στερεωμένα με κόλλα το ένα πάνω στο άλλο. Το υλικό που προκύπτει είναι εξίσου ελαφρύ με το φυσικό ξύλο, προσφέρει όμως πολύ υψηλότερη αντοχή.

Μια ειδική μορφή πλακώδους ξυλείας, η οποία ονομάζεται CLT και αποτελείται από διαδοχικά στρώματα φύλλου, έτσι ώστε οι ίνες του ενός στρώματος να είναι κάθετες στις ίνες του επόμενου, προσφέρει άριστη αντοχή και θα μπορούσε να στηρίξει πραγματικά ψηλά κτήρια.

Όπως αναφέρει το περιοδικό New Scientist, το ρεκόρ του υψηλότερου κτηρίου με ξύλινο σκελετό ανήκει στο Forte, μια δεκαώροφη πολυκατοικία που ολοκληρώθηκε το 2012 στη Μελβούρνη.

Σύντομα όμως θα ξεπεραστεί από το Treet («δέντρο») μια πολυκατοικία 14 ορόφων, ύψους 49 μέτρων, που θα ολοκληρωθεί στα τέλη του 2015 στο Μπέργκεν της Νορβηγίας.

Υπάρχουν όμως προοπτικές και για πολύ ψηλότερες κατασκευές. Το αρχιτεκτονικό γραφείο Skidmore, Owings & Merill υπολόγισε πέρυσι ότι είναι εφικτή η κατασκευή ουρανοξυστών των 125 μέτρων με το ξύλο ως το κύριο δομικό υλικό και το οπλισμένο μπετόν να περιορίζεται στους δομικούς συνδέσμους. Εκτίμησε μάλιστα ότι το περιβαλλοντικό αποτύπωμα αυτών των κτηρίων, όσον αφορά τουλάχιστον τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου, θα ήταν 60 με 75 τοις εκατό μικρότερο σε σχέση με το ατσάλι και το τσιμέντο.

Φέτος το Μάρτιο, το αμερικανικό υπουργείο Γεωργίας ανακοίνωσε ότι λανσάρει διαγωνισμό, με έπαθλο 2 εκατομμύρια δολάρια, προκειμένου να αποδειχθεί ότι οι ξύλινοι ουρανοξύστες μπορούν να γίνουν πραγματικότητα. Υπάρχουν εξάλλου περιθώρια περαιτέρω βελτίωσης των υλικών από ξύλο.

Το μη κερδοσκοπικό ίδρυμα Leverhulme χρηματοδοτεί το Πανεπιστήμιο του Κέμπριτζ με 1,75 εκατομμύρια λίρες για να εξετάσει τη μοριακή και ατομική δομή της λιγνίνης και άλλων συστατικών του ξύλου. Χάρη στις γνώσεις αυτές, η γενετική μηχανική θα μπορούσε να επιτρέψει στο μέλλον το σχεδιασμό δέντρων ειδικά για χρήση στη δόμηση.