Ο ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ

Ἀλφαβητικός Συλλαβικός καί Λεξιλόγιος Κῶδιξ Θεολόγου Σημαιοφόρου

Η φράσις τού σοφού Ηρακλείτου, ότι "η  Γραμματική, δι' αφώνου και φωνήεντος εδόμησε την πρώτην συλλαβήν" είναι δηλωτική ότι η Ελληνική Γλώσσα, είναι δομημένη βάσει Kώδικος.

 

Μετά από εικοσαετή μελέτη και έρευνα, αξιώθηκα να ανακαλύψω εκ νέου, τον ξεχασμένον από χιλιετίες, πιστεύω, κώδικα, τον οποίον κατέγραψα το έτος 1993 και ο οποίος συνοψίζεται στην διαπίστωσιν ότι:
Κάθε γράμμα της Ελληνικής αλφαβήτου αντιστοιχεί σε μίαν συγκεκριμένην έννοιαν (την ιδίαν πάντα, εξ’ού και κώδιξ), η οποία αποκαλύπτει, αβιάστως, το αρχικόν νόημα της λέξεως, με τρόπον απλούν, ακριβή και κατανοητόν.

Η Ελληνική Γλώσσα, ως προς την δομήν τών λέξεων της, είναι τελεία και Συμπαντική.

Όλαι αι Ελληνίδες λέξεις, οι Μύθοι, αι παραβολαί και πλείστα αρχαία κείμενα της Ελληνικής γραμματείας, με την εφαρμογήν της μεθόδου τού "Κωδικος της Ελληνικής Γλώσσης" υπό τον γενικόν τίτλον "ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ", γίνονται προσιτά στην κατανόησίν μας, και προβάλλουν τα κρυμμένα νοήματα αποκαλύπτοντας πλήθος επιστημονικών πληροφοριών, αλλά και ηθικήν διδασκαλία, περί της αναγωγής του ανθρώπου.

 

Το έργον μου είναι πρωτότυπον και δεν περιλαμβάνει βιβλιογραφίαν, πέραν των αναφορών στην αρχαία Ελληνική γραμματεία, στά θεολογικά κείμενα καί βεβαίως στά Λεξικά μας.

Το όνειρον κάθε ερευνητού, να γίνη μέτοχος τών νοημάτων - μηνυμάτων των αρχαίων κειμένων, είναι πλέον εφικτόν.

Αναμένω, αυτό το μέγιστον δι' εμέ δώρο, το εύχρηστον νοηματικόν εργαλείον, να παραδοθή, πρός χρήσιν παντός ΕΛΛΗΝΟς (= φωτεινού Νοός).

Πρωτοκωδικές Συλλαβές

ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ Πίναξ Γραμμάτων
Α	Αρχική δύναμις (ΑΛΦΑ = αρχικόν ηλιοφώς)
Β	Ενέργεια πάσης φύσεως (Β-ΗΤΑ = η ενέργεια που φανερώθηκε και στερεώθηκε)
Γ	Τό γαιώδες σωματίδιον (ΓΑΜΑ = η γή - τό γεμά-το)
Δ	Η Δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί
Ε	Η εκπορευομένη δύναμις (τού φωτός)
Ζ	Η Ζωή καί η Ζέσις
Η	Η διπλή κάθοδος τής ακτινοβολίας - η φανέρωσις
Θ	Η θέασις - πάν θεώμενον
Ι	Συνεχής κάθοδος τής δυνάμεως (τού φωτός), μικρά ποσότης - αμφίδρομος κίνησις - αφανής
Κ	Τά κάτω
Λ	Γιά τά ουράνια ο φωτισμός ο ηλιακός, γιά τά γήινα τά υγρά
Μ	Η ορατή μας φύσις
Ν	Νούς - Νόμος καί τά Νερά στήν φύσιν
Ξ	Κ+Σ Τό Κάτω σέ έσω χώρον ή ΚΑΣΑ
Ο	Χώρος περιωρισμένος ασχέτως μεγέθους
Π	Τό Πύρ, τό πρώτον στοιχείον - τό άνωθεν - τό πατρικόν
Ρ	Ροή πρωτίστως φωτοενεργειών, υστέρως δέ πάσα άλλη Ροή
Σ	Τό εσωτερικώς θεώμενον
Τ	Η στερέωσις τής Δυνάμεως ή τής θεάσεως
Υ	Μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως (φωτός)
Φ	Τό Φώς
Χ	Τά χοϊκά στοιχεία - η χθών
Ψ	Π+Σ = Τό πύρ σέ έσω χώρον
Ω	Ο πλανήτης - γήινος χώρος

Αλφαβητικός και Συλλαβικός Κώδικας

Ο Αλφαβητικός Κώδικας του Θεολόγου Αναστ. Σημαιοφόρου είναι μία μέθοδος ανευρέσεως των εννοιών των γραμμάτων της Ελληνικής Γλώσσας.

ΕΛΛΗΝ ΛΟΓΟΣ Πίναξ Συλλαβών
		1	2	3	4	5	6	7
1	Β	ΒΑ	ΒΕ	ΒΟ	ΒΥ	ΒΙ	ΒΗ	ΒΩ	ΒΑ	=	Φωνή - βοή - ήχος - ενέργεια με βοήν
2	Γ	ΓΑ	ΓΕ	ΓΟ	ΓΥ	ΓΙ	ΓΗ	ΓΩ	ΓΑ	=	Η στερέωσις της ροής σε χώμα
3	Δ	ΔΑ	ΔΕ	ΔΟ	ΔΥ	ΔΙ	ΔΗ	ΔΩ	ΔΑ	=	Δόμησις-δύναμις - δημιουργία
4	Ζ	ΖΑ	ΖΕ	ΖΟ	ΖΥ	ΖΙ	ΖΗ	ΖΩ	ΖΑ	=	Ζωή διά μέσου της δυνάμεως
5	Θ	ΘΑ	ΘΕ	ΘΟ	ΘΥ	ΘΙ	ΘΗ	ΘΩ	ΘΑ	=	Θέασις
6	Κ	ΚΑ	ΚΕ	ΚΟ	ΚΥ	ΚΙ	ΚΗ	ΚΩ	ΚΑ	=	Τα υλικά που πορεύονται προς τα κάτω
7	Λ	ΛΑ	ΛΕ	ΛΟ	ΛΥ	ΛΙ	ΛΗ	ΛΩ	ΛΑ	=	Λευστότητα ηλιακής ακτινοβολίας η υγρής λεύσεως
8	Μ	ΜΑ	ΜΕ	ΜΟ	ΜΥ	ΜΙ	ΜΗ	ΜΩ	ΜΑ	=	Η ορατή φύσις
9	Ν	ΝΑ	ΝΕ	ΝΟ	ΝΥ	ΝΙ	ΝΗ	ΝΩ	ΝΑ	=	Νόμος - νούς - υγρόν εις την φύσιν
10	Ξ	ΞΑ	ΞΕ	ΞΟ	ΞΥ	ΞΙ	ΞΗ	ΞΩ	ΞΑ	=	ΚΑ+ΣΑ = κάσα
11	Π	ΠΑ	ΠΕ	ΠΟ	ΠΥ	ΠΙ	ΠΗ	ΠΩ	ΠΑ	=	Πατήρ-πύρ
12	Ρ	ΡΑ	ΡΕ	ΡΟ	ΡΥ	ΡΙ	ΡΗ	ΡΩ	ΡΑ	=	Ροή ενεργείας
13	Σ	ΣΑ	ΣΕ	ΣΟ	ΣΥ	ΣΙ	ΣΗ	ΣΩ	ΣΑ	=	Το κρυμμένον και εσωτερικώς θεώμενον
14	Τ	ΤΑ	ΤΕ	ΤΟ	ΤΥ	ΤΙ	ΤΗ	ΤΩ	ΤΑ	=	Η στερεά δομημένη ύλη-η πήξις του υγρού
15	Φ	ΦΑ	ΦΕ	ΦΟ	ΦΥ	ΦΙ	ΦΗ	ΦΩ	ΦΑ	=	Φώς
16	Χ	ΧΑ	ΧΕ	ΧΟ	ΧΥ	ΧΙ	ΧΗ	ΧΩ	ΧΑ	=	Τα χοϊκά τα έχοντα ελαχίστην ροήν
17	Ψ	ΨΑ	ΨΕ	ΨΟ	ΨΥ	ΨΙ	ΨΗ	ΨΩ	ΨΑ	=	Πύρ εσωτερικόν - Ψυχή

ΦΩΝΗΕΝΤΑ
Τά αναφερθέντα περί φωνηέντων είναι ενδεικτικά. Η λειτουργία των, εντός των Ελληνίδων λέξεων, θά κατανοηθή ολίγον κατ' ολίγον.
  Αι Ελληνίδες Λέξεις μάς μεταφέρουν τά νοήματα τού Έλληνος Λόγου. Τά Άφωνα αποτελούν τόν νοηματικόν ιστόν τής λέξεως, ενώ τά φωνήεντα φωτίζουν πολυτρόπως τά νοήματα των αφώνων.

ΤΑ ΦΩΝΗΕΝΤΑ ΕΙΝΑΙ ΦΩΣ

Η επτάς των φωνηέντων είναι μία ουσία. Είναι η ουσία τού ΑΛΦΑ = Ηλιοφώς = Αρχική δύναμις.

Τό ΑΛΦΑ, ώς αρχική δύναμις ηλιοφωτισμού, όταν θέλει νά εκπορευθή ή νά δηλώση τήν έκτασιν, τρέπεται σέ Έψιλον.πχ. Τρέχω.

Όταν κατέρχεται, ώς ακτίς, γίνεται ΙΩΤΑ. πχ. Βίος.
Όταν η κάθοδος της ακτίνος είναι διπλή, τότε εμφανίζεται ως ΗΤΑ και σημαίνει τήν φανέρωσιν. πχ. Ήλθα.
Όταν η δύναμις του ΑΛΦΑ συσσωρεύεται σέ μεγάλην ποσότητα, τότε σημαίνεται διά τού ΥΨΙΛΟΝ. πχ. Υδρία.
Όταν κλείνεται σέ χώρον ωρισμένον, απροσδιορίστου μεγέθους, τότε εμφανίζεται διά τού ΟΜΙΚΡΟΝ. πχ. Όλον.
Όταν τέλος επικάθηται του γηίνου χώρου, γίνεται ΩΜΕΓΑ. πχ. ώρα(= ο φωτισμός στήν Γή).

Δηλαδή τα φωνήεντα σημαίνουν:

Α = Αρχική δύναμις (ηλιοφωτισμού).
Ε = Εκπόρευσις δυνάμεως (ηλιοφωτισμού), έκτασις.
I  = Ολίγη δύναμις (ηλιοφωτισμού), συνεχώς τροφοδοτούσα.
Η = Διπλή κάθοδος - φανέρωσις (ηλιοφωτισμού).
Υ = Μεγάλη συσσώρευσις (ηλιοφωτισμού).
Ο = Χώρος ωρισμένος ή σώμα, ασχέτως μεγέθους.
Ω = Γήινος χώρος.

Δίφθογγοι

Όταν δύο ή περισσότερα φωνήεντα ενωθούν, εμφανίζουν αθροιστικώς τά Kωδικά τους νοήματα.
ΑΙ: Είναι η αρχική δύναμις συνεχώς κατερχομένη.
ΑΛΦΑ= ηλιοφώς, τό οποίον διά τού ΙΩΤΑ δηλούται δύναμις συνεχώς κατερχομένη. Αυτή η συνεχής τροφοδοσία του φωτός ορίζει τήν έννοιαν τής αιωνιότητος. Τά δύο φωνήεντα Α+Ι δηλούν, κατά τον Κώδικα, τό αιώνιον π.χ. Γαία - Αιγαίον - Αίγλη = Φώς ηλίου κλπ. 
ΑΥ: Είναι η αρχική δύναμις ΑΛΦΑ= ηλιοφώς, η οποία διά τού -Υ- δηλούται συσσωρευμένη σέ μεγάλην ποσότητα π.χ. Αυγή = Τό λαμπρόν Φώς τού ηλίου, Αυξάνω = κάνω τί νά μεγαλώση.
ΕΙ: Διά τού Ε δηλούται η κίνησις καί η έκτασις, διά δέ τού -Ι- η συνεχής τροφοδοσία τής δυνάμεως ή τής ακτινοβολίας. Σέ όσες Ελληνίδες λέξεις υπάρχει η δίφθογγος ΕΙ σημαίνεται η κίνησις ή η έκτασις, η οποία συνεχώς τροφοδοτείται. π.χ. ΕΙΜΙ= Είμαι - υπάρχω. Διά τού Ε εκφράζεται η κίνησις τού όντος καί διά τού -Ι- η συνεχώς κατερχομένη ακτινοβολία, ένεκα τής οποίας υπάρχει.
ΕΥ= Διά τού -Ε- δηλούται η κίνησις καί η έκτασις, διά δέ τού -Υ- η συσσωρευμένη δύναμις. Υπενθυμίζω, ότι όλα τά φωνήεντα είναι η εκδήλωσις τού ΑΛΦΑ, σέ διαφορετικήν πορείαν ή ποσότητα ακτινοβολίας. Επί πλανήτου η πόρευσις καί συσσώρευσις τού φωτός θεωρείται ΕΥ= καλή π.χ. ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ = Έννοια γνωστή, η οποία διά τού Κώδικος αναδεικνύει τό ύψιστον νόημα της. Είναι ΕΛ= πορευόμενος φωτισμός, ΕΥ= πού φέρνει καλήν ΘΕΡΙΑ= θωριά ή θεωρία ή θορόν = σπέρμα. Είναι δηλα-δή η Ελευθερία, αυτή πού παράγει τά φωτεινά νοήματα καί γεννά τούς φωτεινούς καί καλώς θεωρούντας Ανθρώπους. Αυτή είναι πηγή πολιτισμού καί ευδαιμονίας.
ΟΙ: Διά τού -Ο- δηλούται ο περιωρισμένος χώρος, διά δέ τού Ι η κατερχομένη δύναμις σέ μικράν ποσότητα. Η δύναμις αυτή, (ώς έχει αναφερθεί στό φωνήεν Ι) είναι συνεχώς κατερχομένη, έχει αμφίδρομον κίνησιν καί η δύναμις της είναι μικρά. Δύναται νά λειτουργή καί αφανώς π.χ. ΚΟΙΛΙΑ= Διά τού -Ο- δηλούται ο περιωρισμένος χώρος καί διά τού -Ι- η συνεχώς κατερχομένη τροφοδοσία. ΟΙΚΙΑ = Διά τού -Ο- δηλούται ο χώρος όπου υπάρχει τό κτίσμα καί διά τού -Ι- τό ύψος αυτού. Ομοίως καί στήν λέξιν ΤΟΙΧΟΣ.
ΟΥ: Διά τού -Ο- δηλούται ο χώρος ο περιωρισμένος ή τό σώμα (ανεξαρτήτως μεγέθους), διά δέ του -Υ- η μεγάλη συσσώρευσις.
Η δίφθογγος ΟΥ, εν συνόλω, δηλώνει τόν γεμάτον χώρον, τόν δομημένον π.χ. ΒΟΥς = Ενέργεια (Β) σέ χώρον ωρισμένον (Ο) συσσωρευμένη (Υ). Η λέξις ΒΟΥς χρησιμοποιείται ως συνθετικόν λέξεων, διά νά εκφράση τό υπερβολικά μεγάλο. ΒΟΥΛΗ= Θέλησις - απόφασις. Είναι η ΒΟΥ= ενέργεια σέ μεγάλην συσσώρευσιν ΛΗ= τού φωτισμού, η οποία παράγει τό αποτέλεσμα, ως θέλησιν - απόφασιν. ΝΟΥΣ= Διά τού Ν δηλούται ο Νούς καί ο Νόμος, διά δέ τού Υ η μεγάλη συσσώρευσις δυνάμεως. Ο Νούς είναι ο αντιλαμβανόμενος τά δρώμενα καί ασφαλώς ο ορθώς κρίνων τά πάντα.

Αποκωδικοποίησις Ελληνίδων Λέξεων

ΑΚΤΙΣ = Αρχική δύναμις (ηλιοφωτισμού) κάτω
ΑΡΑ = Αρχική δύναμις (Α), υπερτάτου φωτισμού (ΡΑ). Είναι τό συμπερασματικόν πού δηλώνει τόν φωτισμόν τού νοήματος
ΓΕΑ: Τό γήινον σώμα (Γ) τό οποίον εκτείνεται (Ε) καί είναι εκ τής αρχικής δυνάμεως (Α). Είναι η Γέα - Γή, η Γή μας.
ΙΚΑΝΟΣ: Ι = συνεχώς τροφοδοτούμενος ΚΑ = κάτω ΝΟς = Νούς.
ΗΒΗ: Η = διπλή κάθοδος δυνάμεως ΒΗ = ενέργεια διπλή καί φανερά. Διά τού Η δηλούται η φανερά ενέργεια πού χαρακτηρίζει τήν ηλικίαν τής ήβης - τής νεότητος
ΗΛΙΟΣ: Η = η διπλή κάθοδος - η φανέρωσις ΛΙΟΣ = τού ηλίου.
ΥΠΝΟΣ: Υ = συσσωρευμένη δύναμις ΠΝΟΣ = Πνοής
ΥΕΤΟΣ: Υ = συσσωρευμένη δύναμις Ε = πού πορεύεται ΤΟΣ = επί τού στερεού σώματος.
Η λέξις ΥΕΤΟΣ εννοιολογεί τήν ραγδαία βροχήν πού είναι δύναμις ασφαλώς Υ = συσσωρευμένη.
ΟΦΘΑΛΜΟΣ: Ο = ο χώρος Φ = τού φωτός ΘΑΛΑΜΟΣ = θάλαμος ή ο χώρος -Ο- διά τού οποίου Φ = τό φώς περνά, ΘΑΛΑΜΟς = στόν θάλαμον.
ΩΡΑ: Ω = επί γής, ΡΑ = ο υπέρτατος φωτισμός.
ΠΑΙΣ: Τό άφωνον Π δηλώνει τό Πύρ. Ώς συλλαβή ΠΑ εννοιολογεί τό πύρ τό αρχικόν. Διά τού Ι αυτό τό αρχικόν πύρ δηλούται κατερχόμενον αλλά καί αιώνιον. Είναι δήλα-δή ο ΠΑΙΣ, ο εκ τού ΠΑτρός κατερχόμενος.
ΝΑΙΩ: Ν = Νούς, Αι = αιωνίας δυνάμεως, Ω = επί γής. Ναίω = κατοικώ. Ο Νούς επί πάντων Ναίει = κατοικεί.

ΚΡΟΝΟΣ : Παρήχθη εκ τής κωδικής ΚΑΡΑΝΑ καί σημαίνει ΚΑ = κάτω, ΡΑ = η ροή, ΝΑ = διά Νοός καί Νόμου.

 

Αποκωδικοποιήσεις Μύθων

Η σελίς αυτή περιέχει αποκωδικοποιήσεις μέρους Ελληνικών Μύθων.
 

   Ο ΗΡΑΚΛΗΣ συνέλαβε την έλαφον ζωντανή στόν Λάδωνα Ποταμόν. Όταν τήν παρέδωσε στόν Ευρυσθέα, εκείνος τήν ελευθέρωσε.

   Ο ΗΡΑΚΛΗΣ είναι τό φανερόν κατερχόμενον (Η), υπέρτατον φώς (ΡΑ), καί η ΚΛΗΙΣ (κλειδί). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ είναι το εκπορευόμενον (Ε), ηλιακόν (ΛΑ), φώς (ΦΟς). Αυτήν τήν ΕΛΑ-ΦΟΝ ο ΗΡΑΚΛΗΣ συλλαμβάνει κατόπιν ετησίας αναζητήσεως της στον Ποταμόν ΛΑ-ΔΩΝΑ.

   Η ονομασία του ποταμού είναι ΛΑ= φωτισμός ΔΩΝΑ= διανοίας. Τα άφωνα Δ= δύναμις καί Ν= Νούς δομούν την λέξιν Διάνοια (Δίνη, Δονώ κλπ.). Η ΕΛΑ-ΦΟΣ παραδίδεται στόν ΕΥΡΥΣΘΕΑ= στήν ευρείαν (ΕΥΡΥ), εσωτερικήν (Σ), θέασιν (ΘΕΑΝ) ή αντίληψιν.

   Από τά βάθη λοιπόν του χρόνου οι σοφοί πρόγονοί μας θεωρώντας ημάς ώς ΗΡΑΚΛΕΙΣ= φωτεινές Κληίδες μάς προτρέπουν νά αναζητήσωμεν τό φώς (ΕΛΑΦΟΣ).

   Τό Φώς αυτό θά τό εύρωμεν μόνον στήν φωτισμένην διάνοιαν μας (ΛΑΔΩΝ) καί οφείλομεν νά τό φέρωμεν στήν εσωτερικήν κατανόησίν μας (ΕΥΡΥΣΘΕΥΣ). Εν συνεχεία πρέπει νά το ελευθερώσωμεν, διότι το φώς το διανοητικόν, όταν συλληφθή εντός τής Διανοίας, πρέπει ευθύς νά διασκορπισθή, διά νά φωτίση καί τούς συνανθρώπους μας.

 
 

   Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ παρεχώρησε το Πύρ στούς Ανθρώπους μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ.

   Ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ είναι Π = Πύρ, ΡΟ = Ρέον είς χώρον, ΜΗ = επί τής ορατής φύσεως, ΘΕΥς = η οποία Θεάται καλώς. ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ σημαίνει ΤΗ = Δύναμις στερεωμένη, ΛΕ = εκ των ηλιακών ακτινοβολιών αί οποίαι Σ = εισέρχονται είς έσω χώρον ΚΟ = Κάτω εδώ ΠΟς = και είναι Πύρ.

   Η λέξις ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ αποκαλύπτει τόν ΤΗΛΕ = από μακράν ΣΚΟΠΟ = σκοπόν τού δημιουργού Νοός. Εντός της λέξεως ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΣ τα άφωνα Σ+Κ, δομούν την λέξιν ΣΑΚΟΣ καί ΣΚΙΑ διά νά δηλωθή ότι η κατερχομένη δύναμις τού ηλιακού Πυρός τίθεται εντός σάκου = φυσικά σώματα, τά οποία ασφαλώς έχουν ΣΚΙΑΝ.

   Τέλος η ΑΥΓΗ είναι η Α = αρχική δύναμις ή ΑΛΦΑ = ηλιοφώς, Υ = είς συσσώρευσιν, ΓΗ = επί γής κατερχομένη. Εν συνόλω η πρότασις ότι ο ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ έδωσε στούς ανθρώπους τό ΠΥΡ μέ ΤΗΛΕΣΚΟΠΟΝ ΑΥΓΗΝ σημαίνει ότι τό ΠΥΡ είναι αυτό πού ώς ΜΗΘΕΥΣ ή ΜΑΘΕΥΣ μεταφέρει πάσαν πληροφορίαν ώς πρός τόν ΣΚΟΠΟΝ της Δημιουργίας του φυσικού κόσμου και της Γής μας ειδικότερον.

(Αποκωδικοποίησις Θεογονίας Ησιόδου, στίχος 565-570, Σημαιοφόρος Θεολόγος).
 

ΠΡΩΤΕΥΣ

   Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ από τήν ΣΠΑΡΤΗΝ προσέρχεται στον ΠΡΩΤΕΑ, διά νά λάβη αλανθάστους χρησμούς. Η Κόρη του Πρωτέως, η ΕΙΔΟΘΕΑ, συνεβούλευσε τόν Μενέλαον νά συλλάβη τόν Πρωτέα, όταν θά ευρίσκετο εις τόν ύπνον και εκείνος θά τού απεκάλυπτε όλα τά μυστικά.

Ο ΠΡΩΤΕΥΣ, κατά τόν Κώδικα τής Ελληνικής Γλώσσης, σημαίνει ΠΡ = Πύρ Ρέον, Ω = επί Πλανήτου, το οποίον Τ = στερεώνει τά σώματα, διά τής Ε = πορευομένης δυνάμεως η οποία Υ = συσσωρεύεται. Ο ΠΡΩΤΕΥΣ δηλαδή είναι τό Πρώτον στοιχείον τού Πυρός, τό οποίον ώς Πυρήν εδόμησε Πάν ό,τι ευρίσκεται επί Πλανήτου. Το Πύρ αυτό μόνον εάν δεσμευθή εντός των σωμάτων δύναται νά εξετασθή από τους επιστήμονας.

   Η δέσμευσις αυτή παραβολικώς στόν Μύθον περιγράφεται ως ύπνωσις. Ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ διά τής συλλαβής ΜΕ δηλούται ότι επί τής ορατής φύσεως πορεύεται και ότι είναι ΝΕ = Νούς, ΛΑΟΣ = φωτεινός.

   Φωτεινός Νούς δύναται νά θεωρηθή ασφαλώς ο επιστήμων ερευνητής. Αυτός ο ΜΕΝΕΛΑΟΣ ερευνών τά φυσικά σώματα εντός των οποίων ο ΠΡΩΤΕΥΣ (τό Πυρ) είναι σε ύπνωσιν, μανθάνει όλα τά μυστικά των. Η κόρη τού Πρωτέως - Πυρός είναι η ΕΙΔΟΘΕΑ. Η ονομασία ΕΙΔΟΘΕΑ δηλώνει τά ΕΙΔΗ τα οποία ερχονται εις ΘΕΑν όταν ο Πατήρ - Πρωτεύς ή το Πρώτον στοιχείον του Πυρός δομήσει αυτά. Με απλότητα και σαφήνειαν ο Μύθος, διά τού κώδικος, αποκαλύπτει τά μέχρι τώρα κρυμμένα νοήματά του.
 

ΣΤΑΥΛΟΙ ΤΟΥ ΑΥΓΕΙΟΥ

   Ο ΗΡΑΚΛΗΣ διατάσσεται παρά του ΕΥΡΥΣΘΕΩΣ νά καθαρίση τους ΣΤΑΥΛΟΥΣ του ΑΥΓΕΙΟΥ. Πρός τόν σκοπόν αυτόν χρησιμοποιεί τούς ποταμούς ΑΛΦΕΙΟΝ και ΠΗΝΕΙΟΝ.
ΣΤΑΥΛΟΙ: Σ = έσω θέα, Τ = στερεά δύναμις, ΣΤ = εσωτερική στερεότης - τό αμετακίνητον, ΑΥ = αρχική δύναμις συσσωρευμένη ΛΟς = ο ήλιος σέ χώρον. Διά τής λέξεως ΣΤΑΥΛΟΣ ενοιολογείται τό ΣΤαμάτημα τού ηλιακού φωτισμού ή ΣΤ - ΑΥΛΟΣ = σταμάτησε νά φωτίζη διά τής μελωδίας του ό Αυλός.

   Ο ΑΥ - ΓΕΙΑΣ δηλούται ΑΥ = συσσωρευμένη δύναμις ΓΕΙΑΣ = επί Γής = εξουσία. Αυτή η δύναμις αδιαφόρησε διά τόν φωτισμόν και κατέστη ΣΤ = στερεωμένη δύναμις ή κατεΣΤημένον κάτω - στερεωμενον. Ο ΗΡΑΚΛΗΣ = φωτεινη κληίς, καθαρίζει τους ΣΤ - ΑΥΛΟΥς στρεφοντας τόν ρούν δύο ποταμών: τού ΑΛΦΕΙΟΥ καί τού ΠΗΝΕΙΟΥ.

ΑΛΦΕΙΟΣ = ηλιοφώς.

ΠΗΝΕΙΟΣ = πύρινος νούς.

   Άρα ο καθαρισμός τών σταύλων θά γίνη στά διανοητικά πεδία, διά φωτίσεως καί διά πνευματικής αναγωγής.

(Σημαιοφόρος Θεολόγος Aποκωδικοποίησις Άθλων Ηρακλέους).
 

ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ

   Υιός τού Τρωός εκ τής Τρωϊκής φυλής. Μεταμορφωθείς ο Δίας εις ΑΕΤΟΝ ανήρπασε αυτόν καί τόν ωδήγησε εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ, όπου εγένετο ΟΙΝΟΧΟΟΣ τών θεών. Η αποκωδικοποίησις τού ονόματος ΓΑΝΥ-ΜΗΔΗΣ θά μάς αποκαλύψη διατί ήτο υιός τού Τρωός καί τί σημαίνει η αρπαγή αυτού.

   ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ διά τού Κώδικος σημαίνεται: ΓΑ = η αρχική ΓΑΙΑ, ΝΥ = Νούς - Νόμος σέ μεγάλην συσσώρευσιν, ΜΗ = η ορατή μας φύσις η φανερά καί ΔΗ = η δημιουργία η φανερά. Διά τών δύο πρώτων αφώνων τού ονόματος ήτοι Γ+Ν αποκαλύπτεται ο Γ = γαιώδης Ν = Νούς. Τά άφωνα αυτά δομούν τίς λέξεις Γάνος = λαμπερός, Γυνή = η γή μας πρωτίστως καί κατόπιν κάθε Γυνή, Γόνος - Γενεά - Γένος κ.α.

   Όλαι αυταί αι λέξεις μέ τά άφωνα Γ+Ν σημαίνουν τόν επί Γής Νούν καί τήν δράσιν του. Διά τών δύο άλλων συλλαβών ΜΗΔΗΣ δηλούται η ορατή μας φύσις η δομημένη. Εν συνόλω δηλαδή τό όνομα ΓΑΝΥΜΗΔΗΣ σημαίνει τόν Γαιώδη Νούν - Νόμον καί τήν φυσικήν Δημιουργίαν. Φυσικόν είναι ο υλικός κόσμος νά είναι τού ΤΡΩΟΣ ή Τ = στερεά Ρ = ροή. Είναι τά άφωνα τής Τέρας = γής μας καί ο Γανυμήδης, ώς τέκνον τού Τρωός, είναι Τρωτός.

   Ο ΔΙΑΣ = η δύναμις πού περί πάντων μεριμνά, ως ΑΕΤΟΣ ή ΑΕ = αιωνία δύναμις, ΤΟΣ = επί τής στερεάς - γής άνω - αρπάζει ή πρός τά Άνω οδηγεί τόν Γανυμήδην ή τήν λαμπράν δημιουργίαν (Γάνος = λαμπρός) όπου εις τόν ΟΛΥΜΠΟΝ = τόν λάμποντα χώρον, γίνεται ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ τών Θεών.

   Ο ΟΙΝΟ-ΧΟΟΣ είναι αυτός πού ΟΙΝΟΝ = διάνοιαν χέει, δεδομένου ότι τό άφωνον Ν σημαίνει τόν Νούν καί τόν Νόμον. Αυτός ο Μύθος κρύβει μίαν υπόσχεσιν, ότι ολόκληρος η φυσική δημιουργία μέλλει νά ανέλθη εις τά διανοητικά πεδία.
 

ΕΡΜΗΣ

   Ο ΕΡΜΗΣ εγεννήθη εντός ΣΠΗΛΑΙΟΥ. Βρέφος ακόμη εχαρακτηρίσθη ΚΛΕΠΤΗΣ. Είναι υιός τού Διός καί τής Μαίας. Κατά τόν Κώδικα, ο ΕΡΜΗΣ σημαίνει τήν ΕΡ = εκπόρευσιν τής Ροής (πρωτίστως τών φωτοενεργειών) ΜΗς = πρός τήν ορατήν μας φύσιν.

   Άρα, ο ΕΡΜΗΣ είναι τό φυσικόν ή ημερήσιον φώς. Ασφαλώς καί γεννάται (καθ' ημέραν) εντός Σπηλαίου, διότι ΣΠΗΛΑΙΟΝ σημαίνει ΣΗ = τό εσωτερικόν Πύρ, ΛΑΙΟΝ = τών ηλιακών αιωνίων δυνάμεων.
Είναι υιός τού ΔΙΟΣ ή τής Δ = δυνάμεως, η οποία Ι = κατέρχεται, Α = εκ τής αρχικής δυνάμεως.

   Η μητέρα του είναι η ΜΑΙΑ ή η Μ = ορατή μας φύσις, η ΑΙ = αιωνία, εκ τής Α = αρχικής δυνάμεως. Αυτή η ΜΑΙΑ είναι η (Μ) ΑΙΑ = η πρώτη Γαία καί σύζυγος τού Πατρός Ουρανού. Στό ερώτημα διατί ως ΒΡΕΦΟΣ ακόμη γίνεται κλέπτης, ο Κώδικας απαντά ικανοποιητικώς.

   ΒΡΕΦΟΣ σημαίνει τήν ΒΡΕ = ενέργειαν πού ρέει εκπορευομένη ΦΩς = τού φωτός σέ χώρον. Ως ΒΡΕΦΟΣ δήλα-δη ο ΕΡΜΗΣ ή τό φυσικόν φώς μάς τρέφει, διότι Β+Ρ-->ΒΟΡΑ = τροφή.

Αλλά ως φώς Κ = πρός κάτω έρχεται, ΛΕ = εκπορεύοντας τήν ηλιακήν ακτινοβολίαν, Π = τήν Πυρίνην καί ΤΟς = στερεώνει τά φυσικά σώματα. Είναι δήλα-δη ΚΛΕ-ΠΤΗΣ.

   Πρωτίστως ΚΛΕΠΤΗΣ δηλούται ο ήλιος μας, διότι χάριν ημών ΚΛΕ = πρός κάτω τό ηλιακόν φώς στέλλει καί ΠΤΗΣ = πατά στήν στερεάν γήν.

 

Αποκωδικοποιήσεις Κειμένων

 

“Δός μοι παρθενίην αιώνιον, Άππα, φυλάσσειν καί πολυωνυμίην”
(στ. 6-7 “ύμνοι Καλλιμάχου εις Δία – Απόλλωνα – Άρτεμιν” Θ. Σημαιοφόρου).
Ο Ύμνος τού Καλλιμάχου εις Άρτεμιν, στούς στίχους 6-7, φέρει τήν Άρτεμιν νά ζητά από τόν Δία πατέρα της, τόν οποίον αποκαλεί ΑΠΠΑ, νά τής εξασφαλίση αιωνίαν παρθενίην.
Η αποκωδικοποίησις τών ανωτέρω στίχων, διά τής χρήσεως τού ΕΛΛΗΝΟΣ ΛΟΓΟΥ, θά μάς δώση λογικές αλλά καί επιστημονικές απαντήσεις.
Η κόρη τού Διός – η Άρτεμις – είναι κατά τόν κώδικα η

 

     ΑΡ = αρχική δύναμις ροής (πρωτίστως τού φωτός)
     ΤΕ = η στερεώνουσα τά σώματα επί τής εκτάσεως
     ΜΙς = τής ορατής φύσεως, η οποία απαύστως τροφοδοτείται καί τροφοδοτεί.

Η τρέφουσα ημάς ορατή φύσις, είναι η Άρτεμις.
Είναι κόρη, ήτοι κάτω ροή, τού Διός = τής δυνάμεως.
Η παράκλησις λοιπόν τής Αρτέμιδος “ΔΟΣ” αποκαλύπτει, διά τού κώδικος, τήν

 

     Δ = δύναμιν – πού δομεί καί δημιουργεί
     Ος = κάθε χώρον ή σώμα.

 

Ασφαλώς ο δυνάμενος νά δώση, είναι ο έχων δύναμιν. Λογικόν λοιπόν είναι η αίτησις “ΔΟΣ”, δώσε μου, νά απευθύνεται στόν Δία.

 

Ο ΠΑΤΗΡ, ο έχων τήν δύναμιν – δήλα-δη ο Δίας, φέρει τό επίθετον ΑΠΠΑΣ.
Κατά τόν Κώδικα τό άφωνον -Π- σημαίνει πρωτίστως τόν πατέρα Δημιουργόν, υστέρως δέ, τό πύρ πού είναι τό πρώτον στοιχείον τής δημιουργίας.
Ο ΑΠΠΑΣ λοιπόν, θεολογικώς, είναι ο Πατήρ Δημιουργός, κοσμογονικώς όμως, είναι τό πύρ τών πυρήνων.
Ο Δίας, ως δύναμις πού δομεί καί δημιουργεί, λογικόν είναι νά αποκαλείται
ΑΠΠΑΣ, ώστε κωδικώς νά δηλωθή

 

     ΑΠ = η αρχική δύναμις τού πυρός
     ΠΑ = πού ως πύρ μεταφέρει τήν αρχικήν δύναμιν.

 

Εως αυτού τού σημείου προκύπτει τό συμπέρασμα, ότι η αίτησις τής μητέρας φύσεως πρός τόν Δημιουργόν είναι νά τής εξασφαλίση ενέργειαν δημιουργού πυρός, ώστε νά τρέφονται όλα τά φυσικά σώματα.
Τήν τροφοδοσίαν αυτήν ο σοφός αοιδός Καλλίμαχος, ονομάζει “παρθενίην αιώνιον”.
Η λέξις ΠΑΡΘΕΝΙΗ μάς αποκαλύπτει τίς έννοιες πού εμπεριέχονται

 

     ΠΑΡ = πύρ αρχικόν πού ρέει
     ΘΕ = καί θεάται επί εκτάσεως
     ΝΙΗ = υπακούον εις τόν Νούν καί Νόμον, ο οποίος καί καθιστά φανεράν τήν δράσιν.

 

Η ΠΑΡΘΕΝΙΗ, είναι τό πύρ τών πυρήνων, τό οποίον τρέφει καί ζωογονεί κάθε σώμα. Αυτό τό πύρ τό θεώμενον – ΠΑΡΘΕΝΙΗ - είναι Αιώνιον, διότι κωδικώς

 

     ΑΙ = σημαίνεται η αρχική δύναμις πού απαύστως τροφοδοτεί = Αιωνίως
     ΩΝ = επί πλανήτου, διά Νοός καί Νόμου
     ΙΟΝ = κάθε Ιόν ή Όν.

 

Η Αιωνία λοιπόν Παρθενίη είναι τό πύρ τής δημιουργίας, τό οποίον αιωνίως εμπυρεί – ως πυρήν κάθε φυσικόν σώμα.
Η έννοια τής αιωνιότητος αφορά εν συνόλω τήν ζωήν τής ύλης, διότι η Θανή ή ο Θάνατος (στήν λέξιν ΠΑΡ-ΘΕΝΙΗ) αφορά τήν φθοράν τών επί μέρους μορφών.
Η επομένη λέξις τού κειμένου “Φυλάσσειν” είναι τό αυτονόητον συμπέρασμα πού προκύπτει, άν συμβούν τά ανωτέρω. Η κωδική ανάλυσις τής λέξεως Φυλάσσειν θά μάς φανερώση τά νοήματα

 

     ΦΥ = φώς σέ μεγάλη ποσότητα
     ΛΑ = ηλιακής αρχικής δυνάμεως
     ΣΣ = σέ έσω χώρον – καλά φυλαγμένη
     ΕΙΝ = διασφαλίζει τό είναι ή ό,τι επί εκτάσεως τροφοδοτείται βάσει Νόμου.

 

Κάθε φυσικόν σώμα, λαμβάνει φώς ηλιακόν, ώστε νά εξασφαλίση τήν τροφήν διά τό υλικόν του μέρος, τό οποίον ασφαλώς φιλοξενεί τόν Νούν, αυτόν πού ορίζει τό Είναι τού Όντος.
Τέλος η λέξις ΠΟΛΥΩΝΥΜΙΗ = πολλά ονόματα είναι αυτή πού μάς οδηγεί στήν κατανόησιν, ότι πάν ό,τι κατά νόμον γεννάται στόν φυσικόν κόσμον φέρει ΟΝΟΜΑ, διότι κωδικώς σημαίνεται ο Νόμος αλλά καί πάν ό,τι έχει Νόημα.

 

Συμπερασματικώς:
Η Μητέρα μας φύσις ΑΡΤΕΜΙΣ, ζητά από τόν Δημιουργόν – ΔΙΑ, ο οποίος είναι πρωτίστως δύναμις πυρός – ΑΠΠΑΣ, νά τής εξασφαλίση ΠΑΡΘΕΝΙΗΝ ήτοι Πύρ θεώμενον κατά Νόμον, ώστε νά σχηματισθή ο Πυρήν τού κάθε όντος.
Η Άρτεμις γνωρίζει ότι αυτό τό Αιώνιον Πύρ θά διασφαλίση τήν διαιώνησιν τών ειδών, τά οποία ευθύς ως γεννηθούν θά λάβουν ΟΝΟΜΑ, τό οποίον θά βεβαιώνη τήν κατά νόμον Γέννησιν καί ύπαρξίν των επί πλανήτου.

“Ἡ ἁρμονία τῶν ἀφανῶν εἶναι μείζων τῶν φανερῶν”.